ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ. ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ
ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ
•στις απλήρωτες υπερωρίες
•στην κατάργηση του 8ωρου
•στην επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας
•στην ποινικοποίηση των συνδικαλιστικών μας ελευθεριών
Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Η επιδοματική πολιτική όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη της τις συνθήκες ζωής του κάθε ατόμου, π.χ. αν έχουμε παιδιά, υπέρογκο νοίκι ή προβλήματα υγείας, αλλά εξευτελίζει γενικά τις συνθήκες διαβίωσής μας με το ποσό-χαρτζιλίκι των 534 ευρώ. Ταυτόχρονα, για τους ήδη ανέργους, πρακτικά δεν υπήρξε καμία μέριμνα, με αποτέλεσμα να πρέπει να επιβιώνουμε με μηδενικά έσοδα για περισσότερο από έναν χρόνο. Με λίγα λόγια, το μήνυμα του κράτους είναι: όποιος ζήσει έζησε!
Από την άλλη, τα αφεντικά, που ξανά «δεν βγαίνουν», απαιτούν να αντιμετωπίσουμε την πανδημία υποστηρίζοντας τα παράνομα και αντεργατικά συμφέροντά τους. Το κράτος, νομιμοποιεί την κατάσταση αυτή, με τα κλιμάκια ελέγχου αδήλωτης εργασίας (ΙΚΑ, Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας -ΣΕΠΕ) να είναι άφαντα. Ταυτόχρονα, οι ρυθμοί είναι ακόμα πιο εξοντωτικοί για όσα άτομα δουλεύουν υπό καθεστώς τηλεργασίας, ενώ το κατά πόσον οι συνθήκες του κάθε ατόμου του επιτρέπουν να εργάζεται στο σπίτι του, δεν γίνεται καμιά συζήτηση. Το ΣΕΠΕ και το ΙΚΑ με αραιά έως ανύπαρκτα ραντεβού για την εξυπηρέτηση των εργαζόμενων, σε συνδυασμό με τα μηδενικά κλι-μάκια ελέγχου, έπειτα από εντολή του κράτους, μας αφήνουν εντελώς εκτεθειμένους στον εργασιακό μεσαίωνα εν καιρώ πανδημίας.
Την ίδια στιγμή, προσπαθούν να μας φιμώσουν χαρακτηρίζοντας τις διαδηλώσεις παράνομες και καταχρηστικές, τρομοκρατώντας συνδικαλιστές και επιβάλλοντας δυσβάσταχτα πρόστιμα, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την αστυνομοκρατία και τη γραφειοκρατία τους.
Το σίριαλ όμως συνεχίζεται, καθώς το τερατούργημα του πρώην υπουργού Εργασίας «κυρίου» Βρούτση έρχεται να το ολοκληρώσει ο νυν και επαγγελματίας υπουργός «κύριος» Χατζηδάκης με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, που αναμένεται να ψηφιστεί σε λίγες μέρες. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, το κάθε αφεντικό θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. Θεσμοθετείται, έτσι, και με τη βούλα του νόμου ένα ωράριο-λάστιχο ανάλογα με τα κέφια του κάθε εργοδότη. Για όλο αυτό το αίσχος ίσως δοθεί κάποιο ψωρο-ρεπό, γιατί χρήματα για προσαυξήσεις –ως γνωστόν– δεν υπάρχουν (!). Και εδώ το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: σε θέλουν μόνο σου απέναντι στο αφεντικό, να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης, με το αφήγημα μιας ακόμη έκτακτης συνθήκης, του covid. Το κράτος βρίσκει την ευκαιρία να περάσει χωρίς καμιά αντίσταση νομοσχέδια που ανατρέπουν όσες εργατικές κατακτήσεις έχουν απομείνει.
Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Αυτή η μεθόδευση χτυπά κυρίως τα μαχητικά σωματεία και το,από τα κάτω οργανωμένο, συνδικαλιστικό κίνημα. Για τα σωματεία μας, που στηρίζουν τη λειτουργία τους στις γενικές συνελεύσεις, η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.
Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό (!), ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη.
Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση. Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν»οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. Γνωρίζουμε πως η πολιτική κράτους, κυβερνήσεων και αφεντικών επιβεβαιώνει πως η διασφάλιση των συμφερόντων τους πέφτει πάντα στις δικές μας πλάτες, αφού είναι διαμετρικά αντίθετη από τα δικά μας συμφέροντα.
Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε από τα κάτω στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά. Γνωρίζουμε άλλωστε πως η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι ενάντια σε μια ζωή αξιοβίωτη, για την οποία θα αγωνιστούμε.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
• αξιοπρεπείς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ)
• μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας
• ανθρώπινο ωράριο εργασίας
Εργατική Διαδήλωση Παρασκευή 28 Μάη στις 7.00μ.μ. στα Χαυτεία
Κλαδικά & Επιχειρησιακά Εργατικά Σωματεία
https://ergatikaswmateia.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου