Η Διεθνής των Λογοκριτών ή αλλιώς, η Στρατηγική της Αράχνης—Μέρος Γ2: Το ‘Greece Fact Check’ - Το τέτρτο και τελευταίο μέρος τής μελέτης τού Κωστή Μηλολιδάκη*

Η Διεθνής των Λογοκριτών ή αλλιώς, η Στρατηγική της Αράχνης—Μέρος Γ2: Το ‘Greece Fact Check’

 Κωστής Μηλολιδάκης*

Δημοσιεύουμε το τελευταίο μέρος της μελέτης του Κωστή Μηλολιδάκη σχετικά με τη “Διεθνή των Λογοκριτών” (altersyros: δείτε στο μπλογκ μας το πρώτο μέρος, το δεύτερο μέρος και το τρίτο μέρος της μελέτης του αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ, Κωστή Μηλολιδάκη), ενός τερατώδους δικτύου λογοκρισίας στα κοινωνικά δίκτυα που επιτίθεται σε κάθε είδηση ή ανάλυση που δεν είναι αρεστή στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ. Η δημοσίευση καθυστέρησε καθώς ο συγγραφέας ανέμενε επίσημη απάντηση της ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων), η οποία έχει “χρίσει” το Greece Fact Check (που είναι το αντικείμενο του παρόντος άρθρου) ως “Trusted Flagger”, δηλαδή “έμπιστο πληροφοριοδότη”, για τους λόγους για τους οποίους ο συγκεκριμένος οργανισμός, αν και αποδεδειγμένα ανεπαρκής και πολιτικά προκατειλημμένος, έχει λάβει τη συγκεκριμένη αναγνώριση. Απάντηση από την ΕΕΤΤ, προς το παρόν, δεν έχει δοθεί.

Με το παρόν άρθρο, που αφορά το ‘Greece fact Check’ (GfC), τελειώνει η μελέτη μας της ‘Διεθνούς των Λογοκριτών’, του τερατώδους δικτύου IFCN που στήθηκε και συντηρείται με τη χρηματοδότηση προεκτάσεων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, όπως έχουμε δει αναλυτικά στα προηγούμενα μέρη αυτής της μελέτης.

Το GfC, μέλος του δικτύου IFCN, είναι ένας εν όπλοις αδελφός των Ellinika Hoaxes και όλου του υπόλοιπου εσμού των αληθοφυλάκων, που—όπως έχουμε δει στα προηγούμενα μέρη—ορισμένοι τους διαδίδουν ανοιχτά νέο-ναζιστικές απόψεις ή αγωνίζονται ενεργά για την ανατροπή κυβερνήσεων που δεν τυγχάνουν της έγκρισης της Κομισιόν, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Το κοινό σημείο αναφοράς που συνδέει αυτόν τον συρφετό είναι η αγχώδης προσπάθεια να υπερασπίζονται την άνωθεν εκπορευόμενη προπαγάνδα, αυτό που ονομάσαμε ‘καθεστωτικές αφηγήσεις’, μέσω της λογοκρισίας κάθε αφήγησης που αντιτίθεται στην εκκωφαντική ομοφωνία των καθεστωτικών ΜΜΕ και των κυβερνητικών μηχανισμών της ‘Δύσης’.

Εξετάζοντας την περίπτωση του Ellina “αδελφού εν IFCN” του GfC, των Ellinika Hoaxes, είδαμε τα κύρια χαρακτηριστικά των πονημάτων αυτού του λογοκριτικού μηχανισμού:  Προκατάληψη, Καθεστωτικές Ιδεοληψίες και Εργαλειοποίησή τους, Απέχθεια στην Έρευνα, Ισχυρογνωμοσύνη, Παραπλάνηση και Μετατόπιση της Ουσίας, Προχειρότητα, Έλλειψη της Αίσθησης του Γελοίου.

Αυτά τα χαρακτηριστικά συνοδεύουν και τα πονήματα του GfC, συχνά μάλιστα με πιο χοντροκομμένο τρόπο από ό,τι συμβαίνει με τα Ellinika Hoaxes. Γενικότερα, οι έλεγχοι των GfC είναι επιφανειακοί και συνήθως αστήρικτοι—θα δούμε παρακάτω την έωλη μεθοδολογία που τους διέπει, αν και ήδη στο Μέρος Γ1 έχουμε δει αρκετούς ελέγχους που είχε κάνει για λογαριασμό των Ellinika Hoaxes ο ιδρυτής και διευθυντής του GfC, Θ. Σιτίστας, όταν ακόμη ανήκε στο κεντρικό επιτελείο τους.

Είδαμε ότι βασική αφετηρία στην προσέγγισή των Ellinika Hoaxes είναι η αντίληψη ότι μέσα στο διαδίκτυο κινείται η φοβερή και τρομερή «ρωσική προπαγάνδα» την οποία αυτοί ως ‘αληθοφύλακες’ έχουν τάξει ως σκοπό τους να πολεμούν. Αλλά στην περίπτωση των GfC η κατάσταση χειροτερεύει ραγδαία καθώς η εργαλειοποίηση αυτής της άνωθεν εκπορευόμενης ιδεοληψίας αποκτά γκροτέσκα χαρακτηριστικά παράνοιας. Κατά το GfC, ανά την υφήλιο η πηγή σχεδόν κάθε ‘παραπληροφόρησης’, δηλαδή της δυσκολίας στη διάδοση των καθεστωτικών αφηγήσεων, είναι η ρωσική προπαγάνδα.

Οι ίδιοι έχουν τάξει ως σκοπό της ύπαρξής τους την υπεράσπιση της εν κινδύνω ‘Δημοκρατίας’ από την επιτιθέμενη ‘ρωσική προπαγάνδα’, οπότε στους «ελέγχους» τους ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με αυτήν. Γράφουν:

«Σκοπός: Η παραπληροφόρηση αποτελεί απειλή για τη Δημοκρατία και μπορεί να καταστρέψει ζωές. Προωθεί το μίσος και την πόλωση. Μπορεί να αποτελέσει όπλο άσκησης “μαλακής ισχύος” από άλλα κράτη, με σκοπό τη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και τον αρνητικό επηρεασμό της κοινής γνώμης. Η παραπληροφόρηση σε θέματα υγείας, μπορεί να στοιχίσει ζωές. H καταπολέμηση αυτών των απειλών, αποτελεί το κύριο στόχο του Greece Fact Check.»

Στη διάρκεια της σύντομης ζωής του των 16 μηνών ως μέλος της Διεθνούς των Αληθοφυλάκων (τους έκλεισε στις 23 Μαΐου του 2025), το GfC κατάφερε να παρουσιάζει 62 διαφορετικά άρθρα με αντικείμενο την τρομερή ‘ρωσική προπαγάνδα’. Όμως ο αριθμός είναι απατηλός, καθώς η αναζήτηση εμφανίζει και άρθρα που δήθεν δημοσιεύτηκαν από το GfC όταν ακόμη το GfC δεν υπήρχε—ακόμη και επτά ή οκτώ έτη πριν[1]. Πώς το πέτυχαν αυτό δεν μπορούμε να γνωρίζουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ο ορισμός του ζήλου μέχρις αφηνιασμού.

Κατ’ αυτούς, διάσημοι αμερικανοί δημοσιογράφοι, όπως ο Τάκερ Κάρλσον, είναι αναμεταδότες της ‘ρωσικής προπαγάνδας’—ισχυρισμός που συμπίπτει με ανάλογες κατηγορίες εκπορευόμενες από το καθεστώς Ζελένσκι. Η φωτογραφία στην προμετωπίδα του άρθρου μας είναι από «έλεγχο της αλήθειας» με τίτλο: «Ρωσική προπαγάνδα από τον Τ. Κάρλσον για την πώληση όπλων από την Ουκρανία σε καρτέλ ναρκωτικών», όπου διατυπώνεται αυτός ο εξωφρενικός ισχυρισμός. Επίσης, κατά το GfC, τη ‘ρωσική προπαγάνδα’ διαδίδει επίσης ο διάσημος καθηγητής του αμερικανικού πανεπιστημίου Columbia Jeffrey Sachs, αλλά και πλήθος άλλων επωνύμων και ανωνύμων (ανάμεσά τους και ο υπογράφων εδώ—περισσότερα γι’ αυτό αργότερα).

Την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των άρθρων—51 στα 62—υπογράφει ο ιδρυτής και διευθυντής του GfC Θάνος Σιτίστας, ο οποίος επίσης έχει αναλάβει ουσιαστικά την πολιτική λογοκρισία. Αλλά και τα υπόλοιπα 11 υπογράφονται με ελάχιστες εξαιρέσεις από το ίδιο το GfC, που ο κ. Σιτίστας διευθύνει[2].

(Α) Ίδρυση και Στελέχωση του GfC

Δεν μπορέσαμε να βρούμε καταγεγραμμένη από τους ίδιους την ημερομηνία ίδρυσης της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Παρατηρητήριο κατά της Παραπληροφόρησης» με διακριτικό τίτλο «Greece Fact Check» καθώς οι ίδιοι επιμελώς αποκρύπτουν την σχετική πληροφορία—ούτε με αναζήτηση μέσω τεχνητής νοημοσύνης δεν εισπράξαμε κάποια απάντηση πέρα από τη διαβεβαίωση ότι η πληροφορία αυτή δεν υπάρχει πουθενά στο διαδίκτυο.

Όμως, μέσω του web.archive.org βρήκαμε ότι πιστοποιήθηκαν ως μέλος του IFCN στις 23 Ιανουαρίου του 2024. Προ του 2024 δεν εμφανίζονται στα μητρώα του IFCN. Στα εμπορικά μητρώα του υπουργείου Ανάπτυξης—βλ. υποσημείωση 1—εμφανίζουν ίδρυση στις 24 Αυγούστου 2023.

Ιδρυτής τους είναι το πρώην ιδρυτικό στέλεχος των Ellinika Hoaxes Θάνος Σιτίστας (που επίσης αρέσκεται στο ‘λογοτεχνικό’ ψευδώνυμο ‘Επαχτίτης’), ο οποίος για λόγους άγνωστους σε εμάς αποχώρησε (ή διώχτηκε) από τα Ellinika Hoaxes όπου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. O κ. Σιτίστας είναι πρώην υπαξιωματικός της ελληνικής αεροπορίας με καθήκοντα εκπαιδευτή και χειριστή σκύλων. Όπως είδαμε στο Μέρος Γ1, δεν έχει σπουδές ή εμπειρία στη δημοσιογραφία. Είναι κάτοχος πιστοποιητικού εξειδικευμένης επιμόρφωσης από ένα Πρόγραμμα Συμπληρωματικής εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του Κέντρου Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης του ΕΚΠΑ και επίσης έχει συμμετάσχει σε ταχύρρυθμο πρόγραμμα εκπαίδευσης 18 ημερών για τα μέσα ενημέρωσης και την διαχείριση των πληροφοριών μετά από πρόσκληση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Είναι μέλος της ελάσσονος Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου (Ε.ΔΗ.Π.Η.Τ) Μακεδονίας-Θράκης (βλ. Μέρος Γ1).

Στο Μέρος Γ1 σχολιάσαμε ορισμένους—συχνά εξοργιστικούς—«ελέγχους της αλήθειας» που είχε πραγματοποιήσει ως μέλος των Ellinika Hoaxes και μάλιστα τουλάχιστον σε μία περίπτωση είχε συλληφθεί ανοικτά ψευδόμενος (αυτή του «ανύπαρκτου» Βρετανού πολίτη Jathan Smyth, βλ. Εδάφιο Β5α). Συνήθιζε να υπογράφει τους «ελέγχους της αλήθειας» που πραγματοποιούσε στα Ellinika Hoaxes αρχικά ως «αρθρογράφος-ερευνητής» και αργότερα ως «Ελεγκτής της αλήθειας χάριν της Δημοκρατίας—fact–check for the sake of Democracy». Στα χοντροκομμένα σε ακραίο βαθμό—όπως θα δούμε παρακάτω—άρθρα που υπογράφει στις μέρες μας, αποφεύγει τέτοιες περιαυτολογίες.

Ο κ. Σιτίστας είναι ο βασικός «Ελεγκτής της Αλήθειας» στο GfC. Κατά το 2025, μέχρι και τις 19 Μαΐου, το GfC είχε αναρτήσει περί τους 80 «ελέγχους» από τους οποίους περίπου οι 50 είχαν την υπογραφή του. Τα υπόλοιπα μέλη της συντακτικής ομάδας απαρτίζονται από την Σίσσυ Αλωνιστιώτου, γνωστή δημοσιογράφο, ως αρχισυντάκτρια και τους Θεόφιλο Μπλουδάνη, φωτορεπόρτερ, «ελεγκτή της αλήθειας» στο γραφείο του AFP στην Αθήνα, Ιάκωβο Μυλωνά, τεχνολόγο τροφίμων, και τον Αλέξανδρο Δαμιανού, τριτοετή φοιτητή ψυχολογίας του ‘Neapolis University Pafos’ στην Κύπρο.

Επιπλέον, ο κ. Σιτίστας εμφανίζεται και ως «Εξωτερικός Σύμβουλος» στον “αδελφό εν όπλοις IFCN” κυπριακό λογοκριτικό οργανισμό “Fact Check Cyprus” (FCC), ο οποίος χρηματοδοτείται από προγράμματα του IFCN, της ΕΕ και της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Λευκωσία. Το FCC αναρτά τακτικά «ελέγχους της αλήθειας» του κ. Σιτίστα πάνω στα αγαπημένα του θέματα.

Σε αναζήτηση για τους ελέγχους που έχει πραγματοποιήσει η ‘συντακτική ομάδα’ του GFC[3], οι έλεγχοι του κ. Σιτίστα καλύπτουν 69 σελίδες από 10 ελέγχους η κάθε μία (η 69η έχει 4). Οι έλεγχοι του κ. Μυλωνά καλύπτουν 5 σελίδες (η 5η έχει 6), οι έλεγχοι του κ. Δαμιανού καλύπτουν 4 σελίδες (η 4η έχει 8). Ο κ. Μπλουδάνης, ο μόνος με κάποια σχέση με τη δημοσιογραφία από τους προηγούμενους, έχει 5 συνολικά ελέγχους.

Υπάρχουν δύο παράδοξα: Το πρώτο παράδοξο, που ήδη έχουμε επισημάνει, είναι η ανάρτηση ελέγχων στον ιστότοπο του GfC που έχουν γίνει προ οκταετίας ενώ το GfC έχει ζωή μόλις ενάμιση έτους. Το δεύτερο είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας έλεγχος από την εμφανιζόμενη ως αρχισυντάκτρια (και μοναδική δημοσιογράφο[4] της ομάδας) κα Σίσσυ Αλωνιστιώτου, γεγονός που δημιουργεί εύλογες απορίες για τη σχέση της με το GfC, παρά το ότι την εμφανίζουν ως «αρχισυντάκτρια».

Η διαφορά με τον έτερο, επίσης με τίτλο αρχισυντάκτη, Δημήτρη Αλικάκο των Ellinika Hoaxes είναι εκκωφαντική. Ο κ. Αλικάκος είναι ιδιαίτερα θορυβώδης, τρέχει στα πρωϊνάδικα, δίνει συνεντεύξεις, τσακώνεται με επικριτές, αναρτά συχνά ελέγχους, έχει πάρει στους ώμους του το βαρύ φορτίο των Τεμπών και γενικά, με την όλη παρουσία του, χρωματίζει τη συγκεκριμένη Υπηρεσία Αληθοφυλακής.

Η κα Αλωνιστιώτου δεν εμφανίζεται πουθενά—ουσιαστικά είναι σαν να μην υπάρχει για τους Greece Fact Check. Στα βιογραφικά που αναρτά (π.χ. στο Facebook ή στο JAJ ή στο LinkedIn) δεν αναφέρει καθόλου κάποια σχέση της με το Greece Fact Check ή τον τίτλο της «αρχισυντάκτριας» που της έχει απονείμει ο κ. Σιτίστας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ίδια δεν καλύπτει με το όνομά της την δράση του GfC. Αντίθετα, έχει παραχωρήσει στον κ. Σιτίστα θέση στο αποκαλούμενο από την ίδια ‘Εκτελεστικό Συμβούλιο’ του ιστότοπου Journalists About Journalism (JAJ), που η ίδια ίδρυσε και διευθύνει, και του αναδημοσιεύει αρκετά πονήματα—κάποια εντελώς χυδαία όπως θα δούμε παρακάτω. Με τον κ. Σιτίστα τη συνδέει η ρωσοφοβία και η βαθιά αντιπάθεια προς τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.

Έχουμε ήδη δει στο Μέρος Γ1 ότι η κα Αλωνιστιώτου είναι επιρρεπής στη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Ειδικά, αν κάποιος παρακολουθήσει τις αναρτήσεις της στο Facebook, θα διαπιστώσει πλήθος ψευδών τοποθετήσεων ή αστήρικτων απόψεων που παρατίθενται ως γεγονότα, με την συντριπτική πλειοψηφία—σχεδόν το 100%–να αφορά τη Ρωσία και τις παγκόσμιες εξελίξεις στις οποίες αυτή εμπλέκεται (εξαίρεση στην εμμονή με τη Ρωσία είναι οι αναρτήσεις στις οποίες στρέφεται κατά της νέας αμερικανικής κυβέρνησης).

Έχουμε ήδη αναφερθεί στον εξωφρενικό τρόπο που περιέγραψε στο Facebook την επίσκεψη Γουΐτκοφ στη Μόσχα (Μέρος Γ1, Εδάφιο Α1β) και στα ψεύδη που περιείχε η ανάρτησή της (βλ. ο.π. Υποσημείωση 7). Επίσης, η κα Αλωνιστιώτου ζητά την απαγόρευση των Ρώσων καλλιτεχνών στη Δύση διαμαρτυρόμενη για την χαλάρωση των αρχικά επιβληθέντων περιορισμών[5], στενοχωριέται όταν δημοσιεύονται οι απόψεις των Ελλήνων δημοσιογράφων Δημήτρη Λιάτσου και Θανάση Αυγερινού που ζουν στη Ρωσία ή όταν αυτοί τιμώνται από τις επαγγελματικές τους ενώσεις, κ.λπ., κ.λπ.

Μάλιστα, το αίτημά της για απαγόρευση των Ρώσων καλλιτεχνών στη Δύση δεν εκκινά από το Ουκρανικό, αλλά προηγείται αυτού και απλά βρίσκει τώρα την ευκαιρία να το προβάλλει. Όπως γράφει στις 15/4/2025: «[Η απαγόρευση των Ρώσων καλλιτεχνών]  Θα ήταν και ένας φόρος τιμής στον Γκουμίλεφ, στην Αχμάτοβα και τον Μάντελσταμ, σε όλους τους δραματουργούς, ηθοποιούς, μουσικούς που εξοντώθηκαν στην ΕΣΣΔ – πολιτικές της οποίας εφαρμόζει και το θρέμμα της, ο Πούτιν, αλλά και σε όσους συναδέλφους τους αντιστέκονται αυτήν τη στιγμή μέσα στη Ρωσία». Βεβαίως, δεν αντιλαμβάνεται ότι με τον ζήλο της θα απαγόρευε και αυτούς χάριν των οποίων (υποτίθεται) απαιτεί την απαγόρευση των Ρώσων.

Εντύπωση προκαλεί ότι στο JAJ, το «δημοσιογραφικό» site που ίδρυσε και διευθύνει, όλες οι αναρτήσεις περί fake news αφορούν τη Ρωσία. Πιο ρωσοφοβικός πεθαίνεις—ακόμη και ο Σιτίστας για ξεκάρφωμα δημοσιεύει πού και πού και κάποιο «έλεγχο της αλήθειας» που να μην αφορά ρωσικό θέμα.

Η πρώτη σελίδα της κατηγορίας Fake News στον ιστότοπο JAJ που ίδρυσε και διευθύνει η εμφανιζόμενη ως αρχισυντάκτρια του GfC, Σίσσυ Αλωνιστιώτου. Τα μόνα Fake News που υπάρχουν στην υφήλιο εκπορεύονται από τη «Ρωσία του Πούτιν».

Όμως, το θέμα μας δεν είναι ούτε το JAJ ούτε οι κουλτουρέ ακροβασίες του όποιου ρωσόφοβου, αλλά η ‘Υπηρεσία Αληθοφυλακής’ του κ. Σιτίστα. Εφόσον η κα Αλωνιστιώτου απουσιάζει από τις δραστηριότητες του GfC, παρά τον ηχηρό τίτλο που της έχουν απονείμει, η ενασχόλησή μας μαζί της σταματά εδώ.

(Β) Η Μεθοδολογία και το Περιεχόμενο των «Ελέγχων της Αλήθειας» από το GfC

(Β1) Το κύριο χαρακτηριστικό της μεθοδολογίας του GFC και η πολιτική του σημασία

Με δεδομένη την προϋπηρεσία του κ. Σιτίστα στα Ellinika Hoaxes, δεν προκαλεί εντύπωση ότι τα χαρακτηριστικά που έχουμε ήδη επισημάνει στους ελέγχους που αυτά πραγματοποιούν παρουσιάζονται και στους «ελέγχους της αλήθειας» του Greece Fact Check. Όπως λένε, «μ’ όποιον δάσκαλο θα κάτσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις», μόνο που ο μαθητής στην περίπτωσή μας είναι πολύ πιο αδέξιος από τον δάσκαλό του.

Το καινούργιο στοιχείο είναι η ακόμη πιο χοντροκομμένη έλλειψη ευαισθησίας απέναντι στις καθιερωμένες αυθαιρεσίες των «ελέγχων της αλήθειας» α-λα-Ellinika Hoaxes. Στην περίπτωση του GFC κυριαρχούν οι προ-ειλημμένες θέσεις και η υλοποίηση των α-λα-Ellinika Hoaxes συνταγών γίνεται απροκάλυπτα και ‘ετσιθελικά’.  Στους «ελέγχους» του GFC είναι συνηθισμένο να διατυπώνεται κάποια a priori θέση ως θέσφατο, αυτή να παρουσιάζεται ως ‘γεγονός’ και μετά από αυτήν να έπεται το συμπέρασμα του ελέγχου ως άμεσο παρεπόμενο.

Θα δούμε και στη συνέχεια χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου ο κ. Σιτίστας παραθέτει «λίθους και πλίνθους και ξύλα και κεράμους ατάκτως ερριμμένους» και στη συνέχεια τους επικαλείται πιστεύοντας ότι υποστηρίζουν κάποιον a priori ισχυρισμό του.

Με άλλα λόγια, τα Ellinika Hoaxes ακολουθούν πιο εκλεπτυσμένη προσέγγιση από το GfC—αν αυτό είναι δυνατόν—καθώς η παραπληροφόρηση που ασκούν στηρίζεται σε αλλεπάλληλα στρώματα παραπομπών και διαβεβαιώσεων μέσω των οποίων επιχειρείται να δοθεί η εντύπωση της έρευνας και της αμεροληψίας. Στο GfC, αντίθετα, επικρατεί η αντίληψη «αφού το λέω εγώ, έτσι είναι».

Εννοείται ότι το περιεχόμενο πάντα καταλήγει με απόλυτη προβλεψιμότητα να είναι το ίδιο και για τους δύο αληθοφύλακες: Οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές αφηγήσεις είναι ορθές, οι αμφισβητήσεις των καθεστωτικών απόψεων είναι λάθος, δεν υπάρχει στρεβλή προπαγάνδα εκπεμπόμενη από την Κομισιόν, η Αλ-Κάιντα στη Συρία διαβάλλεται και παρεξηγείται, δεν υπάρχει Ισραηλινή παραπληροφόρηση, η Ρωσία σφαγιάζει τους αθώους πολίτες (αλλά όχι το Ισραήλ) κ.λπ. κ.λπ.

Αυτή η απροκάλυπτη και επιθετική στάση στη λογοκριτική συμπεριφορά του GfC έχει σοβαρή πολιτική σημασία αν λάβουμε υπόψη ότι—όπως περηφανεύονται οι ίδιοι—η ΕΕ τους έχει αναθέσει τον ρόλο να επισημαίνουν ‘αρμοδίως’ «παράνομο περιεχόμενο» σύμφωνα με τον ορισμό της ‘νομιμότητας’ που δίνει η περιβόητη DSA—Digital Services Act—της Κομισιόν.

Έτσι πληροφορούμαστε ότι στη δυστοπία που μας έχει ετοιμάσει η μεταλλαγμένη σε δικτατορία ΕΕ, οργανώσεις όπως το GfC θα κραδαίνουν το μέτρο (αλλά και τη ράβδο) του τι συνιστά «αλήθεια» και όποιος διαφωνεί θα εντάσσεται στους «παράνομους». Διότι, σύμφωνα με τους ίδιους,

«το Greece Fact Check έχει οριστεί ως αξιόπιστη πηγή επισήμανσης παράνομου περιεχομένου, σύμφωνα με το άρθρο 22 του Κανονισμού (ΕΕ) 2022/2065 σχετικά με την ενιαία αγορά ψηφιακών υπηρεσιών και την τροποποίηση της οδηγίας 2000/31/ΕΚ (Πράξη για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες – Digital Services Act/DSA)».

Με άλλα λόγια, το GfC έχει προχωρήσει ένα ακόμη βήμα παραπέρα από τα Ellinika Hoaxes καθώς ανέλαβε να επισημαίνει στις διωκτικές αρχές εκείνους που παραβιάζουν την περιβόητη «Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών», για την οποία έχουμε γράψει επανειλημμένα (Βλ. και Α’ Μέρος). Οι «Έλεγχοι της Αλήθειας» τώρα δεν οδηγούν ‘απλά’ στη διαγραφή σελίδων στο Facebook, αλλά αποσκοπούν και στο να ‘αποκαλύπτουν παρανομίες’, ‘κατασκόπους’, ‘πράκτορες διάδοσης της ρωσικής προπαγάνδας’, κ.ο.κ.[6] Με το θέμα ασχολούμαστε αναλυτικά στο τέλος του παρόντος άρθρου.

Πάντως, μεγάλη απορία προκαλεί—όταν συζητάμε περί ‘νομιμότητας’—ο ισχυρισμός του GFC ότι ανήκει στο Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Ψηφιακών Μέσων EDMO—περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω—καθώς το ίδιο το EDMO δεν περιλαμβάνει το GFC στις Υπηρεσίες Αληθοφυλακής που βρίσκονται υπό την ομπρέλα του. Η περίπτωση μας θυμίζει τον έτερο επικεφαλής της άλλης Υπηρεσίας Αληθοφυλακής, τον κ. Θ. Δανιηλίδη, που ισχυρίζεται ότι είναι μέλος της ΕΔΗΠΗΤ Μακεδονίας-Θράκης χωρίς η Ένωση αυτή να τον περιλαμβάνει στον κατάλογο των μελών της (σχετικά βλ. τη μελέτη «Η Διεθνής των Λογοκριτών ή αλλιώς, η Στρατηγική της Αράχνης—Μέρος Γ1: Το Ελληνικό Τμήμα και ειδικότερα τα Ellinika Hoaxes», εδάφιο Α1).

Μια κλασική σκηνή του Ελληνικού κινηματογράφου:
Ο ηθοποιός Αρτέμης Μάτσας υποδύεται τον κουκουλοφόρο καταδότη

Αν και είναι πολύ ψυχοφθόρο να ασχολούμαστε με το είδος των ανύπαρκτων επιχειρημάτων του κ. Σιτίστα και των συν αυτώ στους «ελέγχους της αλήθειας» που πραγματοποιούν, θα περάσουμε σε κάποια παραδείγματα ώστε να γίνει σαφής η μεθοδολογία και η λογική πίσω από τους «Ελέγχους της Αλήθειας» που πραγματοποιεί ο συγκεκριμένος αληθοφύλακας.

(Β2) Οι Χάρες που απένειμε ο Τζο Μπάιντεν και οι Εκτελεστικές Εντολές που υπέγραψε

Αυτό είναι ένα παράδειγμα παραπλάνησης και μετατόπισης της ουσίας, όπως το γνωστό ανάλογο του μπαζώματος των Τεμπών που είδαμε στο Μέρος Γ1, όπου όμως η λαθροχειρία δεν εκτελείται από ταχυδακτυλουργό αλλά από ερασιτέχνη.

Πολύ σύντομα: Οι αμερικανοί πρόεδροι έχουν το δικαίωμα να αποδίδουν χάρες ή να μετατρέπουν ποινές σε κατάδικους ή μη. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν στη διάρκεια της τετραετούς θητείας του ξεπέρασε κάθε προηγούμενο υπογράφοντας συνολικά 4,245 ‘Πράξεις Επιείκειας’ (Acts of Clemency) στις οποίες περιλαμβάνονταν 80 απονομές χάριτος και 4,165 μετατροπές ποινών. Μέχρι την κατάκτηση αυτού του ρεκόρ, το προηγούμενο κατείχε ο Franklin D. Roosevelt με 3,796 Πράξεις συνολικά, αλλά σε διάρκεια 12 χρόνων που διήρκεσε η θητεία του. Στην απαρίθμηση δεν προσμετρώνται τέτοιες πράξεις που αφορούν ανώνυμους σε κάποια ολική κατηγορία διωκομένων και των οποίων η χάρη δόθηκε με γενικό διάταγμα—π.χ. η χάρη στους ανυπότακτους του πολέμου στο Βιετνάμ (Τζ. Κάρτερ) ή η χάρη στους χρήστες μαριχουάνας (Τζ. Μπάιντεν).

Αν και ποσοτικά οι χάρες που απένειμε ο Μπάιντεν είναι λίγες, από ποιοτική άποψη είναι μοναδικές στην ιστορία των ΗΠΑ καθώς μεγάλος αριθμός τους έχει προληπτικό χαρακτήρα «υπέρ του συγχωρηθήναι αυτών παν πλημμέλημα—και κακούργημα—εκούσιον τε και ακούσιον» για μια μακριά σειρά από γνωστά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και ο γιος του Χάντερ Μπάιντεν.

Ειδικά μέσω της χάριτος προς τον υιό, ο πατήρ εξασφάλισε και τη δική του χάρη καθώς στα e-mails του περιβόητου λάπτοπ «από την Κόλαση» είχε βρεθεί υλικό που στοιχειοθετούσε την ‘πώληση προστασίας’ από τον Χάντερ σε ξένες εταιρείες μέσω ‘ομπρέλας’ που παρείχε ο πατέρας του, Τζο Μπάιντεν, όταν ήταν αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Ομπάμα.

Και μάλιστα, οι απονομές προληπτικής χάριτος κάλυπταν μακρές περιόδους—π.χ. ο Χάντερ έλαβε χάρη για κάθε αδίκημα που τυχόν διέπραξε από το 2014 και εξής. Ως γνωστόν, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν (2014), ο Χάντερ ανέλαβε αργόμισθο μέλος της μεγαλύτερης ενεργειακής ιδιωτικής εταιρίας της Ουκρανίας (Μπουρίσμα) αποκομίζοντας εκατομμύρια δολάρια, αν και δεν είχε καμία σχέση με τον κλάδο της ενέργειας.

Μια άλλη ιδιομορφία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των ΗΠΑ είναι ότι το 96% των ‘Πράξεων Επιείκειας’ υπογράφηκαν μετά την 1η Οκτωβρίου 2024. Μόνο σε μία ημέρα (17 Ιανουαρίου 2025—δηλαδή τρεις μέρες πριν τη λήξη της θητείας του) υπέγραψε 2,490 μετατροπές ποινής—περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο από τους προέδρους των ΗΠΑ καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους.

Δεδομένης της σαφούς μείωσης των γνωστικών ικανοτήτων και της διανοητικής κατάστασης του Τζο Μπάιντεν, που είχε γίνει περισσότερο από σαφής κατά το τελευταίο έτος της προεδρίας του και τον οδήγησε τελικά να παραιτηθεί από υποψήφιος για δεύτερη θητεία, είναι προφανή τα ερωτηματικά που πλανώνται γύρω από τα ρεκόρ που καταγράφηκαν στις ‘Πράξεις Επιείκειας’ που αυτός υπέγραψε—και ιδιαίτερα προς το τέλος της θητείας του. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η αποκάλυψη ότι πάνω από το 70% των υπογραφών στις Πράξεις γινόταν με αυτόματο τρόπο, μέσω του λεγόμενου autopen, που σημαίνει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να υπογράφει κάποιος άλλος (ή καλύτερα, άλλοι) από την ομάδα που διαχειριζόταν τον Λευκό Οίκο[7].

Μια ‘αυτόματη πένα’. Και άλλοι πρόεδροι στην ιστορία των ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει αυτόματη πένα, αλλά για κανέναν από αυτούς δεν είχε αμφισβητηθεί η πνευματική τους κατάσταση κατά την περίοδο των υπογραφών.

Το—γαργαλιστικό, είναι η αλήθεια, αλλά όχι εξωφρενικό—ερώτημα οδήγησε σε παραπέρα έρευνες που αποκάλυψαν περίεργες καταστάσεις (π.χ. στις 30 Δεκεμβρίου του 2022 η αυτόματη πένα του Τζο Μπάιντεν δίνει χάρη σε έξι καταδίκους σημειώνοντας ότι η υπογραφή έγινε στην Ουάσινγκτον ενώ ο Τζο Μπάιντεν έκανε αποδεδειγμένα διακοπές στα Virgin Islands).

Αν και αποδεδειγμένα ο Τζο Μπάιντεν δεν ήταν ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που έκανε χρήση αυτόματης πένας, εν τούτοις—όπως απέδειξαν δημοσιογραφικές έρευνες—η χρήση της γενικεύτηκε έξω από κάθε προηγούμενο όριο από τις 13 Ιουνίου του 2022[8]. Είναι ακριβώς η ίδια περίοδος που ο τύπος αρχίζει να επισημαίνει τις αλλεπάλληλες ‘γκάφες’ του προέδρου των ΗΠΑ—χάσιμο του ειρμού στον λόγο του, χάσματα και κενά, ιστορίες αποδεδειγμένα αναληθείς ή εκτός τόπου και χρόνου, μπέρδεμα ζωντανών και νεκρών, χάσιμο της αίσθησης του χρόνου και των χρονολογήσεων, αδυναμία να βρει την κατεύθυνση εξόδου μετά το τέλος των ομιλιών του, κ.λπ. κ.λπ. Μεγάλο σάλο είχε προκαλέσει στις 14 Απριλίου του 2022 η προσπάθεια του Μπάιντεν να σφίξει το χέρι κάποιου ανύπαρκτου προσώπου που νόμιζε ότι βρισκόταν πίσω του.

Είναι αυτή ακριβώς η σοβαρή χειροτέρευση των διανοητικών του λειτουργιών που οδήγησε τον Ειδικό Ανακριτή Robert K. Hur να μην παραπέμψει τον Τζο Μπάιντεν σε δίκη για διαρροή διαβαθμισμένων εγγράφων. Στην Έκθεσή του (5-2-2024) προς τον Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ ο Hur παρατηρεί ότι σε περίπτωση παραπομπής σε δίκη, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεισθούν οι ένορκοι ότι η διαρροή—που όντως συνέβη και συνιστά σοβαρό αδίκημα—έγινε ηθελημένα καθώς ο Μπάιντεν είναι ένας «καλοπροαίρετος, ηλικιωμένος άνδρας με κακή μνήμη» που έχει «μειωμένες τις ικανότητές του λόγω της προχωρημένης ηλικίας»[9]

Εκτός όμως από τις Πράξεις Επιείκειας, ο Τζο Μπάιντεν ξεπέρασε κάθε ρεκόρ και στη χρήση αυτόματης πένας για υπογραφή Εκτελεστικών Εντολών, οι οποίες αποτελούν πολύ σημαντικότερη δικαιοδοσία στην άσκηση των προεδρικών εξουσιών στις ΗΠΑ από τις Πράξεις Επιείκειας. Και μάλιστα είναι εξαιρετικά περίεργο ότι είχαμε χρήση αυτόματης πένας για Εκτελεστικές Εντολές ταυτόχρονα με την χρήση κανονικής πένας (δηλ. την ίδια μέρα) για την υπογραφή νόμων από τον Μπάιντεν. Με άλλα λόγια, η αυτόματη πένα, που από τους προηγούμενους προέδρους είχε χρησιμοποιηθεί σπάνια και μόνο όταν έλειπαν από τον Λευκό Οίκο, τώρα χρησιμοποιούνταν για την υπογραφή Εκτελεστικών Εντολών ενώ ο πρόεδρος ήταν στο γραφείο του και υπέγραφε κανονικά άλλα έγγραφα.

Από τα προηγούμενα, είναι σαφές ότι το ερώτημα δεν είναι αν ο Τζο Μπάιντεν είχε ή όχι το δικαίωμα να υπογράφει με αυτόματη πένα, αλλά αν—δεδομένης της πνευματικής του κατάστασης—κάποιοι που έλεγχαν τον Λευκό Οίκο χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο υπογραφής για να ‘περνούν’ προεδρικές δήθεν αποφάσεις και εντολές για τις οποίες ο Μπάιντεν—ενδεχομένως—δεν είχε καν ιδέα. Όσο τραβηγμένο και αν ακούγεται, οι περιστασιακές ενδείξεις νομιμοποιούν αυτό το ερώτημα και οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση οφείλει να τοποθετηθεί απέναντί του.

Αυτό το ερώτημα έθεσε και ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ με ανάρτησή του στο Truth Social που είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίον εκφράζεται.

Στην ανάρτησή του ο Τραμπ κηρύσσει—ό,τι και αν εννοεί με αυτό—τις χάρες που απένειμε ο ‘κοιμίσης Τζο’ ως «άκυρες, κενές, και χωρίς παραπέρα ισχύ ή αποτέλεσμα» επειδή υπογράφτηκαν με αυτόματη πένα. ΑΛΛΑ, προσθέτει στη συνέχεια: «Με άλλα λόγια, δεν τις υπόγραψε ο Τζο Μπάιντεν, αλλά, πράγμα πιο σημαντικό, καν δεν ήξερε ο,τιδήποτε γι’ αυτές. Τα αναγκαία έγγραφα για τη χάρη δεν εξηγήθηκαν ούτε εγκρίθηκαν από τον Μπάιντεν. Δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτά, και οι άνθρωποι που ήξεραν ενδεχομένως πραγματοποίησαν ένα αδίκημα».

Είναι σαφές ότι ο Τραμπ δεν αναφέρεται στην τεχνική πλευρά—χρήση μηχανικής πένας—αλλά στην πολιτική πλευρά: Ο παρατηρημένος από όλους διανοητικός εκφυλισμός του Τζο Μπάιντεν ενώ ασκούσε τα καθήκοντά του καθιστά ύποπτη τη χρήση αυτόματης πένας καθώς θα μπορούσε κάλλιστα αυτή να καλύπτει την άγνοια του προέδρου για ό,τι αυτός φέρεται να έχει υπογράψει.

Ο Θ. Σιτίστας προχωρά σε «έλεγχο της αλήθειας» κατά του ισχυρισμού του νυν προέδρου των ΗΠΑ. Αλλά προχωρά απευθείας και εν ψυχρώ σε μια λαθροχειρία. Κατ’ αυτόν ο ισχυρισμός του προέδρου των ΗΠΑ είναι ότι: «Άκυρες οι χάρες που απένειμε ο Τζο Μπάιντεν γιατί τις υπέγραψε με αυτόματο στυλό (autopen) και όχι χειρόγραφα».

Ο Θ Σιτίστας εξετάζει τον δικό του ‘ετσιθελικό’ ισχυρισμό, που παραπλανητικά αποδίδει στον Τραμπ, για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Οι ισχυρισμοί ότι οι χάρες του πρώην Προέδρου Τζο Μπάιντεν είναι άκυρες επειδή υπογράφηκαν με autopen είναι ανακριβείς. Η χρήση του autopen από Προέδρους των ΗΠΑ για την υπογραφή επίσημων εγγράφων, συμπεριλαμβανομένων χαριστικών πράξεων (pardons), νομοθεσιών και επιστολών, είναι νόμιμη, ιστορικά τεκμηριωμένη και έχει γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, καθώς και από τη νομική κοινότητα». Μετά από αυτό σφραγίζει και τα λεγόμενα από τον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ με ένα «παραπληροφόρηση» και καθάρισε[10].

Εδώ δεν πρόκειται για στενοκεφαλιά από πλευράς του πρώην εκπαιδευτή σκύλων που έχει αναγορευτεί ως εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Ελλάδα επί της εφαρμογής της Πράξης Ψηφιακών Υπηρεσιών (DSA). Πρόκειται για συνειδητή αλλοίωση του περιεχομένου της συζήτησης προκειμένου να βάλει την από πριν αποφασισμένη ‘σφραγίδα’. Και το ερώτημα είναι: Τι θα συμβεί στο δυστοπικό μέλλον που μας ετοιμάζουν αν κάποιος—όπως κάνουμε τώρα εδώ—επισημάνει την πραγματικότητα; Όπως θα δούμε παρακάτω, η κατηγορία είναι ήδη έτοιμη: Μόνο πράκτορες του Πούτιν μπορεί να αμφισβητούν τα φιρμάνια του κ. Σιτίστα.

(Β3) Ο ρόλος των ΗΠΑ στην έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία

Άλλη μία περίπτωση «ελέγχου της αλήθειας» από τον πρώην υπαξιωματικό εκπαιδευτή σκύλων Θ. Σιτίστα αφορά το σύνολο της «ρωσικής αφήγησης» για τις αιτίες της επέμβασης της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 (η λεγόμενη «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση»). Γύρω από αυτό το ζήτημα έχουμε ήδη γράψει πολλά (βλ. όλη την αρθρογραφία μας στο Antapocrisis) που είναι απειροελάχιστα μπροστά στις εκτεταμένες συζητήσεις του θέματος. Η αυτοπεποίθηση του κ. Σιτίστα ότι μπορεί να ‘καθαρίσει’ με το θέμα αυτό μέσα σε δέκα σελίδες οπωσδήποτε δεν επιδεικνύει σοβαρότητα.

Η ανάρτησή του έχει τίτλο: «Είναι αλήθεια πως οι ΗΠΑ ανάγκασαν τη Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία, όπως υποστηρίζει ο Φειδίας Παναγιώτου;» επειδή, για κάποιο λόγο, αποφάσισε να επιτεθεί κατά του ανεξάρτητου Κύπριου Ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου. Το μένος που εκφράζει ο Σιτίστας κατά του Παναγιώτου καταντά κωμικό (δείτε και την φωτογραφία) ενώ τα σημεία που σχολιάζει έχουν τεθεί και τίθενται από εκατοντάδες αναλυτές παγκοσμίως, αλλά κατά κάποιο τρόπο για τον αληθοφύλακα της ΕΕ ο ευρωβουλευτής Παναγιώτου αποτελεί ‘κόκκινο πανί’. Εκτός όμως από τον Παναγιώτου, ο Σιτίστας εκστρατεύει και κατά του διάσημου καθηγητή Jeffrey Sachs του Columbia University ξεχωρίζοντάς τους από τους υπόλοιπους.

Αλλά, παρά το εμφανές μένος, ο κ. Σιτίστας καταλήγει χαρακτηρίζοντας τον «Ισχυρισμό» που εξετάζει («Οι ΗΠΑ ανάγκασαν τη Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία») με ένα μετριοπαθές (σε σχέση με τις προηγηθείσες βεβαιότητες) «Λείπει Θεματικό Περιεχόμενο». Διερωτόμαστε για τον λόγο…

Αυτή είναι η φωτογραφία που συνοδεύει τον περισπούδαστο «έλεγχο της αλήθειας» του κ. Σιτίστα. Και όχι! Δεν έχουμε αλλάξει κάτι, αυτή ακριβώς είναι η ανάρτησή του και αυτή είναι η φωτογραφία που την συνοδεύει—δηλαδή τι περιμένατε από Ρώσους πράκτορες, να φωτογραφίζονται χωρίς να κάνουν γκριμάτσες;

Πολύ σύντομα, διότι το πόνημα του κ. Σιτίστα είναι δυσανάλογα ‘λίγο’, εξετάζουμε κάθε δικό του ισχυρισμό δίνοντας παραπομπή σε πηγές που θα έπρεπε να γνωρίζει, αν κατάφερνε να σηκώσει τον ορίζοντά του λίγο—όχι πολύ—ψηλότερα από το Politifact.

Ισχυρισμός 1. «Ο ισχυρισμός ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι αβάσιμος και αποτελεί μέρος μιας φιλορωσικής αφήγησης που δεν ευσταθεί υπό το πρίσμα των ιστορικών γεγονότων και των διεθνών συνθηκών».

Ας διαβάσει το κείμενο του διακεκριμένου καθηγητή του πανεπιστημίου του Chicago John Mearsheimer, που θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς επιστήμονες του καιρού μας στις ΗΠΑ, με τίτλο «Ποιος προκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία;» (στα ελληνικά σε μετάφραση που δεν έχουμε ελέγξει υπάρχει σε δύο μέρη. Το Α΄ Μέρος εδώ και το Β’ Μέρος εδώ). Αλλά είμαστε σίγουροι ότι δεν θα το κάνει καθώς όποιος διαφωνεί με τον ιδρυτή, θεμελιωτή, διευθυντή και αρχι-ελεγκτή της αλήθειας του GfC διαδίδει τη ρωσική προπαγάνδα.

Ισχυρισμός 2. «Δεν υπήρξε δέσμευση μη επέκτασης του ΝΑΤΟ. Αντίθετα με τους ισχυρισμούς, δεν υπήρξε καμία δεσμευτική συμφωνία που να απαγορεύει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Οι χώρες που εντάχθηκαν το έκαναν κυρίαρχα και με τη θέλησή τους».

Ο ισχυρισμός του κ. Σιτίστα είναι παραπλανητικός και εν τέλει ψευδής όσο αφορά την μη παροχή δεσμεύσεων από το ΝΑΤΟ για επέκταση προς ανατολάς. Μπορεί να μην υπήρξε έγγραφη συμφωνία, αλλά δόθηκαν επίσημες διαβεβαιώσεις καταγεγραμμένες στα επίσημα αρχεία των ΗΠΑ τα οποία πλέον έχουν αποχαρακτηρισθεί και μπορεί να βρει στο George Washington University των ΗΠΑ.

Το γεγονός ότι κάποιοι της εμβέλειας του κ. Σιτίστα (ή του καθεστώτος του Κιέβου που εκπέμπει την ίδια προπαγάνδα με τον κ. Σιτίστα—προσοχή, αυτό δεν το κάνουν οι Αμερικανοί που γνωρίζουν την δεσμευτική ισχύ των υποσχέσεων και τα ντοκουμέντα που τις υποστηρίζουν) διαψεύδουν την ύπαρξη αυτών των διαβεβαιώσεων δεν σημαίνει και ότι αυτές δεν δόθηκαν και δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες. Σχετικά επίσης ο αναγνώστης ας δει και τι λέει ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, Jack F. Matlock Jr. Αλλά τι αξία έχουν όσα λέει ο πρέσβης των ΗΠΑ μπροστά στην αγέρωχη αυτοπεποίθηση του πρώην επισμηνία;

Ισχυρισμός 3: «Η ίδια η Ρωσία είχε εγγυηθεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας μέσω του Μνημονίου της Βουδαπέστης και άλλων συμφωνιών, τις οποίες παραβίασε με την προσάρτηση της Κριμαίας (2014) και την εισβολή (2022)».

Καταρχήν προκαλεί εντύπωση ότι ενώ ο κ. Σιτίστας σείει το θέμα της υπογραφής επίσημων συμφωνιών, παραλείπει (αν το γνωρίζει κιόλας) να επισημάνει ότι το μνημόνιο της Βουδαπέστης αναφέρει ρητά ότι ΔΕΝ αποτελεί συμφωνία, και μάλιστα αυτό συνέβη μετά την επίμονη απαίτηση της αμερικανικής πλευράς (ήταν συν-υπογράφουσα μαζί με τη Ρωσία και το Ηνωμένο Βασίλειο)  η οποία επίσης επέμεινε—και έτσι καταγράφηκε—ότι τα μνημόνια (ήταν πολλά, διότι αφορούσαν όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και την Λευκορωσία και το Καζακστάν), που υπογράφηκαν τον Δεκέμβριο του 1994, δεν προσφέρουν «εγγυήσεις» αλλά «διαβεβαιώσεις».

Ανεξάρτητα από αυτό, οι ΗΠΑ ήδη είχαν παραβιάσει αυτά τα  μνημόνια από το 2013 επιβάλλοντας κυρώσεις στην Λευκορωσία και επισημαίνοντας (τότε) τον μη δεσμευτικό τους χαρακτήρα με μια αμφιλεγόμενη δήλωση.

Οι επικαλούμενοι τα μνημόνια ‘ξεχνούν’ ότι ένας βασικός τους όρος προέβλεπε ότι οι παρέχουσες τις διαβεβαιώσεις χώρες όφειλαν

«να απέχουν από τον οικονομικό εξαναγκασμό με σκοπό να υποτάξουν στο δικό τους συμφέρον την άσκηση από την Ουκρανία των δικαιωμάτων που είναι συνυφασμένα με την κυριαρχία της και να εξασφαλίσουν έτσι πλεονεκτήματα κάθε είδους»

όρος που παραβιάστηκε με την άμεση και χυδαία επέμβαση των ΗΠΑ τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Μαϊντάν.

Να θυμίσουμε εδώ αφενός τις καυχησιολογίες της Βικτόρια Νούλαντ, επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας στην Ουκρανία, για την ‘επένδυση’ 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία μέσω της χρηματοδότησης της αντιπολίτευσης και αφετέρου τον τρόπο που η ίδια και ο αμερικανός πρέσβης όριζαν την μετά το πραξικόπημα κυβέρνηση στην περίφημη υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία που έχει μείνει στην ιστορία ως «Fuck EU».

Αλλά, υποθέτουμε, οι κυρώσεις που προηγήθηκαν του πραξικοπήματος το 2014 και η άμεση παρέμβαση στην ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης από τις ΗΠΑ (και την ΕΕ), όλα αυτά για τον κ. Σιτίστα δεν αφορούν παραβιάσεις της προβλεπόμενης από τα μνημόνια της Βουδαπέστης κυριαρχίας της Ουκρανίας, καθώς τα διέπραξαν οι Αμερικανοί και όχι οι Ρώσοι.

Θα έκανε καλό στον κ. Σιτίστα να διαβάσει το άρθρο του Νορβηγού καθηγητή Glenn Diesen με τίτλο «Το Μνημόνιο της Βουδαπέστης: Η ψεύτικη αφήγηση που υποστηρίζει έναν μακροχρόνιο πόλεμο στην Ουκρανία», αλλά δεν νομίζουμε ότι τον ενδιαφέρει η γνώση πάνω σε όσα «ελέγχει» καθώς αυτή μπορεί και να τον μπερδέψει.

Ισχυρισμός 4: «Το Euromaidan δεν ήταν πραξικόπημα. Παρά τις προσπάθειες να παρουσιαστεί ως αμερικανική συνωμοσία, η ανατροπή του Γιανουκόβιτς ήταν αποτέλεσμα μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων ενάντια στη διαφθορά και στην απόφαση του να απορρίψει τη συμφωνία με την ΕΕ υπέρ της Ρωσίας».

Μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις γίνονται σε πολλές χώρες—και στην Ελλάδα—αλλά δεν υπάρχουν ένοπλες επιθέσεις και μαζικές δολοφονίες. Είναι αστείο ο υπερασπιστής της ‘νομιμότητας’ της ΕΕ κ. Σιτίστας να απορρίπτει τη λύση στην οποία είχαν τότε συμφωνήσει όλες οι πλευρές της ουκρανικής σύγκρουσης για πρόωρες προεδρικές εκλογές και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας[11] και αντ’ αυτής να επικροτεί τις ένοπλες ομάδες των νέο-ναζί (‘Δεξιός Τομέας’ και ‘Σβόμποντα’), που πέτυχαν να ανατρέψουν την ομαλή έξοδο από την κρίση. Από πότε οι εκλογές είναι απορριπτέες και αντίθετα, κάποιες διαδηλώσεις, έστω και μαζικές, στην πρωτεύουσα μιας χώρας είναι αυτές που αποφασίζουν;

Ο Βιτάλι Κλίτσκο, ηγέτης του κόμματος της ουκρανικής αντιπολίτευσης Udar, σφίγγει το χέρι στον πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την επίλυση της κρίσης, Κίεβο, 21 Φεβρουαρίου 2024. Πίσω διακρίνεται ο υπουργός (τότε) εξωτερικών της Γερμανίας Frank-Walter Steinmeier Φωτ: Thomas Trutschel/Photothek via Getty Images

Όσο για το αν υπήρξε πραξικόπημα, και μάλιστα ένοπλο, αυτό δεν αφορά τους διαδηλωτές αλλά τις οπλισμένες ομάδες νέο-ναζί προβοκατόρων για τις οποίες ο κ. Σιτίστας δεν λέει λέξη καθώς οι συμπάθειες δεν κρύβονται εύκολα—ας θυμηθούμε και τον «έλεγχο της αλήθειας» για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στην Αθήνα το 1973 που είχε δημοσιεύσει στο Ellinika Hoaxes. Αυτές, δρώντας με τον γνωστό και καθ’ ημάς τρόπο, σφαγίασαν τόσο αόπλους διαδηλωτές όσο και επίσης απροετοίμαστους αστυνομικούς προκειμένου να οξύνουν τα πνεύματα στο έπακρο.

Αξίζει εδώ τον κόπο να αναφέρουμε την εξαντλητική μελέτη, πραγματικό αριστούργημα εγκληματολογικής και πολιτικής ανάλυσης, του Ουκρανο-Καναδού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα Ivan Katchanovski με τίτλο: «Η Σφαγή του Μαϊντάν στην Ουκρανία: Η Μαζική Δολοφονία που Άλλαξε τον Κόσμο» (The Maidan Massacre in Ukraine: The Mass Killing that Changed the World), όπου αποδεικνύεται ότι οι δολοφονίες διαπράχθηκαν από νεοναζί ομάδες προβοκατόρων που στόχευαν στην ανατροπή οποιασδήποτε εθνικής συνεννόησης—η Ουκρανία σήμερα μετρά τις συνέπειες της δράσης τους για την οποία ο κ. Σιτίστας ούτε είδε ούτε άκουσε[12].

Ισχυρισμός 5: «Η αφήγηση ότι η Μόσχα δεν είχε επιθετικές προθέσεις δεν ευσταθεί, καθώς είχε ήδη προσαρτήσει την Κριμαία το 2014 και στήριζε τους αυτονομιστές στο Ντονμπάς, ενώ οι δηλώσεις του Πούτιν περί ‘ιστορικής Ρωσίας’ δείχνουν διαφορετικά κίνητρα».

Πρώτη παρατήρηση εδώ είναι ότι η Κριμαία έχει μια μεγάλη ιστορία προσπαθειών από το 1991 να αποκτήσει αυτονομία μέσα στο Ουκρανικό κράτος. Η Κριμαία από το 1783 αποτελούσε οργανικό τμήμα της Ρωσίας και ουδείς αρνείται ότι κάτοικοί της στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι εθνοτικά Ρώσοι—παρεμπιπτόντως ο Μιχαήλο Ποντόλιακ, ανώτερος σύμβουλος του Ζελένσκι και υπέρμαχος της εθνοκάθαρσης της Κριμαίας το παραδέχεται ανοιχτά.

Η Κριμαία, μετά τον εμφύλιο πόλεμο απέκτησε καθεστώς «Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας» το οποίο καταργήθηκε το 1945 με την Κριμαία να γίνεται επαρχία της Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ρωσίας. Το 1954 ‘δωρήθηκε’ στην Ουκρανική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της ΕΣΣΔ και έτσι την κληρονόμησε το 1991 το κράτος της Ουκρανίας.

Πριν όμως τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας, στις 20 Ιανουαρίου του 1991, η Κριμαία με δημοψήφισμα αποφάσισε την ανεξαρτητοποίησή της και την προσχώρησή της στη νέα ‘Σοβιετική Ένωση’ που προωθούσε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Το ψηφοδέλτιο του δημοψηφίσματος περιείχε την ακόλουθη πρόταση: «Υποστηρίζετε την αποκατάσταση της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Κριμαίας ως υποκειμένου της Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών και ως συμμετέχοντος στη Συνθήκη της Ένωσης;» και υπέρ ψήφισε το 93,3% (με συμμετοχή άνω του 80%).

Η σημαία και το έμβλημα της ‘Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Κριμαίας’ μετά το δημοψήφισμα της 20-01-1991.

«Μετά από πολύ έντονες συζητήσεις και, ίσως, έχοντας κατά νου τις πιθανές αιματηρές και βίαιες συνέπειες της απόρριψης αιτημάτων παρόμοιων με εκείνα που διατυπώθηκαν σε άλλα μέρη της προβληματικής Σοβιετικής Ένωσης, στις 12 Φεβρουαρίου 1991, το Ανώτατο Ουκρανικό Σοβιέτ υιοθέτησε νόμο που παρείχε αυτόνομο καθεστώς στην Κριμαία εντός των συνόρων της Ουκρανίας» (βλ. εδώ), γεγονός που αποτυπώθηκε και σε αλλαγή του Συντάγματος της Ουκρανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας στις 19 Ιουνίου του 1991.

Σύμφωνα με απόφαση του Κοινοβουλίου της Κριμαίας στις 26 Φεβρουαρίου 1992, η Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία (ΑΣΣΔ) της Κριμαίας μετονομάστηκε σε Δημοκρατία της Κριμαίας. Το κοινοβούλιο της Κριμαίας ανακήρυξε την αυτοδιοίκηση στις 5 Μαΐου 1992 και ψήφισε το πρώτο σύνταγμα της Κριμαίας που έδινε προτεραιότητα στους νόμους της Κριμαίας έναντι των ουκρανικών, καθιέρωνε τη ρωσική ως επίσημη γλώσσα και επέτρεπε τη δική της εξωτερική πολιτική. Την ίδια μέρα ψηφίστηκε και μια διακήρυξη ανεξαρτησίας υπό όρους. Δρομολογήθηκε δημοψήφισμα για την έγκριση των παραπάνω κατά τον Αύγουστο του 1992.

Στις 13 Μαΐου 1992 το Ουκρανικό κοινοβούλιο δίνει προθεσμία μέχρι τις 20 Μαΐου στην Κριμαία να ανακαλέσει τις παραπάνω αποφάσεις ενώ εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο της Ουκρανίας Κραβτσούκ να χρησιμοποιήσει κάθε αναγκαίο μέσο για να σταματήσει η πορεία της Κριμαίας προς την ανεξαρτησία. Η ανάκληση όντως πραγματοποιείται υπό την απειλή της στρατιωτικής επέμβασης, αλλά η πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος απλώς «αναστέλλεται». Το κοινοβούλιο της Κριμαίας ζητά την επαναδιαπραγμάτευση (και ενίσχυση) του καθεστώτος αυτονομίας εντός της Ουκρανίας που χαίρει η χερσόνησος, πράγμα που επιβεβαιώνεται με κοινή συμφωνία των δύο κοινοβουλίων την 1η Ιουνίου 1992 η οποία παρέχει μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική αυτονομία στην Κριμαία. Στις 30 Ιουνίου το κοινοβούλιο της Ουκρανίας ψηφίζει τον σχετικό νόμο αλλά απαιτεί για να τεθεί σε ισχύ την τροποποίηση του συντάγματος της Δημοκρατίας της Κριμαίας και την οριστική ακύρωση του δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας (που αποδεικνύει και την εκτίμηση της κεντρικής κυβέρνησης για το αποτέλεσμά του). Δεδομένης της πλήρους απροθυμίας της κυβέρνησης Γιέλτσιν[13] να στηρίξει την προσπάθεια της Κριμαίας για ανεξαρτητοποίηση και της απειλής στρατιωτικής επέμβασης, η Κριμαία αναγκάζεται τελικά να αναθεωρήσει το σύνταγμά της τον Σεπτέμβριο του 1992 ενώ τον Δεκέμβριο του 1992 διορίζεται και Επίτροπος του προέδρου της Ουκρανίας στην Κριμαία.

Όλο το 1993 είναι ταραχώδες με διαδηλώσεις στις πόλεις και με τα πλοία του στόλου της Μαύρης Θάλασσας να υψώνουν την ρωσική σημαία καθώς οι ναύτες αρνούνται τη συμφωνία της κυβέρνησης Γιέλτσιν με την ουκρανική για κατανομή του στόλου 50%-50% μεταξύ των δύο χωρών[14].

Στις 30 Ιανουαρίου του 1994, ο θεωρούμενος ως φιλο-Ρώσος υποψήφιος πρόεδρος της Κριμαίας Γιούρι Μεσκόφ εκλέγεται με το 75% των ψήφων ενώ μετά από ένα μήνα το ουκρανικό κοινοβούλιο επιστρέφει σε προσπάθειες παραπέρα περιορισμού της αυτονομίας της Κριμαίας. Τον Μάρτιο του 1994 ο Μεσκόφ προκηρύσσει δημοψήφισμα με τρία ερωτήματα: (1) Αυτονομία έναντι της Ουκρανίας (υπέρ 78,4%), (2) Να επιτρέπεται η διπλή ρωσική-ουκρανική υπηκοότητα (υπέρ 82,8%), (3) Να έχουν ισχύ νόμου οι πράξεις του προέδρου της Κριμαίας (υπέρ 77.9%). Η χρονιά του 1994 πέρασε με συνεχείς οξύνσεις και χωρίς καμία βοήθεια από τη Ρωσία του Γιέλτσιν. Τον Μάρτιο του 1995, το Ουκρανικό κοινοβούλιο αποφάσισε ετσιθελικά την κατάλυση της θέσης του προέδρου της Κριμαίας και την ακύρωση του συντάγματός της. Το κοινοβούλιο της Κριμαίας υποχρεώθηκε να συντάξει νέο σύνταγμα κάτω από την απειλή της χρήσης βίας, το οποίο εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο της Ουκρανίας το 1998.

Ας μη συνεχίσουμε—νομίζουμε ότι ο αναγνώστης θα έχει αντιληφθεί ότι ο πληθυσμός της Κριμαίας αναζητούσε μια ευνοϊκή συγκυρία για να αποτινάξει τον ουκρανικό ζυγό, καθώς τα μέτρα καταπίεσης του ρωσόφωνου πληθυσμού—που ήταν η συντριπτική πλειοψηφία της Κριμαίας—εντείνονταν μέχρι που έφτασαν και στην απαγόρευση της χρήσης της μητρικής ρωσικής γλώσσας. Απλά ας αναφέρουμε το εκλογικό αποτέλεσμα στις ουκρανικές προεδρικές εκλογές του 2010 στην Κριμαία, όπου ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς εξασφάλισε το 78,24%. Στις βουλευτικές εκλογές του ίδιου έτους κανένα από τα εθνικιστικά ουκρανικά κόμματα δεν εξασφάλισε ποσοστό που να του δίνει έδρα στο κοινοβούλιο της Κριμαίας ενώ τα ‘φιλορωσικά’ κόμματα εξασφάλισαν το 89%. Το υπόλοιπο 11% μοιράστηκαν οι Τάταροι της Κριμαίας (7,24%) και το κόμμα «Ισχυρή Ουκρανία» (3,75%), που παρά το όνομά του αργότερα προσχώρησε στο κόμμα του Γιανουκόβιτς.

Για το Ντονμπάς δεν έχει νόημα να αναφερθούμε: Πρόκειται για μοναδική περίπτωση περιοχής μιας χώρας που η κυβέρνησή της βομβάρδιζε τις πόλεις της και σκότωνε αδιάκριτα πολίτες—14,000 πολίτες, ανάμεσά τους πολλές δεκάδες παιδιά, σκοτώθηκαν από τις λεγόμενες ‘αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις’ του Κιέβου. Ο κ. Σιτίστας αναφέρεται μετά βδελυγμίας στους «αυτονομιστές του Ντονμπάς» για να αποδείξει τις επιθετικές προθέσεις του …Πούτιν. Είναι—για να κάνουμε μια ιστορική αναλογία—ως κάποιος να αναφέρεται στους «αυτονομιστές της Κύπρου» επί Βρετανικής κατοχής του νησιού για να αποδείξει τις επιθετικές προθέσεις της Ελλάδας κατά του Ηνωμένου Βασιλείου ή στους «αυτονομιστές της Παλαιστίνης» για να αποδείξει τις επιθετικές προθέσεις—ας πούμε—των Αράβων κατά του Ισραήλ.

Φωτογραφίες από το μνημείο στα σκοτωμένα παιδιά από τους αντιτρομοκρατικούς βομβαρδισμούς των εθνικιστών του Κιέβου (συχνά νέο-ναζί) στο οικιστικό συγκρότημα του Ντονιέτσκ. Το μνημείο βρίσκεται στο «Δρομάκι των Αγγέλων» (The Alley of Angels) στο πάρκο της Κομσομόλ.

To 2014, μετά από δημοψήφισμα, η Κριμαία επανήλθε με συντριπτική πλειοψηφία στην Ρωσία: Με τη συμμετοχή του 83% του πληθυσμού στην ψηφοφορία, το 96,7% υποστήριξε την ένωση με τη Ρωσία. Οι μακρόχρονες επιδιώξεις των κατοίκων της χερσονήσου είχαν στεφθεί με επιτυχία καθώς η υποτακτική στις ΗΠΑ ρωσική πολιτική επί Γιέλτσιν είχε μεταβληθεί και η Ρωσία δεν επέτρεψε να καταπνιγούν στο αίμα οι ανανεωμένες προσπάθειες αποχώρησης της Δημοκρατίας της Κριμαίας από την Ουκρανία.

Σημειωτέον ότι ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ υποστηρίζει από το 2018 ότι η Κριμαία είναι ρωσική προκαλώντας την οργή των φανατικών υποστηρικτών της σύγκρουσης με τη Ρωσία, που (παρεμπιπτόντως) απέδιδαν το ίδιο αμάρτημα και στον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Είναι ενδιαφέρον πώς ο κ. Σιτίστας και οι ομοϊδεάτες του διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όσο αφορά την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών όταν πρόκειται για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αλλά αρνούνται κατηγορηματικά αυτή την αυτοδιάθεση όταν πρόκειται για την Κριμαία και το Ντονμπάς.

Ισχυρισμός 6: Το αντιπυραυλικό σύστημα AEGIS δεν αποτελεί απειλή: Οι βάσεις σε Πολωνία και Ρουμανία σχεδιάστηκαν για την αντιμετώπιση απειλών από τη Μέση Ανατολή, και όχι για επιθετικές ενέργειες κατά της Ρωσίας.

Εδώ ο κ. Σιτίστας υπερβάλλει εαυτόν αποδεχόμενος το αστείο επιχείρημα που μόνο οι πιο καθυστερημένοι προπαγανδιστές των δυτικών αφηγήσεων εξακολουθούν να υπερασπίζονται. Ότι, δηλαδή, τα πυραυλικά συστήματα  που εγκατέστησαν οι ΗΠΑ δίπλα στη Ρωσία (σε Πολωνία και Ρουμανία) στρέφονται κατά του …Ιράν με σκοπό να αντιμετωπίσουν πυραυλική επίθεση από αυτό!

Επίσης, επιχειρηματολογεί ότι το σύστημα ως ‘αντιπυραυλικό’ δεν έχει επιθετικά χαρακτηριστικά και έτσι αποκαλύπτει βασική άγνοια για την αλληλεπίδραση αντιπυραυλικών και πυραυλικών συστημάτων τα οποία στις συνθήκες περιορισμού των πυρηνικών όπλων αντιμετωπίζονται ενιαία.

Τέλος, ο κ. Σιτίστας αποκρύπτει το γεγονός ότι το σύστημα Aegis έχει τη δυνατότητα—γεγονός που ήδη εφαρμόζεται στα θαλάσσια συστήματα Aegis—να εξαπολύει επιθετικούς πυραύλους Τόμαχοκ. Το αν τα εγκατεστημένα συστήματα σε Πολωνία και Ρουμανία έχουν αυτή τη στιγμή τέτοια δυνατότητα αποτελεί αντικείμενο διαμάχης Ρωσίας-ΗΠΑ, χωρίς όμως να αμφισβητείται η δυνατότητά τους να μετατραπούν, με κατάλληλες τροποποιήσεις, και σε πλατφόρμες εκτόξευσης Τόμαχοκ.

Οι δύο κόκκινοι μικροί κύκλοι δείχνουν τις θέσεις των αντιπυραυλικών συστημάτων Aegis που εγκατέστησαν οι ΗΠΑ στο Redzikowo της βόρειας Πολωνίας και στο Deveselu της νότιας Ρουμανίας προκειμένου να αμυνθούν κατά πυραυλικών επιθέσεων προερχομένων από το …Ιράν (κάτω δεξιά).

Το θέμα αποτέλεσε αντικείμενο έντονης τριβής καθώς αν οι καταγγελίες της Ρωσίας ίσχυαν, η εγκατάσταση των Aegis στις δύο χώρες αποτελούσε παραβίαση της συνθήκης INF (Intermediate–Range Nuclear Forces Treaty) του 1987[15].

Το θέμα λύθηκε με την μονομερή αποχώρηση των ΗΠΑ (υπό την πρώτη κυβέρνηση Τραμπ) από την συνθήκη INF τον Αύγουστο του 2019, αφού είχε προηγηθεί αναστολή της εφαρμογής της από τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους. Η Ρωσία ακολούθησε αναγκαστικά τις ΗΠΑ στην εγκατάλειψη της συνθήκης και στη συνέχεια προχώρησε στην ανάπτυξη υπερηχητικών πυραυλικών συστημάτων που καθιστούν άχρηστο ως αντιπυραυλικό, αν ποτέ προοριζόταν να παίξει αυτόν τον ρόλο, το σύστημα Aegis—ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη και το σύστημα Ορέζνικ που αποκαλύφθηκε φέτος.

Αποτελεί θέμα άλλης συζήτησης η ενδεχόμενη διαδικασία κλιμάκωσης που θα ακολουθήσει εάν οι ΗΠΑ προχωρήσουν στην επιθετική μετατροπή των συστημάτων Aegis σε Πολωνία και Ρουμανία, μια εξέλιξη που, αν συμβεί, θα είναι εξαιρετικά αποσταθεροποιητική για την πυρηνική ισορροπία.

Ισχυρισμός 7: Οι Συμφωνίες του Μινσκ δεν τηρήθηκαν από τη Ρωσία: Η Μόσχα τις παραβίασε επανειλημμένα, συνεχίζοντας να υποστηρίζει στρατιωτικά τους αυτονομιστές.

Πραγματικά προκαλεί περιέργεια αυτός ο ισχυρισμός όταν ουδέποτε καμία από τις προβλέψεις των συμφωνιών για παραχώρηση σχετικής αυτονομίας στο Ντονμπάς και ενσωμάτωσή του στο Ουκρανικό κράτος υπό συγκεκριμένους όρους δεν τηρήθηκε ενώ όλοι οι πρωταγωνιστές των συμφωνιών του Μινσκ (2014 και 2015) από πλευράς της Δύσης—Ποροσένκο, Μέρκελ, Ολάντ—παραδέχτηκαν δημόσια και ανοιχτά ότι ουδέποτε σκόπευαν να τις τηρήσουν και ότι ο μόνος σκοπός που αυτές εξυπηρετούσαν ήταν να κερδηθεί χρόνος ώστε το ΝΑΤΟ να μπορέσει να εκπαιδεύσει και να εφοδιάσει τον στρατό του Κιέβου.

Έτσι, ο απόστρατος στρατηγός, πρώην αρχηγός του στρατού ξηράς της Βρετανίας, Nick Parker, από κοινού με τον Αμερικανό απόστρατο στρατηγό John Abizaid, πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ, το 2016 ανέλαβαν με εντολή των κυβερνήσεών τους την αναμόρφωση του Ουκρανικού στρατού. Οι δύο στρατηγοί συνέχισαν να ηγούνται της ΝΑΤΟϊκής αναδιοργάνωσης του στρατού του Κιέβου μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2022. Μάλιστα είχαν προετοιμάσει επιθετικές ενέργειες  στο Ντονμπάς κατά τον Μάρτιο του 2022, αλλά δεν πρόλαβαν.

Στη φωτογραφία ο αμερικανός στρατηγός Antonio Aguto Jr  συζητά με τρεις άλλους αμερικανούς αξιωματικούς—δύο συνταγματάρχες και έναν αντισυνταγματάρχη—κατά την εκπαίδευση στρατιωτικών μονάδων του καθεστώτος του Κιέβου. Η φωτογραφία πάρθηκε την 20η Αυγούστου 2016 στο κέντρο εκπαίδευσης του Ουκρανικού στρατού στο Yavoriv της Ουκρανίας

Πώς στηρίζει τον Ισχυρισμό 7 ο κ. Σιτίστας; Απάντηση: Με κανένα επιχείρημα. Όπως κάνει και αλλού—και αυτή η τακτική αποτελεί χαρακτηριστικό δικό του γνώρισμα—αναφέρει μερικά ανάκατα στοιχεία χωρίς παραπομπές και αποδείξεις, συνήθως παραλείποντας τα ουσιώδη και πιο συναφή με το θέμα, τα οποία μπορεί και να μην υποστηρίζουν τη θέση του.

Στη συνέχεια και ανενδοίαστα, όταν φτάνει στο «δια ταύτα», υποστηρίζει ότι απέδειξε τον τάδε ή δείνα «ισχυρισμό» σύμφωνα με τα προηγούμενα[16]. Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι τέτοιος τρόπος σκέψης κατά την εξέταση μαθήματος σε πανεπιστημιακό τμήμα προσφέρει ασφαλές εισιτήριο για τις εξετάσεις της επόμενης περιόδου. ‘Ψύλλος στ’ άχυρα’ θα μου πείτε…

Αυτός ο τρόπος «ελέγχου της αλήθειας» αποτελεί, όπως ξαναείπαμε, γενικό χαρακτηριστικό όχι μόνο του συγκεκριμένου άρθρου, αλλά συνολικά όλης της αρθρογραφίας του επικεφαλής του GFC. Τα συμπεράσματα δεν στηρίζονται αλλά θεωρούνται αυταπόδεικτα και—υποθέτουμε—αν κάποιος απαιτήσει κάτι καλύτερο, θα είναι επειδή είναι πράκτορας της Ρωσίας.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό εδώ να παρατηρήσουμε τον τρόπο που χρησιμοποιείται στους «ελέγχους» του κ. Σιτίστα για να καλυφθεί η πλήρης έλλειψη αποδεικτικής διαδικασίας αντιδιαστέλλοντάς τον με την καθιερωμένη και ορθή μεθοδολογία.

Σε οποιοδήποτε σοβαρό κείμενο—π.χ. σε ένα άρθρο δημοσιευμένο σε επιστημονικό περιοδικό, αλλά και σε απλά άρθρα αναρτημένα σε σύγχρονα ΜΜΕ—κάθε ισχυρισμός και πληροφορία οφείλει να τεκμηριώνεται είτε με υποσημείωση είτε με παραπομπή, συνήθως αυτόματη, στην πηγή.

Επίσης, σε κριτικά κείμενα, όπως οφείλει να είναι η εξέταση της αλήθειας ενός ισχυρισμού, η παραπομπή σε προηγούμενες εξετάσεις από άλλους ερευνητές οφείλει να είναι πλήρης, χωρίς αποκλεισμούς λόγω ιδεολογικών και πολιτικών προτιμήσεων. Η έννοια της ‘αρχής’, που η αναγωγή στις θέσεις της λήγει τη συζήτηση συνιστώντας ‘απόδειξη’, μπορεί να είναι προσφιλής στους Έλληνες Αληθοφύλακες—το είδαμε και στην περίπτωση των Ellinika Hoaxes—αλλά έχει μηδενική αξία ως μεθοδολογία σε αποδεικτικές διαδικασίες.

Στους «ελέγχους της αλήθειας» που πραγματοποιεί ο κ. Σιτίστας η στήριξη των ισχυρισμών του βασικά απουσιάζει, δηλαδή απουσιάζουν οι συγκεκριμένες παραπομπές στο κάθε επιμέρους σημείο που χρησιμοποιεί για να θεμελιώσει έναν ισχυρισμό. Αλλά πώς αναπληρώνει την πλήρη απουσία συγκεκριμένων παραπομπών, που να στηρίζουν τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς του; Το τέχνασμα εδώ είναι να παραθέτει στο τέλος κάθε άρθρου ένα σεντόνι «βιβλιογραφίας» ατάκτως ερριμμένης στην οποία υποτίθεται ότι αν ανατρέξει ο αναγνώστης θα ανακαλύψει τις παραπομπές και αποδείξεις που παρέλειψε να παρουσιάσει ο συγγραφέας τους «ελέγχου».

Αυτή η μεθοδολογία είναι σαφώς απαγορευμένη στην συγγραφή επιστημονικών άρθρων. Όποιος/α παραθέσει κείμενο στην βιβλιογραφία ενός άρθρου χωρίς να υπάρχει σύνδεσμος μέσα στο κυρίως κείμενο του άρθρου που να παραπέμπει στο συγκεκριμένο σημείο της βιβλιογραφίας, θα δει το άρθρο του να επιστρέφεται. Η χρήση βιβλιογραφικών αναφορών σε επιστημονικά άρθρα είναι αποδεκτή μόνο όταν αυτές συνδέονται μέσω παραπομπής με συγκεκριμένους ισχυρισμούς μέσα στο κείμενο, τους οποίους η παραπομπή επιχειρεί να στηρίξει.

Θα μου πείτε: “Μα ο κ. Σιτίστας δεν γράφει επιστημονικά άρθρα”, και θα συμφωνήσω. Αλλά και στα κανονικά άρθρα σε ΜΜΕ επίσης απαιτούνται παραπομπές, μόνο που αυτές δεν γίνονται με βιβλιογραφία στο τέλος, όπως κάνει ο κ. Σιτίστας παριστάνοντας ότι παρουσιάζει επιστημονικό πόνημα, αλλά μέσα στο κείμενο. Όμως, ούτε αυτό το πράττει ο συγκεκριμένος αληθοφύλακας, σε αντίθεση με την υπηρεσία Αληθοφυλακής των Ellinika Hoaxes που αυτό τυπικά το προσέχουν.

*          *          *

Αλλά υπάρχει ένα άλλο ερώτημα: Πού εμπλέκεται σε όλo αυτό το πόνημα του κ. Σιτίστα ο Κύπριος ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου και ο Αμερικανός διακεκριμένος καθηγητής Jeffrey Sachs; Η απάντηση εδώ, σύμφωνα με όσα γράφει ο κ. Σιτίστας, είναι ότι αφορμή για την πραγματεία του έδωσε ένα βίντεο με τον καθηγητή Sachs που ανέβασε ο Παναγιώτου στο Χ, μετά από μια συνομιλία που είχε μαζί του στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Στο βίντεο, κατά Σιτίστα, αποτυπώνεται αυτή η συνομιλία Παναγιώτου-Sachs και αυτήν τη συνομιλία αποφάσισε να αποδομήσει ο κ. Σιτίστας.

Γράφει ο κ. Σιτίστας: «Μιλώντας στον Φειδία Παναγιώτου μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Sachs επικαλέστηκε κάποια ιστορικά γεγονότα για να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, έγινε για να κρατήσει το NATO και τις ΗΠΑ μακριά από τα σύνορα της Ρωσίας».

Και εδώ αρχίζουν τα ενδιαφέροντα: Ο καθηγητής Jeffrey Sachs ΔΕΝ είχε καμία συνομιλία με τον ευρωβουλευτή Παναγιώτου μέσα στο ευρωκοινοβούλιο! Ο κ. Σιτίστας καν δεν αντιλήφθηκε ότι το βίντεο που ανάρτησε ο Παναγιώτου είναι συραμμένα στιγμιότυπα λίγων δευτερολέπτων από μια πολύ εκτεταμένη και βαρυσήμαντη ομιλία του Jeffrey Sachs στο Ευρωκοινοβούλιο και όχι απαντήσεις του καθηγητή Sachs σε ερωτήσεις του Παναγιώτου. Σε καμία από τις διατυπώσεις του ο καθηγητής Sachs δεν απευθύνεται, όπως νομίζει ο Σιτίστας, στον Παναγιώτου.

Επίσης, το θέμα της ομιλίας (‘συνομιλίας με τον Παναγιώτου’ κατά Σιτίστα) δεν ήταν αν οι ΗΠΑ ώθησαν τη Ρωσία να επιτεθεί στην Ουκρανία, όπως νομίζει, αλλά η ανάγκη μιας αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ μακριά από πολεμοκαπηλείες και εμμονές αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Χαρακτηριστικά, ο τίτλος της ομιλίας ήταν «Η Γεωπολιτική της Ειρήνης» και οικοδεσπότης ήταν ο πρώην Βοηθός ΓΓ του ΟΗΕ, Γερμανός ευρωβουλευτής  Michael von der Schulenburg (από το BSW). Την ομιλία ακολούθησαν εκτεταμένες ερωτήσεις και απαντήσεις. Πλήρη πρακτικά, στα οποία έχει προσθέσει σημειώσεις και φωτογραφίες, παραθέτει ο καθηγητής Sachs στο Consortium News ενώ την ομιλία έχει ανεβάσει και ο οικοδεσπότης της στο YouTube.

Το απόφθεγμα του κ. Σιτίστα που παραθέσαμε παραπάνω αποδεικνύει ότι αυτός καν δεν έχει υπόψη του αυτή την εκδήλωση στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο καθώς δεν αναφέρει τίποτα σχετικό ενώ εμφανίζεται να νομίζει ότι ο καθηγητής Sachs απλά συζητούσε με τον Παναγιώτου, ο οποίος ανάρτησε κομμάτια της συζήτησης που είχε μαζί του.

Η στιγμή της έναρξης της ομιλίας του Jeffrey Sachs
στο Ευρωκοινοβούλιο στις 19 Φεβρουαρίου φέτος

Μάλιστα, πριν προχωρήσει στην κατάρριψη της δήθεν ‘συζήτησης’ Παναγιώτου-Sachs κεραυνοβολεί τον καθηγητή αποφαινόμενος (σε έντονη γραμματοσειρά) ότι: «Οι αιτιάσεις του Sachs είναι υπεραπλουστευμένες και στερούνται περιεχομένου»[17] ενώ και πιο πριν έχει αναφέρει ότι: «Οι ισχυρισμοί του Jeffrey Sachs στερούνται θεματικού περιεχομένου, για παράδειγμα, ελλειπή (sic!)[18] ιστορικά στοιχεία και μπορούν να παραπλανήσουν τον ακροατή». Το βίντεο του Παναγιώτου είναι διάρκειας 4 λεπτών και 36 δευτερολέπτων ενώ η εκδήλωση, που την ύπαρξή της αγνοεί ο κ. Σιτίστας, διήρκεσε περισσότερο από μιάμιση ώρα.

Επίσης, ο χαρακτηρισμός που συνοδεύει την απαραίτητη ‘σφραγίδα’ με την οποία συνηθίζουν να εκφράζουν την ετυμηγορία τους οι Υπηρεσίες Αληθοφυλακής στην αρχή των άρθρων τους είναι ότι δήθεν «λείπει θεματικό περιεχόμενο», πράγμα που μόνο φαιδρότητα μπορεί να χαρακτηριστεί για την περίπτωση της συγκεκριμένης μακροσκελούς ομιλίας και συζήτησης με ειδικούς και ευρωβουλευτές του καθηγητή Jeffrey Sachs.

Η περίπτωση θυμίζει την άλλη απίθανη ιστορία fact checking του κ. Σιτίστα για τον δήθεν ανύπαρκτο Βρετανό πολίτη Jathan Smyth, όπου πιάστηκε ψευδόμενος λόγω της απίστευτης προχειρότητας στην δουλειά του (βλ. το άρθρο  Η Διεθνής των Λογοκριτών ή αλλιώς, η Στρατηγική της Αράχνης—Μέρος Γ1: Το Ελληνικό Τμήμα και ειδικότερα τα Ellinika Hoaxes, Εδάφιο Β5α).

Βεβαίως, ο κ. Σιτίστας δεν φημίζεται για την μετριοφροσύνη του ούτε για την ‘μετά λόγου γνώσεως’ εκφορά των απόψεών του. Έτσι κι εδώ, δεν αποφεύγει να γενικεύσει κρίνοντας συνολικά την επιστημονική επάρκεια και σοβαρότητα του Sachs! Αντιγράφουμε από την …κριτική του πρώην υπαξιωματικού Σιτίστα προς τον διάσημο καθηγητή του πανεπιστημίου Columbia Jeffrey Sachs: «[Ο Sachs] έχει υιοθετήσει θέσεις που θεωρούνται φιλικές προς τη Ρωσία και έχει προωθήσει αφηγήματα που βρίσκονται κοντά στη ρωσική προπαγάνδα, προκαλώντας αντιδράσεις στη διεθνή κοινότητα [ΣΗΜ. τώρα ο Σιτίστας έγινε και εκπρόσωπος της …διεθνούς κοινότητας!]. Ο Sachs έχει μετατοπιστεί τα τελευταία χρόνια από την παραδοσιακή οικονομική του ανάλυση σε μια φιλορωσική αφήγηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάτι που έχει πλήξει την αξιοπιστία του.»

Θα μου πείτε: Μήπως το παρακάνεις επιμένοντας τόσο πολύ σχετικά με το φαινόμενο Σιτίστα; Την περίπτωση την έχουμε καταλάβει και δεν υπάρχει λόγος να επιμένεις!

Αλλά η επιμονή μου δεν οφείλεται στον πρωτογονισμό και την επιδεικνυόμενη αμορφωσιά στις απόψεις και μεθοδολογία του κ. Σιτίστα. Οφείλεται στον διορισμό του από την ΕΕ σε σερίφη του διαδικτύου, όπου του απονέμεται επίσημα ο τίτλος του κριτή της νομιμότητας (!) των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο διαδίκτυο γενικότερα.

Σε τέτοιες καταστάσεις, εξίσου χοντροκομμένες με όσα ζήσαμε κατά την στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα από τους σερίφηδες λογοκριτές του τύπου, αν δεν αντιδράσουμε τώρα, θα είμαστε καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουμε στο μέλλον, όταν η κα Ούρσουλα Φον καταφέρει να επιβάλει τις απόψεις της για γενική επιβολή καθεστώτος λογοκρισίας στην ΕΕ.

Αυτός είναι ο λόγος της επιμονής μου.

Τελειώνοντας το εδάφιο να προσθέσω ότι ο Κύπριος ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου καμία σχέση δεν έχει με το όλο δημοσίευμα. Είναι προφανές ότι ο κ. Σιτίστας τον πρόσθεσε για να του δοθεί η αφορμή να αναρτήσει την γελοιογραφική φωτογραφία του Παναγιώτου, που ήδη είδαμε, τον οποίο προφανώς δεν συμπαθεί ιδιαίτερα.

(Β4) Το Δίκτυο Ρωσικής Προπαγάνδας ‘Pravda’

To τρομερό αυτό δίκτυο διάδοσης ρωσικής προπαγάνδας το είχε εντοπίσει από παλιότερα ο Θ. Δανιηλίδης των Ellinika Hoaxes, πράγμα που αναφέραμε ήδη στο μέρος της μελέτης μας που αφορούσε την συγκεκριμένη υπηρεσία Αληθοφυλακής. Αλλά στην περίπτωση του κ. Σιτίστα η επινοητικότητα της ‘έρευνάς’ του χτυπά όλα τα ρεκόρ, όπως θα δούμε. Απλά εδώ, ως προϊδεασμό των ανακαλύψεων του δαιμόνιου ντετέκτιβ, να αναφέρουμε ότι ένας από τους στυλοβάτες του σατανικού δικτύου στην Ελλάδα είναι και ο λογαριασμός του υποφαινόμενου στο Telegram, το Review in Greek.

Εντοπίσαμε συνολικά τρία άρθρα με αντικείμενο το δίκτυο Pravda. Το πρώτο δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουνίου του 2023 με τίτλο: «Η εξάπλωση του δικτύου προπαγάνδας “Pravda” στην Ευρώπη και πέρα από αυτή», το δεύτερο στις 16 Μαρτίου του 2025 με τίτλο: «Δίκτυο Pravda: Ρωσική παραπληροφόρηση μέσω χειραγώγησης της Τεχνητής Νοημοσύνης», και το τρίτο στις 21 Μαρτίου 2025 με τίτλο: «Το δίκτυο παραπληροφόρησης Pravda/Portal Kombat σε Ελλάδα και Κύπρο». Το τελευταίο πόνημα αναδημοσίευσε στις 3 Απριλίου η εμφανιζόμενη από τον κ. Σιτίστα «αρχισυντάκτης» του GFC, κα Αλωνιστιώτου, στο δικό της site JAJ που επίσης εξειδικεύεται στην εξάρθρωση της ρωσικής προπαγάνδας. Το καινούργιο εδώ ήταν και μία προσβλητική/δυσφημιστική φωτογραφία για τους σατανικούς, εν είδει Λερναίας Ύδρας, αργυρώνητους πράκτορες της Ρωσίας που αποκάλυψε ο κ. Σιτίστας.

Το εξώφυλλο ενός από τα πονήματα του κ. Σιτίστα για το σατανικό δίκτυο ρωσικής προπαγάνδας Pravda, με ημερομηνία 3 Απριλίου 2025, το οποίο δημοσίευσε στο site της JAJ (για το οποίο μιλήσαμε προηγουμένως) η εμφανιζόμενη από τον κ. Σιτίστα—αλλά μη αποδεχόμενη τον τίτλο—ως αρχισυντάκτης του GFC, Σίσσυ Αλωνιστιώτου. Η καρικατούρα είναι απολύτως χαρακτηριστική της συκοφάντησης όσων δεν αποδέχονται τις άνωθεν εκπορευόμενες «αλήθειες» που ο κ. Σιτίστας και η κα Αλωνιστιώτου φυλάττουν.

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με όσα γράφει ο κ. Σιτίστας για τις έρευνες-α-λα-Κλουζό αποκάλυψης του δικτύου Pravda που το GFC μαζί με άλλους Αληθοφύλακες διεξήγαγαν υπό την κάλυψη του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Ψηφιακών Μέσων EDMO[19], αμέσως μετά την ‘ανακάλυψή’ του σατανικού Pravda από την γαλλική υπηρεσία αστυνόμευσης των κοινωνικών δικτύων Viginum[20] τον Φεβρουάριο του 2024.

Αλλά θα ασχοληθούμε με όσα συκοφαντικά αναφέρει για τη δράση του σατανικού δικτύου στην Ελλάδα, όχι επειδή υπάρχει κάποια, έστω και στοιχειώδης σοβαρότητα σε όσα γράφει, αλλά επειδή το όλο σκηνικό που στήνει αποκαλύπτει προς τα πού κινείται η προσπάθεια φίμωσης της ελευθερίας του λόγου και αστυνόμευσης των μη εγκεκριμένων άνωθεν απόψεων που προωθεί η κα Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και η Κομισιόν.

Για να μπει ο αναγνώστης στο νόημα, κατά τον Σιτίστα, το δίκτυο Pravda είναι σχεδιασμένο ώστε να διαδίδει με αυτοματοποιημένο τρόπο την ρωσική προπαγάνδα στην Ευρώπη μέσω επηρεασμού των πηγών που χρησιμοποιούν οι διάφορες Τεχνητές Νοημοσύνες για να δίνουν τις απαντήσεις τους στους ερωτώντες. Πραγματικά, σατανική επινόηση.

Πλην όμως, μετά τον εντοπισμό και την ανίχνευση του δικτύου Pravda από τον κ. Σιτίστα και ΣΙΑ, οι Ρώσοι μετέβαλαν τακτική προσθέτοντας τη λέξη news στο όνομα πεδίου (domain name) ώστε να τον ξεγελάσουν και να πετύχουν τον επηρεασμό των …ευρωεκλογών στις χώρες μέλη της ΕΕ, πλην όμως ο κ. Σιτίστας, με τη βοήθεια και ενός Ιταλού αληθοφύλακα, και πάλι τους εντόπισε—ίσως το γεγονός ότι η ψηφοφορία διασώθηκε(?) από την ρωσική επιρροή να οφείλεται σε αυτόν.

Όμως ο κ. Σιτίστας δεν μπορούσε να αναπαυθεί στις δάφνες του και αποφάσισε να εντοπίσει και να ξεσκεπάσει τους Έλληνες πράκτορες του δικτύου Pravda. Διότι εδώ, όπως λέει, διεξάγεται ένας υβριδικός πόλεμος, ο οποίος «αποσκοπεί στη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής ενός κράτους, τον επηρεασμό εκλογών και την υπονόμευση της εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πρόσωπα». Και μάλιστα, ο υβριδικός πόλεμος της ρωσικής παραπληροφόρησης έχει ως στόχο και το ελληνικό κράτος από τον Μάρτιο του 2024. Ο κίνδυνος είναι σοβαρός, καθώς η στοχοθέτηση της Ελληνικής Δημοκρατίας από τους Ρώσους γίνεται με πολύ πιο εξελιγμένα μέσα από αλλού.

Όπως γράφει: «Στην Ελλάδα [η υπογράμμιση δική του], το δίκτυο Pravda είναι πιο εξελιγμένο. Βασίζεται κυρίως σε ελληνόφωνους λογαριασμούς στο Telegram, απ’ όπου αντλεί τις αναρτήσεις τους και τις αναδημοσιεύει αυτόματα. Ακολουθεί λίστα αυτών των λογαριασμών». Ιδού και η λίστα, ακριβώς όπως την δίνει—μην δοκιμάσετε να ακολουθήσετε τους συνδέσμους, ο κ. Σιτίστας τους δίνει όλους λάθος:

@leblorik Z🇷🇺🇷🇺🇷🇺🇷🇺🇷🇺 (ο πιο δραστήριος λογαριασμός με έντονη παρουσία και στο X/Twitter ως laralara_Z και laralara 🇷🇺🇬🇷Z), Θερσίτης, ClinkerCM / ClinkerConflictMonitor / Cyber Partizan / В чём сила, брат?, Hellas Global News, Olia Olenka🇷🇺🇬🇷, Rybar GR, REVIEW IN GREEK, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ <<<, Intelli, Intelli Chat, InfoDefenseGREEK, InfoDefGreeceChat, ΛΥΡΑ, Geopolitika.ru στα ελληνικά.

Αν ο κ. Σιτίστας διέθετε στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο θα διαπίστωνε ότι οι παραπάνω λογαριασμοί έχουν πολύ διαφορετικές ιδεολογικο-πολιτικές αφετηρίες, προσανατολισμό και προσέγγιση (ακόμη και φραστική), ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που υποστηρίζουν αντίθετες θέσεις σε βασικά ζητήματα.[21]

Είναι γεγονός ότι το greece.news-pravda.com αναμεταδίδει αναρτήσεις από τουλάχιστον ορισμένα από αυτά τα κανάλια του Telegram (και από το δικό μου), γεγονός που πληροφορήθηκα χάρις στον δαιμόνιο κ. Σιτίστα. Αλλά είναι εξαιρετικά εύκολο στον κάθε ένα να διαπιστώσει ότι όχι μόνο πολλές αναρτήσεις αντιφάσκουν μεταξύ τους, αλλά επίσης αντιφάσκουν και από τα κατεστημένα ρωσικά ΜΜΕ (TASS ή Rusia Today). Αν τα τελευταία μεταδίδουν την τρισκατάρατη ‘ρωσική προπαγάνδα’—όπως πιστεύει ο κ. Σιτίστας—τότε πώς εξηγείται το φαινόμενο;

Μάλιστα πολλές αναρτήσεις του greece.news-pravda.com είναι περίεργες. Για παράδειγμα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (15/6/2025) και κορυφώνεται η προσπάθεια του Ιράν να αποκρούσει την επιδρομή του κράτους-δολοφόνου και των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών, το ελληνικό pravda έχει μία ανάρτηση που καλεί τον Ιρανικό λαό σε εξέγερση κατά της κυβέρνησής του (όπως κάλεσε χθες και ο Νετανιάου). H ανάρτηση προέρχεται από το κανάλι Clinker και γίνεται με στόχο την φτηνή αντικομμουνιστική προπαγάνδα, καθώς έχει γραφτεί από μια ανθυπο-ομάδα που καλείται «Εργατικό-Κομμουνιστικό Κόμμα του Ιράν» και υπογράφεται από τον—όπως λέει—αρχηγό της Hamid Taqvaee (πήρα εδώ το θάρρος να διορθώσω με την ορθή γραφή το όνομα που αναγράφεται στο pravda το οποίο μεταφέρεται από τον Clinker).

Το pravda γράφει, μεταφέροντας τον φτηνό αντικομμουνισμό του ‘Clinker’: «Μπορεί στους φιλελεύθερους να μην πιάνει η προπαγάνδα των υπηρεσιών του Ισραήλ στο Ιράν και για το Ιράν ….πιάνει όμως στους κομμουνιστές όπως φαίνεται» και βάζει ως τίτλο: «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΙΡΑΝ», όταν όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει κόμμα που να ονομάζεται «Κομμουνιστικό Κόμμα Ιράν»—καν δεν έχουν πληροφορηθεί ότι το όνομα είναι «Tudeh», ότι τα ΚΚ δεν έχουν «αρχηγό» και εν πάσει περιπτώσει, αν είχαν ‘αρχηγό’, θα έγραφαν σωστά το όνομά. Καθόλου καθαρά πράγματα…

Άλλη εξαιρετικά περίεργη ανάρτηση: Το pravda αναφέρει ότι η ιρανική ηγεσία έχει αρχίσει συζητήσεις με τη Ρωσία για να αποχωρήσει από την χώρα[22]. Και αυτό εν μέσω της πιο δύσκολης προσπάθειας που κάνει το Ιράν να κρατήσει την συνέχεια του κρατικού ιστού εν μέσω ανοικτής τρομοκρατίας με βομβιστικές επιθέσεις και ανατινάξεις των δικτύων κοινής ωφέλειας από την Mossad καθώς και πυραυλικών επιθέσεων (όπως είπα, αυτά αναφέρονται στις 15/6, όταν ακόμη η ελπίδα για αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν συντηρούνταν).

Η παραπάνω ανάρτηση μεταφέρεται στο pravda από το κανάλι του Telegram «Κοινός Νους», το οποίο από τη μια δημοσιεύει θριαμβικές φωτογραφίες (συχνά ‘πειραγμένες’) από τις πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν στο Ισραήλ και από την άλλη ‘ειδήσεις’ όπως η παραπάνω ή άλλες ανάλογες μερικές από τις οποίες σταχυολογούμε στη συνέχεια.

Ένα παράδειγμα ‘ρωσικής προπαγάνδας’ από το ελληνικό «pravda». Όποιος έχει ελάχιστο μυαλό αντιλαμβάνεται ότι μόνο την «ρωσική προπαγάνδα» δεν εξυπηρετεί η συγκεκριμένη ανάρτηση.

Για παράδειγμα διαβάζουμε: «Χτύπημα σε εκτοξευτές πυραύλων στο κέντρο της Τεχεράνης», δηλαδή οι Ιρανοί δήθεν εκτοξεύουν τους πυραύλους τους από το …κέντρο της Τεχεράνης, που σημαίνει ότι καλά κάνει το κράτος-δολοφόνος να βομβαρδίζει κατοικίες πολιτών.

Άλλο: «Ένας δημοσιογράφος του Fox News ρώτησε τον Νετανιάχου: “Είναι η αλλαγή του ιρανικού καθεστώτος μέρος της προσπάθειας;”. Νετανιάχου: “Σίγουρα θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα, επειδή το ιρανικό καθεστώς είναι πολύ αδύναμο. Μπορώ να σας πω πριν από λίγα λεπτά ότι πιάσαμε επίσης τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών τους και τον αναπληρωτή του στην Τεχεράνη”.»

Άλλο: «Το Ισραήλ καθιστά αδύνατη τη ζωή στην Τεχεράνη και έχει διακόψει την παροχή αποχέτευσης και νερού στην πρωτεύουσα.» Εκτός από την περίεργη φρασεολογία, δεν αναφέρεται από τον «Κοινό Νου»—που μόνο ‘κοινός’ δεν μοιάζει—ότι οι συγκεκριμένες καταστροφές των δύο δικτύων, που ΔΕΝ αφορούν όλη την Τεχεράνη, έγιναν με σαμποτάζ επιτόπου από πράκτορες της Μοσάντ και δεν προκλήθηκαν από πυραυλική επίθεση, γεγονός που συνιστά έγκλημα πολέμου.

Άλλο: «Το Ιράν έχει εκτοξεύσει περίπου 30 ρουκέτες κατά του Ισραήλ. Την πρώτη ημέρα ήταν 200, τη δεύτερη ημέρα 100, σήμερα μόνο 30. Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, περίπου οι μισές από αυτές πέταξαν και οι υπόλοιπες καταρρίφθηκαν από την αεράμυνα…..- Το Ιράν σκόπευε να μεταφέρει πυρηνικά όπλα στους Χούτι και άλλους συμμάχους, υποστήριξε ο Νετανιάχου.» Η είδηση είναι παραπάνω από αστεία καθώς τώρα κατά το κανάλι, που το pravda αναδημοσιεύει τις αναρτήσεις του, το Ιράν—αυτό κι αν είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα του «Κοινού Νου»—όχι μόνο διαθέτει πυρηνικά όπλα, αλλά τώρα τα μοιράζει και στους Χούθις.

Άλλο: «Ενδιαφέρον. Σεισμός μεγέθους 4,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε την επαρχία Μπαλουχιστάν του Ιράν στα νοτιοδυτικά της χώρας. Δεν υπάρχουν ακόμη ενδείξεις ότι θα μπορούσε να σχετίζεται με τις υπόγειες πυρηνικές δοκιμές του Ιράν» (ποτέ κανείς—ούτε οι Ισραηλινοί—δεν ισχυρίστηκε ότι το Ιράν έχει πραγματοποιήσει πυρηνικές δοκιμές, δηλαδή εδώ έχουμε ένα χαρακτηριστικό δείγμα μαύρης προπαγάνδας).

Άλλο: «Οι Ιρανοί δεν άλλαξαν τα σχέδιά τους και συνεχίζουν να πίνουν αλκοόλ υπό τον ήχο των συστημάτων αεράμυνας».

Άλλο: «Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του IRGC Mohammad Kazemi, ο αναπληρωτής Hassan Mohaqeq και ο ανώτερος διοικητής Mohsen Bagheri σκοτώθηκαν στη σημερινή ισραηλινή επίθεση στην Τεχεράνη. Απλά σκεφτείτε το: τρεις στρατηγοί σε μια έκρηξη ρουκέτας». Εδώ αποκρύπτεται ότι οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν από επιτόπιες επιθέσεις με drones προκειμένου να κομπάσει ότι με μια ρουκέτα καθάρισαν τρεις στρατηγούς.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Τα κανάλια από τα οποία αναδημοσιεύει το ελληνικό Pravda είναι εντελώς ανόμοια και πολλές αναρτήσεις από ορισμένα από αυτά μόνο ως «ρωσική προπαγάνδα» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν, αλλά μάλλον κάπως αλλιώς, αν κάποιος θέλει να κάνει σοβαρή εκτίμηση. O κ. Σιτίστας, με την φαντασιακή (και συκοφαντική, να μην το ξεχνάμε) αναπαράσταση που κάνει της πραγματικότητας αποδίδει ισοπεδωτικούς χαρακτηρισμούς που είναι προειλημμένοι, για να στηρίξει τα ντετεκτιβικά του πονήματα, επιδεικνύοντας πολιτική άγνοια και τις γνωστές ιδεολογικές εμμονές που χαρακτηρίζουν την συμπαθή τάξη των αληθοφυλάκων.

Αξίζει εδώ να το τονίσουμε: Ο κ. Σιτίστας όταν μιλά για «ρωσική προπαγάνδα» στην κυριολεξία δεν ξέρει τι λέει. Αν κάποιος τον ρωτούσε π.χ. τη θέση της Ρωσίας για το τάδε ή για το δείνα ζήτημα δεν θάξερε να πει τίποτα πέρα από τα χιλιομασημένα φληναφήματα των υπηρεσιών διάδοσης της κυρίαρχης αφήγησης, που πέφτουν σε χίλιες δύο αντιφάσεις καθώς δεν τους νοιάζει η συνάφεια όσων γράφουν με την πραγματικότητα.

Αλλά, ας πούμε ότι θα ήταν σε θέση να αναγνωρίσει έστω κάποια θέση της ρωσικής κυβέρνησης. Γιατί, αν κάποιος συμφωνεί με αυτή τη θέση και την υποστηρίζει, να θεωρείται ότι διαδίδει «ρωσική προπαγάνδα» και να διώκεται από τον κ. Σιτίστα και τους ομοίους του αληθοφύλακες; Αυτή είναι η περίφημη και συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου; Και γιατί να μην θεωρείται ότι οι δικές του θέσεις, που συμπίπτουν 1000% με τις γερμανικές (ας πούμε), δεν συνιστούν διάδοση ξένης προπαγάνδας;

Δεν γνωρίζουμε ποιος διαχειρίζεται το greece.news-pravda.com ούτε αν επιδιώκει κάτι συγκεκριμένο με τις αντιφατικές συχνά αναρτήσεις του. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι πρόκειται για μια προσπάθεια συνόψισης του ελληνικού telegram και δεν εκτιμάμε ότι είναι φερέφωνο κάποιας «ρωσικής προπαγάνδας»[23], όπως εξηγήσαμε πιο πάνω. Είναι πολύ βολικό για ανθρώπους σαν τον κ. Σιτίστα να ισοπεδώνουν τις διαφορές, πολιτικές και άλλες, αν τις καταλαβαίνουν κιόλας, προκειμένου να ασκούν λογοκρισία σε απόψεις που δεν εκπορεύονται ‘άνωθεν’.

Και με την ευκαιρία, καλό θα ήταν ο κ. Σιτίστας να διαβάζει άρθρα και να ακούει περισσότερα νέα και από το TASS, το Sputnik, το Russia Today (RT), και άλλες ρωσικές πηγές, που πολλές φορές είναι σοβαρότερες από τα  δυτικά ΜΜΕ στην πληροφόρηση που προσφέρουν. Ίσως έτσι και να μάθαινε και τις θέσεις των ‘εχθρών’ ώστε να τις πολεμά χωρίς πολλές φαιδρότητες.

Μια χαρακτηριστική εικόνα που χρησιμοποιεί ο κ. Σιτίστας σε μια από τις εκστρατείες του κατά της «ρωσικής προπαγάνδας», και ειδικότερα κατά του RT, που αποτελεί ένα αρκετά σοβαρό ΜΜΕ παγκοσμίως. Βεβαίως και δεν αναφέρει την προέλευσή της—υπερβολικές απαιτήσεις έχουμε. Είναι του γνωστού ψηφιακού δημιουργού Jim Cooke.

Το τρίτο πόνημα του κ. Σιτίστα για το σατανικό δίκτυο «pravda» καταλήγει με έκκληση προς τις Αρχές να λάβουν μέτρα κατά του φορέα αυτού της ‘ρωσικής προπαγάνδας’. Γράφει: «Συμπερασματικά, το Pravda δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη εκστρατεία παραπληροφόρησης, αλλά μια νέα μορφή απειλής που έχει στοχοποιήσει και το ελληνόφωνο κοινό. Με στρατηγική στόχευση των ΑΙ μοντέλων, επιχειρεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα μέσω της τεχνολογίας, θέτοντας σοβαρές προκλήσεις για προγραμματιστές, ρυθμιστικές αρχές και γενικότερα την κοινωνία των πολιτών.»

Αν συνδυάσουμε αυτό το συμπέρασμα με τον άλλο «έλεγχο της αλήθειας» που είχε κάνει όταν ακόμη ήταν στα Ellinika Hoaxes, όπου επικροτούσε δωδεκαετείς φυλακίσεις, σύμφωνα με Ν/Σ που είχε κατατεθεί στην Δανία, για όποιον παραπληροφορεί (υπό τον όρο ότι διαδίδει πληροφορίες προερχόμενες από «ξένες υπηρεσίες πληροφοριών»), αντιλαμβανόμαστε ότι επιδίωξη των κύκλων της ΕΕ τους οποίους εκφράζει—όχι με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο είναι η αλήθεια—είναι να κλείσουν τα ανεξάρτητα κανάλια και λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης—και όχι μόνο τα ίδια αλλά και τους διαχειριστές τους (αυτούς μάλιστα στη φυλακή).

Ο μηχανισμός έχει ήδη προταθεί από τους ανώτερους του κ. Σιτίστα: Αν συμβεί οι απόψεις σου να συμπίπτουν με κάποιες ρωσικές θέσεις (π.χ. είσαι υπέρ του πολυπολικού κόσμου ή αν εκτιμάς ότι η υποτιθέμενη ρωσική επιθετικότητα κατά της «Ευρώπης» είναι αρλούμπες ή αν τοποθετείσαι όπως ο διακεκριμένος καθηγητής Jeffrey Sachs ή ο ακόμη διασημότερος καθηγητής John Mearsheimer, τότε διαδίδεις «ρωσική προπαγάνδα», οι θέσεις σου συμπίπτουν με αυτές των ρωσικών υπηρεσιών …πληροφοριών και παραπέμπεσαι αρμοδίως.

*          *          *

Έχουμε ασχοληθεί αρκετά με την Υπηρεσία Αληθοφυλακής GFC και νομίζουμε ότι αν συνεχίσουμε, δεν θα προσφέρουμε κάποια επιπλέον πληροφόρηση. Παρά τον μεγάλο αριθμό τους, οι έλεγχοι της αλήθειας που διεκπεραιώνει εκφράζουν την ίδια μονομέρεια, άγνοια, εμμονές και απορριπτέα μεθοδολογία, οπότε η παραπέρα εξέταση παραδειγμάτων επαφίεται στους αναγνώστες. Εμείς σταματάμε εδώ.

(Γ) Οι διασυνδέσεις του GfC με τις διεθνείς υπηρεσίες Αληθοφυλακής και η χρηματοδότησή του

Έχουμε ήδη δει ότι το GfC ιδρύθηκε στις 24 Αυγούστου του 2023 και πιστοποιήθηκε ως μέλος του IFCN ακριβώς μετά από πέντε μήνες (23/01/2024). Πάμπολλοι από τους «ελέγχους της αλήθειας» που έχει αναρτήσει εμφανίζονται να έχουν γίνει πριν καν αυτό ιδρυθεί, φτάνοντας και οκτώ έτη προς τα πίσω. Είναι άγνωστο τι επιδιώκεται με αυτό το προφανές ψεύδος.

Παρά την πιστοποίησή του από το IFCN, που αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να συνάψει συμβόλαιο αληθοφυλακής με το Facebook, το τελευταίο δεν χρησιμοποιεί καθόλου το GfC, το οποίο έτσι παραμένει ένας ‘δευτερεύων αδελφός’ στην κοινότητα των Ελλήνων αληθοφυλάκων.

Όμως, κατευθείαν με την ίδρυσή του, το IFCN απένειμε στο GfC μία χορηγία από το πρόγραμμα ‘Build’[24] (grant) ύψους $25,000. Τα χρήματα αυτού του προγράμματος προέρχονται από το Google και το YouTube. Ούτε το GfC ούτε το IFCN αναφέρουν τα παραδοτέα αυτής της χορηγίας, όπως είθισται για ανταγωνιστικά προγράμματα.

Με κλειστό τον δρόμο των ‘παχιών αγελάδων’ (λέγε με Facebook), το GfC δείχνει να έχει στραφεί προς την ένταξη στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες αληθοφυλακής που ελπίζουν να κερδίσουν αρκετά χρήματα με την πλήρη εφαρμογή της περιβόητης Πράξης Ψηφιακών Υπηρεσιών της Κομισιόν. Μία τέτοια υπηρεσία είναι και το «Παρατηρητήριο Ευρωπαϊκών Ψηφιακών Μέσων» (European Digital Media Observatory—EDMO), του οποίου η συγκρότηση, οι δραστηριότητες και η ιδεολογία δεν διαφέρουν καθόλου από την συγκρότηση, τις δραστηριότητες και την ιδεολογία των υπόλοιπων αληθοφυλάκων, με τους οποίους έχουμε ασχοληθεί αναλυτικά.

Σύμφωνα με το GfC, η υπηρεσία αληθοφυλακής του κ. Σιτίστα είναι μέλος του EDMO. Όμως ο ισχυρισμός του GfC δεν επιβεβαιώνεται από το ίδιο το EDMO (σχετικά βλ. και την υποσημείωση αρ. 19) καθώς αυτό δεν αναγνωρίζει το GfC ως συνδεδεμένη οργάνωση.

Ένα άλλο ευρωπαϊκό δίκτυο αληθοφυλάκων είναι το «Δίκτυο των Ευρωπαϊκών Προτύπων Ελέγχου της Αλήθειας» (European Fact Checking Standards Network—EFCSN). To EFCSN είναι ένα επιθετικό δίκτυο αληθοφυλακής που δεν περιορίζεται μόνο στην λογοκρισία της πληροφόρησης αλλά έχει επίσης ενεργό παρέμβαση στις δυτικές προσπάθειες ανατροπής κυβερνήσεων και αποσταθεροποίησης σε χώρες όπου έχει αντίστοιχη δραστηριότητα η Κομισιόν και το ΝΑΤΟ (π.χ. Γεωργία) ή ασκεί πολιτική αντικυβερνητική δραστηριότητα σε χώρες της ΕΕ που έχουν τριβές με το ευρωπαϊκό κέντρο (π.χ. Ουγγαρία). Δηλώνει «απογοητευμένο» από την στροφή του Meta όσο αφορά την άσκηση λογοκρισίας και καταδικάζει ζωηρά όσους συνδέουν την δράση των αληθοφυλάκων με την λογοκρισία.

Στην φωτογραφία οθόνης φαίνεται καθαρά ότι το GfC ισχυρίζεται ότι είναι μέλος του Παρατηρητηρίου Ευρωπαϊκών Ψηφιακών Μέσων (EDNO)—βλ. την κίτρινη υπογράμμιση—ενώ επίσης έχει προσθέσει και το σήμα του EDMO στα σήματα των διεθνών υπηρεσιών αληθοφυλακής των οποίων είναι μέλος—βλ. κίτρινο πλαίσιο πάνω αριστερά. Όμως το ίδιο το EDMO δεν αναφέρει το GfC ούτε ανάμεσα στους συνεργάτες του ούτε ανάμεσα στα μέλη του ελληνικού κόμβου. 

Το EFCSN εμφανίζει (29-6-2025) 61 μέλη εκ των οποίων ένα δυσανάλογο 28% (17) προέρχονται από τα νοτιο-δυτικά Βαλκάνια—τους λόγους για αυτή την προτίμηση τους έχουμε ήδη εξετάσει στο Β’ Μέρος της σειράς άρθρων με τίτλο «Η στρατηγική της αράχνης»—ενώ αρκετά μέλη του προέρχονται από τρίτες χώρες (Γεωργία, Αρμενία, Τουρκία, ΗΠΑ). Και οι τρείς ελληνικές υπηρεσίες αληθοφυλακής του IFCN είναι επίσης μέλη του EFCSN.

Το EFCSN δεν εμφανίζεται να διαθέτει δικούς του πόρους και οι δραστηριότητές του έχουν περισσότερο χαρακτήρα lobbying στα σώματα της ΕΕ, ιδεολογικής ομογενοποίησης των οργανώσεων-μελών της αληθοφυλακής καθώς και πολιτικών παρεμβάσεων σε διάφορες χώρες. Αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο με το IFCN μέσω της επιλογής του ΔΣ του, το οποίο είναι ασαφές πώς και από ποιον συγκροτήθηκε. Γενικά, η ιδέα που παίρνει κάποιος από την ιστοσελίδα αυτής της Υπηρεσίας Αληθοφυλακής είναι ότι αποτελούν ένα είδος εφεδρείας που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δραστηριοποιηθούν σε σοβαρότερες δράσεις.

Το EFCSN δραστηριοποιήθηκε στις Ευρωεκλογές του 2024 για να καταδιώκει την ‘παραπληροφόρηση’ με χρήματα που διέθεσε το Google News Initiative σύμφωνα με το project “Elections 24 Check”. Σύμφωνα με το GfC, η υπηρεσία αληθοφυλακής του κ. Σιτίστα έχει χρηματοδοτηθεί με 22,700 ευρώ μέσω αυτού του προγράμματος.

(Γ1) Η Υπηρεσία Καταγγελιών που έχει στηθεί σύμφωνα με την Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών της ΕΕ

Δεν θα είχαμε ασχοληθεί τόσο με την συγκεκριμένη υπηρεσία αληθοφυλακής GfC, ιδιαίτερα μετά το πλήθος των συνειδητά εσφαλμένων πληροφοριών που αυτή διαδίδει έχοντας μεταβληθεί σε κεντρικό φορέα παραπληροφόρησης, αν αυτή δεν είχε αναλάβει ρόλο ‘καταδότη’ στον ‘όμορφο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο κόσμο’ στα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα που έχει στήσει η Κομισιόν. Ας γίνουμε σαφέστεροι.

(α) Οι «Αξιόπιστες Πηγές Επισήμανσης Παράνομου Περιεχομένου»— κοινώς οι «Έμπιστοι Πληροφοριοδότες»

Σύμφωνα με την περιβόητη «Πράξη Ψηφιακών Υπηρεσιών» (Digital Services Act—DSA) της Κομισιόν, για την οποία έχουμε γράψει αναλυτικά στο παρελθόν (βλ. τις σχετικές παραπομπές σε προηγούμενο μέρος του άρθρου), η Εθνική Συντονιστική Αρχή Ψηφιακών Υπηρεσιών της κάθε χώρας ορίζει τις «αξιόπιστες πηγές επισήμανσης παράνομου περιεχομένου» για την χώρα. Ο πραγματικός τίτλος αυτών των «πηγών» στο πρωτότυπο είναι «Trusted Flagger», δηλαδή «Έμπιστος Ελεγκτής της Κυκλοφορίας (flagger)»[25]. Στο εξής, θα χρησιμοποιούμε τον όρο «έμπιστος πληροφοριοδότης», επειδή αυτός αποδίδει στα ελληνικά ακριβέστερα τον ρόλο των flaggers στην εφαρμογή της DSA.

Όπως μας πληροφορεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) σε ανάρτησή της για την «Διαμόρφωση του Ψηφιακού Μέλλοντος της Ευρώπης», οι «έμπιστοι πληροφοριοδότες» στο διαδίκτυο έχουν επιφορτιστεί με τον έλεγχο των αναρτήσεων και την καταγγελία/αναφορά εκείνων που (κατά την γνώμη τους) παραβιάζουν την νομιμότητα που έχει καθιερώσει η DSA. Οι διάφορες πλατφόρμες οφείλουν να εξετάζουν κατά προτεραιότητα τις καταγγελίες που προέρχονται από τους «έμπιστους πληροφοριοδότες». Ο ρόλος τους είναι πολύ χειρότερος από αυτόν των «Ελεγκτών της Αλήθειας» που χρησιμοποιεί το Facebook καθώς λειτουργούν αυτόβουλα και όχι κατά παραγγελία και καθώς η υπηρεσία που διεκπεραιώνουν είναι δημόσια και θεσμικά κατοχυρωμένη σε αντίθεση με τους ελεγκτές του Facebook των οποίων η δράση αποτελεί εσωτερική διαδικασία της πλατφόρμας.

Από πολιτική άποψη, πρόκειται για καταδότες που αναλαμβάνουν την αστυνόμευση του διαδικτύου για λογαριασμό της Κομισιόν, μέσω των Εθνικών Συντονιστικών Αρχών. Δεν είμαστε νομικοί, αλλά θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε αν, πώς και ποιος ελέγχει τις πρωτοβουλίες αυτών των «έμπιστων πληροφοριοδοτών»—πιστεύουμε κανείς, οπότε έχουμε εδώ την πλήρη αυθαιρεσία και τη δημιουργία συνθηκών ολοκληρωτικής εξάλειψης της ελευθερίας του λόγου[26]. Διαβάζουμε:

Στο πλαίσιο της DSA, οι έμπιστοι πληροφοριοδότες είναι υπεύθυνοι για τον εντοπισμό δυνητικά παράνομου περιεχομένου και την ειδοποίηση των διαδικτυακών πλατφορμών. Πρόκειται για οντότητες που ορίζονται από τους εθνικούς συντονιστές ψηφιακών υπηρεσιών.

Έμπιστοι πληροφοριοδότες

Οι έμπιστοι πληροφοριοδότες είναι ειδικές οντότητες στο πλαίσιο της DSA. Είναι εμπειρογνώμονες στον εντοπισμό ορισμένων τύπων παράνομου διαδικτυακού περιεχομένου, όπως ρητορική μίσους ή τρομοκρατικό περιεχόμενο, και την ενημέρωσή του προς τις διαδικτυακές πλατφόρμες. Οι καταγγελίες που υποβάλλονται από αυτούς πρέπει να αντιμετωπίζονται κατά προτεραιότητα, καθώς αναμένεται να είναι πιο ακριβείς από τις καταγγελίες που υποβάλλονται από έναν μέσο χρήστη.

Η σημασία των έμπιστων πληροφοριοδοτών

Οι έμπιστοι πληροφοριοδότες αποτελούν κρίσιμο μέρος της στρατηγικής της DSA για την αντιμετώπιση του παράνομου περιεχομένου στο διαδίκτυο. Το σύστημα αυτό βασίζεται στην πολυετή εθελοντική συνεργασία μεταξύ διαδικτυακών πλατφορμών και έμπιστων εταίρων. Η DSA έχει πλέον εισαγάγει εναρμονισμένα κριτήρια για να γίνει κάποιος έμπιστος πληροφοριοδότης, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της διαδικτυακής ασφάλειας και στην προστασία των δικαιωμάτων των χρηστών σε ολόκληρη την ΕΕ.

Ο μηχανισμός έμπιστου πληροφοριοδότη στο πλαίσιο της DSA δεν εμποδίζει ιδιώτες ή ιδιωτικές οντότητες να συνεργάζονται εθελοντικά με διαδικτυακές πλατφόρμες. Η DSA ορίζει τη νομική υποχρέωση των πλατφορμών να αντιμετωπίζουν κατά προτεραιότητα τις ειδοποιήσεις των ορισθέντων «Εμπίστων Πληροφοριοδοτών του DSA», χωρίς να θίγονται τα συνεχιζόμενα ή νέα εθελοντικά συστήματα. Η DSA ενθαρρύνει τη συνεργασία, παρέχοντας παράλληλα ένα δομημένο πλαίσιο για την αντιμετώπιση του παράνομου περιεχομένου.

Η αμερικανική Wall Street Journal δημοσίευσε αυτή την φωτογραφία στις 6 Απριλίου 2023 σε ρεπορτάζ για τις προτροπές από αμερικανικά πανεπιστήμια προς τους φοιτητές να καταδίδουν ο ένας τον άλλο. Το ρεπορτάζ της WSJ άρχιζε ως εξής: «Οι ανώνυμοι πληροφοριοδότες αποτελούσαν ανέκαθεν χαρακτηριστικό γνώρισμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων». Το GfC, αν και είναι γνωστό ότι αποτελεί «έμπιστο πληροφοριοδότη» στον οποίο έχει ανατεθεί από την Ελληνική ρυθμιστική αρχή ο ρόλος του ‘καταδότη’, εν τούτοις δεν αναφέρει σε κανένα σημείο τις καταγγελίες που έχει πραγματοποιήσει κατά τη διάρκεια του 2025.

Και οι οδηγίες της Κομισιόν συνεχίζουν:

Η απονομή της ιδιότητας του έμπιστου πληροφοριοδότη

Ο Συντονιστής Ψηφιακών Υπηρεσιών (Digital Services Coordinator – DSC) του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένη η αιτούσα οντότητα απονέμει την ιδιότητα του έμπιστου πληροφοριοδότη. Οι DSC επιβλέπουν τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων, διασφαλίζοντας ότι οι οντότητες πληρούν τα ακόλουθα κριτήρια:

Εμπειρογνωμοσύνη και επάρκεια: οι έμπιστοι πληροφοριοδότες πρέπει να επιδεικνύουν ιδιαίτερη εμπειρογνωμοσύνη και επάρκεια στον εντοπισμό, την αναγνώριση και την κοινοποίηση παράνομου περιεχομένου στο διαδίκτυο.

Ανεξαρτησία: οι έμπιστοι πληροφοριοδότες πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα από οποιονδήποτε πάροχο διαδικτυακής πλατφόρμας, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι αξιολογήσεις τους είναι αμερόληπτες.

Επιμέλεια, ακρίβεια και αντικειμενικότητα: οι έμπιστοι πληροφοριοδότες πρέπει να εργάζονται με επιμέλεια, ακρίβεια και αντικειμενικότητα, ακολουθώντας τα καθιερωμένα πρότυπα και διαδικασίες.

Μόνο οντότητες με έδρα την ΕΕ μπορούν να υποβάλουν αίτηση για το καθεστώς του έμπιστου πληροφοριοδότη. Αυτό διασφαλίζει ότι οι έμπιστοι πληροφοριοδότες λειτουργούν εντός του ρυθμιστικού πλαισίου της ΕΕ, συμβάλλοντας σε μια εναρμονισμένη προσέγγιση για την αντιμετώπιση του παράνομου διαδικτυακού περιεχομένου. Το καθεστώς του έμπιστου πληροφοριοδότη ισχύει για ολόκληρη την ΕΕ, έναντι οποιασδήποτε διαδικτυακής πλατφόρμας που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 22 DSA, ανεξάρτητα από τους τόπους εγκατάστασης.

Οι έμπιστοι πληροφοριοδότες πρέπει να δημοσιεύουν εύκολα κατανοητές και λεπτομερείς ετήσιες εκθέσεις. Αυτές πρέπει να περιλαμβάνουν πληροφορίες σχετικά με τις υποβληθείσες καταγγελίες, τα είδη του παράνομου περιεχομένου που αναφέρθηκαν και τις ενέργειες που έλαβαν οι διαδικτυακές πλατφόρμες.

(β) Ο Έλληνας Συντονιστής Ψηφιακών Υπηρεσιών και οι Έλληνες Έμπιστοι Πληροφοριοδότες

Στην Ελλάδα τον ρόλο του Συντονιστή Ψηφιακών Υπηρεσιών παίζει η «Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων—ΕΕΤΤ» η οποία έχει αναλάβει και την πιστοποίηση των «έμπιστων πληροφοριοδοτών». Η πιστοποίηση από την ΕΕΤΤ ενός έμπιστου πληροφοριοδότη έχει διάρκεια τρία έτη. Έντυπο της αίτησης πιστοποίησης καθώς και περιγραφή των απαιτούμενων δικαιολογητικών υπάρχει εδώ. Η ΕΕΤΤ έχει αναγνωρίσει τρείς έμπιστους πληροφοριοδότες μέχρι σήμερα, και τους τρεις τον Νοέμβριο του 2024. Αυτοί είναι το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας[27] (ΙΤΕ—το ερευνητικό ίδρυμα που λειτουργεί στο πλάι του Πανεπιστημίου Κρήτης), το Greece Fact Check του κ. Σιτίστα, και ο τρίτος και ελάσσων αδελφός της τριάδας των Ελλήνων αληθοφυλάκων, το FactReview[28].

Σύμφωνα με την ΕΕΤΤ οι παραπάνω επιδεικνύουν «ιδιαίτερη εμπειρογνωσία και ικανότητα για την ανίχνευση, τον εντοπισμό και την αναφορά παράνομου περιεχομένου, ανεξαρτησία από κάθε πάροχο επιγραμμικών πλατφορμών [ΣΗΜ. Εννοεί διαδικτυακών], επιμέλεια, ακρίβεια και αντικειμενικότητα κατά τον εντοπισμό παράνομου περιεχομένου και την υποβολή ειδοποιήσεων στους παρόχους πλατφορμών».

Μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πώς γίνεται το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, από τους βασικούς στυλοβάτες της επιστημονικής έρευνας στην χώρα, να φιγουράρει πλάι στον φορέα παραπληροφόρησης και άγνοιας, που διοικείται από έναν πρώην εκπαιδευτή σκύλων και μη κάτοχο οποιουδήποτε πανεπιστημιακού πτυχίου.

Επίσης εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ΕΕΤΤ, κατά την εξέταση της αίτησης του GfC δεν εντόπισε ούτε τις λανθασμένες πληροφορίες που αφορούν τους πλαστούς χρόνους πραγματοποίησης των αναρτήσεών του GfC ούτε τα σοβαρά λάθη κατά τους «ελέγχους της αλήθειας» που πραγματοποιεί εδώ και χρόνια ο διευθυντής τους, για τα οποία βοά το διαδίκτυο και στα οποία έχουμε αναφερθεί αναλυτικά, ούτε την αντιποίηση που κάνουν με τον ψευδή ισχυρισμό ότι αποτελούν μέλη του δικτύου EDMO ούτε την απόλυτη προκατάληψη και την ισχυρή άγνοια που χαρακτηρίζουν τις πολιτικά καθόλου ουδέτερες αναρτήσεις τους.

(γ) Το GfC ως «έμπιστος πληροφοριοδότης»

Το GfC, σύμφωνα με τους ίδιους, ανέλαβε ρόλο «έμπιστου πληροφοριοδότη» με την υπ’ αριθμ. πρωτ. ΕΕΤΤ 1134/18 απόφαση της 25ης Σεπτεμβρίου 2024, ενώ, σύμφωνα με την ΕΕΤΤ η χρονολόγηση της απόφασης είναι στις 18 Νοεμβρίου 2024. Είναι εντυπωσιακή η αδυναμία του GfC να δίνει ακριβείς πληροφορίες έστω και στα πιο στοιχειώδη ζητήματα.

Το GfC υποχρεώνεται στην υποβολή ετήσιας (κατ’ ελάχιστον) έκθεσης που να περιέχει τις καταγγελίες που πραγματοποίησε στο διάστημα από την προηγούμενη έκθεση. Όμως η διατύπωση της υποχρέωσης υποβολής έκθεσης είναι τέτοια που να επιτρέπει την κάλυψη των καταγγελιών και τη μη δυνατότητα ανίχνευσής τους.

Είναι ακριβώς αυτή η δυνατότητα κάλυψης των καταγγελιών που χαρακτηρίζει τη δράση των «έμπιστων πληροφοριοδοτών» ως ‘καταδόσεις’. Ο καταδότης είναι πάντα κουκουλοφόρος μη αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεών του σε αντίθεση με έναν καταγγέλλοντα που βγαίνει και υπογράφει επώνυμα αυτά που λέει, όπως π.χ. πολλές φορές αναγκάζονται να κάνουν οι αριστερές δυνάμεις στον άνισο αγώνα που δίνουν.

Σύμφωνα με την ανειλημμένη υποχρέωση του GfC, αυτό οφείλει να ανακοινώνει ανά καταγγελία (i) τον πάροχο προς τον οποίο έγινε η καταγγελία (π.χ. Facebook), (ii) το είδος της ‘παρανομίας’ στο οποίο κατατάσσεται η καταγγελία (π.χ. Κ25 Χειραγώγηση πληροφοριών και παρέμβαση από τρίτες χώρες), και (iii) την δράση που ανέλαβε ο πάροχος (π.χ. διαγραφή του λογαριασμού του καταγγελλόμενου)—το τελευταίο σημαίνει ότι ο καταδότης συνεχίζει να παρακολουθεί τα αποτελέσματα της κατάδοσής του και μετά την πραγματοποίησή της.

Όμως, πληροφορίες όπως π.χ. η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία με την οποία υποστηρίχθηκε η καταγγελία ή και το ίδιο το γεγονός της υποβολής της εναντίον συγκεκριμένου προσώπου, το οποίο είναι ανυπεράσπιστο απέναντί της καθώς καν δεν πληροφορείται για το γεγονός ότι έχει καταγγελθεί, δεν επιτρέπεται να δοθούν.[29]

Επομένως, δεν υπάρχει η στοιχειώδης δυνατότητα άμυνας απέναντι σε πολιτικά υποκινούμενες, λογοκριτικού χαρακτήρα, καταγγελίες που πλέον έτσι—όπως αποδείξαμε—παίρνουν την μορφή κατάδοσης. Τα ατομικά δικαιώματα, που αποτελούν κατακτήσεις της ανθρωπότητας μετά τον αστικό διαφωτισμό και την εγκαθίδρυση των λεγόμενων «κρατών δικαίου», πάνε περίπατο και καθιερώνονται φασιστικά πρότυπα για την κατάπνιξη των διαφορετικών απόψεων με τις ευλογίες—και τις οδηγίες—της Κομισιόν.

Το GfC δεν υπέβαλε έκθεση για τον περασμένο χρόνο καθώς, όπως λένε, παρά τον ζήλο που επέδειξαν για να επιταχυνθεί η καταγγελτική τους δράση, εν τούτοις οι προσπάθειες αυτές δεν βρήκαν θετική ανταπόκριση από τις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης κατά τους εναπομείναντες μήνες του 2024.

---

[1] Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία «Παρατηρητήριο κατά της Παραπληροφόρησης» με διακριτικό τίτλο «Greece Fact Check» είναι ενεργή από τις 24-8-2023 σύμφωνα με το υπουργείο Ανάπτυξης (Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας) όπως βρίσκουμε σε αναζήτηση μέσω της εφαρμογής ‘Δημοσιότητα’ με βάση τον αριθμό Γενικού Εμπορικού Μητρώου της (172040712000). Από το IFCN πιστοποιήθηκε στις 23-1-2024.

[2] Έτσι κι αλλιώς, όπως θα δούμε, αναρτήσεις που υπογράφονται συλλογικά από το GfC παρουσιάζονται ως γραμμένες από τον κ. Σιτίστα αλλού στο διαδίκτυο.

[3] Ημερομηνία ανάκτησης η 19-05-2025.

[4] Η κα Αλωνιστιώτου αυτή τη στιγμή καταγράφεται ως δημοσιογράφος της «Καθημερινής» ενώ ίδρυσε και διευθύνει και τον ιστότοπο JAJ (Journalists About Journalism).

[5] Αντιγράφω από το σχόλιο της κας Αλωνιστιώτου, που ουσιαστικά γράφεται για να υποστηρίξει τον αποκλεισμό του διάσημου Έλληνα μαέστρου Θεόδωρου Κουρεντζή από την Επίδαυρο αυτό το καλοκαίρι, επειδή ζει και εργάζεται στη Ρωσία: «Με την “ευκαιρία” του θέματος “Κουρεντζής στην Επίδαυρο” θυμήθηκα αυτό που είχα γράψει στην Κ, 13 Σεπτεμβρίου 2023. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αλλάξω κάτι…

“Στις 24 Σεπτεμβρίου 2023, η Ρωσίδα σοπράνο Γιελένα Στίχινα (Elena Stikhina) και ο Ελληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς σταχυολογούν από το ευρύ ρεπερτόριό τους αγαπημένες άριες της ιταλικής ρομαντικής όπερας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο πλαίσιο αφιερώματος στη Μαρία Κάλλας. Ουδέν μεμπτόν από καλλιτεχνικής απόψεως, τουλάχιστον για τους φίλους του… ποτ πουρί, εάν δεν παρεισέφρεε η εθνικότητα της σοπράνο: Ρωσίδα….. Εάν μέχρι στιγμής το 80% του ρωσικού λαού υποστηρίζει την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», θα πρέπει κάποτε να καταλάβει ότι είναι εισβολή σε μια ξένη χώρα. Και δράσεις… ήπιας ισχύος όπως είναι ο αποκλεισμός των καλλιτεχνών του από τις δυτικές σκηνές μπορεί, έστω κατ’ ελάχιστον, να βοηθούσε….. Το περίφημο θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία δεν είναι πια για σχολικές εκθέσεις, ένας στίχος ξεντεριασμένος και στείρος από την πολλή χρήση. Είναι η πραγματικότητα εδώ και τώρα. Και για εμάς, που δεν είμαστε στην πρώτη γραμμή, η ανταπόκριση στο διακύβευμα απαιτεί ένα απειροελάχιστο κομμάτι αρετής και καθόλου τόλμη.”

[6] Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι οι κήνσορες της εκπορευόμενης από την ΕΕ νομιμότητας παρανομούν οι ίδιοι καθώς η πρόσβαση στον ιστότοπο του GfC απαιτεί την υποχρεωτική αποδοχή των επιλεγμένων από αυτόν cookies μη δίνοντας στον αναγνώστη καμία επιλογή, όπως απαιτούν οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί. Σύμφωνα με το Google AI: «Στην ΕΕ, το νομικό πλαίσιο σχετικά με τα cookies διέπεται κυρίως από την οδηγία για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και τον Γενικό Κανονισμό για την Προστασία Δεδομένων (ΓΚΠΔ), οι οποίοι απαιτούν από τους ιστότοπους να λαμβάνουν τη συγκατάθεση των χρηστών πριν από την αποθήκευση ή την πρόσβαση σε πληροφορίες στις συσκευές τους. Αυτό σημαίνει ότι οι ιστότοποι πρέπει να παρέχουν σαφείς και διαφανείς πληροφορίες σχετικά με τον σκοπό των cookies και να επιτρέπουν στους χρήστες να επιλέγουν αν θα τα αποδέχονται ή όχι» (ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης ας πληκτρολογήσει το ερώτημα (what is the legal arrangement in the EU concerning the use of cookies by internet sites?) για να δει όλες τις παραπέρα λεπτομέρειες. Η απαίτηση αυτή δεν τηρείται από την ιστοσελίδα των GfC καθώς δεν δίνεται καμία δυνατότητα επιλογής και αναγράφεται καθαρά ότι: «Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies». Εννοείται ότι με την νοοτροπία του ‘Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν’ που χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο Αληθοφύλακα δεν μας προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός.

[7] Το γεγονός της πρόσφατης ανακοίνωσης ότι ο Τζο Μπάιντεν πάσχει από μεταστατικό καρκίνο στα οστά σε τερματικό στάδιο, ο οποίος ξεκίνησε από τον προστάτη, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα καθώς πλέον είναι σαφές ότι η ομάδα που διαχειριζόταν τον Λευκό Οίκο απέκρυβε την πραγματικότητα από τον αμερικανικό λαό προφασιζόμενη ότι τα πάντα κυλούν κανονικά. Αυτή η απόκρυψη της πραγματικότητας υπογραμμίζει τα ερωτηματικά αν ο Μπάιντεν είχε γνώση των Πράξεων που υπογράφονταν από όποιον διαχειριζόταν το αυτόματο σύστημα υπογραφής.

[8] Σύμφωνα με την έρευνα, οι «Εκτελεστικές Εντολές του Προέδρου», που αποτελούν σημαντικότατο τρόπο επικύρωσης προεδρικών αποφάσεων, έχουν υπογραφεί από αυτόματη πένα ως εξής: 2021—0 (από τις 78), 2022—29 (από τις 43, αλλά 14 από τις 14 μετά τις 15 Ιουλίου), 2023—16 (από τις 24), 2024—14 (από τις 19), 2025—14 (από τις 14). Οι αριθμοί αυτοί αποτελούν ρεκόρ χρήσης αυτόματης πένας από πρόεδρο των ΗΠΑ για την υπογραφή Εκτελεστικών Εντολών .

[9] Οι ΝΥΤ επισημαίνουν το σκεπτικό του Ειδικού Ανακριτή για την μη παραπομπή του Τζο Μπάιντεν: “…«Θα ήταν δύσκολο να πειστούν οι ένορκοι ότι θα έπρεπε να τον καταδικάσουν – έναν πρώην πρόεδρο που έχει πλέον περάσει τα 80 του χρόνια – για ένα σοβαρό κακούργημα που απαιτεί την πνευματική κατάσταση της πρόθεσης», έγραψε ο κ. Hur…”. Ο υπαινιγμός είναι σαφής: Ο ειδικός ανακριτής, μετά τις πολύωρες συνεντεύξεις του με τον Τζο Μπάιντεν, κατέληξε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν ήταν σε θέση από διανοητική άποψη να επιδεικνύει ‘πρόθεση’ (στα αγγλικά ο Hur γράφει ότι από νομική άποψη η τέλεση του αδικήματος προϋποθέτει «a mental state of willfulness»).

[10] Γενικότερα τα συμπεράσματα του κ. Σιτίστα είναι έωλα. Η νομιμότητα της υπογραφής από αυτόματη πένα είναι ανοιχτό ερώτημα καθώς κανένα δικαστήριο δεν έχει ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό μέχρι τώρα, δηλαδή δεν υπάρχει νομικό προηγούμενο που θα έλυνε το ζήτημα. Η χρήση αυτόματης πένας επίσης δεν έχει κριθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, που άλλωστε δεν είναι αρμόδιο για να το κρίνει—αρμόδια είναι τα δικαστήρια—αλλά από γνωμάτευση του νομικού συμβούλου του σε ερώτημα που είχε θέσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ George W. Bush το 2005 σχετικά με τη συνταγματικότητα της χρήσης της—σημειωτέον ότι ο ίδιος δεν ικανοποιήθηκε από την απάντηση και δεν την χρησιμοποίησε. Τα περί «αποδοχής από τη νομική κοινότητα» της χρήσης autopen για την υπογραφή επίσημων εγγράφων είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του κ. Σιτίστα καθώς παραπέμπει σε άρθρο του γνωστού μας Politifact το οποίο όμως ασχολείται μόνο με τις υπογραφές Χαρίτων και ούτε δικαιούται—εκτός από την αποδεδειγμένη παραπληροφόρηση που διοχετεύει (βλ. Μέρος Α)—να εκφράζει τη …νομική κοινότητα των ΗΠΑ, όπου υπάρχουν πολύ διαφορετικές απόψεις (βλ. π.χ. το άρθρο του καθηγητή Terry L. Turnipseed για την συνταγματικότητα της υπογραφής νόμων χωρίς την παρουσία του προέδρου). Ένα ενδιαφέρον μνημόνιο που συνοψίζει την υπόθεση από την σκοπιά του νυν προέδρου των ΗΠΑ με τίτλο «Η αυτόματη πένα και η πνευματική κατάπτωση του Μπάιντεν» έχει δοθεί από το Oversight Project.

[11] Είναι αξιοσημείωτο ότι η συμφωνία επίλυσης της κρίσης έγινε με τη διαμεσολάβηση της ΕΕ και υπογράφηκε μάλιστα και από δύο υπουργούς εξωτερικών—ο ένας της Γερμανίας. Την ίδια μέρα της υπογραφής της, τη συμφωνία ανάρτησε το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας. Σε αυτή την παρέμβαση-διαμεσολάβηση αναφερόταν η Βικτώρια Νούλαντ με το περιβόητο «Fuck the EU» που είπε θυμωμένη τερματίζοντας έτσι τους ενδοιασμούς του Αμερικανού πρέσβη Geoffrey Pyatt για τον ορισμό από τους ίδιους της νέας κυβέρνησης κατά παράβαση της συμφωνίας

[12] Για τους αναγνώστες που δεν αντέχουν να διαβάσουν όλο το βιβλίο των 266 σελίδων—είναι ανοικτής πρόσβασης και έχω ήδη δώσει δύο συνδέσμους σε αυτό—υπάρχουν και οι συνεντεύξεις του συγγραφέα, καθώς η μελέτη του προκάλεσε διεθνές ενδιαφέρον: Μία βιντεοσκοπημένη προς τον καθηγητή Glenn Diesen, που όπως ήδη είδαμε ασχολείται με την Ουκρανία, και μία γραπτή προς την ανεξάρτητη δημοσιογράφο Natylie Baldwin του Consortium News. Και επίσης υπάρχει και χωριστό άρθρο με συμπυκνωμένα τα πορίσματά του στο Consortium News.

[13] Είναι εντυπωσιακό ότι ενώ το ρωσικό κοινοβούλιο υποστηρίζει τις κινήσεις ανεξαρτησίας της Κριμαίας, η κυβέρνηση Γιέλτσιν χρησιμοποιεί το …Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για να καταδικάζει τόσο τις αποφάσεις του ρωσικού κοινοβουλίου όσο και αυτές του κοινοβουλίου της Κριμαίας ως παράνομες.

[14] Μια αναφορά της 5ης Ιουλίου καταγράφει 220 πλοία να έχουν υψώσει τη ρωσική σημαία έναντι 3 που ύψωναν την ουκρανική.

[15] Σε μια εκτενή δημοσίευσή του στο Bulletin of the Atomic Scientists o ομότιμος καθηγητής του MIT Theodore A. Postol αποδεικνύει ότι τα συστήματα Aegis που αναπτύχθηκαν σε Ρουμανία και Πολωνία, λόγω των ιδιοτήτων των ραντάρ τους, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποκρούσουν πυραυλική επίθεση από το Ιράν. Αφήνει σαφώς να εννοηθεί ότι ο πραγματικός τους ρόλος είναι επιθετικός κατά της Ρωσίας καθώς αποδομεί εξαντλητικά τα επιχειρήματα της αμερικανικής πλευράς για την δήθεν έλλειψη δυνατότητας τους να εκτοξεύουν επιθετικούς πυραύλους Τόμαχοκ, επειδή—σύμφωνα με τους Αμερικανούς— κυρίως τους λείπει το σχετικό software και κάποια εξαρτήματα (ελέγχου πυρός και περιφερειακά). Ο T.A. Postol γράφει: «Ωστόσο, τα μηχανικά και ηλεκτρονικά εξαρτήματα που είναι εγκατεστημένα στις ρουμανικές και πολωνικές χερσαίες εγκαταστάσεις Aegis δεν έχουν τροποποιηθεί από εκείνα που είναι εγκατεστημένα στα πολεμικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, τα οποία σχεδιάστηκαν εξαρχής για να μπορούν να εκτοξεύουν ταυτόχρονα πυραύλους κρουζ και αντιαεροπορικούς πυραύλους». Αλλά—φανταζόμαστε—ο κ. Σιτίστας με ευκολία θα καταρρίψει τον καθηγητή Postol ως …Ρώσο πράκτορα.

[16] Στο υπό συζήτηση θέμα σχετικά με τις συμφωνίες του Μινσκ, δεν διστάζει να γράψει ψευδώς ότι οι παρατηρητές των συμφωνιών από τον OSCE (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη—ΟΑΣΕ) κατέγραψαν πάνω από 20,000 παραβιάσεις από την «Ρωσία και τους αυτονομιστές». Ερευνήσαμε τα αρχεία της Ειδικής Αποστολής Επιτήρησης (Special Monitoring Mission—SMM) του OSCE μέσω τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) και πουθενά δεν βρέθηκε κάτι τέτοιο ενώ επίσης οι όποιες παραβιάσεις της εκεχειρίας (εκατοντάδες χιλιάδες) συστηματικά και επί τούτου δεν αναφέρουν υπεύθυνο για το κάθε επεισόδιο. Οι ερμηνείες για την ευθύνη οφείλονται σε τρίτους, όπως σε δυτικές ΜΚΟ ή στην κυβέρνηση του καθεστώτος του Κιέβου. Σύμφωνα με την αρχή της διεξοδικής απάντησης που λάβαμε από την ΤΝ: «Όχι, ο ισχυρισμός αυτός—του κ. Σιτίστα—είναι παραπλανητικός ή ψευδής. Η Ειδική Αποστολή Παρακολούθησης (SMM) του ΟΑΣΕ στην Ουκρανία δεν απέδωσε επισήμως στις εκθέσεις της 20.000 παραβιάσεις της εκεχειρίας αποκλειστικά στους υποστηριζόμενους από τη Ρωσία αυτονομιστές» ενώ το διεξοδικό κείμενο καταλήγει ως εξής: «Γιατί ο ισχυρισμός του άρθρου είναι προβληματικός: Ο ρόλος του ΟΑΣΕ παραποιείται, καθώς υπονοεί ότι η αποστολή κατηγόρησε άμεσα τους αυτονομιστές για 20.000 παραβιάσεις. Τα πραγματικά δεδομένα προέρχονται από ερμηνείες των εκθέσεων του ΟΑΣΕ (π.χ. από κυβερνήσεις/μη κυβερνητικές οργανώσεις), όχι από τον ίδιο τον ΟΑΣΕ».

[17] Παρατηρήστε την λανθασμένη χρήση της λέξης «αιτιάσεις» που σημαίνει «στοχευμένες κατηγορίες». Σε όλη την συζήτηση που κάνει ο κ. Σιτίστας κατά τον «έλεγχο της αλήθειας» στο βίντεο του Παναγιώτου, ο Sachs δεν εμφανίζεται να κατηγορεί κανέναν, αλλά μόνο διατυπώνει θέσεις.

[18] Όχι μόνο εννοιολογικά αλλά επίσης και ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη χαρακτηρίζουν τις πραγματείες του κ. Σιτίστα, όπως είδαμε και στη συζήτηση των Ellinika Hoaxes.

[19] Το European Digital Media Observatory (EDMO) είναι μία Υπηρεσία συντονισμού των Αληθοφυλάκων στην ΕΕ που οργάνωσε και χρηματοδοτεί η Κομισιόν για να καταδιώκει την «παραπληροφόρηση», στην οποία προφανώς υπάγεται και κάθε φωνή που αμφισβητεί τις άνωθεν εκπορευόμενες αφηγήσεις της κας Ούρσουλα Φον και των ομοίων της. Αυτό διαπιστώνεται εύκολα όταν κάποιος δει το περιεχόμενο των ‘ερευνών’ του EDMO που δεν διαφέρουν στον προσανατολισμό, στις εμμονές και στην ποιότητα από το έργο των Αληθοφυλάκων που έχουμε δει μέχρι σήμερα. To EDMO συγκροτείται από 14 γεωγραφικά κέντρα (hubs) και επίσης διαθέτει 93 «συνδεδεμένα ιδρύματα». Το κέντρο στο οποίο υπάγεται η Ελλάδα είναι το MEDDMO (Mediterranean Digital Media Observatory) που επίσης καλύπτει την Κύπρο και την Μάλτα. Το MEDDMO περιλαμβάνει τους εξής: Centre for Research and Technology Hellas (CERTH, το γνωστό Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης—ΕΚΕΤΑ—που συντονίζει τους υπόλοιπους), Aristotle University of Thessaloniki (AUTH) – School of Journalism & Mass Communication, University of Cyprus (UCY) – Department of Social and Political Sciences, Athens Technology Center (ATC), Cyprus University of Technology (CUT) – Social Computing Research Center (SCRC), Ellinika Hoaxes (EH), Agence France-Presse (AFP), Times of Malta (ToM), University of Malta (UoM). Παρατηρούμε—και αυτό είναι ενδιαφέρον—ότι το GFC του κ. Σιτίστα ΔΕΝ περιλαμβάνεται—παρά τους ισχυρισμούς του—ούτε στον κατάλογο των συνδεδεμένων στο EDMO αληθοφυλάκων ούτε στα μέλη του Hub MEDDMO. Πάντως, τα Ellinika Hoaxes περιλαμβάνονται.

[20] Η Viginum είναι κυβερνητική υπηρεσία που υπάγεται στην Γραμματεία Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας της Γαλλίας (SGDSN). Ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2021 και αντικείμενό της είναι η αστυνόμευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ασχολείται ιδιαίτερα με εκλογικές διαδικασίες και ενδέχεται να έχει ανακατευτεί σοβαρά στις προεδρικές εκλογές της Ρουμανίας το τελευταίο έτος.

[21] Για παράδειγμα (ένα από πολλά) το δικό μου κανάλι Review in Greek έχει έρθει σε σοβαρή αντιπαράθεση με το κανάλι ClinkerCM κ.λπ. σχετικά με το αν οι όροι επιθεώρησης της New START τηρούνται ή όχι—το ζήτημα έχει σοβαρές συνέπειες όσο αφορά τους λόγους που τα ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά ήταν ακάλυπτα κατά την πρόσφατη επίθεση στα πέντε αεροδρόμια της Ρωσίας από το καθεστώς του Κιέβου.

[22] Η είδηση από το κανάλι «Κοινός Νους» έχει ως εξής: «Ο Ali Asghar Hejazi, ο οποίος εκτελεί χρέη αναπληρωτή προσωπάρχη του ανώτατου ηγέτη του Ιράν Ali Khamenei, διεξάγει μυστικές συνομιλίες με εκπροσώπους των ρωσικών αρχών για το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει τη χώρα σε περίπτωση περαιτέρω επιδείνωσης της κατάστασης στο Ιράν λόγω των ισραηλινών επιθέσεων. Αυτό αναφέρει το Iran International, επικαλούμενο ενημερωμένες πηγές. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ένας υψηλόβαθμος Ρώσος αξιωματούχος έδωσε στον Χετζάζι προσωπικές εγγυήσεις: εάν η κατάσταση στο Ιράν επιδεινωθεί, η Μόσχα θα οργανώσει μια ασφαλή διαδρομή εκκένωσης για τον ίδιο και τα μέλη της οικογένειάς του. Οι πηγές λένε ότι και άλλοι υψηλόβαθμοι Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν παρόμοιες ρυθμίσεις. Ορισμένοι από αυτούς, σύμφωνα με το Iran International, έχουν ήδη οριστικοποιήσει τις πιθανές διαδρομές διαφυγής τους.» Δεν χρειάζεται καμία πολιτική εμπειρία για να καταλάβει κάποιος τον ρόλο που παίζει αυτή η ‘είδηση’ και από ποιες πηγές προωθείται.

[23] Στην πραγματικότητα ο ίδιος ο όρος «ρωσική προπαγάνδα» δεν είναι καλά ορισμένος. Για παράδειγμα, οι θέσεις του ρωσικού υπουργείου εξωτερικών ή του προέδρου της ρωσικής ομοσπονδίας συνιστούν «ρωσική προπαγάνδα» και πρέπει να διώκονται; Γιατί, ας πούμε, ένα ενισχυόμενο από το ρωσικό κράτος κανάλι ειδήσεων και σχολίων να είναι φορέας της «ρωσικής προπαγάνδας» και να μην ισχύει το ίδιο για το Βρετανικό BBC ή για το Αμερικανικό NPR ή για το Radio Liberty/Radio Free Europe που επίσης είναι κρατικοδίαιτα;

[24] Σύμφωνα με τους αθλοθέτες, το πρόγραμμα Build «έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της επιχειρησιακής ικανότητας των οργανώσεων να υποστηρίζουν τον έλεγχο των γεγονότων στο τοπικό και περιφερειακό έργο».

[25] «Ο flagger είναι ένα άτομο που κατευθύνει την κυκλοφορία, συνήθως σε εργοτάξια ή περιοχές οδικών εργασιών, χρησιμοποιώντας χειροκίνητα σήματα, σημαίες ή ρακέτες για την ασφαλή καθοδήγηση των οχημάτων. Είναι υπεύθυνοι για τη διασφάλιση της ασφάλειας τόσο των εργαζομένων όσο και των οδηγών, ελέγχοντας τη ροή της κυκλοφορίας και αποτρέποντας τα ατυχήματα», αναφέρει η ΤΝ του Google.

[26] Εδώ θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πληροφόρησή μας από την Ελληνική Εθνική Συντονιστική Αρχή—θα αναφερθούμε εκτεταμένα σε αυτήν στη συνέχεια—αν τηρεί μητρώο των καταγγελιών που έχει ασκήσει το GfC ώστε να μπορεί να γίνει δημόσιος έλεγχος με την απαιτούμενη διαφάνεια τυχόν στοχοποιήσεων από τον κ. Σιτίστα συγκεκριμένων ατόμων/sites, σύμφωνα με τις εμμονές του στις οποίες έχουμε αναφερθεί αναλυτικά. Υποθέτουμε πάντως ότι τα σχετικά στοιχεία θα μπορούσαν να αναζητηθούν και δικαστικά, αν υπάρχουν—αν δεν υπάρχουν, τότε το θέμα είναι άλλου μεγέθους.

[27] Το ΙΤΕ εμπλέκεται στους «έμπιστους πληροφοριοδότες» μέσω των πλατφορμών Safeline.gr  και SafeInternet4Kids οι οποίες, τουλάχιστον προς το παρόν, απέχουν από θέματα πολιτικής και λογοκριτικές παρεμβάσεις κατάπνιξης της ελευθερίας του λόγου και ασχολούνται με την εξασφάλιση της ασφάλειας του διαδικτύου για τα παιδιά (θέματα κακοποίησης, παιδικής πορνογραφίας κ.λπ.).

[28] Έχουμε επιλέξει να μην ασχοληθούμε στη σειρά άρθρων με τίτλο «Η Στρατηγική της Αράχνης» με τον ελάσσονα εν IFCN αδελφό FactReview (ο τρόπος γραφής είναι δικός τους) για τους εξής λόγους: Πρώτον, αν και ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 2022, μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει σοβαρή χρηματοδότηση από καμία πηγή καθώς το σύνολο των εσόδων του προέρχεται από σεμινάρια και ανέρχεται σε 5,600 ευρώ συν ένα εφάπαξ ποσό 3,000 ευρώ ως βοήθημα από το EFCSN. Δεύτερον, αν και ο ιδεολογικο-πολιτικός προσανατολισμός του δεν διαφοροποιείται από την πεπατημένη, εν τούτοις λείπουν οι εξαλλοσύνες και ο φανατισμός της άγνοιας που έχουμε δει να επιδεικνύουν ασύστολα οι δύο μείζονες αδελφοί.

[29] Εδώ δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην προσωπική μου εμπειρία. Tο βράδυ της 22 Μαΐου φέτος, το Facebook απέκλεισε τον λογαριασμό μου χωρίς καμία αιτιολόγηση πέρα από το ότι “Παραβίασα τους κανονισμούς κυβερνοασφάλειας”. Μου δόθηκε η δυνατότητα να κάνω “άπαξ” ένσταση, η οποία υποτίθεται θα εξεταζόταν μέσα σε μία μέρα–τουλάχιστον (έλεγαν) αυτό συμβαίνει με την συντριπτική πλειοψηφία των ‘παραβατών’—αλλά τους πήρε έξι μέρες. Αν απορριπτόταν, ο λογαριασμός μου θα διαγραφόταν οριστικά και αμετάκλητα. Για να κάνω την ένσταση, έπρεπε να καταθέσω μια φωτογραφία μου επαρκώς φωτισμένη και κεντραρισμένη ώστε να διερευνηθεί η περίπτωσή μου–υποθέτω–στα διεθνή αρχεία των χάκερς. Στην προσπάθειά μου να μάθω πώς παραβίασα την ‘κυβερνοασφάλεια’, δεν έλαβα καμία απάντηση. Αργότερα ανακάλυψα ότι ο κ. Σιτίστας με είχε κατατάξει στο σατανικό δίκτυο διάδοσης της ρωσικής προπαγάνδας Pravda το οποίο (κατά Σιτίστα) λειτουργεί μέσω bots, δηλαδή αυτόματα με τεχνητή νοημοσύνη, πράγμα που θα μπορούσε να εγείρει ζητήματα ‘κυβερνοασφάλειας’. Δεδομένου ότι ο ίδιος έχει αναγορευτεί από την ΕΕΤΤ σε ‘έμπιστο πληροφοριοδότη’ με το δικαίωμα της υποβολής καταγγελιών που εξετάζονται κατά προτεραιότητα και δεδομένου ότι οι άλλοι δύο Έλληνες ‘έμπιστοι πληροφοριοδότες’ δεν ασχολούνται με ζητήματα ‘κυβερνοασφάλειας’, η πιθανότητα να υπέστην καταγγελία από τον κ. Σιτίστα και εξ αυτού να αναστάλθηκε ο λογαριασμός μου, είναι πολύ μεγάλη. Σημειωτέον ότι πριν λίγες μέρες είχε δημοσιευτεί το Μέρος Γ1 της μελέτης μου για το δίκτυο λογοκρισίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου είχα ασχοληθεί εκτεταμένα με λανθασμένους «ελέγχους της αλήθειας» από τον κ. Σιτίστα, γεγονός που δίνει και κίνητρο σε ενδεχόμενη καταγγελία. Και εδώ φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο: Πού είναι η διαφάνεια σε αυτή την διαδικασία; Αν όντως η ταλαιπωρία που υπέστην οφείλεται σε εκδικητική παρέμβαση του σχολιαζόμενου από τη μελέτη μου κ. Σιτίστα, πώς θα το πληροφορηθώ εγώ και πώς θα το πληροφορηθεί η εποπτεύουσα αρχή, η ΕΕΤΤ;

*Κωστής Μηλολιδάκης

Αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του ΕΚΠΑ.

ΠΗΓΗ