Προσοχή, ο συνοριοφύλακας δαγκώνει

Δυστυχώς για τον Νότη Μηταράκη δεν ειναι τόσο τρομακτικός όσο οι Ταλιμπάν EUROKINISSI

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

 «Ο συνοριο-φύλακας δαγκώνει». Σε αυτή την φράση φαίνεται να συμπυκνώνεται η πρώτη, επίσημη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης σε όσα συμβαίνουν στο Αφγανιστάν. Αν κρίνουμε τουλάχιστον από την δήλωση του, Νότη Μηταράκη που φρόντισε να τονίσει ότι «η χώρα μας δεν θα είναι πύλη εισόδου για ένα νέο κύμα προσφύγων». Επίσης ότι «ξέρουμε να φυλάμε τα σύνορά μας».

Η δήλωση του υπουργού Μετανάστευσης, είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει την επιδοκιμασία όσων αρέσκονται στην γνωστή ατάκα για το μεταναστευτικό ζήτημα: «Αν τους θέλετε να τους πάρετε σπίτι σας». Είτε αυτοί κατοικοεδρεύουν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, είτε στον ευρύτερο χώρο στα δεξία της, είτε στην Ελληνική Λύση του Βελόπουλου. Ένα κόμμα με το οποίο η ηγεσία του υπουργείου έχει αποσαφηνίσει ότι μοιράζεται κοινές ανησυχίες.

Η ίδια δήλωση όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι απαντά στην απορία που διατύπωσε δημόσια σε συνέντευξή της (ακόμη και) η Ντόρα Μπακογιάννη: Τι θα γίνει με κάποιον «που διώκεται διότι ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, με αυτή που διώκεται επειδή είναι γυναίκα» αναρωτήθηκε η πρώην υπουργός Εξωτερικών.

Οι εικόνες ανθρώπων που κρεμάστηκαν στο αεροπλάνο, όπως και η έως τώρα εμπειρία των εμπόλεμων χωρών σε Μέση Ανατολή και Ασία, ενισχύει την πεποίθηση ότι θα προκύψει ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα. Όπως και ότι αυτό δεν μπορεί να αποτραπεί.

Οι 500.000 πρόσφυγες που εκτιμάται ότι θα μετακινηθούν είναι ίσως μικρό νούμερο μπροστά σε αυτό που η πραγματικότητα θα φέρει. Ιδίως από την στιγμή που η επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν θα σηματοδοτήσει την αναζωπύρωση των ακραίων ισλαμιστικών ρευμάτων και σε άλλες χώρες.

Ο Νότης Μηταράκης μπορεί να πεί ότι θέλει για τα ελληνικά σύνορα. Δύσκολα όμως θα μπορέσει να γίνει πιο «φοβιστικός» από τον τρόμο του μεσαιωνικού αναχρονισμού και του τυφλού φανατισμού των επιγόνων των Μουτζαχεντίν.

Είναι σαφές ότι αυτός ο λόγος εκπέμπεται από το υπουργείο Μετανάστευσης για να «αγγίξει» ψηφοφόρους με πολύ συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά. Επίσης για να ικανοποιήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι όμως εξίσου σαφές ότι καμία σχέση δεν έχει με την ουσιαστική αντιμετώπιση του πολύπλοκου ζητήματος που αρχίζει να δημιουργείται. Τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις ευρωπαϊκές χώρες συνολικά.

Η «πολιτισμένη Δύση» αποφάσισε ότι οι προτεραιότητες της επιβάλλουν να φύγει από το Αφγανιστάν. Αφού πρώτα εγκαθίδρυσε για 20 χρόνια -με το ζόρι- μια δοτή κυβέρνηση.

Λειτούργησε δηλαδή με την λογική της «πυγμής», που όμως αποδείχθηκε ανεφάρμοστη και αδιέξοδη. Οδηγώντας σε δραματικές καταστάσεις που πιθανότατα θα «βγούν» εκτός ελέγχου, με ανυπολόγιστες ακόμη συνέπειες.

Πρέπει άραγε να την μιμηθεί και η εγχώρια μεταναστευτική πολιτική;

ΠΗΓΗ