Νόμος είναι το δίκιο του …απεργοσπάστη

Η ύπουλη επίθεση Χατζηδάκη στον ταξικό συνδικαλισμό. Γιατί συνέκρινε την απόλυση όσων συνδικαλίζονται με τις εγκύους. Νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο κατά των απεργιών

Γράφει ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Οι πιο κραυγαλέες εκφράσεις της αντεργατικότητας του νομοσχεδίου που δημοσιοποίησε σήμερα ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, σχετίζονται προφανώς με την κατάργηση του 8ωρου μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Όμως μία άλλη – εξίσου σημαντική – πτυχή του νομοσχεδίου είναι η θεσμοθέτηση ενός πλέγματος διατάξεων προκειμένου να παταχθεί κάθε φωνή διεκδίκησης από ταξική οπτική στους χώρους εργασίας.

Μέσα στις δεκάδες διατάξεις που ανακοίνωσε το υπουργείο Εργασίας και στο οπτικοακουστικό υλικό που έχει διανείμει η κυβέρνηση, δεν μπόρεσε να κρυφθεί μία από τις βασικές στοχεύσεις του νομοθετήματος: Ο εξοβελισμός από τους χώρους δουλειάς των συνδικαλιστών που καλούν σε μαχητική διεκδίκηση τους συναδέλφους τους. Μάλιστα αυτό γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί τόσο με κατασταλτικά διοικητικά μέτρα όσο και μέσω της συκοφάντησης.

Στην δεύτερη κατηγορία προφανώς εντάσσεται και η σύγκριση που θέλησε να κάνει ο Κωστής Χατζηδάκης λέγοντας πως το καθεστώς προστασίας των συνδικαλιστών εξομοιώνεται με αυτό των εγκύων γυναικών. Ευελπιστώντας προφανώς να εγείρει αντιδραστικά κοινωνικά αντανακλαστικά, είτε ακόμη και να ενεργοποιήσει συνειρμούς με μορφές συνδικαλιστικής εκπροσώπησης που καταγράφονται επί χρόνια στους καθεστωτικούς συνδικαλιστές που όμως κατά κύριο λόγω απαντώνται στις παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι λοιπόν ο Κ.Χατζηδάκης ανακοίνωσε πως πλέον «η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών εξομοιώνεται με εκείνην που ισχύει για τις εγκύους» και πως την απόφαση για την έγκυρη η όχι απόλυσή τους δεν θα λαμβάνει πλέον ειδική επιτροπή όπως ίσχυε αλλά τα τακτικά δικαστήρια. Αυτά σε μία αγορά εργασίας που και έγκυες γυναίκες απολύονται σωρηδόν όπως και συνδικαλιστές χωρίς να εφαρμόζεται καμία προστατευτική νομοθεσία.

Όμως η ουσία της στόχευσης του νομοσχεδίου καταγράφεται γλαφυρά στις ίδιες της αναφορές του υπουργείου Εργασίας κατά την παρουσίασή του. Όπως αναφέρεται στις σχετικές διατάξεις περί των απεργιών: «Απαγορεύεται η παρεμπόδιση εργαζομένων που επιθυμούν να εργασθούν κατά τη διάρκεια της απεργίας. Παράβαση αυτής της υποχρέωσης οδηγεί στη διακοπή της απεργίας με δικαστική απόφαση». Δηλαδή πρώτιστος στόχος του νομοθετήματος δεν είναι άλλος από την προστασία του …απεργοσπάστη, με το πρόσχημα της υπεράσπισης του ατομικού δικαιώματος. Στην ίδια παρουσίαση γίνεται αναφορά σε «άσκηση βίας και καταλήψεις κατά τη διάρκεια απεργιών» όπου τονίζεται πως «δεν γίνεται σεβαστό το δικαίωμα στην εργασία».

Με βάση αυτές τις προβλέψεις μπορεί πολύ καλύτερα κανείς να αναλύσει τα όσα δήλωσε ο υπουργός Εργασίας για το νέο καθεστώς απολύσεων συνδικαλιστών. Όπως ανέφερε «η απόλυση μπορεί να είναι για σπουδαίο λόγο όπως η βιαιοπραγία εναντίον συναδέλφου ή η σεξουαλική παρενόχληση». Με δεδομένο όμως ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι ένα αδίκημα που σε αφεντικά καταγράφεται ως ιδιαίτερα συχνό προφανώς ο υπουργός την «βιαιοπραγία εναντίον συναδέλφου» είχε στο μυαλό του ο υπουργός και μάλιστα όχι ως ατομική συμπεριφορά αλλά στο πλαίσιο μιας απεργιακής κινητοποίησης. Εκεί δηλαδή που οποιοσδήποτε «βαλτός» από την διοίκηση της επιχείρησης (π.χ ένα στέλεχος της επιχείρησης) θα μπορούσε να κάνει μία τέτοια καταγγελία. Θυμίζουμε ότι ούτως η άλλως απόλυση συνδικαλιστών προβλέπονταν ήδη από την ισχύουσα νομοθεσία σε περίπτωση ποινικών αδικημάτων (κλοπή κ.λ.π). Ως εκ τούτου οι νέες προσθήκες προφανώς δεν γίνονται για την προστασία των εργαζομένων.

Άλλωστε η κυβέρνηση με το νομοθέτημα αυτό ξεκαθάρισε και την θέση της απέναντι στις απεργίες. Από …θέση αρχής το νομοθέτημα τις αντιλαμβάνεται ως «κακο πράγμα» μια και έχουν όπως αναφέρεται στην παρουσίασή του «σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνία και παράλυση της οικονομίας κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην κοινή ωφέλεια». Έτσι σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας «διασφαλίζεται τουλάχιστον το ένα τρίτο της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας κατά τη διάρκεια απεργίας σε επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, στους κλάδους: υγείας, ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, διύλισης πετρελαίου, μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, αποκομιδής απορριμμάτων, φορτοεκφόρτωσης και αποθήκευσης εμπορευμάτων στα λιμάνια, Πολιτικής Αεροπορίας, μισθοδοσίας στο Δημόσιο». Να σημειωθεί εδώ ότι στις επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας περιλαμβάνονται και οι δραστηριότητες της καθόλα ιδιωτικής Cosco όπως και όλων των παρόχων πετρελαιοειδών, των ιδιωτικών εταιριών παροχής ρεύματος και κινητής τηλεφωνίας.

Σε όλα αυτά να προστεθεί και η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή. Δηλαδή έναν μηχανισμό ο οποίος σε θεωρητικό επίπεδο δεν θα σχετίζεται άμεσα με το κράτος ώστε να ζητούνται πολιτικές ευθύνες. Παρόλα αυτά η διοίκησή του θα επιλεγεί από την σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία (Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής με πλειοψηφία 3/5) και θα έχει μάλιστα και 5ετή θητεία.

Όλα τα παραπάνω προκύπτουν μόνον από την παρουσίαση των διατάξεων του νομοσχεδίου. Όχι από τις ίδιες τις διατάξεις που θα δοθούν από αύριο στην δημοσιότητα ή από τις τροπολογίες που τυχόν θα προστεθούν στο νομοθέτημα. Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να υπάρξουν διατάξεις που θα απαγορεύουν στους απεργούς εργαζόμενους να βρίσκονται κοντά στον χώρο εργασίας τους, όπως και νέοι ορισμοί για την παρεμπόδιση της εργασίας, τις καταλήψεις δημοσίων η ιδιωτικών κτιρίων. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση επιχειρεί να παράσχει στα επιχειρηματικά συμφέροντα ένα σαφέστατο κατασταλτικό εργαλείο το οποίο θα συνδυάζει την «συνεργασία» πολλών θεσμών Κράτος-Δικαιοσύνη-Ιδιώτες ενάντια στην άρθρωση πολιτικού λόγου και πολύ περισσότερο άσκηση πολιτικής πρακτικής που θα κινείται στην λογική της ταξικής διεκδίκησης.

ΠΗΓΗ