Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΥΡΙΛΛΑ
Ακριβώς τη ημέρα των εκλογών και πριν ακόμα κλείσουν οι κάλπες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας εμφανίστηκε με άρθρο του στην Καθημερινή, το οποίο φέρει τον εξαιρετικό για την ειλικρίνειά του τίτλο “Τί πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση στην οικονομία”…
Νομίζει, κανείς, ότι οι υποδείξεις του κ. τραπεζίτη απευθύνονται μόνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ακόμα χειρότερα; Νομίζει κανείς ότι μία άλλη κυβέρνηση αυτοπροσδιοριζόμενη λιγότερο “δεξιά”, “κεντροδεξιά”, “κεντρώα”, “κεντροαριστερά”, “λίγο πιο δεξιά από αριστερά”, “λίγο πιο κέντρο, αλλά προς τα δεξιά” κ.ο.κ, μία κυβέρνηση, λοιπόν, όλων αυτών των συσκοτιστικών γεωγραφικών προσδιορισμών σε βαθμό θλιβερής παρωδίας, θα είχε να εφαρμόσει κάτι διαφορετικό από τα όρια που θέτει ο απευθείας συνομιλητής των επιχειρηματικών ομίλων και των αφεντικών;
Ορια, μάλιστα, που έχει φροντίσει να τα θέσει ήδη πριν τις εκλογές “συμμαζεύοντας” τα ταξίματα των υποψήφιων πρωθυπουργών και διαμηνύοντας “κύριοι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος”.
Βεβαίως, όσο διαρκούσε η προεκλογική περίοδος δεν θα μπορούσε βέβαια να πει “τί πρέπει και οφείλει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση”. Να υπάρχει και λίγο τακτ.
Το ανέλυσε όμως μεσούσης της ημέρας των εκλογών. Διότι, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, ο οικονομικός απολογισμός πρέπει να είναι ο ίδιος – να μη θιγούν τα κέρδη.
Και δείτε τί ακριβώς λέει… Αφού διαπιστώνει “σημαντική πρόοδο” στην ελληνική οικονομία, παρουσιάζει και τους λόγους της προόδου, οι οποίοι είναι: “επίπονη δημοσιονομική προσαρμογή, ριζική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, εκτεταμένες και δύσκολες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών, στο ασφαλιστικό σύστημα, στο φορολογικό σύστημα, καθώς και εκτεταμένη αναδιάρθρωσης και κεφαλαιακή ενίσχυσης του τραπεζικού τομέα.”
Δηλαδή, με απλά λόγια… η οικονομία προοδεύει, επειδή καταποντίστηκαν οι μισθοί, διαλύθηκαν τα ωράρια, τσακίστηκαν τα εργασιακά δικαιώματα, οδηγήθηκαν στην απελπισία οι συνταξιούχοι και μπουκώθηκαν με χρήμα οι τράπεζες.
Κι αφού μνημονεύει τί έγινε στο παρελθόν – και προφανώς δεν εννοεί τα τελευταία 4 χρόνια! – απαριθμεί και τί χρειάζεται να γίνει στο μέλλον ώστε να μην κινδυνεύσουν στο ελάχιστο τα χρηματιστήριά τους. Στη πραγματικότητα ρίχνει την τροχειοδηκτική βολή για την νέα αντιλαϊκή κούρσα… και τη ρίχνει πριν ακόμα ο ελληνικός λαός μάθει το εκλογικό αποτέλεσμα!
Διαβάζουμε, λοιπόν, για μέτρα αντιμετώπισης της «μικρής συμμετοχής γυναικών και νέων στην αγορά εργασίας». Τί βρίσκεται πίσω από τις γραμμές; Νέες στρατιές ευέλικτων εργαζόμενων, ωράρια λάστιχο και μισθούς ελάχιστους, όπου όλα αυτά βαφτίζονται “ενίσχυση της απασχόλησης”, “ευελιξία” και “εξισορρόπηση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή”. Παραμύθια, ούτε για μικρά παιδιά… ο τραπεζίτης περιγράφει νέα εργασιακά Νταχάου.
Διαβάζουμε, για «ολιγοπωλιακές συνθήκες σε συγκεκριμένες αγορές αγαθών και υπηρεσιών». Δηλαδή δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στα δημόσια αγαθά και τις κοινωνικές ανάγκες. Ο τραπεζίτης μιλάει για κοινωνικό Μεσαίωνα.
Διαβάζουμε για «ελλείψεις το λεγόμενο «τρίγωνο της γνώσης» (παιδεία – έρευνα – καινοτομία)”. Να περιμένουμε τη διάλυση των Πανεπιστημίων και την απόλυτη πρόσδεσή στους στις επιχειρηματικές ανάγκες. Να περιμένουμε δημόσια σχολεία – αποθήκες παιδιών χωρίς γνώση, μόνο με δεξιότητες, να περιμένουμε στρατιές νέων να αλέθονται στη μηχανή των κερδών. Ο τραπεζίτης μιλάει για την επόμενη στρατιά μισθωτών σκλάβων.
Αυτά να περιμένουμε. Οπως ακριβώς τα λέει ο τραπεζίτης. Και τα έλεγε προς όλους… θριαμβευτές και ηττημένους.
*****
-ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου