Μπουκώσαμε από τις διεθνείς συμφωνίες και δεσμεύσεις, από τα φιλόδοξα σχέδια, τους στόχους και τις δράσεις για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Μιας κλιματικής αλλαγής της οποίας ο υπεύθυνος ούτε εμφανίζεται, ούτε κατονομάζεται ποτέ, παρά μόνο παρουσιάζεται ως κάτι απρόσωπο και γενικευμένο, μέσα στο οποίο χωρούν οι πάντες. Από τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες ως τον μεροκαματιάρη που καίει καυσόξυλα γιατί ακρίβυνε το πετρέλαιο.
Κι όμως, μετά από «ακραία» καιρικά φαινόμενα, αποτέλεσμα αυτής της κλιματικής αλλαγής που οι ρύποι του «απρόσωπου» και «ακέφαλου» κεφαλαίου προκάλεσαν, βλέπουμε σε πρώτο πλάνο στα ΜΜΕ μόνο τα απελπισμένα πρόσωπα και τα δακρυσμένα μάτια των απλών ανθρώπων που υφίστανται τις συνέπειες. Οι αόρατοι, πλην όμως υπαρκτοί, εγκληματικοί φυσικοί αυτουργοί της υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων και εκπομπών ρύπων, οι αδιάφοροι προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο, προχωρούν ακάθεκτοι προς την εξεύρεση νέου πεδίου κερδοφορίας. Ένα πεδίο κερδοφορίας που μελετάται και σχεδιάζεται βάσει κριτηρίων οικονομικής αποδοτικότητας, διαμορφώνοντας τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη και τη χρήση πράσινης τεχνολογίας, έχοντας μακροπρόθεσμο πάντα στόχο την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα.
Ο εμπαιγμός των λαών σε όλο τον «ανεπτυγμένο» και τον «αναπτυσσόμενο» κόσμο είναι καταφανής και γίνεται περισσότερο αντιληπτός όταν οι κυβερνήσεις και οι τοπικές διοικήσεις μελετούν, σχεδιάζουν, νομοθετούν και επιδοτούν μόνο εκείνους των οποίων τα επιχειρηματικά τους σχέδια διαμορφώνονται βάσει κριτηρίων κόστους- οφέλους για τα κεφάλαιά τους. Παντελής αδιαφορία προς τις ανάγκες των λαών, την προστασία των περιουσιών και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Παντελής αδιαφορία για επενδύσεις στραμμένες στα έργα υποδομής και κοινής ωφέλειας. Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο, ύδρευση, άδρευση, αποχέτευση, πυρασφάλεια, αντιπλημμυρικά έργα, αντισεισμική προστασία, έρχονται στο προσκήνιο μόνο όταν η φύση αρχίζει να εκδικείται για την ύβρη που συντελείται.
Στα καθ’ ημάς, η υποκρισία αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο και το τελευταίο διάστημα λαμβάνει διαστάσεις ξεδιαντροπιάς, καθώς η λύση στρέφεται προς την ειδοποίηση με τη χρήση του 112, τις εκκλήσεις για χρήση ατομικών μέτρων, κλείσιμο επιχειρήσεων, σχολείων και αστείων αποζημιώσεων, όταν και εάν αυτές ποτέ δοθούν.
Βουρκωμένοι και εμφανισιακά ανασκουμπωμένοι παρουσιάζονται οι ιθύνοντες, για να αντιμετωπίσουν τάχα μου τα προβλήματα που γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα προκύψουν από ακραία καιρικά φαινόμενα και όχι μόνο. Κι ας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις έρευνες, τις μελέτες και τις επισημάνσεις των επιστημόνων, κι ας έχουν οι ίδιοι αποψιλώσει από ανθρώπινο εξειδικευμένο προσωπικό τις αρμόδιες υπηρεσίες, κι ας αδιαφορούν για την ανανέωση ή τη συντήρηση των απαιτούμενων κάθε φορά μηχανοκίνητων οχημάτων, κι ας αδιαφορούν για την ανανέωση ή τη συντήρηση του απαιτούμενου εξοπλισμού, κι ας αδιαφορούν για την άμεση αποκατάσταση των βλαβών, προβάλλοντας συχνά-πυκνά το επιχείρημα των δυσκολιών των υφιστάμενων νομοθετικών πλαισίων και της οικονομικής αδυναμίας.
Ένας καθαρός εμπαιγμός δίχως ίχνος ντροπής προς το λαό που ματώνει από τη ψήφιση αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων με ένα νόμο κι ένα άρθρο ετούτων, των προηγούμενων και των προηγούμενων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ένας καθαρός εμπαιγμός απέναντι σ’ έναν λαό που ματώνει για συμφωνίες-τέρατα, αγοράς υπερόπλων, υποβρυχίων, φρεγατών κ.ά., προς ικανοποίηση όλων όσων εμπλέκονται, κερδίζουν αμύθητα ποσά και συντηρούν ένα σύστημα που θέλει τους λίγους και εκλεκτούς στην επιφάνεια και τους υπόλοιπους βυθισμένους στην αγωνία της καθημερινής επιβίωσης.
Μετά από την παράδοση μιας ανοχύρωτης για την υγεία χώρας στην επιχειρηματική δραστηριότητα του καλοκαιριού και την παρακολούθηση, ως θεατές ή ως «μάρτυρες», των πυρκαγιών και των καταστροφών ως συνέπειά τους, έφτασε η ώρα του Φθινοπώρου και των αναμενόμενων βροχοπτώσεων. Δε χρειαζόταν κανείς να διαθέτει μαντικές ιδιότητες για να προβλέψει τη νέα καταστροφή. Ο ρόλος του νερού μετά από πυρκαγιές στα καμένα έχει καταγραφεί στην ιστορία πάμπολλες φορές, όπως έχουν καταγραφεί και τα αποτελέσματα ισχυρών βροχοπτώσεων στα αστικά κέντρα. Κεντρική και τοπική διοίκηση την οποία συνθέτουν πρόσωπα γνωστά που εφαρμόζουν συγκεκριμένη πολιτική και με δηλωμένες προτεραιότητες, άφησαν ακόμα και αυτά τα αστικά κέντρα στο έλεος της κακοκαιρίας.
Κυβέρνηση και τοπική διοίκηση, προσανατολισμένες στην εξεύρεση αγοραστών-επενδυτών και εξαγγέλλοντας μέτρα για τη δική τους ανάπτυξη, για μια ακόμη φορά έδειξαν με απροκάλυπτο τρόπο την αδιαφορία τους είτε προς το Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο, είτε προς το αποχετευτικό δίκτυο των νησιών μας, είτε προς τα κτίρια των δημόσιων υπηρεσιών που στενάζουν από τις κακοτεχνίες και την εγκατάλειψη. Θέλοντας να καλύψουν την αδράνεια, την αδιαφορία προς τα έργα υποδομής και κοινής ωφέλειας, θέσπισαν τον φορέα της Πολιτικής Προστασίας για να παρουσιάσουν με υποκριτικό τρόπο την υποστήριξη προς τους πληγέντες από τα φυσικά φαινόμενα.
Οι πληγέντες όμως δε θα ήταν πληγέντες, αν τα ρέματα είχαν καθαριστεί και πολύ περισσότερο αν δεν είχαν μπαζωθεί από τη μη ελέγξιμη και άναρχη δόμηση.
Οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν το αποχετευτικό δίκτυο είχε ακολουθήσει μελέτες εμπεριστατωμένες, που λάμβαναν υπόψη τις σύνθετες υδρολογικές και υδραυλικές διεργασίες, τις χημικές και βιολογικές διεργασίες που συντελούνται εντός των αγωγών, τις παρασιτικές εισροές, τις δυνατότητες και τα προβλήματα των παντορροϊκών δικτύων, τις δυνατότητες των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων, τη συντήρηση ή ανανέωση των αντλιών και τον καθαρισμό των φρεατίων των ομβρίων.
Οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν το Επαρχιακό οδικό δίκτυο είχε συντηρηθεί, επισκευαστεί ή ανανεωθεί όπου απαιτούνταν.
Οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν τα νοσοκομεία, τα σχολεία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες είχαν κατασκευαστεί με σύγχρονες προδιαγραφές και βάσει του νέου αντισεισμικού κανονισμού ή είχαν ελεγχθεί, συντηρηθεί ή επισκευαστεί όχι με το ελάχιστο, αλλά με το απαιτούμενο κόστος.
Οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν δεν κρεμόμασταν από τη φιλόπτωχη διάθεση της ΕΕ. Της ΕΕ της οποίας τα κονδύλια που προκύπτουν απ’ τη φοροληστεία των λαών της Ευρώπης, έχουν αποκλειστικά μια κατεύθυνση: την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας των «Μεγάλων» και ισχυρών. Οι υπόλοιποι στο έλεος της φωτιάς, του νερού, των ανέμων ή των σεισμών και εν τέλει στον Καιάδα!
Οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν αυτή η «αλληλέγγυα» ΕΕ εκτιμούσε ως πρωτεύον, ως κύριο, το όφελος των λαών, που στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η ενίσχυση κατασκευής έργων υποδομής και κοινής ωφέλειας και όχι οι γλίσχρες αποζημιώσεις των πληγέντων γιατί αυτές έχουν το λιγότερο δυνατόν κόστος. Αποζημιώσεις που σε καμία των περιπτώσεων δεν καλύπτουν απώλειες περιουσιών και πολύ περισσότερο δεν καλύπτουν τις απώλειες των ανθρώπινων ζωών.
Τέλος, οι πληγέντες δε θα ήταν πληγέντες, αν υπήρχε ολοκληρωμένος σχεδιασμός εξυπηρέτησης των αναγκών του λαού, και ολοκληρωμένος τρόπος θωράκισης από επικείμενα φυσικά φαινόμενα. Σε αντίθετη περίπτωση θα εξακολουθούμε να μιλάμε για φυσικούς αυτουργούς που ακολουθούν συγκεκριμένη αντιλαϊκή πολιτική με φυσικά επακόλουθα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου