Η κυβέρνηση έχει «νίψει τα χέρια της» απέναντι σε πανδημία και πυρκαγιές

Η κυβέρνηση που συστρατεύθηκε με τις πυρκαγιές και την πανδημία 

Του Ανδρέα Κοσιάρη

Δεν χρειάζονταν οι δηλώσεις του Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας Φάνη Σπανού, εκ Νέας Δημοκρατίας ορμώμενου, περί «εντολών μη κατάσβεσης» της πυρκαγιάς στην Εύβοια, για να δει κανείς το προφανές. Κι ας έσπευσε έπειτα από τον σάλο ο κ. Σπανός να ανασκευάσει — οι πυρκαγιές, όχι μόνο στην Εύβοια, αλλά και στα Βίλια, στην Αχαΐα, τη Μεσσηνία και αλλού έκαιγαν επί μέρες, άλλοτε με σχεδόν πλήρη άπνοια, άλλοτε με ασθενείς έως μέτριους ανέμους, άλλοτε με καύσωνα, άλλοτε με απλή ζέστη, και η κυβέρνηση έσπευσε μονάχα για τις εκκενώσεις, για να διαθέτει το «επικοινωνιακό αβαντάζ» των συγκρίσεων με τους προηγούμενους. Η φωτιά; Η φωτιά θα σβήσει σε κάποια στιγμή, θα κάψει ό,τι είναι να κάψει, θα βρει θάλασσα, κάτι. Πώς το είχε πει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός; «Αφού κάποια στιγμή θα καεί».

Ομοίως και στα της πανδημίας, δεν χρειάζονταν οι χθεσινές ανακοινώσεις του μέτριου μπασκετμπολίστα που έχει τοποθετηθεί επικεφαλής του υπουργείου Υγείας, για να γίνει αντιληπτό ότι η κοινωνική άμυνα απέναντι στον κορονοϊό δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ενάμιση χρόνο έπειτα από την έναρξη της πανδημίας, το «επιτελικό κράτος» δεν οργάνωσε ποτέ μαζικό σύστημα τεστ και ιχνηλάτησης, δεν ενδιαφέρθηκε ούτε στιγμή να περιορίσει τη μετάδοση στους χώρους που αυτή ήταν πιο πιθανό να συμβεί (ΜΜΜ, κλειστούς χώρους εργασίας, ναούς), δεν ενίσχυσε ποτέ το δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μη φρακάρει με μερικές εκατοντάδες ανθρώπους σε ανάγκη διασωλήνωσης ή ώστε να μην μετατραπεί σε σύστημα αντιμετώπισης μίας και μοναδικής νόσου, δεν ασχολήθηκε ποτέ με μία οργανωμένη και μαζική καμπάνια ενημέρωσης και προώθησης του εμβολιασμού.

Αντίθετα, τα έριξε όλα στην «ατομική ευθύνη», εκμεταλλευόμενη την πανδημία για να νομοθετήσει απρόσκοπτα τις επιθυμίες των φίλων της, και εφαρμόζοντας μέτρα για το φαίνεσθαι της δράσης: ανοιγόκλεινε περίπτερα, περιόριζε την κινητικότητα τις βραδυνές ώρες σε εξωτερικούς χώρους χωρίς συνωστισμό, μοίραζε εκατομμύρια για δήθεν ενημέρωση, υιοθετούσε μυστήριους «αλγόριθμους» που αποδείχτηκαν στην καλύτερη ανεπαρκείς για να ελέγξουν την εισαγωγή κρουσμάτων στις πύλες εισόδου και αφαιρούσε λογικά μέτρα όποτε το απαιτούσε η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού.

Ενώ πολλοί λένε πως ο Μητσοτάκης ήταν «άτυχος» που έσκασαν τόσες μεγάλες κρίσεις στη βάρδια του, η πραγματικότητα είναι πως ειδικά η πανδημία βόλεψε αφάνταστα αυτή την κυβέρνηση. Είχε την ελευθερία να νομοθετήσει χωρίς διαβούλευση και με περιορισμένες τις αντιδράσεις του κόσμου, είχε τη δικαιολογία να εφαρμόσει αστυνομοκρατία βγαλμένη από τα πιο υγρά της όνειρα και είχε την ευκαιρία να μοιράσει εκτάκτως και εσπευσμένα πακτωλό χρημάτων σε φίλους και γνωστούς.

Για να φτάσουμε στα όσα – με ικανότητες ανάγνωσης παιδιού δημοτικού με μαθησιακές δυσκολίες – διάβασε χθες ο Κικίλιας, όπου σηματοδοτήθηκε η πλήρης παράδοση της κυβέρνησης απέναντι στον ιό. Όπως ακριβώς τα περί «ξαφνικής κλιματικής κρίσης» είχαν σημάνει την πλήρη παράδοση απέναντι στις πυρκαγιές.

Διότι τι άλλο πέρα από πλήρης παράδοση είναι η κατάργηση των δωρεάν τεστ, δηλαδή η ουσιαστική κατάργηση ακόμα και της βασικής, ελάχιστης επιδημιολογικής επιτήρησης; Κατάργηση που προφανώς δεν είναι προς όφελος της κοινωνίας, αλλά είναι προς οικονομικό όφελος των ιδιωτών που θα καρπώνονται τα χρήματα για τα τεστ. Τι άλλο πέρα από πλήρης παράδοση είναι η 100% πληρότητα κλειστών χώρων για εμβολιασμένους, όταν ξέρουμε καλά πως το αυξημένο ιικό φορτίο της μετάλλαξης Δέλτα διευκολύνει τη μετάδοση, σπανιότερα αλλά υπαρκτά ακόμα και μεταξύ εμβολιασμένων; Τι άλλο πέρα από πλήρης παράδοση είναι η μεθόδευση αποκλεισμών, λες και μπορούν με οποιονδήποτε τρόπο να εφαρμοστούν απόλυτα στεγανά σε μία κοινωνία;

Η κυβέρνηση έχει «νίψει τα χέρια της» απέναντι στις κρίσεις που συνάντησε, την πανδημία και τις πυρκαγιές. Και δεν τα έχει νίψει μονάχα σαν τον Πόντιο Πιλάτο, αποτινάσσοντας από πάνω της τις ευθύνες. Τα έχει νίψει και με ευχαρίστηση και προσμονή. Διότι της δόθηκε η ευκαιρία να εφαρμόσει πλήρως το δόγμα του «καπιταλισμού της καταστροφής». Στα συντρίμμια του συστήματος υγείας, στα αποκαΐδια των δασών και των σπιτιών, στα κλειστά καταστήματα και τα πεινασμένα στόματα, η κυβέρνηση βλέπει ευκαιρίες περαιτέρω διάλυσης και απαξίωσης, ευκαιρίες ιδιωτικοποίησης, ευκαιρίες για κέρδος όσων δεν σταμάτησαν στιγμή να κερδίζουν. Συστρατεύθηκε με τις πυρκαγιές και την πανδημία.

ΠΗΓΗ