Γράφει ο Δημήτρης Γρηγορόπουλος
Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για τις βαρβαρότητες που λαμβάνουν χώρα στην Παλαιστίνη;
– Η μετανάστευση εβραϊκoύ πληθυσμού στην Παλαιστίνη ξεκίνησε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενθαρρυμένη κυρίως από τη Βρετανία που είχε τον έλεγχο της Παλαιστίνης.
– Πήρε πιο μαζικά χαρακτηριστικά μετά την κυριαρχία των ναζί στη Γερμανία, την Αυστρία και σε άλλες χώρες και τους μαζικούς διωγμούς των Εβραίων, ειδικότερα το 1938-1939.
– Ακόμα πιο μαζικό χαρακτήρα προσέλαβε το 1947-48 και μετά το Ολοκαύτωμα Εβραίων, Ρομά, αριστερών, κομμουνιστών, αναπήρων, αιχμαλώτων.
– Μετά από πολεμικές συγκρούσεις, οι Ισραηλίτες εκδιώκουν 800.000 Παλαιστίνιους.
– Το 1967, μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, το Ισραήλ αυξάνει κατά πολύ την κατοχή παλαιστινιακής γης.
– Το 2002 το Ισραήλ ανεγείρει πέριξ της δυτικής όχθης τείχος ντροπής μήκους 708 χλμ.
– Το 2017 οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
– Το Ισραήλ ενίσχυσε αρχικά την Χαμάς και τις ισλαμικές αντιδραστικές δυνάμεις, ως αντίβαρο στον αντιιμπεριαλιστικό αριστερό ριζοσπαστισμό. Για την παραπέρα ανάπτυξή της η αιτία βρίσκεται και στην έξαρση της βάρβαρης πολιτικής του κράτους του Ισραήλ.
Δάφνες φαιάς προπαγάνδας δρέπουν το Ισραήλ και ο δυτικός ιμπεριαλισμός στην επικίνδυνη πολεμική σύρραξη στη Λωρίδα της Γάζας με κίνδυνο επέκτασης του πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης, στον ευρύτερο αραβικό χώρο, αλλά και στον διεθνή. Η επιχειρηματολογία του Ισραήλ και των προστατών του επικεντρώνεται στο δικαίωμα του Ισραήλ, ως συγκροτημένου κράτους, να υπερασπίζει την ασφάλειά του από τις επιθέσεις της τρομοκρατικής Χαμάς, αλλά και να την εξαλείψει από προσώπου γης.
Απορία προκαλεί η ευκολία με την οποία τα ιδεολογικά επιτελεία του Ισραήλ και της Δύσης υιοθετούν μία προφανώς προσχηματική επιχειρηματολογία. Πρώτο, γιατί αν η δράση της Χαμάς είναι τρομοκρατική, τρομοκρατική με την κυριολεκτική έννοια και σε υπερθετικό βαθμό είναι και η δραστηριότητα του Ισραήλ ως κράτους-τρομοκράτη. Διότι αν η Χαμάς δεν δικαιούται να επιφέρει τρομοκρατικά πλήγματα στο λαό του Ισραήλ, με την ίδια λογική και σε πολλαπλάσιο βαθμό το Ισραήλ δεν δικαιούται να επιφέρει ευρύτερα και εξοντωτικά τρομοκρατικά πλήγματα στον παλαιστινιακό λαό και να τον εξοντώνει με μαζικούς βομβαρδισμούς, χωρίς να εξαιρούνται νοσοκομεία, σχολεία, εκκλησίες, ενώ η γενοκτονία του άμαχου πληθυσμού προωθείται συστηματικά και βάρβαρα με τη διακοπή νερού, ρεύματος και φαρμάκων από τους Ισραηλινούς…
Δεύτερο, η έννοια της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται, όχι σπάνια, καταχρηστικά από αντιδραστικές δυνάμεις, για να συγκαλύψουν και να δικαιολογήσουν την ακραία αντιδραστικότητά τους. Για παράδειγμα, στις χώρες που υπέταξαν οι Γερμανοί ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρούσαν τρομοκρατικές τις αντιστασιακές δυνάμεις και ως αντίποινα στις αντιστασιακές τους πράξεις επέβαλλαν πολλαπλάσιες εξοντωτικές ποινές με εκατόμβες νεκρών και μαζικές καταστροφές.
Σε δεκάδες περιοχές της χώρας μας οι Γερμανοί κατακτητές, θεωρώντας τρομοκρατία τη λαϊκή αντίσταση κατά των δυνάμεων κατοχής, επέβαλαν ασύμμετρες ποινές και ολοκαυτώματα σε πολλές περιοχές της υποδουλωμένης στους Γερμανούς χώρας μας (Καλάβρυτα, Δίστομο, Χορτιάτης, κ.α.).
Τρίτο, σε πολλές περιπτώσεις, μία θεωρούμενη ως τρομοκρατική πράξη απομονώνεται από μία ευρύτερη εχθρική σχέση και εμπόλεμη κατάσταση. Η επίθεση της Χαμάς στη νεανική γιορτή και η εκατόμβη νεκρών και αιχμαλώτων είναι τρομοκρατική πράξη, αλλά δεν είναι η αρχή του πολέμου Παλαιστινίων και Αράβων. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι παρά τον καταδικαστέο τρομοκρατικό χαρακτήρα του εγχειρήματος της Χαμάς, οι πράξεις τους ήταν προϊόν και αντίδραση στη συνεχόμενη και εντεινόμενη κατακτητική μανία των Ισραηλινών, που επί 70 χρόνια παραβιάζουν διεθνείς συμφωνίες και διαρκώς εκτοπίζουν τους Παλαιστίνιους από τα εδάφη τους. Και στην τρέχουσα αντιπαράθεση οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, λόγω της πικρής ιστορικής εμπειρίας, τους κατηγορούν τους Ισραηλινούς ότι τελικός στόχος τους δεν είναι η τιμωρία της Χαμάς, αλλά, όπως συνέβη και σε άλλες ιστορικές περιπτώσεις, η προσάρτηση της Γάζας και ο εποικισμός της από Ισραηλίτες.
Τέταρτο, από το 1948 έως την πρόσφατη κρίση, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ισραηλίτες με νέους εποικισμούς διαρκώς επεκτείνουν τα όρια του κράτους σε περιοχές των Παλαιστινίων, εκτοπίζοντάς τους σταδιακά από περιοχές που τους ανήκουν πατροπαράδοτα και έχουν επιδικαστεί σε αυτούς ακόμα και από διεθνείς Συμφωνίες του ΟΗΕ. Είναι άδικο και ανορθολογικό η τρομοκρατική πράξη της Χαμάς να απομονώνεται και να απολυτοποιείται και όχι να εντάσσεται, να εξετάζεται και να εκτιμάται στη διαχρονική αντιπαράθεση Παλαιστινίων και Ισραηλιτών και στη δίκαιη απόδοση ευθυνών σε αυτή τη σύγκρουση πρώτιστα στους Ισραηλίτες, που διαρκώς και με διάφορα προσχήματα εκτοπίζουν τους Παλαιστίνιους από τις πατρογονικές εστίες τους. Η διαχρονική αναδρομή στη σύγκρουση Παλαιστινίων-Ισραηλιτών επί 70 χρόνια είναι αναγκαία, γιατί αποδεικνύει εμπειρικά και ιστορικά ότι τη βασική ευθύνη για το διαχρονικό δράμα της Παλαιστίνης και του λαού της επωμίζεται ο διαρκής επεκτατισμός των Ισραηλιτών με δημιουργία διαρκώς νέων εποικισμών και εξαναγκασμό των Παλαιστινίων σε απομάκρυνση απ’ τον ιστορικό χώρο τους.
Πέμπτο, η κρατική νομιμοποίηση του Ισραήλ από τη Δύση έναντι της Χαμάς καθόλου δεν απαλλάσσει το Ισραήλ από εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου. Σύμφωνα με έγκριτους ποινικολόγους, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είτε διαπράττονται από οργανώσεις χωρίς κυβερνητικό χαρακτήρα, όπως η Χαμάς, είτε από επίσημες κυβερνήσεις, όπως η κυβέρνηση του Ισραήλ. Κριτήριο δεν είναι ο κρατικός ή ο μη κρατικός χαρακτήρας των οργανώσεων, όπως προτείνουν η ιμπεριαλιστική Δύση και το Ισραήλ, αλλά η πολιτική που στρέφεται κατά αμάχων, θρησκευτικών ή εθνικών μειονοτήτων σε περίοδο πολέμου αλλά και ειρήνης και γενικότερα οι σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων — όπως η σκόπιμη δολοφονία, η πρόκληση πόνου, άσκοπες καταστροφές περιουσιών, η εκδίωξη πολιτών από τον τόπο κατοικίας τους, η παραβίαση νόμων και εθίμων, όπως ορίζονται από τη διεθνή Σύμβαση της Γενεύης ή το διεθνές εθιμικό δίκαιο, που αφορούν την ανθρωπιστική διαχείριση των θυμάτων πολέμου.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου