Προχθές σκότωσαν έναν νέο στο Πέραμα. Χθες χτύπησαν απρόκλητα διαδηλωτές, ακόμα και βουλευτές, στο κέντρο της Αθήνας. Το βίντεο αδιάψευστος μάρτυρας.
Οι υπουργοί αλλάζουν, αλλά η αστυνομία μένει πάντα ίδια στην βαρβαρότητά της. Και δεν είναι ότι κάποιοι κακοί μπάτσοι δεν ακούν και αυτενεργούν, δεν είναι η «ακροδεξιά φράξια» στην αστυνομία που λέει η αντιπολίτευση, είναι η ίδια η πολιτική ηγεσία που «λύνει τα χέρια» και «απασφαλίζει» τα πιστόλια, είναι η ίδια η κυβέρνηση που τάσσεται αναφανδόν υπέρ της άγριας αστυνομικής βίας, είναι η ίδια που με τη στάση της τη νομιμοποιεί, είναι η ίδια που τη θέλει και την διατάζει.
Τα πάντα ελέγχονται σε απευθείας μετάδοση από την αίθουσα με τις οθόνες στον 8ο όροφο του υπουργείου Προ.Πο. Οι εντολές δίνονται κατευθείαν από εκεί. Οι υψηλόβαθμοι αστυνομικοί, η περίφημη φυσική αλλά και η πολιτική ηγεσία στα σοβαρά γεγονότα, ακούνε, βλέπουν και δίνουν εντολές σε πραγματικό χρόνο. Άρα, το όργιο βίας και αυθαιρεσίας το δημιουργούν αυτοί και όχι κάποιοι μεμονωμένοι «σαδιστές μπάτσοι». Τα άγρια χτυπήματα με γκλομπ στον ακινητοποιημένο πολίτη στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, οι προπηλακισμοί και οι ύβρεις εναντίον δικηγόρων, το όργιο βίας σε συγκεντρώσεις και πορείες, όλα γίνονται κατόπιν εντολών των στρατηγών, οι οποίοι έχουν άμεση επικοινωνία με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι η αστυνομική βία και η τρομοκρατία είναι αποτέλεσμα άμεσων εντολών, που επικυρώνονται έμμεσα από ενέργειες όπως η «ανθρώπινη επίσκεψη» του υπουργού στους αστυνομικούς φονείς, ή από τις άμεσες δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη για το φόνο στο Πέραμα, που προκαταλαμβάνουν την έρευνα της δικαιοσύνης. Σε κάθε περίπτωση ένα είναι βέβαιο, η αστυνομοτρομοκρατία είναι κυρίαρχη πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη.
Αλλά μεγαλύτερο έγκλημα και από το έγκλημα, είναι η συγκάλυψή του από τα εξωνημένα μίντια και τους εντεταλμένους «δημοσιογράφους». Μιλώ για εκείνους τους δήθεν «δημοσιογράφους» που αναδημοσιεύουν τα χονδροκομμένα ψεύδη των γραφείων Τύπου των υπουργείων χωρίς αιδώ και τσίπα. Όπως αυτοί που αναπαράγουν τον ρατσισμό μιλώντας για «γύφτους», ή αυτοί που γράφουν πως ο εργάτης που σκοτώθηκε στην COSCO «έφευγε από τη δουλειά του» και άρα δεν ήταν εργατικό δυστύχημα. Είναι οι ίδιοι που θα «καταδικάσουν» έναν συλληφθέντα(τον «ινδιάνο») που θα μείνει άδικα πολλούς μήνες στη φυλακή.
Είναι γεγονός ότι ο αυταρχισμός θα αυξάνεται όσο οι κυβερνώντες χάνουν τον έλεγχο, όσο οι κάθε είδους κρίσεις και η διαχείρισή τους, θα απονομιμοποιούν στα μάτια του κόσμου τη μονοδοξία του μοντέλου της νεοφιλελεύθερης οικονομικής ανάπτυξης, όσο οι άνθρωποι θα πεθαίνουν επειδή δεν έχουν την κατάλληλη και έγκαιρη πρόσβαση στο Σύστημα Υγείας, όσο στα μέσα μαζικής μεταφοράς οι πολίτες θα «παστώνονται» σαν σαρδέλες και στα εργοστάσια δεν θα τηρούνται τα μέτρα προστασίας, όσο κάποιοι θα κερδίζουν σκανδαλωδώς μέσω των απευθείας κυβερνητικών αναθέσεων.
Αντίστοιχα, και η οργή των πολιτών θα διογκώνεται όσο τα εξωνημένα μίντια θα αποσιωπούν το όργιο της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας ή θα μιλούν για «επίθεση γύφτων» και αλληλέγγυων εναντίον αστυνομικών, όσο οι φωνές αμφισβήτησης θα φιμώνονται από τους μηχανισμούς λογοκρισίας, όσο ο αυταρχισμός θα συρρικνώνει τη δημοκρατία σε μία καρικατούρα «μετα-δημοκρατίας» που θα υλοποιεί το δόγμα της ασφάλειας με την επιβολή άγριας καταστολής!
* Η φωτογραφία είναι αρχείου
*****
EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ
Οχι, κύριε υπουργέ, όχι, κύριε Θεοδωρικάκο
Της Αντας Ψαρρά
Ηταν Σάββατο βράδυ 6 Δεκέμβρη του 2008 όταν ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος, πληροφορούμενος σε εκδήλωση στις Σέρρες τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, γύρισε στην Αθήνα και έδωσε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.
Λίγα χρόνια πριν και συγκεκριμένα στις 17 Νοεμβρίου του 1985, μετά τη δολοφονία του μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στον πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας και ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης Θανάσης Τσούρας. Καμιά από όλες τις παραπάνω παραιτήσεις δεν έγιναν δεκτές.
Προφανώς οι εν ψυχρώ αυτές δολοφονίες των μαθητών από αστυνομικούς δεν μπορούν να συγκριθούν με ανάλογες δολοφονικές πράξεις αστυνομικών που έγιναν στη διάρκεια καταδίωξης κακοποιών, ειδικά αν οι τελευταίοι είναι οπλισμένοι και υπάρξει ανταλλαγή πυρών. Τι γίνεται όμως με όλες εκείνες τις ανάλογες πράξεις που καταλήγουν με νεκρούς και βαριά τραυματισμένους άοπλους παραβάτες του νόμου ή και απλά υπόπτους; Τότε δεν υπάρχουν βέβαια παραιτήσεις και πολύ συχνά δεν αποδίδονται καν πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες.
Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να αποφασίζει ο υπουργός Προ.Πο. να επισκεφθεί τους συλληφθέντες αστυνομικούς και δράστες μιας δολοφονίας άοπλου η απόσταση είναι τεράστια. Στο επιτελικό κράτος του Νόμου και της Τάξης Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη το είδαμε και αυτό. Πότε άλλοτε άραγε ένας υπουργός, προκειμένου να δείξει ανθρωπιά, επισκέφθηκε συλληφθέντες αστυνομικούς; Ποτέ! Και μόνο για λόγους πρόκλησης της κοινής γνώμης αυτό ξεπερνάει τα όρια.
Δεν είδαμε, για παράδειγμα, υπουργό να επισκέπτεται στο τμήμα συλληφθέντες αστυνομικούς κατηγορουμένους ακόμα και για πολύ μικρότερης απαξίας αδικήματα όπως εκβιασμούς, δωροληψίες, συμμετοχή σε εγκληματικές οργανώσεις οικονομικού εγκλήματος ή σωματεμπορίας. Πώς θα φαινόταν στην κοινή γνώμη μια ανάλογη επίσκεψη του κ. Θεοδωρικάκου; Κι αν αισθάνθηκε την ανάγκη να δείξει την ανθρώπινη συμπαράστασή του, πώς δεν θα επηρεαστεί από την κίνηση αυτή όλη η αναμενόμενη δικαστική εξέλιξη;
Το μήνυμα Θεοδωρικάκου είναι σαφές και δεν αφορά την ανθρωπιά, όταν μια τέτοια κίνηση γίνεται την ίδια σχεδόν στιγμή που δεν έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες και δεν έχουν δοθεί οι καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, την ίδια στιγμή που ένας νέος άνθρωπος είναι ακόμα στο νεκροτομείο. Ο αστυνομικός κώδικας το λέει καθαρά και ισχύει και για τους επιτελικούς υπουργούς. «Απαγορεύεται η χρήση όπλου εναντίον προσώπου που τρέπεται σε φυγή όταν καλείται να υποστεί νόμιμο έλεγχο». Ποια άμυνα άραγε ανάγκασε τους επτά πάνοπλους αστυνομικούς να αδειάσουν τα όπλα τους πάνω σε τρία παιδιά;
Κακά τα ψέματα, το «μπράβο» του Αδωνη Γεωργιάδη ωχριά μπροστά στην κίνηση Θεοδωρικάκου. Κι αν κάποιος αμφιβάλλει, μπορεί να ρωτήσει όλους τους υπουργούς Προ.Πο. ή Εσωτερικών που προηγήθηκαν, αν βέβαια αυτοί θέλουν να είναι ειλικρινείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου