Στις 17 Μαΐου, η διοίκηση της προσφυγικής δομής στο Μαυροβούνι της Λέσβου, δομή η οποία χρηματοδοτείται από την ΕΕ, ενημέρωσε ξαφνικά τους διαμένοντες ότι σταματάει η διανομή φαγητού σε όσους και όσες έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες, καθώς και σε όσους και όσες έχουν λάβει απορριπτική απόφαση σε δεύτερο βαθμό στα αιτήματα ασύλου τους. Η απόφαση εφαρμόστηκε από την ίδια μέρα.
Στη Λέσβο, οι άνθρωποι που πλήττονται από την απόφαση αυτή είναι τουλάχιστον 570 άτομα, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 350 αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και περισσότεροι από 140 αιτούντες/ούσες άσυλο που έχουν λάβει απορριπτικές αποφάσεις. Εξαιρούνται προς το παρόν περίπου άλλα 200 παιδιά που εξακολουθούν να σιτίζονται, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους όχι.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που λαμβάνουν απορριπτικές αποφάσεις βρίσκονται σε ένα καθεστώς limbo, καθώς τα αιτήματά τους κρίνονται ως απαράδεκτα με βάση της εφαρμογής έννοιας της ασφαλούς τρίτης χώρας για την Τουρκία. Ωστόσο, η Τουρκία δε δέχεται επανεισδοχές, ενώ η ίδια η πρόσληψη της ως «ασφαλής τρίτη χώρα» αμφισβητείται νομικά, και από την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, και αναμένεται σχετική απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης, η πολιτική της κυβέρνησης απαιτεί άμεση αυτονομία και αυτάρκεια από τους ανθρώπους στους οποίους χορηγείται καθεστώς διεθνούς προστασίας, χωρίς να έχουν αντιμετωπιστεί τα χρονίζοντα νομικά και πρακτικά εμπόδια στην πρόσβαση σε κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα. Συνεπώς υφίστανται διακριτική μεταχείριση σε σχέση με τους Έλληνες πολίτες ως προς την πρόσβαση στην κοινωνική πρόνοια και εκ των πραγμάτων αποκλεισμό από τις περισσότερες μορφές της. Η πρόσφατη στέρηση τροφής στις προσφυγικές δομές συνιστά ένα ακόμα κομμάτι σε αυτό το παζλ.
Η Έφη Λατσούδη, ακτιβίστρια στη Λέσβο και εργαζόμενη στην Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο, δήλωσε «Η εμπειρία μας στο πεδίο μας φέρνει καθημερινά σε επαφή με μια εχθρική πολιτική ενάντια σε μετανάστες/ριες και πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν στη χώρα, αιτούνται άσυλο ή αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες. Σε κάθε βήμα αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσκολίες που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή, την υγεία και πάνω από όλα την αξιοπρέπειά τους. Η διαδρομή τους στην Ελλάδα, όπου έρχονται αναζητώντας προστασία, είναι μια διαρκής απειλή, η οποία δε σταματά ούτε με την απόκτηση προσφυγικού καθεστώτος. Βρίσκουν όλες τις πόρτες κλειστές, χωρίς πολιτική ενσωμάτωσης και χωρίς υποστηρικτικούς μηχανισμούς. Η παραμονή στα κλειστά κέντρα για όποιον δεν καταφέρει να αποχωρήσει από την Ελλάδα μοιάζει μονόδρομος. Δεν υπάρχει υποστήριξη στην αναζήτηση κατοικίας, εργασίας, παροχής ιατρικής βοήθειας και κάλυψης βασικών αναγκών για τους αιτούντες άσυλο και τους αναγνωρισμένους. Πολλά κενά καλύπτονται από τη συρρικνωμένη και κατασυκοφαντημένη δράση της κοινωνίας των πολιτών. Η διακοπή της σίτισης με αιχμές από την κυβέρνηση ότι “δεν έτρωγαν το φαγητό” ή ότι “φτάνει το φαγητό που δίνουν τώρα” είναι ένα ακόμα τιμωρητικό μέτρο προς ανθρώπους που παγιδεύτηκαν στην Ελλάδα.»
Είναι γνωστό το σοβαρό πρόβλημα που επικρατεί στις προσφυγικές δομές ως προς τη χαμηλή ποιότητα και την ανεπαρκή ποσότητα του φαγητού. Η κοινωνία των πολιτών δραστηριοποιείται ήδη τα τελευταία χρόνια για να καλύπτει τα «κενά» σε διατροφή για ειδικές ομάδες, βρέφη, ευπαθείς οικογένειες και εγκυμονούσες. Η σημερινή στέρηση τροφής επιβαρύνει ακόμα περισσότερο ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν καθημερινά μέσα σε συνθήκη ακραίας ανασφάλειας.
Ταυτόχρονα, η απόφαση αυτή πυροδοτεί εντάσεις, εντείνει την επιτήρηση και καταστολή, και δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη ζωή στις δομές. Ενδεικτικά, η διανομή φαγητού την πρώτη μέρα μετά την απόφαση έγινε με παρουσία κλούβας της αστυνομίας. On May 17, the management of the EU-funded refugee structure in Mavrovouni, Lesvos, suddenly informed the residents that the food distribution would stop for those who have been recognised as refugees, as well as for those whose asylum application is rejected at second instance. The decision was implemented from the very same day. On Lesvos, the people affected by this decision are at least 570, including at least 350 recognised refugees and more than 140 asylum seekers who have received rejection decisions. About another 200 children are currently excluded and are still given food, while the rest of their family members do not receive any. It should be noted that a large percentage of people who receive rejection decisions are in a limbo status, as their requestshave been rejected as inadmissible based on the application of the safe third country concept regarding Turkey. However, Turkey does not accept readmissions, while the legality of the "safe third country" concept is contested, including by the recent decision of the Greek Council of State, and while a relevant decision of the Court of Justice of the European Union is pending. Also, the Greek government maintains a policy expecting immediate autonomy and self-sufficiency from people granted international protection, without having addressed chronic legal and practical barriers to access to basic socio-economic rights. Consequently, they are discriminated against in relation to Greek citizens in terms of access to social welfare and are de facto excluded from most of its forms. The recent deprivation of food in the refugee structures is another piece in this puzzle. Efi Latsoudi, activist in Lesvos working at Refugee Support Aegean, said that "Our experience in the field brings us daily into contact with a hostile policy against migrants and refugees who try to reach the country, who apply for asylum or are recognised as refugees. At every step they face insurmountable difficulties that endanger their lives, their health and above all their dignity. Their journey to Greece, where they come seeking protection, constitutes a constant threat, which does not end even if they get a refugee status. They find all doors closed, no integration policy and no support mechanisms. Staying in the closed centers for those who do not manage to leave Greece seems like a one-way street. There is no support in finding housing, work, medical assistance and meeting basic needs for asylum seekers and those who are recognised. The shrunken and discredited action of civil society covers many gaps. Stopping feeding with the government implying that "they didn't eat the food" or that "the food they are giving now is enough" is another punitive measure towards people who were trapped in Greece." The serious problem prevailing in the refugee structures regarding the low quality and insufficient quantity of food is well-known. Civil society has already been active in recent years to cover the "gaps" in nutrition for special groups, infants, vulnerable families and pregnant women. The current food deprivation burdens even more people who struggle to survive daily in conditions of extreme insecurity. At the same time, this decision ignites tensions, intensifies surveillance and repression, and makes life in the structures even more difficult. Indicatively, the food distribution on the first day after the decision was made with the presence of a police van.-ΣΧΕΤΙΚΗ και η πρόσφατη ανάρτηση στο blog μας: Η κυβέρνηση υποβάλλει στο μαρτύριο της πείνας τους πρόσφυγες που διαμένουν σε καμπ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου