Τα ασύστολα ψεύδη της κυβέρνησης και η αλήθεια για το αντεργατικό νομοσχέδιο κυβέρνησης ΝΔ και Χατζηδάκη - Τα 10 άρθρα που «στραγγαλίζουν» το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα

Με τον παραπλανητικό τίτλο «Για την Προστασία της Εργασίας», οδεύει προς ψήφιση το αντεργατικό νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται να συμπληρώσει αλλά και να ολοκληρώσει κατ' εφαρμογή των επιταγών του κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλήθος προηγούμενων αντίστοιχων νόμων που θεσμοθετήθηκαν, την τελευταία 10ετία, από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ανατροπές του αιώνα στα εργασιακά δικαιώματα και στη συνδικαλιστική δράση. Για το κεφάλαιο, οι ανατροπές αυτές είναι αντίστοιχης σημασίας με τις νεοφιλελεύθερες και αντιδημοκρατικές αναδιαρθρώσεις που αφορούν στα δημοκρατικά δικαιώματα και στην ανώτατη εκπαίδευση.

1ο ΨΕΜΑ Είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η κυβέρνηση νομοθετεί την 4ημέρη εργασία

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι το «μέτρο» δεν έρχεται να καλύψει τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά των επιχειρήσεων και του ΣΕΒ, που χρόνια τώρα επιδιώκουν να μπορούν να απασχολούν τους εργαζομένους όποτε, όσο και όταν τους έχουν ανάγκη. Οι εργαζόμενοι σε μια εποχή αυξημένης ανεργίας, οικονομικής ανασφάλειας και εκβιαστικών διλημμάτων για τη διατήρηση της θέσης εργασίας τους θα εξαναγκάζονται να συμφωνούν για 10ωρη εργασία χωρίς επιπρόσθετη αμοιβή (απλήρωτες υπερωρίες). Θα υποχρεώνονται, με λίγα λόγια, να πουν «ναι» στην αποστέρηση του ελάχιστου προσωπικού χρόνου τους, για ξεκούραση, μόρφωση, οικογενειακή ζωή, ψυχαγωγία και κοινωνικές επαφές.

Οι υπερωρίες αυξάνονται στις 150 ώρες (από 96 ώρες στις βιομηχανικές και από 120 ώρες στις υπόλοιπες επιχειρήσεις). Με το «μέτρο» αφαιρείται εισόδημα από τους εργαζομένους, καθώς μειώνεται το ποσοστό προσαύξησης από 60% σε 40% στις επιπλέον υπερωρίες σύμφωνα με το νόμο Χατζηδάκη, και ταυτόχρονα αυξάνονται κατά 15% τα κέρδη των επιχειρήσεων. Σε ό,τι αφορά την 4ήμερη εργασία, η αλήθεια είναι για να εργαστεί κάποιος τέσσερις ημέρες, σε κάποια χρονική περίοδο, θα πρέπει -το διάστημα που θα τον υποχρεώνει ο εργοδότης σε 10ωρη εργασία- να ξεθεώνεται, δουλεύοντας 50 ώρες (5νθήμερο) ή και 60 ώρες (εξαήμερο) την εβδομάδα.

Η κυβέρνηση παρακάμπτει τις επιπτώσεις που θα έχει στον ανθρώπινο οργανισμό, την υγεία και την προσωπική και οικογενειακή ζωή του εργαζόμενου η εργασία 60 ωρών την εβδομάδα. Παράλληλα, δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες, να προσλαμβάνουν 4ωρίτες, μερικής απασχόλησης, και να τους απασχολούν επιπλέον 4 ώρες ημερησίως, όταν έχουν αυξημένες ανάγκες και μάλιστα με διακεκομμένο ωράριο, χωρίς να προσλαμβάνουν επιπλέον προσωπικό ή να μετατρέπουν τις συμβάσεις τους σε πλήρους απασχόλησης!

Όλα τα παραπάνω μέτρα έχουν σκοπό την εντατικοποίηση της εργασίας, τη μείωση του «μισθολογικού κόστους», την πλήρη προσαρμογή του εργάσιμου χρόνου στις άμεσες και παροδικές ανάγκες της επιχείρησης, χωρίς καμία επιβάρυνση για τον εργοδότη.

2ο ΨΕΜΑ Η απαγόρευση λειτουργίας επιχειρήσεων τις Κυριακές εμποδίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας ωφελεί και πάλι τις επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν χρήση των αυξημένων υπερωριών, με τις οποίες θα επιβαρύνουν τους εργαζομένους και θα αβγατίζουν τα κέρδη τους. Η λειτουργία των επιχειρήσεων και τις Κυριακές δεν συνδέεται με καμία νομική υποχρέωση των εργοδοτών να αυξήσουν ανάλογα τις θέσεις εργασίας.

3ο ΨΕΜΑ Εξισώνουμε τις αποζημιώσεις απόλυσης των εργατοτεχνιτών με εκείνες των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν εκείνη, που σε συνέχεια προγενέστερου νόμου του ΠΑΣΟΚ, το 2012, μείωσε κατά 50% την αποζημίωση απόλυσης, καθεστώς που εφαρμόστηκε και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού πρώτα έριξαν «στα τάρταρα» τις οποίες αποζημιώσεις κατοχύρωνε ο εργαζόμενος σε περίπτωση απόλυσης, σήμερα, τον καλούν να πει και «ευχαριστώ» για την εξίσωση ανάμεσα σε εργατοτεχνίτες και υπαλλήλους. Η ουσία, ωστόσο, είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια η αποζημίωση απόλυσης είναι «άγνωστη λέξη», ειδικά για τη νέα βάρδια των εργαζομένων. Η συντριπτική πλειονότητά τους, σήμερα, δε «στεριώνει» στον ίδιο εργοδότη, ώστε να κατοχυρώσει δικαίωμα αποζημίωσης, σε περίπτωση που απολυθεί. Είναι τέτοια η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας με μηνιαίες, τρίμηνες συμβάσεις κ.λπ., που σύμφωνα με την «Εργάνη» οι απολύσεις ξεπερνούν τα 2 εκατ. εργαζομένους, σε ετήσια βάση.

4ο ΨΕΜΑ Η ψηφιακή κάρτα εργασίας θα αποκαλύπτει την πραγματική υπερωριακή απασχόληση και την μαύρη - αδήλωτη εργασία

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η ψηφιακή κάρτα δεν πρόκειται να συμβάλλει στη μείωση της αδήλωτης εργασίας, εφόσον δε συνοδεύεται από την αύξηση των ελέγχων στους χώρους δουλειάς. Δυστυχώς, όμως, δε θα ενταθούν οι έλεγχοι λόγω της προωθούμενης υποβάθμισης της Επιθεώρησης Εργασίας. Με το υφιστάμενο καθεστώς στους χώρους δουλειάς και τα σημερινά ποσοστά εργασίας, η κάρτα αυτή θα γίνει ένα ακόμη εργαλείο ελέγχου από τον εργοδότη στον εργαζόμενο, και όχι το αντίστροφο. Ουσιαστικά, θα είναι μια «ψηφιακή απάτη» της εφαρμογής του ωραρίου.

5ο ΨΕΜΑ Επιβάλλουμε μέτρα ελέγχου των εργοδοτών για να περιοριστούν οι απολύσεις

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, με έναν από τους πρώτους νόμους που ψήφισε, κατήργησε την υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν τις απολύσεις εργαζομένων. Έρχεται, τώρα, να τους απαλλάξει από την υποχρέωση που είχαν να επαναπροσλάβουν απολυμένους και να καταβάλλουν αποδοχές «υπερημερίας», σε περίπτωση που δικαστικά κρινόταν άκυρη η απόλυσή τους. Το μόνο που τους υποχρεώνει είναι να καταβάλουν μια μικρή αποζημίωση τριών μηνών τακτικών αποδοχών. Έρχεται, επίσης, ο υπουργός Εργασίας και δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να απαλλάσσονται από την υποχρέωση παροχής εργασίας των εργαζομένων που προειδοποιούν με απόλυση. Ο στόχος προφανής: θέλουν να εμποδίσουν τα Σωματεία και τους συναδέλφους των υπό απόλυση εργαζομένων να οργανώσουν τον αγώνα τους για την ακύρωση των απολύσεων.

6ο ΨΕΜΑ Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος στοχεύει στην εξυγίανση του συνδικαλιστικού κινήματος

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα τεράστιο «μηχανισμό φακελώματος», με το αρχείο συνδικαλισμένων εργαζομένων, το οποίο θα είναι στη διάθεση του υπουργείου και της εργοδοσίας. Καθίσταται προϋπόθεση για μπορεί ένα Σωματείο να κάνει Συλλογική Διαπραγμάτευση, για να προκηρύσσει απεργία και γενικότερα να ασκεί τη συνδικαλιστική του δράση η απογραφή στο -ήδη νομοθετημένο- Γενικό Μήτρωο (ΓΕΜΗΣΟΕ). Ουσιαστικά, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, οι εργοδότες θα χρησιμοποιούν το ΓΕΜΗΣΟΕ, για να ασκούν βία και τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, με εκβιασμούς, απειλές, ποινές και απολύσεις.

7ο ΨΕΜΑ Το δικαίωμα της απεργίας κατοχυρώνεται και θα ασκείται πλέον με δημοκρατικές διαδικασίες

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο Αχτσιόγλου θεσμοθέτησε την υποχρεωτική συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών ενός Πρωτοβάθμιου Σωματείου για τη λήψη απόφασης για απεργία. Έρχεται τώρα ο υπουργός Εργασίας να επιβάλει την εξ αποστάσεως ψήφο για τη λήψη απόφασης για απεργία και για την εκλογή διοικήσεων των Συνδικάτων. Ο στόχος ξεκάθαρος: να αφαιρέσουν από τα Σωματεία τη δυνατότητα να συγκροτούν κοινότητα συμφερόντων και κοινή αντίληψη για το ρόλο των εργαζομένων στην πάλη για τα δικαιώματά τους. Επιδιώκουν να απονεκρώσουν τις Γενικές Συνελεύσεις και να περιορίσουν τον ζωντανό δημοκρατικό διάλογο και την αντιπαράθεση απόψεων, διαδικασίες που συμβάλλουν στη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης και στην ενεργό συμμετοχή στους εργατικούς αγώνες. Είναι σαφές, όμως, ό,τι κι αν ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι η εγκυρότητα της ψήφου δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από καμία εξ αποστάσεως ηλεκτρονικού τύπου διαδικασία, ούτε η ακριβής ταυτοπροσωπία αυτού που ψηφίζει από το σπίτι του ή από το γραφείο του… υπό το άγρυπνο βλέμμα του εργοδότη.

Με την «απαγόρευση της κατάληψης χώρων και εισόδων εργασίας και… άσκησης ψυχολογικής και σωματικής βίας» σε απεργοσπάστες ποινικοποιείται η περιφρούρηση της απεργίας, καθίσταται παράνομη και όσοι μετέχουν σε αυτή τελούν ποινικώς «κολάσιμη πράξη». Έτσι, λοιπόν, η βία της κρατικής και εργοδοτικής ασυδοσίας γίνεται νόμος και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων βαφτίζονται «βία», ώστε να μπορεί η αστυνομία να διαλύει οποιαδήποτε εργατική κινητοποίηση, έπειτα από κλήση του εργοδότη, που θα δηλώνει ότι δήθεν του ασκήθηκε ψυχολογική βία.

8ο ΨΕΜΑ Το προσωπικό ασφαλείας θα διασφαλίζει την ελάχιστη εγγυημένη λειτουργία των επιχειρήσεων και θα προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι με τον ορισμό, πέρα από το απαραίτητο προσωπικό ασφαλείας των εγκαταστάσεων και του «Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας» στο ύψος του 33% «της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας», αποδυναμώνεται πλήρως η οποιαδήποτε άσκηση πίεσης από την απεργία προς τους εργοδότες και το κράτος. Με αυτόν τον τρόπο, η απεργία μετατρέπεται σε μια συμβολική πράξη, σε μια «καμπάνια διαμαρτυρίας», χωρίς κανένα οικονομικό κόστος για τον εργοδότη και αλλοιώνεται ο άμεσος διεκδικητικός χαρακτήρας της.

9ο ΨΕΜΑ Μεταλλάσσεται η Επιθεώρηση Εργασίας και αναβαθμίζεται σε «Ανεξάρτητη» Αρχή

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι η μετατροπή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε «Ανεξάρτητη» Διοικητική Αρχή καθιστά την Επιθεώρηση Εργασίας έναν τεχνοκρατικό, εισπρακτικό μηχανισμό, που δεν θα υπόκειται σε κανέναν πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι εκτός από την ανεξαρτησία από το Υπουργείο Εργασίας, η Επιθεώρηση Εργασίας αποκόπτεται και από τον μηχανισμό Κοινωνικού Ελέγχου που προβλεπόταν από το εκάστοτε θεσμικό πλαίσιο. Σε γενικές γραμμές, το ζήτημα της ενδυνάμωσης της Επιθεώρησης Εργασίας δεν αφορά αλλαγές στην οργανωτική της δομή, αλλά την ενίσχυσή της με ανθρώπινο δυναμικό, με υλικοτεχνική υποδομή και αρμοδιότητες. Το κυριότερο: την επαναφορά του αντικειμένου ελέγχου της, δηλαδή την αντιστροφή της τάσης απορρύθμισης της αγοράς εργασίας που προωθούν με ζήλο οι μνημονιακές και μεταμνημονιακές κυβερνήσεις και που έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία του εργαζόμενου να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και του Επιθεωρητή Εργασίας να αντιμετωπίσει με σιγουριά και αποφασιστικότητα το εργασιακό τοπίο που έχει διαμορφωθεί.

10ο ΨΕΜΑ Η κυβέρνηση δείχνει την ευαισθησία της για τα έμφυλα προβλήματα στους χώρους δουλειάς (βία, παρενόχληση κ.λπ.) και τους γονείς με την κύρωση διεθνών συμβάσεων και ευρωπαϊκών οδηγιών που συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι πρόκειται για το «τυράκι» στη φάκα του αντεργατικού νομοσχεδίου, που βάζει η κυβέρνηση για να περάσει επικοινωνιακά και αναίμακτα το δήθεν φιλεργατικό χαρακτήρα του προς τους εργαζομένους και την κοινωνία. Πέραν αυτού, έτσι κι αλλιώς, το ελληνικό κράτος ήταν υποχρεωμένο να κυρώσει αυτές τις συμβάσεις, οι οποίες προϋποθέτουν και προβλέπουν την ύπαρξη μιας σειράς θεσμών και κατοχυρωμένων συλλογικών κατακτήσεων του εργατικού κινήματος, όπως η συνδικαλιστική ελευθερία, η αναγνώριση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης και συλλογικών συμβάσεων, η υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας κ.λπ. Αναφορικά με τα έμφυλα προβλήματα στους χώρους δουλειάς, επί της ουσίας και σε συνδυασμό και με άλλες διατάξεις, όπως οι απολύσεις εγκύων και τεκουσών γυναικών, η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο συντηρεί, αν όχι εντείνει, την υποταγή της γυναίκας στο χώρο δουλειάς, συνδέοντάς την με τη βιολογική αναπαραγωγή, το σπίτι, την ανατροφή των παιδιών. Δεν αποφορτίζει τις γυναίκες από τα βάρη της ανθρώπινης φροντίδας και της κοινωνικής αναπαραγωγής, που συνειδητά το σύστημα τους φορτώνει, μετατρέποντάς τες σε πολίτες της «βοηθητικής» κατηγορίας, προφανώς όχι ισότιμες με τους υπόλοιπους που κάνουν τις «κύριες» εργασίες. Όσο για την πολυπόθητη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής για τους γονείς και τους φροντιστές και την πολυδιαφημισμένη άδεια πατρότητας, η ίδια η ευρωπαϊκή οδηγία 2019/1158 προβλέπει πολλή ευελιξία, τηλεργασία και γενικά, όλοι οι παράγοντες υπόκεινται σε ρυθμίσεις «ευέλικτες»: η εργασία, η άδεια, το ωράριο, ο χώρος εργασίας, τα πάντα!

Με πληροφορίες από syspeirosiaristeronmihanikon

 

*****

Νομοσχέδιο Χατζηδάκη: Τα 10 άρθρα που «στραγγαλίζουν» το συνδικαλιστικό και απεργιακό δικαίωμα 

 

 

Του Δημήτρη Σταμούλη

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δικαίως χαρακτηρίζεται ως «τερατούργημα» από πλήθος συνδικάτων και σωματείων καθώς εάν ψηφιστεί, θα αποτελέσει αντιδραστική τομή στρατηγικής σημασίας υπέρ του κεφαλαίου κάνοντας πιο δύσκολη την προσπάθεια για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλισμού.

Η επιβολή του 10ωρου/50ωρου και της γενίκευσης της ελαστικής εργασίας, η δουλειά τις Κυριακές και οι φθηνές υπερωρίες είναι η πιο «θεατή» όψη του σκοτεινού κόσμου που υπόσχεται το νομοσχέδιο για τον κόσμο της εργασίας.

Υπάρχουν όμως και άλλες λιγότερο φωτισμένες πλευρές που συνηγορούν στο ότι το δικαίωμα στον συνδικαλισμό, η συλλογική οργάνωση των εργατών, η απεργία, θα καταστούν πιο δύσκολα για τους εργαζόμενους.

Ξεχωρίζουν δέκα άρθρα:

Τα συνδικαλιστικά σωματεία πλέον εγγράφονται στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.), με βάση το άρθρο 82. Έτσι το κράτος αποκτά τον έλεγχο και την εποπτεία των σωματείων όλων των βαθμίδων. Μάλιστα τα σωματεία «εκβιάζονται» για να φακελωθούν, αφού αλλιώς δεν θα έχουν δυνατότητα διαπραγμάτευσης για σύναψη Σ.Σ.Ε, νόμιμη κήρυξη απεργίας.

"Στόχος το κράτος να ελέγξει και να καθυποτάξει τα σωματεία όλων των βαθμίδων, και η εργοδοσία να εξανδραποδίσει κάθε εργατική αντίσταση στους χώρους δουλειάς"

Το άρθρο 84 καταργεί τη δυνατότητα διεκδίκησης ακόμα και παροχής χώρων γραφείων για τα σωματεία σε χώρους εργασίας με λιγότερους από 100 εργαζόμενους. Καθιερώνεται η ηλεκτρονική ψήφος ως προϋπόθεση για κρίσιμες αποφάσεις, από την κήρυξη απεργίας, ακόμα και για την εκλογή ΔΣ στα σωματεία, με τα άρθρα 85 και 86. Επιδίωξη του νόμου βέβαια δεν είναι η περισσότερη… εργατική δημοκρατία, αλλά η αποτροπή κήρυξης απεργιών ή λήψης αγωνιστικών αποφάσεων. Από την άλλη, καταργείται κάθε δυνατότητα αμεσότητας των γενικών συνελεύσεων, ζωντανής αντιπαράθεσης απόψεων, καταστρατηγείται η εσωτερική δημοκρατία στα σωματεία. Ενώ η εργοδοσία μπορεί ακόμα και να «επιβάλει» ΔΣ της αρεσκείας της, καθώς στις περιπτώσεις της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας δεν διασφαλίζεται η ταυτοπροσωπία των ψηφοφόρων, ούτε η μυστικότητα της ψήφου.

Η αποψίλωση διαφόρων διατάξεων που προστάτευσαν στοιχειωδώς τους συνδικαλισμένους από την εργοδοτική αυθαιρεσία επιτυγχάνεται με πολλούς τρόπους. Το άρθρο 87 περιορίζει σημαντικά το πεδίο προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης και την έκταση της προστασίας αφού πλέον δεν προστατεύονταν καν όλα τα εκλεγμένα μέλη σε διοικήσεις σωματείων αλλά τμήμα τους (π.χ. 5 αντί για 7 μέλη ΔΣ σωματείου με έως 200 μέλη και 9 αντί για 11 μέλη ΔΣ σωματείου με πάνω από 1000 μέλη).

Οι χώροι εργασίας μετατρέπονται σε… κολέγια όσον αφορά τη διακίνηση συνδικαλιστικών απόψεων, ακόμα και ενημερώσεων του σωματείου. Με το άρθρο 88 και τον προκλητικό τίτλο «Δημοκρατία στους τόπους εργασίας», τα σωματεία δεν επιτρέπεται να έχουν ούτε καν πίνακα ανακοινώσεων εντός χώρων εργασίας (εφόσον υποτίθεται έχουν ιστοσελίδα!), ενώ το μοίρασμα ανακοινώσεων επιτρέπεται μόνο εκεί που θα συμφωνεί κι ο εργοδότης.
Τα πιο αποφασιστικά πλήγματα του νομοσχεδίου επιφέρονται στο απεργιακό δικαίωμα.

Με το άρθρο 90 περιορίζεται η δυνατότητα κήρυξης απεργίας αλληλεγγύης προς εργαζομένους σε άλλες επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις.

Το άρθρο 92, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Προστασία δικαιώματος στην εργασία», εξασφαλίζει σημαντική προστασία στους απεργοσπάστες, απαγορεύεται η απεργιακή περιφρούρηση και εάν οι απεργοί «παραβούν» τα προβλεπόμενα, η απεργία μπορεί να διακοπεί.

Με μια άλλη «πονηρή» διάταξη στο άρθρο 93, υποχρεώνονται όσες συνδικαλιστικές οργανώσεις κηρύσσουν απεργία σε Δημόσιο, ΟΤΑ, ΝΠΣΣ και φορείς, υπηρεσίες, οργανισμούς και επιχειρήσεις του Δημοσίου, να υποβάλουν στον ΟΜΕΔ αίτηση διεξαγωγής «δημοσίου διαλόγου» για τα αιτήματα της απεργίας. Νέος όρος είναι ότι όσο διαρκεί ο «δημόσιος διάλογος», αναστέλλεται το απεργιακό δικαίωμα!

Με το άρθρο 94 ουσιαστικά καταργείται το απεργιακό δικαίωμα στους… μισούς κλάδους. Προβλέπει ότι στις περιπτώσεις απεργιών σε επιχειρήσεις που προβλέπεται προσωπικό ασφαλείας, πλέον απαιτείται και η διάθεση πρόσθετου «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας», τουλάχιστον ως το 1/3 της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας. Στους κλάδους αυτούς περιλαμβάνονται όλες οι κρίσιμες υποδομές λειτουργίας του συστήματος: παραγωγή ρεύματος, διυλιστήρια, ύδρευση, νοσοκομεία, όλες οι μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία, απορρίμματα , λιμάνια, Τράπεζα Ελλάδας, ΥΠΑ κ.α.

Φυσικά, θεωρείται ανεπίτρεπτη και παράνομη η απεργία που κηρύσσεται χωρίς να έχει καθοριστεί προηγουμένως όχι μόνο το προσωπικό ασφαλείας, αλλά και το προσωπικού στοιχειώδους λειτουργίας.

ΠΗΓΗ