 |
| Αλιεύσαμε από το The Untold |
Νέο ρεκόρ νεκρών εργατών αλλά για την κυβέρνηση αυτά είναι «υπερβολές» (vid)
Ένας εργάτης πήγε για μεροκάματο στο αμαξοστάσιο του ΗΣΑΠ στον Πειραιά και δεν γύρισε ποτέ. Έτσι το μαύρο ρεκόρ μεγαλώνει. Και το ένα θλιβερό ρεκόρ εργατικών “δυστυχημάτων” σπάει μετά το άλλο. Πλέον αυτή η λίστα του θανάτου, έχει φτάσει τους 179 νεκρούς σε λιγότερο από έναν χρόνο.
Δηλαδή ένας εργάτης χάνει τη ζωή του στη δουλειά μέρα παρά μέρα και το 2025 έχουμε 70% περισσότερους νεκρούς από ό,τι το 2022. Συνεπώς η Ελλάδα ξεπέρασε με διαφορά το προηγούμενο μαύρο ρεκόρ του 2024 χωρίς να έχει ολοκληρωθεί καν η χρονιά. Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπηρετούν περίπου 240 επιθεωρητές ασφάλειας και υγείας. Δηλαδή, κάθε ένας πρέπει να ελέγχει 1.434 επιχειρήσεις και 9.995 εργαζόμενους με βάση ρεπορτάζ που του 902, κάτι που είναι φυσικά ανθρωπίνως αδύνατον.
Για αυτό υποβάλαμε στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης το πιο απλό ερώτημα που μπορεί να υπάρξει: Η κυβέρνηση θα κάνει προσλήψεις στην Επιθεώρηση Εργασίας ή θα κοιτάζει τους εργάτες να πεθαίνουν; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απάντησε αρχικά λέγοντας πως τα περί ρεκόρ είναι υπερβολές, λες και το 179 είναι υποκειμενική άποψη και όχι αντικειμενικό γεγονός. Στη συνέχεια άρχισε να παινεύεται για το πόσο πολλά έχουν κάνει για τους εργάτες και μετά πήγε τη συζήτηση στην σύγκριση του πόσοι υπηρετούσαν παλιά.
Λες και όταν πεθαίνουν εργάτες, το νόημα δεν είναι να βρούμε πώς θα σταματήσουμε το νεκροταφείο, αλλά το να κάνουμε μικροκομματικές συγκρίσεις πόσοι ήταν στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας με ΝΔ, πόσοι με ΠΑΣΟΚ, πόσοι με ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς επιμείναμε στην ερώτηση που δεν απάντησε και ρωτήσαμε ξανά: Θα προσλάβουν επιθεωρητές;
Διότι έχουν προσλάβει 10.000-15.000 αστυνομικούς, αλλά όσοι ελέγχουν
την ασφάλεια στους χώρους εργασίας είναι μόλις 243. Κεντρικό σύνθημα της
ΝΔ ήταν η ασφάλεια των πολιτών. Αλλά τελικά μόνο αυτό δεν βλέπουμε.
Άρα αν το εννοούν θα πρέπει να κάνουν προσλήψεις επιθεωρητών. Σωστά;
Σε εκείνο το σημείο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να αποφύγει την απάντηση άρχισε να λέει ότι επιτίθεμαι στους αστυνομικούς (κάτι που προφανώς εδώ δεν συνέβη) και είπε ότι “υπάρχουν συγκεκριμένες δυνατότητες προσλήψεων με βάση τις αποχωρήσεις”.
Ακόμα και αν δεχτούμε, όμως, ότι μπορεί να προσλαμβάνεται ένας δημόσιος υπάλληλος για κάθε αποχώρηση δημοσίου υπαλλήλου, πώς εξηγείται ότι βρήκαν δημοσιονομικό χώρο για περίπου 15.000 αστυνομικούς αλλά για αυτούς που ελέγχουν αν είναι ασφαλής ο εργάτης, όχι.
Μόλις το 1,5% των ατόμων που προσλήφθηκαν στην αστυνομία να προσλαμβάνονταν αντ’αυτού, στην επιθεώρηση εργασίας, οι επιθεωρητές θα διπλασιάζονταν και πιθανότατα πολλοί εργάτες θα ήταν σήμερα ζωντανοί.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Ακολουθεί ολόκληρη η απομαγνητοφώνηση.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Μετά τον νεκρό εργάτη του ΗΣΑΠ, σπάει ξανά το μαύρο ρεκόρ που σημειώθηκε με Κυβέρνηση Ν.Δ.. Τουλάχιστον 179 νεκροί το 2025, μέχρι στιγμής. Ένας νεκρός εργάτης μέρα παρά μέρα. Εβδομήντα τοις εκατό περισσότεροι νεκροί από ό,τι το 2022. Ξεπερνάμε το προηγούμενο μαύρο ρεκόρ του 2024 και δεν έχει ολοκληρωθεί καν η χρονιά. Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπηρετούν περίπου 240 επιθεωρητές ασφάλειας και υγείας. Δηλαδή, κάθε ένας πρέπει να ελέγχει 1.434 επιχειρήσεις και 9.995 εργαζόμενους με βάση ρεπορτάζ που διαβάσαμε στον 902. Ξαναλέω, ένα άτομο να ελέγχει 1.434 επιχειρήσεις. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον, φαντάζομαι θα συμφωνήσετε και εσείς. Θα κάνετε προσλήψεις στην Επιθεώρηση Εργασίας ή θα κοιτάτε τους εργάτες να πεθαίνουν;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καταρχάς, δεν κοιτάει κανένας δεν κοιτάει κανέναν να πεθαίνει και κανείς δεν χαίρεται -το αντίθετο, κάθε άνθρωπος που χάνεται είναι μια τραγική ιστορία. Και έστω και ένα να ήταν ένα εργατικό δυστύχημα, τότε από μόνο του αυτό θα αποτελούσε λόγο προβληματισμού. Τα περί μαύρων ρεκόρ και όλα αυτά τα οποία λέτε, τα θεωρώ υπερβολές και εν πάση περιπτώσει δεν προσφέρουν κάτι στη δημόσια συζήτηση. Έχω δώσει για αντίστοιχα ερωτήματα και δικά σας και άλλων συναδέλφων σας, πάρα πολλές απαντήσεις. Είμαστε η Κυβέρνηση που έχει εφαρμόσει πολιτικές προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, που σέβονται τον εργαζόμενο, όπως είναι, για παράδειγμα, η ψηφιακή κάρτα εργασίας. Απόδειξη αυτών των πολιτικών είναι ότι έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι εργαζόμενοι που είναι πλήρους απασχόλησης. Έχουμε αυστηροποιήσει τα πρόστιμα και για την αδήλωτη εργασία ή την εν μέρει, τέλος πάντων, παράνομη εργασία, δηλαδή υποδηλωμένη εργασία. Και ως προς τους Επιθεωρητές Εργασίας, αυτό το οποίο θα κάνω, για να δούμε αν ισχύει αυτό το οποίο λέτε, είναι να συγκρίνουμε πόσοι υπηρετούσαν και πόσοι υπηρετούν σήμερα. Γιατί, για να έχεις αξιοπιστία σε αυτό το οποίο λες, πρέπει να βλέπεις πού ήταν το κράτος όταν παρέλαβε η Κυβέρνηση αυτή και πού είναι σήμερα. Προφανώς θα υπάρχουν ανάγκες, είμαι βέβαιος γι΄ αυτό, αλλά αφήστε με να ρωτήσω το αρμόδιο Υπουργείο για το πόσοι υπηρετούσαν και πόσοι υπηρετούν σήμερα και αν είναι αληθή αυτά τα οποία λέτε -συγκριτικά το ξαναλέω, χωρίς να το αμφισβητώ.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Συγγνώμη, επειδή τις οικογένειες των θυμάτων δεν τις νοιάζει πόσες ήταν επί ΣΥΡΙΖΑ, πόσες επί ΠΑΣΟΚ, πόσες με εσάς, τις νοιάζει ότι πέθαναν οι άνθρωποι. Και θέλουμε να σας ρωτήσουμε ξανά την ίδια ερώτηση που κάναμε μόλις, να μας πείτε αν θα πάρετε ανθρώπους. Γιατί έχετε προσλάβει 10.000, 15.000 αστυνομικούς, αλλά όσοι ελέγχουν την ασφάλεια στους χώρους που δουλεύουμε είναι 243 μόλις. Κεντρικό σας σύνθημα ήταν η ασφάλεια των πολιτών, γιατί στον χώρο εργασίας το ξεχνάτε; Θα κάνετε προσλήψεις Επιθεωρητών Ασφάλειας;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Και οι προσλήψεις αστυνομικών για την ασφάλεια των πολιτών γίνονται. Έχετε ένα “φετίχ” με τους αστυνομικούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί τους θεωρείτε εχθρούς σας, οι άνθρωποι αυτοί είναι εδώ για να είμαστε ασφαλείς και κάνουν υποδειγματικά τη δουλειά τους. Και αν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, ερευνώνται για τη δράση τους. Δεν είναι εχθρός οι αστυνομικοί κάποιων άλλων εργαζομένων και το ανάποδο. Τώρα, το να σας απαντήσω αν θα γίνουν προσλήψεις τώρα, δεν μπορώ να το κάνω, δεν είμαι Υπουργός Εσωτερικών και δεν γίνονται έτσι οι προσλήψεις. Η δουλειά μου είναι να σας μεταφέρω τα αληθινά δεδομένα των προσλήψεων. Οι προσλήψεις γίνονται κάθε χρόνο μετά από απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, η οποία επικυρώνεται από το Υπουργικό Συμβούλιο με βάση τις αποχωρήσεις του προηγούμενου χρόνου και την κατανομή που κάνει το Υπουργείο Εσωτερικών ανά Υπουργείο. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι ο στόχος μας είναι κάθε φορά η κατάσταση να είναι καλύτερη. Και αυτό το οποίο λέτε, αν κοιτάμε τις οικογένειες και τα λοιπά, θεωρώ ότι έχει πολύ μεγάλο στοιχείο λαϊκισμού. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να θέλει να διακινδυνεύει ένας εργαζόμενος, πολλώ δεν μάλλον να χάνει τη ζωή του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να το θέλει αυτό. Υπάρχουν συγκεκριμένες δυνατότητες προσλήψεων με βάση τις αποχωρήσεις και την κατανομή την κάνει το Υπουργείο Εσωτερικών. Εγώ αυτό το οποίο θα δω είναι αν έχει βελτιωθεί η κατάσταση ως προς το προσωπικό. Αν με ρωτάτε αν ο στόχος είναι να βελτιωθεί παραπάνω, προφανώς ο στόχος είναι να βελτιωθεί παραπάνω. Αν θέλετε να σας πω εγώ τώρα ότι θα πάρουμε 50, 100, 200 παραπάνω και να σας το πω, θα σας πω ψέματα. Προτιμώ, λοιπόν, να μην σας κοροϊδέψω και να σας απαντήσω με βάση το τι ισχύει.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Επειδή το μαύρο ρεκόρ δεν είναι υποκειμενική άποψη, όπως υπονοήσατε, είναι ένα αντικειμενικό δεδομένο…
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Έχουμε απαντήσει και για τα στατιστικά στοιχεία, το τι συμβαίνει. Είναι λάθος να συγκρίνουμε μια χώρα που είχε μισό εκατομμύριο λιγότερους εργαζόμενους με μια χώρα που έχει μισό εκατομμύριο παραπάνω εργαζόμενους. Γίνονται πολλές φορές συγκρίσεις με χρονιές όπου ήταν κλειστή η οικονομία με τον κορονοϊό…
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Το 2022 δεν ήταν.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν είπα ότι ήταν το 2022. Είπα, γίνονται συγκρίσεις πολλές φορές με άλλες χρονιές, πρώτον. Δεύτερον, δεν θα διακόπτετε, τον λόγο τον παίρνετε όταν τον δίνουμε εμείς εδώ, έτσι συμβαίνει πάντα, όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι. Προβληματιστείτε, γιατί είστε ο μόνος ο οποίος φέρεστε με αυτό τον τρόπο. Και σε κάθε περίπτωση, είναι υποκειμενική η δική σας κρίση. Δεν προκύπτει αυτό το οποίο λέτε. Η Ελλάδα έχει μισό εκατομμύριο παραπάνω εργαζόμενους. Είναι εντελώς άλλη η βάση υπολογισμού. Και όλες αυτές οι πολιτικές τις οποίες έχουμε προωθήσει, δεν είχαν προωθηθεί για ολόκληρες δεκαετίες. Στόχος είναι να κάνουμε ακόμα παραπάνω για να προστατεύσουμε τους εργαζόμενους. Και εν πάση περιπτώσει, κάθε περιστατικό είναι μια διαφορετική ιστορία. Άλλο υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες, κάθε άλλο περιστατικό έχει άλλα χαρακτηριστικά και όλα ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη και πειθαρχικά και ποινικά. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις Αρχές να τα δουν αυτά τα περιστατικά και ας μην λαϊκίζουμε. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις για μια οικογένεια που έχασε τον δικό της άνθρωπο, είναι να νομίζεις ότι είσαι αυτόκλητος υπερασπιστής της. Κάποιοι κάνετε καριέρα με αυτό τον τρόπο. Εγώ προτιμώ να στέκομαι με σεβασμό σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε άνθρωπο που έχει χάσει δικό του άνθρωπο, αλλά και στη μνήμη των ανθρώπων αυτών, παρά να λαϊκίζω.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Είναι 179 νεκροί πάντως.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν έχετε τον λόγο.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Παρότι παινεύεστε για μέτρα που πήρατε…
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν έχετε τον λόγο. Μην κάνετε άλλο σόου. Αν θέλετε, να πολιτευτείτε. Μην κάνετε άλλο σόου.
ΧΡ. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ: Θα προσλάβετε Επιθεωρητές;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μην κάνετε άλλο σόου. Τα κερδίσατε τα πέντε λεπτά δημοσιότητας, τέλος.
«Εργατικά ατυχήματα»: η πραγματική βία της εποχής μας
Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο δουλεύουμε από ανάγκη κι όχι από ευχαρίστηση. Και δε μπορώ να φανταστώ κάτι πιο απάνθρωπο από το να πεθαίνεις παλεύοντας για τις ανάγκες σου.
Ο καθένας και η καθεμία από μας, είμαι σίγουρος πως έχει κουραστεί.
Άλλες ακούγοντας να περιγράφεται ως «βία» το αυτονόητο και φυσικό ξέσπασμα κοινωνικών ομάδων απέναντι στην εξαθλίωση και την καταπίεση τους. Δεν πάει καιρός από τότε που ο Μάκης Βορίδης, ο άνθρωπος με το τσεκούρι, χαρακτήρισε μερικά ιπτάμενα αυγά «ακροαριστερή βία». Και υπερθεμάτισε την ίδια δήλωση ο Αυγενάκης, που, όχι πολύ καιρό νωρίτερα, είχε χαστουκίσει υπάλληλο αεροδρομίου.
Άλλοι κουράζονται ακούγοντας κάθε μέρα για το θάνατο ενός συνανθρώπου μας, ενός ανθρώπου που μπορεί και να έχει υπάρξει δίπλα μας. Στο ίδιο γκισέ, ζητώντας διακανονισμό ενός χρέους που ισοδυναμεί με το μηνιάτικο ενός βουλευτή, και απειλεί το σπίτι και την οικογένειά του. Ένα χρέος που ισοδυναμεί με τα λεφτά που σε μια βδομάδα θα βάλει στην τσέπη του ένας ακόμα άχρηστος που «προσφέρει εργασία». Ένας καρχαρίας που θα χαλάσει όσο το δυνατόν λιγότερα σε εξοπλισμό, ασφάλεια και μισθούς, για να μπουν όλα στον τραπεζικό του λογαριασμό.
Εγώ, ως Αντώνης, είμαι κουρασμένος και από τα δύο.
Και επίσης ως Αντώνης, καταγγέλω ότι η πραγματική βία των φιλελεύθερων καιρών μας είναι οι εργατικές δολοφονίες. Γιατί δεν είναι ούτε ατυχήματα, ούτε δυστυχήματα. Είναι στυγνά εγκλήματα, εκ προμελέτης. Το οικονομικό μας μοντέλο υποτίθεται ότι θα προάσπιζε την καινοτομία και τη σκληρή δουλειά, και ομολογώ ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου το είχα πιστέψει. Όμως το μόνο που κάνει είναι να ισχυροποίει και να προστατεύει τους λιγότερο ανθρώπους.
Ένας εργοδότης, δίνει δουλειά, όπως το λέει η λέξη. Ένα αφεντικό, σκοτώνει. Σκοτώνει τους ίδιους τους ανθρώπους στους οποίους χρωστάει τον πλούτο του.
Δε θα δεχτώ να ξανακούσω για βία, όταν η εξευγενισμένη βία των φουσκωμένων τραπεζικών λογαριασμών και της «οικονομικής ανάπτυξης» συνεχίζει να σπέρνει το θάνατο. Κι επειδή πάνε μέρες τώρα που το τρένο μου γεμίζει το κεφάλι, το ίδιο πράγμα που σκότωσε 57 άτομα στα Τέμπη, το ίδιο ακριβώς πράγμα σκότωσε άλλον έναν άνθρωπο της τάξης μας και σήμερα. Και αύριο και χθες. Το άρρωστο ισοζύγιο κέρδους και κόστους, αυτή η τραμπάλα που δε σταματά να γέρνει προς τη μία μεριά, λούζοντας με αίμα ό,τι και όποιον βρίσκεται στην άλλη πλευρά.
Οι νεκροί μας δεν είναι αριθμοί. Η αντίδραση δεν είναι βία. Το να βαφτίζεται βία είναι περισπασμός. Περισπασμός από την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα ότι στο νεκροκρέβατο θα βρεθούμε όλοι πριν από την ώρα μας. Μέχρι να πάρουμε τη ζωή και τη δουλειά στα χέρια μας.
Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο δουλεύουμε από ανάγκη κι όχι από ευχαρίστηση. Και δε μπορώ να φανταστώ κάτι πιο απάνθρωπο από το να πεθαίνεις παλεύοντας για τις ανάγκες σου.
Οργή. Δεν έχει άλλα αποθέματα από θλίψη πλέον. Πλέον έχει μόνο οργή, κρυστάλλινα καθαρή και ωμή.
Φωτογραφία: INTIME NEWS / ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου