"Με τον εργάτη" αυτοί που κατάργησαν το 8ωρο και νομοθέτησαν εναντίον κάθε εργασιακού δικαιώματος

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Κωστή Χατζηδάκη, τον υπουργό Εργασίας που νομοθέτησε την κατάργηση σειράς εργασιακών δικαιωμάτων | EUROKINISSI

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε να δηλώσει ότι η κυβέρνησή του "αγωνίστηκε για τα συμφέροντα των εργαζομένων", παρότι νομοθέτησε εναντίον κάθε εργασιακού δικαιώματος.

 

 

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Και όμως συνέβη: Στον προεκλογικό οίστρο της περιόδου ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε χθες, την Εργατική Πρωτομαγιά, να δηλώσει η Ν.Δ επί της ηγεσίας του είναι το κόμμα που «αγωνίστηκε για τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Παρά το ότι η απερχόμενη κυβέρνηση ήταν αυτή που κατάργησε το 8ωρο και προχώρησε σε δεκάδες νομοθετήματα υπονόμευσης των εργασιακών δικαιωμάτων!

Χαρακτηριστική είναι η φράση που είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέροντας πως «μιας και σήμερα είναι Πρωτομαγιά -η μέρα των εργαζομένων- είναι ίσως και μια ευκαιρία να σκεφτούμε τελικά ποιο είναι το κόμμα, ποια είναι η παράταξη, ποια είναι η κυβέρνηση που αγωνίστηκε για τα συμφέροντα των εργαζόμενων».

Αυτά μάλιστα μόλις λίγες ημέρες μετά το αποκαλυπτικό βίντεο στο οποίο εργοδότης, παρουσία του υπουργού Ανάπτυξης Άδωνι Γεωργιάδη, εκβιάζει εργαζόμενους προκειμένου να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία στις εκλογές.

Η δήλωση του πρωθυπουργού για την Εργατική Πρωτομαγιά, όπως και ανάλογες πρωτοβουλίες του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν αφορμή προκειμένου να υπενθυμιστούν ορισμένες μόνον από τις πάμπολλες νομοθετικές παρεμβάσεις ή τα στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής σχετικά με τα εργασιακά – συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αφού για τα θέματα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε πλούσιο νομοθετικό έργο από τον Ιούλιο του 2019 έως και τον Απρίλιο του 2023.

Ας δούμε κάποια από αυτά:

Η Νέα Δημοκρατία πιστώνεται κατά την διάρκεια της διακυβέρνησής με την κατάργηση του 8ωρου. Δηλαδή του αιτήματος – σύμβολο της Πρωτομαγιάς, που εμμέσως πλην σαφώς, καταργήθηκε με το νομοσχέδιο που εισηγήθηκε ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης και ψηφίστηκε πριν περίπου 2 χρόνια, τον Ιούνιο του 2021. Με βάση τις διατάξεις του νομοσχεδίου για τον χρόνο εργασίας, πλέον είναι δυνατή η κατάτμηση του χρόνου εργασίας σε 6μηνιαία βάση. Ως όριο τίθενται οι 10 ώρες εργασίας ημερησίως που όμως και αυτές μπορούν να καταστρατηγηθούν μέσω της υπερ-εργασίας.

Ενδεικτικό είναι πως για το συγκεκριμένο άρθρο εκτός από τα εργατικά συνδικάτα που απαίτησαν την κατάργησή του, ενστάσεις είχε ακόμη και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής εστιάζοντας στο ότι η 6μηνιαία διευθέτηση μπορεί να προκύψει μετά από «διαπραγμάτευση» ανάμεσα στον εργαζόμενο ατομικά και την εκάστοτε επιχείρηση. Επίσης στις ίδιες διατάξεις προστέθηκε και ο "θεσμός" των απλήρωτων υπερωριών.

Αγωνιστής για τα δικαιώματα των εργαζομένων δηλώνει τώρα ο πρωθυπουργός παρότι επί της διακυβέρνησής του καταργήθηκε το 8ωρο |  EUROKINISSI

Επίσης η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχώρησε στην «αναμόρφωση», αλλά επί της ουσίας στην κατάργηση του νόμου 1264/82. Του εμβληματικού εργασιακού νόμου των πρώτων χρόνων της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις και την συνδικαλιστική δράση. Πρόκειται για ένα νομοθέτημα που θεωρήθηκε πρωτοπόρο την περίοδο που ψηφίστηκε και διατηρήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του από όλες τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Κώστα Καραμανλή, του Αντώνη Σαμαρά ακόμη και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Η Νέα Δημοκρατία ενίσχυσε το «νομικό οπλοστάσιο» με βάση το οποίο οι απεργίες κρίνονται παράνομες, καταχρηστικές ή και τα δύο, με το προαναφερθέν νομοσχέδιο του Κ.Χατζηδάκη. Κατέστησε έτσι ακόμη πιο δυσχερή την άσκηση του απεργιακού δικαιώματος ενώ ήδη με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία οι απεργίες κρίνονταν παράνομες από τα δικαστήρια σε ποσοστά μεγαλύτερα του 90%. Μάλιστα η κυβέρνηση κατέστησε σαφές ότι δεν ψήφισε τις συγκεκριμένες διατάξεις απλά για …να υπάρχουν αλλά για να τις εφαρμόσει και μάλιστα άμεσα. Είναι χαρακτηριστικές επ’ αυτού οι απανωτές προσφυγές ενάντια σε απεργίες των εκπαιδευτικών από την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως.

Η κυβέρνηση προχώρησε σε δύο αυξήσεις του κατώτατου μισθού, αφού πρώτα είχε διαμορφώσει συνθήκες ώστε η απώλεια της αγοραστικής δύναμης να είναι πολλαπλάσια. Παρόλα αυτά συνεχίζει να στηρίζει την επιχειρηματολογία της σχετικά με το ότι είναι «φιλεργατικό» κόμμα σε αυτές τις πρωτοβουλίες που είχαν ως αποτέλεσμα ο κατώτατος μισθός να διαμορφωθεί στο τέλος του έτους στα 780 ευρώ μεικτά. Όμως οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες ελήφθησαν σε μία περίοδο ακραίας ακρίβειας, συνδεόμενη προφανώς και με την διατήρηση της υψηλής έμμεσης φορολογίας που πρωτίστως θίγει τον κόσμο της εργασίας. Θυμίζουμε ότι οι αυξήσεις στα ήδη βασικής κατανάλωσης εκτιμώνται γύρω στο 18% ενώ η απώλεια αγοραστικής δύναμης σε όσους αμείβονται με τις κατώτερες αποδοχές υπολογίζεται κοντά στο 40% σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ.

Σχετικά πρόσφατα, μόλις τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προώθησε νομοθετικά και την υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων των ναυτεργατών. Αυτό επιτεύχθηκε με την αναμόρφωση του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου που εισηγήθηκε στην Βουλή ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας, Γιάννης Πλακιωτάκης. Εκεί προβλέπεται πως η συλλογικές συμβάσεις του κλάδου θα αντικατασταθούν από την Διεθνή Σύμβαση Ναυτικής Εργασίας. Στα παραπάνω μπορούν να προστεθούν και παρεμβάσεις άλλων υπουργείων, πλην αυτών του υπουργείου Εργασίας που ενίσχυσαν το πλέγμα του περιορισμού των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων: Όπως οι νομοθετικές ρυθμίσεις του υπουργείου Ανάπτυξης σχετικά με την διεύρυνση της εργασίας τις Κυριακές για τα εμπορικά καταστήματα.

Αξίζει να μνημονευθεί και ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ξεκίνησε την νομοθετική της πρακτική για τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων. Η πρώτη νομοθετική της παρέμβαση πραγματοποιήθηκε μόλις ένα μήνα μετά την έλευσή της στην εξουσία τον Αύγουστο το 2019. Ήταν στις 9 Αυγούστου όταν ο τότε υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, κατέθεσε μόλις μισή ώρα πριν την λήξη της συζήτησης νομοσχεδίου στην Βουλή ένα «πακέτο» τροπολογίων με τον οποίο μεταξύ άλλων καταργούνταν η υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν τις απολύσεις εργαζομένων όπως και οι διατάξεις που προέβλεπαν ευθύνες των εργολάβων σε περιπτώσεις παραβίασης εργασιακών δικαιωμάτων εργολαβικών εργαζομένων.

Τέλος να επισημανθεί ότι στο προεκλογικό της πρόγραμμα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει την παραμικρή αναφορά στο ζήτημα της επαναφοράς του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων. Θυμίζουμε ότι εν λόγω θεσμός όπως και οι προβλέψεις για την υποχρεωτική εφαρμογή του (π.χ διαιτησία) καταργήθηκε την περίοδο των μνημονίων. Αυτά ενώ και η επιθεώρηση εργασίας έχει μετατραπεί από κρατική υπηρεσία με την ευθύνη του κράτους σε ανεξάρτητη αρχή με ότι αυτό σημαίνει για την κυβερνητική ευθύνη σχετικά με την εφαρμογή της εργασιακής νομοθεσίας.

ΠΗΓΗ