Είναι προφανές ότι ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης δεν θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Διαφορετικά δεν θα έκανε βούκινο ότι σώθηκε ένας δισεκατομμυριούχος στο ΕΣΥ, ούτε θα έπρηζε τους γιατρούς να τον προσέξουν ιδιαίτερα.

Θεωρεί ότι ο πλούσιος είναι πιο ίσος από τον φτωχό. Το γεγονός ότι το πανηγύρισε, σε μία χώρα που αγωνιά στις εντατικές και τα υποστελεχωμένα Κέντρα Υγείας, δείχνει  το επίπεδο του πολιτισμού του. Και την ιδεολογία του.

Οι γιατροί του Σωματείου Νοσοκομείου Νίκαιας καταγγέλλουν ότι δέχτηκαν «δεκάδες τηλέφωνα» με παραινέσεις να δείξουν «ειδικό ενδιαφέρον για τον δισεκατομμυριούχο», κάτι που όχι μόνο είναι προκλητικό, αλλά και εμπόδισε τη δουλειά τους.

Η ειρωνεία είναι ότι δεν ήταν το χρήμα που έσωσε τον ασθενή, αλλά η επιστημονική επάρκεια και η αφοσίωση των γιατρών — οι οποίοι, όπως λένε, «ξέρουν να δείχνουν το ενδιαφέρον που πρέπει σε όλους τους ασθενείς, χωρίς τη βοήθεια του τηλεφώνου».

Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα και μόνο η αποκάλυψη ότι έπεσαν τηλέφωνα από τον υπουργό Υγείας για προνομιακή μεταχείριση του όποιου ασθενούς, θα είχε οδηγήσει στην παραίτηση του υπουργού.

Οχι όμως στη μπανανία των Αθηνών, όπως έχει καταντήσει την Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εδώ ο υπουργός Υγείας στέλνει το μήνυμα ότι η αξία της ζωής και η ποιότητα της φροντίδας εξαρτώνται από το αν ο ασθενής έχει χρήματα και κοινωνική βαρύτητα.

Η προτεραιότητα ορίζεται από την οικονομική επιφάνεια κι όχι από την κλινική ανάγκη. Οι ασθενείς κατηγοριοποιούνται με βάση την τσέπη τους και όχι την πάθηση τους.

Τέτοιες απόψεις δεν θα είχε τολμήσει ούτε υπουργός Υγείας επί δουλείας στην Αμερική. Είναι καθαρά ρατσιστικές.

Ούτε το μεγαλύτερο ρατσιστικό κάθαρμα δεν θα είχε φωνάξει «σώσαμε έναν Λευκό». Οι Μαύροι να πεθάνουν, κύριε Γεωργιάδη;

ΠΗΓΗ