Χριστουγεννιάτικα ξε-πουλάνε και το αλάτι!

Αλυκές (Τουρλίδα, Μεσολόγγι) | © Dreamstime.com/ΑΡΧΕΙΟ

Ξε-πουλάνε και το αλάτι

Γιώργος Παγούδης

Αθόρυβα αλλά συστηματικά το Υπερταμείο συνεχίζει την εκποίηση σημαντικών δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και ειδικότερα τμημάτων τα οποία δεν επιβαρύνουν ούτε ένα ευρώ τον κρατικό προϋπολογισμό. Τελευταίο θύμα αυτής της πρακτικής, οι αλυκές, που μια ωραία πρωία και μέσα στα «χριστουγεννόσχολα», το εν λόγω Ταμείο αποφάσισε να βγάλει στο σφυρί μέσω διεθνούς διαγωνισμού με στόχο την είσοδο στρατηγικού επενδυτή για τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και γενικά για την ανάπτυξη της εταιρείας -όπως συνηθίζεται να λέγεται- σε αυτές τις περιπτώσεις.

Η διαδικασία ακολουθεί επίσης τα γνωστά μονοπάτια. Πρώτα καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους και σε δεύτερη φάση να υποβάλουν τις προσφορές τους, με καταληκτική ημερομηνία 30/1/2026.

Θα μπορούσε κάποιος ασφαλώς να συζητήσει την ενέργεια αυτή αν οι αλυκές ήταν ζημιογόνες, κάτι που όμως δεν προκύπτει από πουθενά. Οι αλυκές σε όλη την Ελλάδα ανήκουν στην «Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.», ιδιοκτησίας του ελληνικού Δημοσίου, εταιρεία που λειτουργεί ως μια ιδιωτικού δικαίου και μάλιστα κερδοφόρα. Ως εκ τούτου, συνεισφέρει και αυτή στην απομείωση του δημόσιου χρέους, μια και ως εταιρεία του ελληνικού Δημοσίου που έχει παραχωρηθεί στο Υπερταμείο αποδίδει μερίσματα που κατευθύνονται άμεσα στους δανειστές, σύμφωνα πάντα με τις μνημονιακές προβλέψεις. Αν ρίξουμε δε και μια ματιά στους ισολογισμούς της, θα διαπιστώσουμε ότι ακολουθεί μια αξιοπρόσεκτη πορεία ανάπτυξης και κερδοφορίας στο σύνολό της, ενώ το 2022 παρουσίασε ρεκόρ εσόδων, με καθαρά κέρδη σχεδόν 2.000.000 ευρώ και απόδοση φόρων ύψους 1,2 εκατ. ευρώ.

Δεδομένα που σημαίνουν ότι θα μπορούσε μόνη της η εταιρεία να επιδιώξει τον εκσυγχρονισμό της, αν για κάποιον λόγο οι επιδόσεις της κρίνονταν μη ικανοποιητικές. Κάτι τέτοιο βέβαια είτε δεν συνέβη είτε δεν απασχόλησε καν. Και έτσι, μετά από περίπου δύο χρόνια προετοιμασίας, το ελληνικό Δημόσιο προχωρά στην τελευταία φάση της εκποίησης και αυτού του -ιστορικού θα λέγαμε- περιουσιακού στοιχείου.

ΠΗΓΗ 

Ριζοσπαστική σκέψη και Εκπαίδευση - Του Γιώργου Καλημερίδη*

Ριζοσπαστική σκέψη και Εκπαίδευση

του Γιώργου Καλημερίδη*

Τα τελευταία 30 χρόνια, η άνοδος και η απόλυτη κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού/ νεοσυντηρητισμού, ως κυρίαρχης τάσης της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης του δημόσιου σχολείου, οδήγησε στην απόλυτη κυριαρχία μιας συντηρητικής και τεχνοκρατικής παιδαγωγικής προσέγγισης: μετρήσιμοι στόχοι, γενική συγκρισιμότητα σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών , έμφαση στην οικονομική αποτελεσματικότητα/ αποδοτικότητα και στην αξιολόγηση. Σε αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης, το κρίσιμο είναι ο κατακερματισμός της γνώσης σε επιμέρους δεξιότητες, ο μετασχηματισμός της παιδαγωγικής σχέσης σε προβλέψιμες μεταβλητές ποσοτικών στόχων και ο περιορισμός του ρόλου των εκπαιδευτικών στην απλή υλοποίηση των κεντρικών κριτηρίων που θεωρούνται κρίσιμα για την οικονομική επιβίωση κάθε χώρας. Οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ο διαγωνισμός PISA, αλλά και οι προαπαιτούμενες εκπαιδευτικές δεξιότητες της Κομισιόν αποτελούν επιμέρους όψεις αυτής της εκπαιδευτικής προσέγγισης.

Η παιδαγωγική σχέση και πρακτική στα σχολεία οφείλει να είναι προβλέψιμη, οικονομικά αποδοτική, μετρήσιμη, αδιαφορώντας παράλληλα για τις διαφοροποιημένες ταξικές, εθνικές και πολιτισμικές εμπειρίες του μαθητικού πληθυσμού. Αν σήμερα ο φιλελεύθερος παιδαγωγός, G. Biesta νιώθει την ανάγκη να μιλήσει για το συναρπαστικό ρίσκο της εκπαίδευσης¹, με την έννοια του ανοικτού και μη προβλέψιμου χαρακτήρα κάθε παιδαγωγικής σχέσης, ασκώντας κριτική, με αυτόν τον τρόπο, σε κάθε εκδοχή τυποποίησης/ ποσοτικοποίησης των εθνικών εκπαιδευτικών συστημάτων που προωθούν οι υπερεθνικοί οργανισμοί και αν η πρώην εκπαιδευτική σύμβουλος των κυβερνήσεων Μπους, Dianne Ravitch, θεωρεί καθήκον της να καταγγείλει τον παραλογισμό του εκπαιδευτικού νεοφιλελευθερισμού των τυποποιημένων δοκιμασιών (high stakes testing)², είναι εύκολο να κατανοήσουμε το μέγεθος της αντιδραστικοποίησης του αστισμού στο πεδίο της παιδαγωγικής θεωρίας και πρακτικής. Η απόλυτη κυριαρχία του αγοραίου τεχνοκρατισμού έχει μετατρέψει την παιδαγωγική διαδικασία σε αντικείμενο, σε πράγμα, σε ποσοτικό αποτέλεσμα, απογυμνώνοντάς την από κάθε ανθρωπιστικό στοιχείο³.

Καθόλου τυχαία, η ίδια η άνοδος του εκπαιδευτικού νεοφιλελευθερισμού/ νεοσυντηρητισμού συνοδεύτηκε από μια σφοδρή κριτική του λεγόμενου εκπαιδευτικού προοδευτισμού της μεταπολεμικής περιόδου. Ο εκπαιδευτικός προοδευτισμός, ανεξάρτητα από τις πολιτικές αντιφάσεις και τα ιστορικά του όρια, καθώς και η παιδαγωγική κουλτούρα και η επαγγελματική ταυτότητα των εκπαιδευτικών θεωρήθηκαν ως οι κύριες αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης είτε γιατί προωθούσαν μια κουλτούρα χαμηλών προσδοκιών και ισοπεδωτικού εξισωτισμού είτε γιατί υπονόμευαν τις αρχές της επιχειρηματικότητας και του ατομικού ανταγωνισμού. Η επιστροφή στα λεγόμενα βασικά και η εμπέδωση μιας κουλτούρας οικονομικής αποτελεσματικότητας και αριστείας θεωρήθηκαν και θεωρούνται ως οι αυτονόητες αρχές για την οργάνωση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Ανεξάρτητα από τις ταξικές στοχεύσεις της συγκεκριμένης κριτικής, αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε εδώ είναι η συστηματική προσπάθεια, εδώ και τρεις δεκαετίες, να απαξιωθεί και να περάσει στη λήθη μια μεγάλη παράδοση παιδαγωγικού προβληματισμού και πρακτικής, με ποικίλες και αντιπαρατιθέμενες ασφαλώς πολιτικές συνεπαγωγές . Δόθηκε και δίνεται μια μάχη γύρω από τη “ψυχή του εκπαιδευτικού”⁴, με την έννοια των όρων της επιστημονικής, θεωρητικής και πολιτικής διαμόρφωσης του κόσμου της εκπαίδευσης. Πίσω από την απαξίωση του παιδαγωγικού προοδευτισμού εν γένει, δόθηκε και δίνεται μια μάχη γύρω από το συνολικό πλαίσιο της επιστημονικής εννοιολόγησης, άρα και πολιτικής νοηματοδότησης συνολικά του πεδίου της παιδαγωγικής πρακτικής, άρα και των παιδαγωγικών ζητημάτων που νόμιμα μπορούν να τεθούν ή των ζητημάτων που μέσω συγκεκριμένων μεθοδολογικών και πολιτικών επιλογών θα τεθούν αναπόφευκτα εκτός πλαισίου. Εν ολίγοις, ο εκπαιδευτικός νεοφιλελευθερισμός άλλαξε ή επιχειρεί να αλλάξει συνολικά τους όρους με τους οποίους σκεφτόμαστε το σχολείο, τον εκπαιδευτικό και την παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές μας.

Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές: Κατατμήσεις, γεωμετρία και… προστασία; - Άρθρο από την Ηρώ Τσαρμποπούλου-Φωκιανού* (ΧΑΡΤΕΣ)

Ιόνιο θάλασσα | Φωτογραφία αρχείου Eurokinissi

Θαλάσσιες Προστατευόμενες Περιοχές: Κατατμήσεις, γεωμετρία και… προστασία;

Ηρώ Τσαρμποπούλου-Φωκιανού*

 

Η κατάτμηση του φυσικού τοπίου από ανθρώπινο χέρι δεν συμπίπτει πάντοτε με τη βιολογική πραγματικότητα των ειδών και των οικοσυστημάτων. Παρότι οι οριοθετήσεις προστατευόμενων περιοχών και πάρκων ακολουθούν συγκεκριμένα επιστημονικά και οικολογικά κριτήρια - όπως διαβάζουμε και στις σχετικές περιβαλλοντικές μελέτες - αυτό δεν συνεπάγεται ότι αποκτούν σημασία και για τα μη ανθρώπινα είδη.

Με την ανακοίνωση των 2 νέων Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών σε Ιόνιο και Αιγαίο, για τις οποίες οι περιβαλλοντικές μελέτες δημοσιεύθηκαν, μπήκαν σε φάση διαβούλευσης και αναμένουμε την έκδοση προεδρικών διαταγμάτων, η Ελλάδα θα καταφέρει να καλύψει τον στόχο 30Χ30 για την προστασία των θαλασσών. Οι δυο ΘΠΠ καλύπτουν μεγάλες εκτάσεις και περικλείουν σημαντικά οικοσυστήματα όπως κομμάτια της Ελληνικής Τάφρου, λιβάδια Ποσειδωνίας, αναπαραγωγικά και τροφοληπτικά πεδία για κητώδη, χελώνες, φώκιες, ορνιθοπανίδα.

Τα σημαντικά αυτά οικοσυστήματα όμως δεν εξαντλούνται εντός των ορίων των πάρκων, που σημαίνει ότι οι ΘΠΠ Αιγαίου και Ιονίου αποτελούν μια σημαντική πρωτοβουλία που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως έναρξη και όχι ως το τέλος της προσπάθειας προστασίας της φύσης. Αν σκοπός μας είναι να προστατεύουμε αυτά τα φυσικά τοπία, οφείλουμε εξαρχής να οριοθετούμε την προστασία με γνώμονα τις ανάγκες της φύσης και όχι με το τι είναι βολικό ή συμφέρον.

Η επιβολή ορίων σε ζώα που διαρκώς μετακινούνται και η αυθαίρετη οριοθέτηση του τι είναι σημαντικό για αυτά - με μόνο κριτήριο τι εξυπηρετεί ή όχι τη νομοθέτηση, φύλαξη και διαχείριση εκ μέρους μας - αδυνατίζει την επιστημονική δουλειά για καταγραφή, προστασία και ανάκαμψη των κρίσιμων οικοσυστημάτων και ειδών. Άλλωστε ο στόχος 30Χ30 και η νομοθέτηση ΘΠΠ δεν αποτελεί έναν ποσοτικό στόχο, αλλά μια ποιοτική συνεχιζόμενη προσπάθεια που οφείλει να γίνεται με οικοσυστημικά κριτήρια που αντανακλούν το οικολογικό ενδιαφέρον και την επιστημονική γνώση.

Οι χάρτες των ΘΠΠ Ιονίου και Ν. Κυκλάδων όπως αποτυπώνονται στις σχετικές Περιβαλλοντικές Μελέτες

Στο πλαίσιο αυτό, είναι αναγκαία η αναγνώριση ότι κάποιες πρακτικές και βλέψεις είναι εγγενώς ασύμβατες με όσα αναφέραμε παραπάνω.

Ανησυχητικό και διόλου αμελητέο παραμένει το αυστηρά οριοθετημένο κομμάτι που εξαιρείται από την χαρτογραφική αποτύπωση, η Αιγιαλίτιδα ζώνη. Αυτό αποτελεί φυσικά το Block 10, ένα “κομμάτι” της οικολογικής “τούρτας” που έχει δοθεί σε διαγωνισμό για εξορυκτικές διαδικασίες και η παρουσία του οποίου εντός της ΘΠΠ Ιονίου και εντός της Ελληνικής Τάφρου, ενός από τα πιο κρίσιμα οικοσυστήματα της Μεσογείου, σιωπηλά παραγνωρίζεται. Η διθυραμβική ρητορική περί υπογραφής συμφωνιών με την αμερικανικών συμφερόντων ExxonMobil στα δυτικά της Κέρκυρας είναι θεμελιακά ασύμβατη με μια ρητορική και πολιτική ουσιαστικής προστασίας της φύσης και των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Γενικά, αλλά πόσο δε μάλλον σε περιοχές κρίσιμου ενδιαφέροντος.

Τι συμπεριλαμβάνει η Ελληνική Τάφρος;

Αγρότες ή Αστυνομία; Ποιος κλείνει τους δρόμους; (VIDEO)

Αγρότες ή Αστυνομία; Ποιος κλείνει τους δρόμους; (vid)

• Χρήστος Αβραμίδης

Τι κι αν κυκλοφορούν πάρα πολλά βίντεο που δείχνουν ότι η αστυνομία κλείνει τους δρόμους και ταλαιπωρεί τους πολίτες που προσπαθούν να ταξιδέψουν; Τι κι αν οι αγρότες έχουν δείξει με κάθε τρόπο ότι προσπαθούν να διευκολύνουν τους ταξιδιώτες, ανοίγοντας τα μπλόκα; Η κυβέρνηση δεν διστάζει να τα ρίχνει στους αγρότες, σε μια μάταιη, όπως φαίνεται, προσπάθεια, να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός με όρους «διαίρει και βασίλευε» απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία.

Συνεπώς, με βάση τα παραπάνω, ρωτήσαμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο:

«Λέτε ότι οι αγρότες ταλαιπωρούν την κοινωνία, όμως σε εκατοντάδες βίντεο βλέπουμε ότι η αστυνομία μπλοκάρει τον δρόμο, ενώ οι αγρότες ανοίγουν τον δρόμο για να περάσουν οι ταξιδιώτες και μάλιστα τους μοιράζουν και αγροτικά προϊόντα. Θα βγάλετε τις κλούβες από τον δρόμο μας να πάμε να κάνουμε γιορτές χωρίς ταλαιπωρία;»

Σε αυτήν την απλή ερώτηση που τεκμηριώνεται από οπτικοακουστικό υλικό πάρα πολλών ανθρώπων, η κυβέρνηση ούτε λίγο ούτε πολύ μας απάντησε ότι λέμε «παραμύθια». Στη συνέχεια επιμείναμε, θέτοντας την εξής ερώτηση: «Υπάρχουν πολλά σημεία σε αυτή τη χώρα από τα οποία δεν θα μπορεί να περάσει ο κόσμος, να πάει στον τόπο του να κάνει γιορτές, γιατί του κλείνουν τον δρόμο όχι οι αγρότες, αλλά τα ΜΑΤ και θέλουμε να σας ρωτήσουμε, έστω τώρα, στο πνεύμα των Χριστουγέννων, θα αφήσετε αυτούς τους ανθρώπους να περάσουν να πάνε να κάνουν γιορτές ή θα τους αφήσετε να ταλαιπωρούνται 11 ώρες και μετά θα κατηγορείτε τους αγρότες;»

O Παύλος Μαρινάκης απάντησε ότι «Είναι στο μυαλό» μας πως οι κλούβες, εμποδίζουν τον κόσμο να πάει σπίτι του. Ευτυχώς τα δεκάδες βίντεο που κυκλοφορούν δείχνουν ποιος λέει αλήθεια, και ποιος είναι στην Ομάδα Αλήθειας. Ειδικά τα βίντεο από τους συγγενείς θυμάτων των Τεμπών στα οποία δηλώνουν ότι στην προσπάθειά τους να φτάσουν στο δικαστήριο της Λάρισας, αντιμετώπισαν τα εμπόδια της αστυνομίας, είναι ενδεικτικά.

Όλα αυτά σημειώθηκαν την Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου και προτού αλέκτωρ λαλήσει τρις, η αστυνομία ομολόγησε ότι η ίδια κλείνει τον δρόμο, ενώ μετά τις τεράστιες αντιδράσεις κυβέρνηση απαρνήθηκε την αρχική γραμμή της και έτσι, με βάση τις μαρτυρίες, η αστυνομία τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, σε πολλά μπλόκα, επιτρέπει στους ταξιδιώτες να περάσουν κανονικά.

Μάλλον τελικά δεν λέγαμε εμείς τα «παραμύθια»… 

Ακολουθεί ολόκληρη η απομαγνητοφώνηση:

Ηρώδης 2025 μΧ… (ΣΚΙΤΣΟ)

Ηρώδης 2025 μΧ… / Σκίτσο του 

Γιάννη Δερμεντζόγλου

Πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων - Από Λίλια Αγάθου, φωτογράφο δρόμου (ΦΩΤΟς)

ΛΙΛΙΑ ΑΓΑΘΟΥ

Οι άστεγοι του κλεινού άστεως ως τοπίο ανθρωπιστικής κρίσης

Πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων

Λίλια Αγάθου*

Στιγμιότυπα από τους ανέστιους και τους πένητες της πολύβουης εορταστικής Αθήνας

Oι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων είναι οι άνθρωποι που θα τους βρεις στα σοκάκια σχεδόν κάθε πόλης. Ισως τους δεις να αναζητούν ένα γεύμα στις σακούλες των σκουπιδιών ή στα λίγα ψιλά που θα πέσουν στο χέρι τους από περαστικούς.

Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων συνήθως έχουν σκυμμένο το σώμα τους, αναζητώντας προστασία από κάθε τι που μπορεί να τους συμβεί.

Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων έχουν ο καθένας τη δική του ιστορία, που όμως δεν γράφτηκε ακόμη. Ισως κομμάτια της ιστορίας τους να έχουν βρεθεί στους στίχους ποιημάτων.

Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων μάλλον δεν θα φορέσουν καινούργια ρούχα για τις γιορτές, ίσως όμως τους δοθεί μία κουβέρτα γι’ αυτόν τον χειμώνα.

Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων βρίσκονται σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα, φτάνει ν’ ανοίξεις τα μάτια σου και να τους δεις, καθώς τρέχεις κυνηγημένος από κάθε τι που τελικά σε συνδέει με την αλήθεια αυτών των ανθρώπων. Οι πρωταγωνιστές των Χριστουγέννων δεν φεύγουν, είναι εκεί και περιμένουν τους δαίμονες να κινήσουν τα νήματα.

Καλές Γιορτές στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες του blog μας με... σκίτσα! (ΣΚΙΤΣΑ)

Σκίτσο του Αμερικανού Joe Heller

Το Άστρο της Βηθλεέμ τότε: Ουράνιο φαινόμενο, που σχετίζεται με τη γέννηση του Ιησού Χριστού. Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου υπάρχουν δύο μοναδικές ευαγγελικές περιγραφές για την εμφάνιση του άστρου. Η πρώτη, όταν οι τρεις μάγοι βλέπουν το αστέρι στον ουρανό και αποφασίζουν να ταξιδέψουν (πιθανώς από τη Βαβυλωνία ή την Περσία) στην Ιερουσαλήμ, για να προσκυνήσουν τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων (Ματθ. β, 2) και η δεύτερη, προς το τέλος του ταξιδιού τους, όταν το αστέρι στάθηκε πάνω από τη σπηλιά που γεννήθηκε ο Χριστός και τους έδειξε τον δρόμο (Ματθ. β, 9-10).

Σκίτσο του Ολλανδού Schot

Το Άστρο του ΝΑΤΟ σήμερα: Επίγειος οργανισμός με 32 κράτη-μέλη και «καθοδηγητή» τον Ολλανδό Μαρκ Ρούτε. Στις περιγραφές αναφέρεται ως μια συμμαχία που σχετίζεται με την ειρήνη και την ασφάλεια. Ο «καθοδηγητής» του σήμερα κοιτά τον ουρανό και καλεί την Ευρώπη να προετοιμαστεί για έναν ενδεχόμενο πόλεμο μεγάλης κλίμακας, ανάλογο με αυτούς που βίωσαν προηγούμενες γενιές.

Χριστούγεννα/"Γιορτές" στη Γάζα και την Παλαιστίνη: Σκίτσα για τα τρίτα Χριστούγεννα στη σκιά του πολέμου, της κατοχής και της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού.

 

Σκίτσο του Σύρου Fahd Bahady

  

Σκίτσο του Παλαιστίνιου Alaa Allagta

Σκίτσο του Παλαιστίνιου Alaa Allagta

Σκίτσο του Ιορδανού Emad Hajjaj

Χριστούγεννα / "Γιορτές" στον Κόσμο σήμερα:  

“Αριστος” ο Μητσοτάκης - “εκβιαστές” οι αγρότες! - Του Νίκου Μπογιόπουλου

“Αριστος” ο Μητσοτάκης – “εκβιαστές” οι αγρότες!

ΑΠΟ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στις δυο τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του ο Μητσοτάκης αποκάλεσε τους αγρότες «παράλογους», την πρώτη, και «εκβιαστές», την δεύτερη.

Ολοι ξέρουμε ποιοι είναι οι αγρότες. Είναι αυτοί που ξεκληρίζονται από τις πολιτικές του Μητσοτάκη και των ομοίων του. Που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Και που το δίκιο τους είναι τόσο αδιαμφισβήτητο ώστε να το ομολογούν ακόμα κι εκείνοι που τους αποκαλούν «παράλογους» και «εκβιαστές» όταν για λόγους πολιτικής τακτικής αναγνωρίζουν το δίκιο των αγροτών.     

Αλλά πως γίνεται να είναι «παράλογοι» και «εκβιαστές» εκείνοι που, λίγο πριν τους «στιγματίσεις», έχεις αναγνωρίσει το δίκιο τους;…

Ολοι ξέρουμε, όμως, και ποιος είναι ο πολιτικός Μητσοτάκης. Είναι ο «δεν ήξερα» για τις υποκλοπές, είναι ο «δεν τρέχει τίποτα» για τον ίδιο και τους υπουργούς του όσον αφορά την δυσωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι ο προιστάμενος των «όποιος μιλάει για το μπάζωμα είναι για τα μπάζα» στο έγκλημα των Τεμπών, είναι ο στρατηγικός σύμμαχος του γενοκτόνου Νετανιάχου, είναι ο «δεν υπάρχουν λεφτά» για τους αγρότες, αλλά υπάρχουν για τους βιομήχανους, τους εργολάβους, τους εφοπλιστές, τον Ζελένσκι, τις πολεμικές βιομηχανίες του Τραμπ, τους δανειστές, τους τοκογλύφους, τα κοράκια, τις τράπεζες, τα funds κτλ.

Φυσικά οι δηλώσεις του Μητσοτάκη και όταν βρίζει τους αγρότες και όταν επιχειρεί να τους κατευνάσει, έχουν την ίδια «αξία», την «αξία» που ταιριάζει στην πολιτική ανηθικότητα.

Θα πει κάποιος είναι μάταιο να επικαλείστε την ηθική στην πολιτική. Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για κάποιον ηθικό προτεσταντισμό, όπως αυτός  που καθοδηγεί την «αριστεία» και την «επιτελικότητα» των απόστολων του ψεύδους.

Μιλάμε για την τιμιότητα, την δικαιοσύνη, την ακεραιότητα, τον σεβασμό στη δημόσια ζωή και τη διακυβέρνηση, που υπερβαίνει τις πολιτικές σκοπιμότητες και αποτελεί κεντρικό ζήτημα σε αυτό που αποκαλούμε «διαμόρφωση ήθους στην κοινωνία».

Όταν, λοιπόν, ο Μητσοτάκης

– επιλέγει να κάνει αρμό της κοινωνικής μας συνύπαρξης την εξαπάτηση λέγοντας ψέματα περί δήθεν «ικανοποίησης» των αιτημάτων των αγροτών,

και 

– όταν επιχειρεί να καταστήσει την συκοφαντία σε εργαλείο πολιτικής «κανονικότητας», όταν καταφεύγει στη δυσφήμιση των αγροτών και όταν σε ένα ρεσιτάλ εκβιασμού κλείνει ο ίδιος, επίτηδες, τους δρόμους, με στόχο την ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» ενάντια στους αγρότες,

τότε η αντίσταση στο δηλητήριο του αμοραλισμού μας αφορά όλους.

Και το μοναδικό αντίδοτο στην πολιτική ανηθικότητα είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.  

ΠΗΓΗ 

Η στρατηγική του Τραμπ, ο Θουκυδίδης και η Ύβρις - Του Jeffrey D. Sachs*

Η στρατηγική του Τραμπ, ο Θουκυδίδης και η Ύβρις

Το τελευταίο μνημόνιο του προέδρου για την Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας αντιμετωπίζει την ελευθερία να εξαναγκάζεις τους άλλους ως την ουσία της αμερικανικής κυριαρχίας. Πρόκειται για ένα απειλητικό έγγραφο που, αν επιτραπεί να παραμείνει σε ισχύ, θα επιστρέψει για να στοιχειώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

^{Άρθρο του Jeffrey D. Sachs* | Common Dreams | μτφρ. Σωτήρης Μητραλέξης}

Η Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας (National Security Strategy, NSS) για το 2025 που δημοσίευσε πρόσφατα ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παρουσιάζεται ως ένα σχέδιο για την ανανέωση της αμερικανικής δύναμης. Είναι επικίνδυνα λανθασμένη από τέσσερις απόψεις.

Πρώτον, η NSS βασίζεται στη μεγαλομανία: την πεποίθηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απολαμβάνουν απαράμιλλη υπεροχή σε κάθε βασικό τομέα της εξουσίας. Δεύτερον, βασίζεται σε μια αυστηρά μακιαβελική άποψη του κόσμου, αντιμετωπίζοντας τις άλλες χώρες ως εργαλεία που μπορούν να χειραγωγηθούν προς όφελος των ΗΠΑ. Τρίτον, βασίζεται σε έναν αφελή εθνικισμό που απορρίπτει το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς θεσμούς, ως εμπόδια στην κυριαρχία των ΗΠΑ και όχι ως πλαίσια που ενισχύουν την ασφάλεια των ΗΠΑ και του κόσμου συνολικά.

Τέταρτον, σηματοδοτεί μια βίαιη χρήση της CIA και του στρατού από τον Τραμπ. Λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση της NSS, οι ΗΠΑ κατάσχεσαν απροκάλυπτα ένα δεξαμενόπλοιο που μετέφερε πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα σε ανοικτή θάλασσα, με το αδύναμο επιχείρημα ότι το πλοίο είχε παραβιάσει στο παρελθόν τις κυρώσεις των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Η κατάσχεση δεν ήταν ένα αμυντικό μέτρο για την αποτροπή μιας επικείμενης απειλής. Ούτε είναι καθόλου νόμιμο να κατάσχονται πλοία στην ανοιχτή θάλασσα λόγω μονομερών αμερικανικών κυρώσεων. Μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έχει τέτοια εξουσία. Αντίθετα, η κατάσχεση είναι μια παράνομη πράξη που αποσκοπεί στην επιβολή αλλαγής καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Ακολουθεί τη δήλωση του Τραμπ ότι έχει δώσει εντολή στη CIA να πραγματοποιήσει μυστικές επιχειρήσεις εντός της Βενεζουέλας για να αποσταθεροποιήσει το καθεστώς.

Η αμερικανική ασφάλεια δεν θα ενισχυθεί με συμπεριφορές εκφοβισμού. Αντίθετα, θα αποδυναμωθεί – δομικά, ηθικά και στρατηγικά. Μια μεγάλη δύναμη που τρομάζει τους συμμάχους της, εξαναγκάζει τους γείτονές της και αγνοεί τους διεθνείς κανόνες, τελικά απομονώνεται.

Με άλλα λόγια, η NSS δεν είναι απλώς μια άσκηση υπεροψίας στο χαρτί. Μεταφράζεται γρήγορα σε θρασύτητα στην πράξη.

Μια λάμψη ρεαλισμού, και μετά μια βουτιά στην υπεροψία

Ε.Ε: Από την παρακμή στον παροξυσμό και από τον παροξυσμό στην παλαβομάρα - Ποιοι κερδίζουν από τις πωλήσεις όπλων

Ε.Ε: Από την παρακμή στον παροξυσμό και από τον παροξυσμό στην παλαβομάρα

Από Πάσχο Λαζαρίδη

Η ηγεσία της Ε.Ε. αναζητά τρόπους να σταματήσει την οικονομική στασιμότητα και τη γεωπολιτική υποβάθμιση της ηπείρου αλλά είναι πολύ λίγη για να το πετύχει. Αποκλειστικό μέλημα αυτής της ολίγιστης ηγεσίας είναι η πάσει θυσία συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία καθώς μόνο αυτή μπορεί να δικαιολογήσει την αντιρωσική υστερία, την φιλοπόλεμη ρητορεία και τη στροφή στην πολεμική βιομηχανία – που ίσως φαντάζει μια διέξοδος για την παραπαίουσα ευρωπαϊκή οικονομία. 

Πριν κάποια χρόνια η “πράσινη μετάβαση” ήταν η κινητήρια ιδέα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Από τη στιγμή όμως που η γερμανική βιομηχανία είδε τις πλάτες της Κίνας στην ηλεκτροκίνηση, στα φωτοβολταϊκά και στις μπαταρίες, το τροπάρι άλλαξε. Προτεραιότητα πλέον δεν είναι η σωτηρία του πλανήτη, η κλιματική κρίση, η εκπομπή μηδενικών ρύπων κλπ, αλλά η ενίσχυση του γερμανικού κολοσσού της Rheinmetall. Άλλωστε, η πολιτική “αρχών” και “αξιών” δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ε.Ε.

Η μόνη βιομηχανία στην οποία μπορεί να στηριχθεί πλέον η Ε.Ε. είναι η πολεμική βιομηχανία. Όχι γιατί είναι καλύτερη από την αντίστοιχη αμερικανική, κινεζική ή ρωσική, αλλά γιατί είναι η μόνη βιομηχανία που μπορεί να ακολουθήσει τις εθνικές σκοπιμότητες. Μπορεί η Ευρώπη να μην κατάφερε να πείσει τον κόσμο να αγοράζει το ακριβότερο (και κατώτερο) ευρωπαϊκό ηλεκτρικό όχημα, αλλά με την κατάλληλη δόση αντιρωσικού παροξυσμού και τους κατάλληλους παπαγάλους στις κατάλληλες θέσεις προπαγάνδας, μπορεί να πείσει για την άμεση ανάγκη να εκτοξευτούν οι πολεμικές δαπάνες. Η χρηματοδότηση της γερμανικής και γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας φαίνεται να είναι η βασική επιλογή μήπως πάρει κάποιες ανάσες ζωής ο μεγάλος ασθενής που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Έρευνες, ινστιτούτα, δημοσιογράφοι, πολιτικοί βγάζουν πολεμικές κορώνες επιχειρώντας να πείσουν τις κοινωνίες ότι ο Πούτιν εντός των επόμενων ετών θα επιτεθεί στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει με κάθε τρόπο να συνεχιστεί για να εδραιωθεί το αφήγημα της ρωσικής απειλής, άρα του επανεξοπλισμού, άρα της καταλήστευσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών προς όφελος της πολεμικής βιομηχανίας του ευρωπαϊκού κέντρου. 

Η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. δεν έβαλε τελικά χέρι στα ρωσικά αποθεματικά γιατί θα υπέσκαπτε την μελλοντική αξιοπιστία των χρηματαγορών. Συμφώνησε όμως σε δάνειο (δανεικό και αγύριστο) προς την Ουκρανία της τάξης των 90 δισ. ευρώ που θα πληρώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Αυτό που αρνήθηκαν να κάνουν για την Ελλάδα (με την αποπληρωμή του δανείου εγγυημένη), οι ευρωπαϊκές ηγεσίες το έκαναν για την Ουκρανία (με την αποπληρωμή του δανείου απίθανη – εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι η Ρωσία θα συρθεί ηττημένη στις διαπραγματεύσεις των πολεμικών αποζημιώσεων ενώ στο πεδίο κερδίζει τον πόλεμο).

Την ίδια μέρα που οι ηγέτες της Ε.Ε. έβαζαν το χέρι στην τσέπη των εργαζομένων για να πληρώσουν τη βαθιά διεφθαρμένη ουκρανική ηγεσία ώστε αυτή να συνεχίσει τον πόλεμο, 10.000 αγρότες έριχναν στις Βρυξέλλες, έξω από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτό που της αξίζει: τόνους από σκατά. Γιατί πέρα από την άγρια φορολόγηση της εργαζόμενης κοινωνίας προς χάρη της πολεμικής βιομηχανίας, είναι προς κύρωση η συμφωνία με τη Mercosur σύμφωνα με την οποία η Ε.Ε. θα εισάγει φθηνό λατινοαμερικανικό κρέας και θα εξάγει αυτοκίνητα και μηχανήματα. Το να ανταλλάσσεται η ευρωπαϊκή γεωργία με την αυτοκινητοβιομηχανία, έχει πλέον γίνει συνηθισμένο, αλλά δεν έχει καταφέρει να σώσει την αυτοκινητοβιομηχανία που στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με τη φθηνότερη και παραγωγικότερη Ανατολή, παραπαίει. 

Επιστρέφει ο πυρηνικός εφιάλτης; Ώρα μηδέν για την Ευρώπη (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Επιστρέφει ο πυρηνικός εφιάλτης; Ώρα μηδέν για την Ευρώπη

Ο Τραμπ, ο Πούτιν, το ρήγμα στην Ε.Ε. και η Ελλάδα που εκπαιδεύει πιλότους για χρήση πυρηνικών και ετοιμάζει αποθήκες φύλαξής τους. Γιατί η χώρα μας εξακολουθεί να αρνείται να υπογράψει την πλήρη απαγόρευση πυρηνικών.

Του Νίκου Μορφονιού*

Σε μια ιστορική μεταστροφή της δυτικής πολιτικής για τα πυρηνικά όπλα, όπως χαρακτηρίστηκε από τα δυτικά Μέσα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στις 30 Οκτωβρίου ανακοίνωσε την επανεκκίνηση των πυρηνικών δοκιμών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τερματίζοντας ένα μορατόριουμ τριών δεκαετιών και αναζωπυρώνοντας μια νέα κούρσα εξοπλισμών μεταξύ των κρατών παγκοσμίως. 

Η επανεκκίνηση του προγράμματος των δοκιμών -με φόντο μάλιστα τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία και τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη- προκαλεί αναπόδραστα τρόμο: εκτός των άλλων, θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο εξελίξεων, καθώς άλλες χώρες ενδέχεται να απαντήσουν με δικές τους πυρηνικές δοκιμές, με τη Ρωσία διά στόματος του εκπροσώπου του Κρεμλίνου, Ντιμίτρι Πεσκόφ, να δηλώνει από την πρώτη στιγμή ότι «θα δράσει αναλόγως» αν οι ΗΠΑ σπάσουν το μορατόριουμ. Είχε ήδη αναιρέσει, εξάλλου, από τον Νοέμβριο του 2023 τη νομική δέσμευσή της από τη Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών (CTBT,) χωρίς όμως να αποσύρει την αρχική υπογραφή της σε αυτήν. 

Από το 1996, όταν και υιοθετήθηκε η Συνθήκη, έχουν πραγματοποιηθεί δέκα πυρηνικές δοκιμές. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη, δύο από αυτές πραγματοποιήθηκαν από την Ινδία το 1998, άλλες δύο από το Πακιστάν επίσης το 1998, ενώ οι υπόλοιπες έγιναν από τη Βόρεια Κορέα το 2006, το 2009, το 2013, δύο φορές το 2016 και το 2017. Η τελευταία πυρηνική δοκιμή που διεξήγαγαν οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποιήθηκε το 1992, ενώ η Κίνα και η Γαλλία πραγματοποίησαν τις τελευταίες τους δοκιμές το 1996 και η πρώην Σοβιετική Ενωση το 1990.

Η «πυρηνική αποτροπή» ως δικαιολογία

Σήμερα, μόνο δύο ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν δικά τους ανεξάρτητα πυρηνικά οπλοστάσια: η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Και οι δύο νομιμοποιούν την κατοχή τους με βάση τη λεγόμενη «πυρηνική αποτροπή», δηλαδή τη στρατηγική ασφάλειας που βασίζεται στην απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων ως μέσο αποτροπής μιας εχθρικής ενέργειας. Με απλά λόγια: ένα κράτος κρατάει πυρηνικά όπλα για να αποθαρρύνει άλλες χώρες από το να του επιτεθούν, επειδή η χρήση τους θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τον επιτιθέμενο.

Για τον λόγο αυτό, και οι δύο χώρες θεωρούν την πυρηνική αποτροπή απαραίτητη για την εθνική τους ασφάλεια και ενισχύουν τη διμερή συνεργασία τους στον τομέα αυτό. Αρκετά άλλα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ -η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ιταλία, η Ολλανδία και η Τουρκία- φιλοξενούν αμερικανικά πυρηνικά όπλα στο πλαίσιο της πυρηνικής κατανομής του ΝΑΤΟ. Τα κράτη αυτά δεν είναι ιδιοκτήτες των όπλων, αλλά παρέχουν βάσεις αποθήκευσης, αεροσκάφη και εκπαίδευση, συμβάλλοντας στη στάση πυρηνικής αποτροπής της Συμμαχίας. Από την άλλη, το 2023, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, ανακοίνωσε ότι η χώρα φιλοξενεί πλέον ρωσικά τακτικά πυρηνικά όπλα.

Την ίδια στιγμή, ελάχιστες χώρες της Ε.Ε. έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη για την Απαγόρευση των Πυρηνικών Οπλων (TPNW), την πρώτη διεθνή συμφωνία που απαγορεύει πλήρως την ανάπτυξη, παραγωγή, κατοχή, χρήση και απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων, σε αντίθεση με άλλες συνθήκες που επικεντρώνονται στον περιορισμό δοκιμών (CTBT) ή στη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Οπλων (NPT). Η συνθήκη εγκρίθηκε το 2017 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και τέθηκε σε ισχύ το 2021, με 99 χώρες να την έχουν υπογράψει ή επικυρώσει μέχρι σήμερα. Ωστόσο, καμία από τις πυρηνικές δυνάμεις δεν την έχει υπογράψει ή κυρώσει, ενώ από πλευράς Ε.Ε. το έχουν πράξει μόνο η Αυστρία, η Ιρλανδία και η Μάλτα. 

Συνολικά εννέα χώρες στον κόσμο διαθέτουν σήμερα πυρηνικά όπλα: η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Πακιστάν, η Ινδία, το Ισραήλ και η Βόρεια Κορέα.

«Μας ανησυχεί η φιλοπυρηνική ρητορική»

Οι Διεθνείς Γιατροί για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου (International Physicians for the Prevention of Nuclear War-IPPNW) είναι μια διεθνής οργάνωση γιατρών που πρωτοστάτησε στους αντιπυρηνικούς αγώνες (Νόμπελ Ειρήνης 1985) και επιστημονικά τεκμηρίωσε στον ΟΗΕ τις συνέπειες της χρήσης των πυρηνικών για να υπογραφούν όλες οι αντιπυρηνικές συμφωνίες. 

Η πρόεδρος του ελληνικού κλάδου της IPPNW, Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου, μας επισημαίνει σε σχέση με την επανέναρξη των δοκιμών ότι «ο πρόεδρος Τραμπ συνηθίζει να χρησιμοποιεί τέτοια ρητορική, αλλά από τον αμερικανικό κλάδο της IPPNW μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση επανέναρξης των πυρηνικών δοκιμών στις ΗΠΑ. Αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι η φιλοπυρηνική ρητορική με απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων που προέρχεται όχι μόνο από ΗΠΑ και Ρωσία αλλά και από ΝΑΤΟ και Ε.Ε.».

100 εκατομμύρια ευρώ δωράκια του υπουργείου Παιδείας - Του Λουκά Καβακλή

100 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΔΩΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Του Λουκά Καβακλή,

Με την ύψιστη τιμή, το κορυφαίο πριμ παραγωγικότητας αναμένεται, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, να τιμήσει ο πρωθυπουργός την υπουργό Παιδείας κ. Ζαχαράκη για την προσφορά της στην εκπαίδευση.

Όχι, δεν κάλυψε τα κενά των εκπαιδευτικών στα σχολεία,

Όχι δεν κατάφερε να έχει το κάθε παιδί που δικαιούται παράλληλη στήριξη εκπαιδευτικό,

Όχι, δεν αύξησε τις δαπάνες για την παιδεία, ίσα ίσα στον πρόσφατο προϋπολογισμό τις μείωσε σε απόλυτους αριθμούς.

Αυτά δεν απασχολούν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Απλά προχώρησε σε πραγματικά «και(ε)νοτόμες» παρεμβάσεις σε ζητήματα που χρόνια ταλάνιζαν την εκπαίδευση.

Λαχανόκηπους στα σχολεία, κέντημα και κοπτοραπτική στο αναλυτικό πρόγραμμα, ντουλαπάκια, ολογράμματα και ψηφιακούς βοηθούς και φυσικά επιμορφώσεις για τα αναλυτικά προγράμματα και τα νέα (λεγόμενο πολλαπλό βιβλίο) βιβλία που δεν έχουν καν γραφτεί ακόμα.

Είναι πολλά τα λεφτά Σοφία μου….

Με το που ορίστηκε υπουργός η κ. Ζαχαράκη αναρτήθηκε στις 14/3/2025 η διακήρυξη ανοικτού διεθνή διαγωνισμού για το ψηφιακό σχολείο, ένα υψηλού κόστους έργο ύψους 74 εκατ. Ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.

Πρόκειται για την «Ενίσχυση του Ψηφιακού Σχολείου μέσω Ψηφιακών Υπηρεσιών και Καινοτόμων Εκπαιδευτικών Εργαλείων», με διάρκεια εκτέλεσης 12 μηνών και πρόβλεψη πλατφόρμας ή εργαλείων ακόμα και με ολογράμματα και ψηφιακούς βοηθούς (απόλυτα χρήσιμοι όταν δεν υπάρχει ο εκπαιδευτικός που θα τον έχει βοηθό στην τάξη).

Η διάρκεια της σύμβασης ορίζεται σε 12 μήνες:

«Η συνολική εκτιμώμενη αξία της σύμβασης ανέρχεται στο ποσό των 73.650.792,00 € συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 24 % (προϋπολογισμός χωρίς ΦΠΑ: 59.395.800,00 € και ΦΠΑ: 14.254.992,00 €)».

Η σύμβαση υπογράφηκε από τη Σοφία Ζαχαράκη σε χρόνο – ρεκόρ, συγκεκριμένα σε λιγότερο από έξι μήνες, στις 4 Σεπτεμβρίου 2025 μεταξύ του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, την Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ, εκπροσωπούμενου νόμιμα από την Υπουργό κ. Σοφία Ζαχαράκη και της εταιρείας «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ».

Και για μην χάσει το κελεπούρι έδωσε και προκαταβολή, ενέργεια τουλάχιστον ασυνήθιστη αν όχι ύποπτη σε τέτοια έργα. Συγκεκριμένα, στις 26 Σεπτεμβρίου 2025 η κα. Ζαχαράκη υπέγραψε εντολή πληρωμής προς τον ανάδοχο ύψους 28,8 εκατ. ευρώ επί της καθαρής αξίας, δηλαδή δίχως ΦΠΑ.

Ενέργεια δεύτερη: Στις 30 Σεπτεμβρίου 2025 προκηρύχθηκε διεθνής ανοικτός διαγωνισμός με τίτλο «Λαχανόκηποι στα σχολεία: με κριτική σκέψη και όραμα, συνεργαζόμαστε, χαιρόμαστε δημιουργούμε».

Αφορά στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση με το κόστος να ανέρχεται στα 2 εκατ. ευρώ, με ΦΠΑ. Ο διαγωνισμός προβλέπει παρτέρια, χώμα, σπόρους, ποτιστήρια και θερμοκήπια.

Ενέργεια τρίτη: Στις 10 Οκτωβρίου 2025 υπογράφτηκε σύμβαση για προμήθεια 2.900 διαδραστικών πινάκων εκπαίδευσης ύψους 9,6 εκατ. Ευρώ.

Ενέργεια τέταρτη: Διαφημιστική καμπάνια του υπουργείου παιδείας δαπάνης 2 εκατ. ευρώ, με απόφαση 20 Ιουνίου και τροποποίηση 24 Νοεμβρίου 2025, συγκεκριμένα για «πληροφόρηση και δημοσιότητα των έργων του ΥΠΑΙΘ».

Ενέργεια πέμπτη: Στις 25/11/2025 ανακοινώθηκε η εγκατάσταση ατομικών σχολικών θυρίδων (lockers) σε έως και 4.000 Δημοτικά Σχολεία, με προϋπολογισμό 8.500.000 ευρώ.

Ενέργεια έκτη: Εισάγεται μάθημα (πρόγραμμα) υφαντικής, κεντήματος, πλεξίματος και κεραμικής στα Δημοτικά Σχολεία, με κονδύλι 4 εκατ. ευρώ για προμήθεια εξοπλισμού και υλικού́ για την ανάπτυξη του προγράμματος “Πολιτιστική́ Παιδεία – Εργαστήρια Δημιουργίας και Χειροτεχνίας“.

Ενέργεια έβδομη: Στις 26 Νοεμβρίου 2025 ανακοινώθηκε από την Υπουργό Παιδείας πρόγραμμα με τίτλο «Εμπνέομαι- Αθλούμαι- Ευζώ (!)» δαπάνης 7.900.000 για 4450 σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την “ενίσχυση” της Φυσικής Αγωγής . Από αυτά 500.000 ευρώ θα δοθούν για παραγωγή 200-250 videos με πρωταθλητές για την «έμπνευση των μαθητών». 7.000.000 για στοιχειώδη αθλητικό εξοπλισμό και 300.000 για 30-40 videos και animation για υλοποίηση δράσεων “όπως εργαστήρια υγιεινού πρωινού, ημέρες χωρίς αναψυκτικά και ασκήσεις χαλάρωσης στην τάξη”.  Στους ιδιώτες να ρέει το χρήμα και ας μειώνονται οι ώρες Φυσικής Αγωγής στα σχολεία και τα κενά να μένουν ακάλυπτα!

Αν κάποιος τα αθροίσει όλα αυτά μιλάμε για ποσό που ξεπερνάει τα 100.000.000 ευρώ!!!!

Το «αφεντικό τρελάθηκε» και μοιράζει ζεστό χρήμα (δικό μας φυσικά, από τους φόρους που πληρώνουμε και το ΦΠΑ στα προϊόντα).

Απλώς για τους λάτρεις των μαθηματικών ένας αναπληρωτής εκπαιδευτικός «κοστίζει» 2000, και λιγότερο, ευρώ το μήνα με ασφαλιστικές εισφορές άρα 18.000 ευρώ το χρόνο. Δικός σας ο συνειρμός για το ποιες είναι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης και του υπουργείου.

Όμως δεν σταματάμε εδώ. Έρχεται η συνέχεια. Κονδύλια για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Ο ρατσισμός για πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά ΜΜΕ, σε άλλη μια χρονιά ρατσιστικών διακρίσεων και βίας

Από τη φετινή 24η Ετήσια Στρογγυλή Τράπεζα κατά των Διακρίσεων του κέντρου «Αντιγόνη» σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ

Ο ρατσισμός για πρόσφυγες στα ελληνικά ΜΜΕ

Δημήτρης Αγγελίδης

Σημαντικές επισημάνσεις από επιστήμονες, ακτιβιστές και δημοσιογράφους στην ετήσια στρογγυλή τράπεζα του κέντρου «Αντιγόνη» με θέμα «Οι μεροληπτικές πολιτικές των ΜΜΕ σε βάρος των μεταναστών και ατόμων με διαφορετική φυλετική καταγωγή και η ανίχνευση μεθόδων για την αντιμετώπισή τους»

Τη σχεδόν πλήρη εξαφάνιση των ατόμων ξένης καταγωγής από το περιεχόμενο των μέσων μαζικής ενημέρωσης με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη ή του ειδικού και, αντιθέτως, την επικράτηση αφηγήσεων που συνδέουν τη μετανάστευση με το έγκλημα, με την απειλή στην ασφάλεια και με το οικονομικό βάρος, αναδεικνύει μεταξύ των βασικών ευρημάτων η έκθεση «ΜΜΕ, Μετανάστευση και Φυλετικότητα στην Ελλάδα: Εμπόδια στην πρόσβαση και εκπροσώπηση αλλοδαπών» που παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στο πλαίσιο της φετινής 24ης Ετήσιας Στρογγυλής Τράπεζας κατά των Διακρίσεων του κέντρου ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Θέμα της στρογγυλής τράπεζας που έγινε σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ ήταν «Οι μεροληπτικές πολιτικές των ΜΜΕ σε βάρος των μεταναστών και ατόμων με διαφορετική φυλετική καταγωγή και η ανίχνευση μεθόδων για την αντιμετώπισή τους».

Ερωτηματολόγιο

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα (έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος MILD - More Information Less Discrimination – Περισσότερη Πληροφόρηση Λιγότερες Διακρίσεις, μέσω ερωτηματολογίου που συμπλήρωσαν 18 δημοσιογράφοι, ακτιβιστές και εκπρόσωποι οργανώσεων) απέδωσαν το πρόβλημα πρόσβασης μεταναστών στο δημοσιογραφικό επάγγελμα κυρίως στο εμπόδιο της γλώσσας, ενώ η πρόσβαση είναι ευκολότερη για τη δεύτερη γενιά, που παίρνει ιθαγένεια και έχει υψηλή εκπαίδευση. «Η ιθαγένεια αποτελεί τον παράγοντα που διευκολύνει περισσότερο την πρόσβαση στο δημοσιογραφικό επάγγελμα πέρα από τις πολιτικές μη διάκρισης των εταιρειών μέσων ενημέρωσης. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η έλλειψη πρόσβασης είναι σύμπτωμα δομικών διακρίσεων στην ευρύτερη αγορά εργασίας» σημείωσε η δικηγόρος και συνεργάτιδα της «Αντιγόνης», Βάσω Καρζή, που συνέταξε την έκθεση.

Από αριστερά: Ραφίκ Αμπντίν, Ελενα Κουτρούμπα, Χάρης Αθανασιάδης (συντονιστής, καθηγητής Δημόσιας Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), Βοντιόνα Βόντα, Βάσω Καρζή, Νάσος Θεοδωρίδης

Οι συμμετέχοντες υπογράμμισαν επίσης ότι τα μέσα ενημέρωσης αναγνωρίζουν μεμονωμένα και σποραδικά ρατσιστικά περιστατικά αλλά όχι δομικό πρόβλημα ρατσισμού. «Η αποτυχία να αναγνωριστεί ο ρατσισμός ως δομικό πρόβλημα, ριζωμένος σε θεσμούς και πολιτικές, επιτρέπει στα μέσα να αγνοούν ή να δικαιολογούν συστημικές κρατικές παραβιάσεις όπως οι παράνομες επαναπροωθήσεις. Η απεικόνιση των μεταναστών ως απειλής παρέχει το απαραίτητο έρεισμα για την αιτιολόγηση τέτοιων πρακτικών» σημείωσε η κ. Καρζή.

Η Ελενα Κουτρούμπα, ειδική επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη, αναφέρθηκε, εκφράζοντας προσωπικές απόψεις, στην πολιτική μετάλλαξη που έχει οδηγήσει κόμματα του δημοκρατικού τόξου να ασπάζονται αντιμεταναστευτικές αντιλήψεις και να υιοθετούν μέρος της αντιπροσφυγικής ατζέντας της Ακροδεξιάς. «Το μεταναστευτικό έχει εξελιχθεί πανευρωπαϊκά σε πολιτικό εργαλείο, συμβάλλοντας όσο καμιά άλλη θεματική, στην έξαρση της ξενοφοβίας και στην ενίσχυση ακροδεξιών μορφωμάτων. Τα περισσότερα μέσα συντονίζονται με αυτήν την πραγματικότητα και αντιμετωπίζουν το ζήτημα απλοϊκά και φοβικά, εμπεδώνοντας μάλιστα μία αντίληψη πυγμής έναντι των μεταναστών. [... ] Είναι μειοψηφία τα μέσα που επιχειρούν να αναδείξουν με ψυχραιμία τη νομοτελειακή διάσταση της μετανάστευσης και τις θετικές της όψεις στην ανάπτυξη των σύγχρονων κοινωνιών».

Ανιση μεταχείριση

Μπλέξαμε άσχημα: Ελλάδα και Κύπρος στις δυνάμεις του Άξονα της Γενοκτονίας σε βάρος των Παλαιστινίων - «Εγγυώνται την ασφάλεια του Ισραήλ»

Ελλάδα και Κύπρος «εγγυώνται την ασφάλεια του Ισραήλ»

Γράφει:Σοφοκλής Αρχοντάκης 

 

Πώς παραμένει τόσο νέος ο Κ. Μητσοτάκης; Μα «κάνει μπάνιο» σε αίμα παιδιών από την Παλαιστίνη, την ώρα που εγγυάται ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ την ασφάλεια του Ισραήλ, συμμετέχοντας στον Άξονα της Γενοκτονίας.

Η Ελλάδα και η Κύπρος εγγυώνται πλέον και στρατιωτικά την ασφάλεια του Ισραήλ, μπαίνοντας στις δυνάμεις του Άξονα της Γενοκτονίας.

O Έλληνας πρωθυπουργός έχει βάλει τόσο ψηλά τον πήχη που παρότι δεν έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση μετά από τόσα αντιδημοκρατικά σκάνδαλα και τέτοια αυταρχική πολιτική, αποφάσισε από πολιτικός απατεώνας να γίνει συνεργός σε γενοκτονία

Μάλιστα τόσο ο Έλληνας, όσο και ο Κύπρος ηγέτης είναι τόσο απελπισμένοι που συμμαχούν με έναν καταζητούμενο για εγκλήματα πολέμου, χωρίς καμία ντροπή για την δημόσια εικόνα των χωρών τους.

Τι ανέφερε ο καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου Νετανιάχου

«H Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος δοκιμάζονται από την επιθετικότητα, την τρομοκρατία και την αστάθεια» είπε χαρακτηριστικά ο Νετανιάχου, παρότι όλοι γνωρίζουμε πως το κράτος-δολοφόνος είναι η κύρια αιτία της αστάθειας στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο.

Πρόσθεσε ότι η «συνεργασία μας παρέχει δύναμη, σαφήνεια και συνεργασία που θα επικρατήσουν του χάους. Προσφέρει επίσης νέες ευκαιρίες για ευημερία» (σ.σ. για το κράτος – δολοφόνο όπου η Ελλάδα θα αναλάβει να ξεκουράζει τους υποστηρικτές της γενοκτονίας και τους στρατιώτες).

Καθώς μάλιστα το σημαντικό για το Ισραήλ και τους Μητσοτάκηδες αυτού του κόσμου είναι τα λεφτά πάνω από την ανθρώπινη ζωή, ο εγκληματίας πολέμου αναφέρθηκε στη συνεργασία στον οικονομικό διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC) και για το Great Sea Interconnector (GSI), το γνωστό υποβρύχιο καλώδιο που έχει πάθει… Τουρκία.

Ο δολοφόνος αμάχων πρόσθεσε ότι «συμφωνήσαμε σήμερα να εμβαθύνουμε τη συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας. Οι απειλές που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές», πράγμα αληθές καθώς οι πράξεις του Μπενιαμίν Νετανιάχου έχουν βάλει σε κίνδυνο τους Εβραίους όλου του κόσμου, εξαιτίας της εμμονής του Ισραήλ να συγχέει τις έννοιες «Εβραίος» (σ.σ. Μέλος θρησκείας) και «Ισραήλ» (σ.σ. Χώρα νεοναζιστών που διεξάγει γενοκτονία).

Πρόσθεσε επίσης ότι «όσοι φαντασιώνονται ότι μπορούν να αναβιώσουν τις αυτοκρατορίες τους στα εδάφη μας, να το ξεχάσουν, να μην το σκεφτούν καν», προσθέτοντας ότι «είμαστε ικανοί να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, και η συνεργασία μας ενισχύει περαιτέρω αυτή την ικανότητα» κάνοντας σαφές πως οι Έλληνες στρατιώτες είναι έτοιμοι να πεθάνουν για το Μεγάλο Ισραήλ και το οικονομικό κέρδος μιας δράκας νεοναζί φανατικών.

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού επιδοτούν όσους ωφελούνται από τη στεγαστική κρίση - Nέες μπίζνες αντί για στεγαστική στρατηγική

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού επιδοτούν όσους ωφελούνται από τη στεγαστική κρίση

Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών Θεσσαλονίκης

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού του 2026 δεν βάζουν όρια στις κερδοσκοπικές πρακτικές που δημιούργησαν τη στεγαστική κρίση. Αντιθέτως επιδοτούν και πάλι εκμισθωτές, επενδυτές και κατασκευαστές, αντί να βάζουν φρένο στην αισχροκέρδεια και να δημιουργούν εργαλεία δημόσιας παρέμβασης και στεγαστικής πολιτικής.

Όσο κι αν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι κατανοεί το δράμα των ενοικιαστών, η δέσμη μέτρων ακολουθεί το ίδιο δοκιμασμένο και αποτυχημένο μοτίβο: αύξηση της προσφοράς κατοικίας μέσα από επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές. Αφήνει ανέγγιχτο το βασικό ζήτημα: όσο η στέγη στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως πεδίο κερδοσκοπίας, η προσφορά κατοικίας δεν συνδέεται με τις στεγαστικές μας ανάγκες, αλλά καθοδηγείται από τα περιθώρια κέρδους εκμισθωτών, επενδυτών και κατασκευαστών.

Τίποτα δεν αποτυπώνει καλύτερα την αναποτελεσματικότητα των ανακοινωμένων μέτρων από την αποτίμηση της ΠΟΜΙΔΑ, που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εκμισθωτών, η οποία έσπευσε να χαρακτηρίσει τη δέσμη μέτρων θετική, αφού γεμίζει και πάλι τις τσέπες τους. Η Ένωση Ενοικιαστών Θεσσαλονίκης επαναλαμβάνει: δεν γίνεται να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί το στεγαστικό και ταυτόχρονα να συνεχίσουν οι εκμισθωτές να απολαμβάνουν υπερκέρδη εις βάρος των ενοικιαστών.

Πρόγραμμα ανακαίνισης κλειστών σπιτιών

Το μέτρο επιδοτεί πρωτίστως τους ιδιοκτήτες, χωρίς να διασφαλίζει ότι θα προκύψουν κατοικίες πραγματικά προσιτές για τους ενοικιαστές. Αν δεν υπάρχει σαφής μηχανισμός ελέγχου – δέσμευση για το ύψος του μισθώματος, τη διάρκεια και τα κριτήρια της μίσθωσης, καθώς και δημόσια εποπτεία – οι δημόσιοι πόροι δαπανώνται στην αναβάθμιση των περιουσιακών στοιχείων ιδιωτών, και το κόστος μετακυλίεται στους ενοικιαστές μέσα από ακόμα υψηλότερα ενοίκια. Η ιδέα ότι η αύξηση της προσφοράς αρκεί από μόνη της για να ρίξει τα ενοίκια διαψεύδεται συνεχώς, και ιδιαίτερα όσο η πίεση στην κτηματαγορά μέσω Golden Visa, βραχυχρόνιων μισθώσεων, funds, servicers και “ψηφιακών νομάδων”, που συναγωνίζονται τα απλά νοικοκυριά για τη χρήση του περιορισμένου στεγαστικού αποθέματος, συνεχίζεται αμείωτη.

Η αξιοποίηση του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος είναι αναγκαία, αλλά αν δεν γίνει με σαφή κριτήρια, θα τροφοδοτήσει και πάλι την κερδοσκοπία. Είναι απαραίτητες ενισχυμένες αρμοδιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης, κοινωνικός σχεδιασμός και σύνδεση των ανακαινίσεων με προγράμματα κοινωνικής κατοικίας. Το επιτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα του Φορέα Κοινωνικής Μίσθωσης στη Θεσσαλονίκη αποδεικνύει ότι η δημόσια διαχείριση κατοικίας σε τοπικό επίπεδο είναι εφικτή.

Φορολογικά κίνητρα σε κατασκευαστικές εταιρείες και επενδυτές για μακροχρόνιες μισθώσεις δεκαετίας

Αντί να δημιουργήσει έναν γενναία χρηματοδοτούμενο δημόσιο φορέα κοινωνικής στέγασης για να αντιμετωπίσει την δριμύτερη στεγαστική κρίση στην ΕΕ, η κυβέρνηση θεσμοθετεί “κίνητρα” και “φοροαπαλλαγές” που έχουν ήδη δοκιμαστεί και αποτύχει. Πρόκειται, και πάλι, για επιδότηση του real estate με κοινωνικό προσωπείο. Χωρίς δημόσιο έλεγχο, η οικοδόμηση παράγει κατοικίες απρόσιτες για το μέσο νοικοκυριό. Ούτε ένα ευρώ δεν πρέπει να βγαίνει από τα δημόσια ταμεία μέσω επιδοτήσεων και φοροαπαλλαγών αν δεν συνδέεται με ξεκάθαρα κριτήρια προσιτότητας και ποιότητας κατοικίας, πλαφόν ενοικίων και δημόσιο έλεγχο, ειδάλλως τα δημόσια κονδύλια ενισχύουν τον κατασκευαστικό τομέα, τους μεσίτες και τους εκμισθωτές, όχι τους πληττόμενους από την στεγαστική κρίση.

Νόμιμη η απεργία-αποχή των διοικητικών των ΑΕΙ από τις διαγραφές φοιτητών – Αυτή είναι η απόφαση-κόλαφος στα μούτρα του Μητσοτάκη

To δεύτερο χαστούκι που εισέπραξε ο αλαζόνας αυτοκρατορίσκος, μετά την απόρριψη από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης της αγωγής της κυβέρνησης κατά της απεργίας-αποχής που κήρυξε η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ) από κάθε διαδικασία που σχετίζεται με τις διαγραφές φοιτητών (σύνταξη καταλόγων φοιτητών υπό διαγραφή, που επέχουν μάλιστα θέση διαπιστωτικής πράξης), τον έτσουξε ακόμα πιο πολύ. Γιατί απορρίφθηκε και η έφεση που έκανε το Ελληνικό Δημόσιο κατά της απεργίας-αποχής και έτσι άνοιξε ο δρόμος για ακόμα πιο αποφασιστική, μαζική και δυναμική συμμετοχή των διοικητικών υπαλλήλων στην απεργία αποχή, που αποτελεί ουσιαστική στήριξη και πράξη αλληλεγγύης στους φοιτητές.

Στις 12, λοιπόν, του Δεκέμβρη 2025, το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης συνεδρίασε δημόσια και στις 17 του Δεκέμβρη έβγαλε μια σημαντική απόφαση (απόφαση 1741/2025), μπλοκάρονας τις επιδιώξεις της κυβέρνησης να προχωρήσει ανενόχλητα στις διαγραφές φοιτητών.

Το εφετείο έκρινε ορθή την απόφαση του πρωτόδικου δικαστήριου και υιοθέτησε το σκεπτικό του.

Σύμφωνα με την απόφαση

• Αποδείχτηκε ότι η απεργιακή κινητοποίηση έχει άμεση συνάφεια με τις εργασιακές συνθήκες των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και με την υπηρεσιακή τους κατάσταση, καθώς η μη σύνταξη και υποβολή των καταλόγων των υπό διαγραφή φοιτητών υπέχει ειδική πειθαρχική ευθύνη, αλλά και αποτελεί λόγο περιστολής ή και διακοπής της χρηματοδότησης του ιδρύματος σε περίπτωση που οι διοικητικοί υπάλληλοι δεν ανταποκριθούν στην καταληκτική ημερομηνία που ορίζει ο νόμος (31 Δεκέμβρη 2025).

• Τα αιτήματα δεν είναι προσχηματικά, αλλά ανάγονται αμιγώς στη διαφύλαξη των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

• Η απεργία-αποχή των διοικητικών υπαλλήλων από τις διαδικασίες που σχετίζονται με τις διαγραφές φοιτητών δεν συνιστά πολιτική απεργία, όπως ισχυριζόταν το Ελληνικό Δημόσιο. Τα αιτήματα της απεργίας δεν καθιστούν την απεργία «πολιτική», γιατί από μόνα τους δεν οδηγούν στη συνολική αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης ή πολύ περισσότερο στην ανατροπή της, δεν στρέφονται κατά των φορέων των συνταγμένων πολιτειακών λειτουργιών, αλλά μόνο κατά του κράτους ως εργοδότη.

• Η απεργία δεν είναι καταχρηστική γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν απέδειξε δυσανάλογη ζημία του ιδίου ή του κοινωνικού συνόλου ή της εθνικής οικονομίας. Αντίθετα το Δημόσιο δεν υπέστη καμιά ζημία λόγω του περιορισμένου χρόνου διάρκειας της απεργίας-αποχής (έως 31 Δεκέμβρη 2025) και γιατί οι υπό διαγραφή φοιτητές έχουν απωλέσει ήδη τυχόν παροχές που ελάμβαναν (επιδόματα, συγγράμματα).

Οπως προείπαμε το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης υιοθέτησε το σκεπτικό του Μονομελούς Πρωτοδικείου.

Το υπενθυμίζουμε: