Ως μακαρθισμός καθιερώθηκε να χαρακτηρίζεται εκείνη η πολιτική πρακτική που εφαρμόστηκε από την αμερικανική κυβέρνηση με εμπνευστή τον Αμερικανό γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθυ. Ο Μακάρθυ την περίοδο 1947-1957 ηγήθηκε εκστρατείας καταπολέμησης μιας υποτιθέμενης διείσδυσης κομμουνιστών στις ΗΠΑ οι οποίοι είχαν, κατά τον γερουσιαστή, σκοπό την υπονόμευση του καπιταλισμού. Οι διώξεις πήραν το χαρακτήρα υστερίας και χιλιάδες Αμερικανοί κατηγορήθηκαν ως κομμουνιστές ή συμπαθούντες προς αυτόν, πράγμα που σήμαινε ένα αδιάκοπο κυνήγι μαγισσών το οποίο ακολούθησαν δίκες, παρακολουθήσεις, ταλαιπωρία και φυλακίσεις για χιλιάδες ανθρώπους. Στη συνέχεια, βέβαια, ο όρος μακαρθισμός χρησιμοποιήθηκε ως εκείνη η τακτική που συμπεριλαμβάνει ανυπόστατες ή και κατασκευασμένες κατηγορίες και στημένες πολιτικές διώξεις στο όνομα της υπονόμευσης του έθνους.
Φαίνεται πως τη «δόξα» του Μακάρθυ ζήλωσαν οι σημερινοί κυβερνώντες. Έτσι, μετά την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Ισραήλ και τις απαράδεκτες δηλώσεις του και μετά από την αδιανόητη στάση της Ελλάδας στον ΟΗΕ, τώρα η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον «εσωτερικό εχθρό» που δεν είναι άλλος από τον λαό που διαμαρτύρεται για τη σφαγή των Παλαιστινίων. Μέχρι στιγμής καταγράφουμε τη μακαρθική τακτική της κυβέρνησης μέσα από τουλάχιστον τέσσερα γεγονότα:
1. Σε πρώτη φάση συλλαμβάνουν τον Παλαιστίνιο που αναρτά στο Σύνταγμα την ελληνική και παλαιστινιακή σημαία μαζί.
2. Σε δεύτερη φάση ο υπουργός παιδείας Πιερρακάκης κατηγορεί την ΟΛΜΕ για αντισημιτισμό και τυφλό φανατισμό επειδή «τόλμησε» να βγάλει ανακοίνωση στην οποία καταγγέλλεται η σφαγή των Παλαιστινίων.
3. Σε τρίτη φάση συλλαμβάνουν τους ηθοποιούς Αντώνη και Αγγελική Ξένου επειδή κρέμασαν στο αυτοκίνητό τους την παλαιστινιακή σημαία.
4. Σε τέταρτη φάση συλλαμβάνουν 35 Παλαιστινίους κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής του μαραθώνιου επειδή κράταγαν παλαιστινιακές σημαίες.
Σήμερα, λοιπόν, που υπάρχουν 14.000 σφαγιασθέντες Παλαιστίνιοι με τα νεκρά παιδιά να είναι πάνω από 4000, με κατεστραμμένα πολλά από τα νοσοκομεία της Γάζας λόγω των ισραηλινών βομβαρδισμών, με τους γιατρούς να χειρουργούν μικρά παιδιά χωρίς αναισθητικό, αυτή τη στιγμή είναι που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να φιμώσει τον ελληνικό λαό επειδή διαμαρτύρεται για μία ανελέητη γενοκτονία. Επιχειρεί να βάλει φίμωτρο στα συνδικάτα επειδή οι εκπαιδευτικοί υπερασπίζονται το δίκιο του θύματος, επειδή δεν εξισώνουν θύτη και θύμα, επειδή ορθώς αποφάσισαν να δώσουν ένα μάθημα ζωής στους μαθητές τους.
Μόνο ντροπή για αυτή τη θλιβερή κυβέρνηση που έχει αποφασίσει απαρέγκλιτα να στέκεται στο πλευρό του θύτη. Να υποτάσσεται στις υποταγές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Να χάνει κάθε ψήγμα ηθικής επειδή θεωρεί ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης βρίσκονται στην ισραηλινή πλευρά.
Η κυβέρνηση ας επιδοθεί στο «θεάρεστο» έργο της και ο λαός στο δικό του, στην υποστήριξη, δηλαδή, του δίκαιου αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Ένα σύνθημα πρέπει να αντηχεί σε όλη την Ελλάδα: Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
*Εκπαιδευτικός, συγγραφέας
-ΣΧΕΤΙΚΟ με τη λογοκρισία και το ακόλουθο:
Υπεραστικοί: Τα μαχόμενα τραγούδια δεν θα σιγήσουν – Ανακοίνωση σχετικά με τη λογοκρισία στο τραγούδι “Παλαιστινιακό”.
Από yperastikoi.blogspot.com
Την Τετάρτη 8 Νοέμβρη, η διευθύντρια του 1ου Γενικού Λυκείου Καισαριανής απαίτησε να αφαιρεθεί από τη σχολική γιορτή που ετοιμαζόταν για την επέτειο του Πολυτεχνείου το τραγούδι μας με τίτλο “Παλαιστινιακό”. Μπροστά στη σθεναρή στάση και άρνηση των υπεύθυνων καθηγητών να υποκύψουν στην ωμή λογοκρισία, η διευθύντρια “έκοψε” τη γιορτή.
Το “Παλαιστινιακό”, δημοσιευμένο στην πλατφόρμα YouTube από το 2010, για την αποστολή «Ένα καράβι για τη Γάζα», δεν έρχεται πρώτη φορά αντιμέτωπο με τη λογοκρισία. Η λεγόμενη «ομάδα του YouTube» έχει επιβάλει ηλικιακό φραγμό στη θέαση του πρωτότυπου βίντεο που το συνοδεύει, χαρακτηρίζοντάς το «ακατάλληλο για ανηλίκους». Το ίδιο έχει συμβεί και στο βίντεο με το τραγούδι μας “Σπλάχνο της λευτεριάς”, αφιερωμένο στην αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, και στον αγώνα του για την Απελευθέρωση και την Επιστροφή.
Αμφότερα, περιγράφουν τα βάσανα ενός λαού που παλεύει δεκαετίες τώρα για πατρίδα, για λευτεριά, για δικαιοσύνη, που παλεύει για ζωή απέναντι στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Περιγράφουν τα βάσανα, αλλά και τον ανυποχώρητο αγώνα και την περήφανη αντίστασή του. Αυτός ο αγώνας, αυτή η αντίσταση είναι που τρομάζουν το αστικό κράτος και την κυβέρνηση, που έσπευσαν να στείλουν ελληνική φρεγάτα να ενταχθεί στη ΝΑΤΟϊκή δύναμη στη Ν/Α Μεσόγειο, που παίρνουν θέση δίπλα στο κράτος-δολοφόνο, που αποσιωπούν τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματά του, που αποδέχονται την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, τους παράνομους εποικισμούς, τη δολοφονία αμάχων και παιδιών. Ο αγώνας και η αντίσταση γίνονται κόκκινη ρωγμή στην έρημο της αγοράς που θέλουν να επιβάλουν, στη σήψη, στο φαλιμέντο, στην ξεφτίλα του κόσμου τους, του κόσμου του κεφαλαίου, που βαφτίζει “αυτοάμυνα” τη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, και “τρομοκρατία” την αντίσταση στον ιμπεριαλισμό.
Αυταπάτες δεν είχαμε ούτε και έχουμε. Όλα τα τραγούδια που έχουμε δημοσιεύσει στο διαδίκτυο, και αυτά που θα δημοσιεύσουμε στη συνέχεια, είναι υποψήφια να υποστούν λογοκρισία. Πόσο μάλλον στις παρούσες συνθήκες. Η κυβέρνηση κατηγορεί τους εκπαιδευτικούς για αντισημιτισμό, προσάγει διαδηλωτές που υψώνουν την παλαιστινιακή σημαία, τρομοκρατεί, απειλεί, λογοκρίνει. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό γιατί δεν μπορεί να επιβάλει την προπαγάνδα και τη γραμμή της.
Η απαράδεκτη παρέμβαση της διευθύντριας δεν έκαμψε τους εκπαιδευτικούς στο 1ο ΓΕΛ Καισαριανής. Καμιά λογοκρισία, καμιά απαγόρευση, καμία απειλή δεν θα κάμψει την έκφραση αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, στις πλατείες, στα στάδια θα συνεχίσει ο λαός μας να φωνάζει “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”, δίπλα στους λαούς όλου του κόσμου που διαδηλώνουν μαζικά. Θα συνεχίσουν να ανεμίζουν οι παλαιστινιακές σημαίες, σημαίες αντίστασης. Και εκεί που στα χνάρια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου οι αγώνες του σήμερα θα μπολιάζονται με την αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, εκεί θα ριζώνει το μαχόμενο τραγούδι.
«…Το τραγούδι είναι το αίμα της καρδιάς
το αλάτι του ψωμιού, το νερό του ματιού.
Γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια…
…Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδιάς μου τα κλαδιά
πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι».
Mahmoud Darwish
Καμιά λογοκρισία, καμιά απαγόρευση, καμιά απειλή δεν θα κάνει τα μαχόμενα τραγούδια να σιγήσουν.
Καμιά λογοκρισία, καμιά απαγόρευση, καμιά απειλή δεν θα κάνει να σιγήσει η κραυγή του λαού μας: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»! «Νίκη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού»!
Υπεραστικοί
14 Νοέμβρη 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου