Η Μαύρη διεθνής: Από τον Ντούγκιν στην Μελόνι

ΓΡΑΦΕΙ Ο  ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) 

Η αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια επιρροή της ακρο­δεξιάς μάλλον οφείλεται σε ένα ρεύμα ενάντια στο κα­τεστημένο σύστημα διακυβέρνησης των ευρωπαϊκών κρατών και όχι στη φασιστική ιδεολογία αυτή καθαυτή. H πολυδιαφημισμένη ΟΝΕ δεν έφερε την αναμενόμενη οικονομική ανάκαμψη στους λαούς της Ευρώπης, αντίθετα προκάλεσε απορρύθμιση των οικονομιών των κρατών – μελών, με αποτέλεσμα την λιτότητα, την ανεργία και την τρομακτική ακρίβεια ενώ οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές συνταγές των Βρυξελλών, που εφαρμόστηκαν,  μετά την έναρξη της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης του 2008 είναι στη ρίζα του κακού μαζί με την προσφυγική κρίση. Ταυτόχρονα ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία και η επερχόμενη  ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση τροφοδοτούν την αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια.

Σωστές οι παραπάνω διατυπώσεις, μόνο που σε αυτές τις κοινοτοπίες θα πρέπει να προσθέσουμε την προσωπική και οικογενειακή ανασφάλεια που προκαλεί η αύξηση της εγκληματικότητας, οι  ληστείες, οι σεξουαλικές επίθεσης, η διακίνηση ναρκωτικών, η σύγκρουση μεταξύ εγκληματικών συμμοριών, μα και μεταξύ μεταναστών διαφορετικών εθνικοτήτων, οι συνεχείς αναταραχές στους θύλακες των μεταναστών, (όπως συμβαίνει σε Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Γαλλία) την γκετοποίηση και την περιχαράκωση κυρίως μουσουλμάνων που δημιουργούν μια παράλληλη κοινωνία κ.α. Αυτά τα προβλήματα είναι ορατά και άμεσα και δεν επιτρέπεται να τα εξωραΐζουμε γιατί  σε αυτό το στάδιο, όπου πολλοί βιώνουν την χειρότερη υποβάθμιση της ζωής τους, η διαμόρφωση των συνθηκών για να γιγαντωθούν τα ολοκληρωτικά κινήματα, είναι νομοτελειακό γεγονός!

Όμως εάν κάποιος επιχειρήσει να αναζητήσει ένα όρο που θα περιγράφει έστω σχετικά τον φασισμό ή την «άκρα δεξιά» θα ανακαλύψει την αδυναμία συμφωνίας ενός κοινά συμμεριζόμενου όρου που να περιγράφει επαρκώς τις ιδιαιτερότητες αυτών των φαινομένων. Τα σημεία αναφοράς είναι θολά και υπάρχει ιδεολογική σύγχυση στην πλειοψηφία του κόσμου για το ποιος είναι τι, ενώ η κατάχρηση του όρου φασισμός καθιστά δυσχερή την συναγωγή ερμηνευτικών γενικών κριτηρίων. Βέβαια, είναι προτιμότερο να τον ψάχνει κανείς παρά να τον παραμελεί.

Οι βασικές θεματικές όπως: ρατσισμός, ισλαμοφοβία, αντισημιτισμός, εθνικισμός, συνωμοσιολογία, ενώ είναι λειτουργικές ως προς την μαζικοποίηση του ακροατηρίου, δεν επαρκούν ούτε και κατορθώνουν να συλλάβουν την πολιτική ιδεολογία, αν υπάρχει τέτοια, του φαινομένου. Γιατί αφενός τα μορφώματα αυτά εξωραΐζουν τις πολιτικές επιδιώξεις τους  για να μη θυμίζουν τον κλασικό φασισμό, αφετέρου υπάρχουν τόσες πολλές εθνικές «ακροδεξιές»  που, αν και αλληλοδιαπλέκονται, η καθεμία έχει την δική της ιδιαίτερη ανάδελφη εθνικολαϊκίστικη  «λογική».   

Σύμπνοια υπάρχει στην κοινή επιδίωξη τους  ο καπιταλισμός να είναι αποκλειστικά εθνικός, εξ ου και η εχθρότητά τους απέναντι στην παγκοσμιοποίηση που ορίζει τις τύχες του κόσμου από κάποια  απρόσιτα, σκοτεινά αλλά αόριστα νεοταξίτικα κέντρα, και να διώξουν από την εθνική εξουσία τις διεφθαρμένες και αποκομμένες από τον λαό, ελίτ.  Η συνωμοσιολογία, η απελευθέρωση των ενστίκτων και η σκουπιδιάρικη φαντασία καθιστά κύριο της «αλήθειας» τον «αμόλυντο» και «αθώο» λαό που ως αποστολή έχει να εξοντώσει την εξ ορισμού προδοτική και διεφθαρμένη πολιτική οικονομική πνευματική ελίτ. Να τα δυο ομογενοποιημένα κοινωνικά στρατόπεδα ενάρετος λαός εναντίων των ελίτ που απεργάζονται μυστικά μέσα σε μασονικές στοές, σχέδια εξαπάτησης του!  

Ταυτόχρονα ο λαός για την ακροδεξιά αποτελεί μια οντότητα ένα ομοιογενές και απαράλλαχτο πολιτισμικό υπόβαθρο. Δηλαδή η έννοια της εθνικής καθαρότητας και η προστασία της από ξένες μολυσματικές παρουσίες αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό αυτών των ομάδων, ένα χαρακτηριστικό που έχει ως βάση τον μύθο του ομοιογενούς έθνους, π.χ.: μονοπολιτισμική Ελλάδα.

Για τη νέα ακροδεξιά οι ανοικτές κοινωνίες δηλαδή η συνύπαρξη πολλών πολιτισμών στην ίδια χώρα, και η αλληλεπίδραση μεταξύ τους, ισοδυναμεί με «γενοκτονία του έθνους». Σύμφωνα με τον Γάλλο νέο-φασίστα ακαδημαϊκό, φιλόσοφο και επικεφαλής «think tank» «G.R.E.C.E.», (Groupement de recherche et d’etudes pour la civilisation europeenne – «Ένωση Έρευνας και Μελέτης του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού),  Αλαίν ντε Μπενουά (Alain de Benoist): «Από το τέλος του Β’ παγκόσμιου πολέμου και ιδιαίτερα σήμερα, διαπιστώνουμε ένα αξιοσημείωτο κύμα τυποποίησης και ισοπεδωτισμού… Αυτό το κύμα ισοπεδωτισμού έχει σχέση με τις προόδους της κυρίαρχης εξισωτικής ιδεολογίας, η οποία θεωρεί ότι οι διαφορές μεταξύ ανθρώπων και πολιτισμών είναι παροδικές ή ήσσονες και κατά φυσική συνέπεια έχει τάση να μη συγκινείται καθόλου από την προϊούσα διάβρωση των διαφορετικών πολιτισμών. (…) Απέναντι σ’ αυτό το κύμα δεν μπορούμε να ελπίζουμε παρά στην κατάφαση των συλλογικών ιδιαιτεροτήτων, στην πνευματική επανοικειοποίηση των παραδόσεων, στην καθαρή συνείδηση των πολιτισμικών ριζών και ιδιαιτεροτήτων. (…) Ποντάρουμε στο τσάκισμα του ενιαίου μοντέλου, είτε διά μέσου της γέννησης των περιφερειακών γλωσσών είτε διά μέσου της κατάφασης των εθνικών μειονοτήτων είτε φαινομένων τόσο ποικίλων όσο η αποαποικιοποίηση, η κατάφαση της μαύρης φυλής, ο πολιτικός πλουραλισμός των χωρών του Τρίτου Κόσμου, η αναγέννηση ενός λατινοαμερικανικού πολιτισμού, η ανάδυση ενός ισλαμικού πολιτισμού, κλπ.»  (Ιός: Το θινκ τανκ του σύγχρονου ρατσισμού, Ελευθεροτυπία 5 Μαρτίου 2000)

Με άλλα λόγια :«Όπως σωστά είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, σε 20 χρόνια από τώρα, η Γαλλία θα έχει γίνει αποικία των πρώην αποικιών της» είχε δηλώσει η Marine Le Pen  (INSTITUTE OF MODERN RUSSIA: Putin’s Far-Right Friends in Europe 16 Ιανουαρίου 2014)

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η ιδεολογικο-πολιτική δεσπόζουσα του νέου φασισμού δεν συγκροτείται πλέον από το σχήμα της ανισότητας μεταξύ ανωτέρων και κατωτέρων φυλών, αλλά από ένα ιδιάζον χαρακτηριστικό: ο νεοφασισμός διαφοροποιείται από τον προκάτοχο του καθώς προβάλει, όχι τον βιολογικό ρατσισμό αλλά τις πολιτισμικές διαφορές για να απορρίπτει τους «ξένους». Δηλαδή προάγει μια  μανιχαϊστική  θεώρηση του κόσμου με σαφή διαχωρισμό «ημών» και των «άλλων».  Οι πολιτικές των ανοικτών κοινωνιών εκλαμβάνονται ως μάστιγα που συνθλίβει την μοναδικότητα του έθνους, καθώς προωθεί την δημιουργία μιγαδικών κοινωνιών και ταυτόχρονα πολτοποιεί την μοναδικότητα της ταυτότητας, της παράδοσης, των πολιτισμικών ριζών και των εθνικών ιδιαιτεροτήτων.

Το δυστύχημα είναι η εκμετάλλευση αυτής της ρητορικής από δημαγωγούς όπως: η νοσταλγός του Μουσολίνι, Τζόρτζια Μελόνι, ο «ηγεμών» της Ουγγαρίας  Βίκτορ Όρμπαν  ο πρώην (;) σκίνχεντ Σουηδός Τζίμι Άκεσον, η Μαρίν Λε Πεν ή η εγκληματική κλίκα Μιχαλολιάκου – Κασιδιάρη – Λαγού, είναι ικανή να απελευθερώσει βίαια συναισθήματα με καταστροφικές συνέπειες.

Είναι οφθαλμοφανές πως η προσφυγική κρίση και ο τονισμός από τα φασιστικά μορφώματα υπαρκτών παραγόντων όπως: επικέντρωση στον εχθρό του έθνους «λαθρομετανάστη», ή του αλλόθρησκου ισλαμιστή που απειλεί τις κοσμικές αξίες του δυτικού πολιτισμού,  ανόδου της εγκληματικότητας, και εκμετάλλευση του φόβου, της ανασφάλειας και της ανησυχίας των «ιθαγενών», τους προσέφερε ευρεία αποδοχή. Στην ταυτοτική απειλή που λάνσαραν  τα ακροδεξιά μορφώματα οφείλεται η μεγάλη εκλογική τους επιτυχία σε Σουηδία, Ιταλία, Πολωνία Ουγγαρία, Αυστρία κτλ. Θεωρώ όμως πως αφενός δεν μπορούμε να  απαγορεύσουμε το έθνος, ούτε να  διαλύσουμε την θρησκεία, ούτε να μεταβάλουμε τις κοινά αποδεκτές κοσμικές αξίες, αφετέρου το να απορρίψουμε κάθε κριτική στο προσφυγικό πρόβλημα και στην υπαρκτή βαρβαρότητα από τα «κάτω» στο όνομα της χρήσης τους από τους φασίστες σημαίνει ότι τους προσφέρουμε ένα ανέλπιστο πλεονέκτημα: να αναγάγουν τον μετανάστη στον κύριο συντελεστή της εγκληματικότητας και της αλλοίωσης της χριστιανικής φυσιογνωμίας του έθνους ή, κατά περίπτωση, της  χριστιανικής Ευρώπης!

Ο εθνοκεντρισμός που αναβιώνει στα κράτη-μέλη της ΕΕ οδήγησε τον Ιούλιο του 2021 σε μια ακροδεξιά συμμαχία: 15 κόμματα από 14 χώρες εξέδωσαν κοινή δήλωση με την οποία ζητούν μια ΕΕ βασισμένη σε κυρίαρχα κράτη μέλη αντί για μια ομοσπονδιακή ΕΕ: «Πιστεύουμε ότι η ευρωπαϊκή συνεργασία μπορεί να είναι χρήσιμη και σε ορισμένες περιπτώσεις απαραίτητη, αλλά μόνο στη βάση ελεύθερων εθνών που συνεργάζονται μεταξύ τους με ελεύθερο τρόπο. Όχι λοιπόν αυτό που έχει γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα δικαιοκρατικό σύστημα ενσωματωμένο αυστηρό σύστημα τιμωρίας, ένα εθνικό κράτος πάνω από όλα τα άλλα. Αυτή δεν είναι η ευρωπαϊκή συνεργασία που θέλουμε. Θέλουμε εναλλακτική λύση και πιστεύουμε ότι η ευρωπαϊκή συνεργασία επιφέρει μια καλύτερη ένωση» Euronews: Με ανίερη συμμαχία ενισχύεται η ακροδεξιά στην Ευρώπη.

Πίσω από τη δήλωση είναι το πολωνικό κυβερνών κόμμα PiS του Γιάροσλαβ Κατσίνσκι, το Fidesz του Ούγγρου Πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, τo Rassemblement Νational  της Μαρίν Λεπέν, η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, οι ομοϊδεάτες του Μουσολίνι με επικεφαλής την Τζόρτζια Μελόνι, το ισπανικό Vox, η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου… Το κοινό χαρακτηριστικό των  δυνάμεων αυτών είναι πως προωθούν ένα κράμα εθνικοκρατικού καπιταλισμού με ελεύθερη αγορά σε οικονομικό επίπεδο και  αυταρχικό υπερεθνικισμό σε πολιτικό επίπεδο.    

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που διάφορα φασιστικά μορφώματα συνενώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του αντιπαγκοσμιοποιητικού, αντιφιλελεύθερου και αντί πολυπολιτισμικού συνωμοσιολογικού, λόγου: Τον Μάρτιο του 2015, δέκα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής η οποία εκπροσωπήθηκε  από τον Ελευθέριο Συναδινό και Γεώργιο Επιτήδειο, κλήθηκαν στην Αγία Πετρούπολη στο «Ρωσικό Συντηρητικό Διεθνές Φόρουμ», με πρωτοβουλία του ακροδεξιού κόμματος Rodina, ή αλλιώς Motherland  (Πατρίδα), το οποίο προβάλλει την Ρωσία ως «Ορθόδοξη χριστιανική δύναμη» την Μόσχα ως «Τρίτη Ρώμη» και  βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το κυβερνητικό κόμμα του Πούτιν, Ενωμένη Ρωσία.

Ειρήσθω εν παρόδω  θεωρώ σημαντικό να θυμηθούμε ότι η εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου του Κασιδιάρη και του Λαγού διατηρούσε προνομιακές σχέσεις με τον  ηγέτη του «Ευρασιατικού Κινήματος», μέλος της αντισημιτικής ομάδας Παμιάτ, μέλος ομάδας συμβούλων του προέδρου της Δούμας Σεργκέι Ναρίσκιν (και όχι του Πούτιν όπως συχνά πυκνά γράφεται στην Ελλάδα), και επικεφαλής της έδρας Κοινωνιολογίας των Διεθνών Σχέσεων του πανεπιστημίου της Μόσχας, Αλεξάντερ Ντούγκιν. Μάλιστα η Ελένη Ζαρούλια και ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος επισκέφτηκαν την Μόσχα το καλοκαίρι του 2014 καλεσμένοι από τον Αλεξάντερ Ντούγκιν. Άλλωστε για  εγκληματική οργάνωση του Μιχαλολιάκου η «αλλαγή του γεωστρατηγικού προσανατολισμού και η στροφή προς την Ρωσία» επιβάλλεται  «ως μόνη εφικτή λύση για να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά των τοκογλύφων».  (Το Βήμα: Η Ρωσία, η Χρυσή Αυγή και οι οπαδοί του… Μόσκοβου 13 Απριλίου 2014)

Το συνέδριο σκοπό αφενός  να προβάλει τη Ρωσία ως το τελευταίο φρούριο του χριστιανικού κόσμου στον πόλεμο που δέχεται από το ισλάμ, αφετέρου  την συνένωση των εθνικιστικών δυνάμεων σε Ευρώπη και ΗΠΑ που αντιτάσσονται στις φιλελεύθερες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πλαίσιο αυτής της μαύρης «συμμαχίας» είναι το πολιτικό καθήκον  της εξαφάνισης των δυνάμεων που θέλουν μια Ευρώπη πολυπολιτισμική, χωρίς «πατριώτες εθνικιστές»,  η ανοικοδόμηση μιας νέας Ευρώπης των χριστιανικών Εθνών, η προστασία των παραδοσιακών αξίων: οικογένεια θρησκεία πατρίδα και η υποστήριξή  στους φιλορώσους αυτονομιστές της Ουκρανίας. Παρόντες 150 εκπρόσωποι ευρωπαϊκών ακροδεξιών και νεοναζιστικών οργανώσεων. Και όμως κάποιοι επιμένουν να θεωρούν ότι ο Πούτιν αναμετράται αποκλειστικά με ουκρανούς νεοναζί, Αμερικάνους στρατοκράτορες-ιμπεριαλιστές και ευρωπαίους συνωμότες.   (The Times: Right-Wing Groups Find a Haven, for a Day, in Russia και Ρωσία: Συνάντηση δεκάδων ακροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης στην Αγ. Πετρούπολη Διαμαρτυρίες από αντιφασίστες και εβραϊκές οργανώσεις)

Όλα αυτά στην πόλη του Λένιν όπου πέθαναν σχεδόν 900.000 κατά την διάρκειας 900 ημερών πολιορκία της από τα φασιστικά στρατεύματα του Χίτλερ…  

Τέλος τον Σεπτέμβριο του 2021, «πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι μια ακόμα συνάντηση ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων, με το όνομα «Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία» υπό την προεδρία του φασιστικού Ιταλικού κινήματος Forza Nuova  με ιδρυτή τον Roberto Fiore . Μεταξύ άλλων, παρευρέθηκαν ο πρόεδρος του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος Νικ Γκρίφιν, το Γαλλικό Εθνικιστικό Κόμμα (πρώην L’Œuvre Francaise), το Γερμανικό Εθνικοδημοκρατικό Κόμμα (NPD), το Falange Spagnola, το Ελασυν του χρυσαυγίτη Λαγού, το ρουμανικό Noua Dreapta, Ρώσοι ακροδεξιοί και ο αρχηγός της σέρβικης ακροδεξιάς Μίσα Βάτσικ. Συμφώνησαν στη δημιουργία πλατφόρμας ευρωπαϊκού κινήματος «ενάντια στις υγειονομικές δικτατορίες που επιδιώκουν να καταστρέψουν την αξιοπρέπεια και την υγεία των λαών»!!! (monde-diplomatique: Ανατομία της Ιταλικής ακροδεξιάς))

Είναι  γεγονός πως ο εμβολιασμός κατά του SARS-CoV-2 προκάλεσε μεγάλο συλλογικό φόβο μέσα στο οποίο έκανε την εμφάνιση της μια συνωμοσιολογία  μια απίστευτη θρησκοληψία, και με εθνικιστικές-φασιστικές τάσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα τις κινητοποιήσεις του όχλου στήριξαν τα κόμματα «Έλληνες για την Πατρίδα» του Κασιδιάρη- τον οποίο στο εφετείο πριν λίγες μέρες τον υποδέχτηκαν οι οπαδοί του με επευφημίες και φασιστικούς χαιρετισμούς- και «Ε.ΛΑ.ΣΥΝ.» του Λαγού.

Κατανοητό, γιατί οι γιγαντιαίες συνωμοσιολογικές μηχανορραφίες που ανακατεύουν ψεύδη με αλήθειες επιτρέπουν σε μετέωρους πολιτικά, αισθητικά και ηθικά  ανθρώπους που ζούν την καθημερινότητα τους μέσα στην αδράνεια, την απάθεια και την παθητικότητα, να υποκαθιστούν την κοινωνική και πολιτική πολυπλοκότητα του πραγματικού κόσμου  και να αίρουν ανώδυνα όλες τις αντιφάσεις και τις δυσκολίες της ζωής τους. Ξαφνικά όλα προσλαμβάνουν μια τρομακτική απλότητα σωτηριολογικού τύπου που παρέχει ένα διαυγές υπόδειγμα εξήγησης: η κακοδαιμονία είναι αποτέλεσμα καλά κρυμμένων προθέσεων αόρατων νεοταξίτικων  κέντρων που επιβουλεύονται την θρησκεία, το έθνος και την πατρίδα.      

Ο συνδυασμός συνωμοσίας, θρησκοληψίας, εθνικισμού, και αφηρημένου μίσους, που πασάρεται ως αντισυστημικός «επαναστατικός» λόγος αναγκάζεται να εντοπίζει έναν ένοχο, να καθορίζει έναν «εχθρό», ο οποίος ορίζει τις τύχες του κόσμου από κάποια απρόσιτα σκοτεινά νεοταξίτικα κέντρα, και έτσι να κινητοποιεί την μάζα εναντίον του μα και εναντίων των ντόπιων πρακτόρων του. Εύκολο είναι γιατί αυτή η μάζα αποτελείται από ανθρώπους που, αφού νιώθουν πως απειλούνται,(τάση αυτοθυματοποίησης)  συμπληρώνουν ο καθένας τους ξεχωριστά και κατά βούληση τη φόρμα της συνωμοσίας του.(Περισσότερα για το θέμα Κώστας Λουλουδάκης: Η ευθραυστότητα μιας εξαντλημένης κοινωνίας)

Τελική συνέπεια, η αδυναμία του ατόμου να προβεί σε πολιτική δράση αφού η σκέψη σφυρηλατείται από τα τηλεοπτικά σκουπίδια και αποκόπτεται από την εμπειρία και την πραγματικότητα. Την θέση της καταλαμβάνουν οι μυστικές σημασίες και τα ανεξιχνίαστα κίνητρα σε κάθε δημόσια πράξη: πολιτική, οικονομική, ιατρική, πολιτισμική κ.α.     Στο σημείο αυτό η κοινή λογική παύει να υπάρχει, η μάζα ξεφεύγει από τα δεδομένα της ζωής και δημιουργεί μια αλληλοαποξενωμένη κοινωνία απελπισμένων ανθρώπων. Μια κοινωνία η οποία ωθείται από την ενστικτώδη ανάγκη για μεσσίες με σιδερένια πυγμή   Η εμφάνιση, λόγο των διογκωτικών δυνατοτήτων που διαθέτει η ηλιθιότητα, ενός ισχυρού φαιού παλιάτσου στην Ευρώπη δεν είναι απίθανη!

 Όλα αυτά  σήμερα, που η ανθρωπότητα αλλάζει από τις τεχνολογίες της γενετικής όπως η νανοτεχνολογία, η ρομποτική, η νευροφαρμακολογία, ο γενετικός προγραμματισμός… τώρα,  που ο πλανήτης είναι τυλιγμένος από πλέγμα καλωδίων και αγκαλιασμένος από χιλιάδες δορυφόρους, που σε πραγματικό χρόνο μεταδίδουν  ειδήσεις, τηλεφωνήματα, βίντεο, μηνύματα, ενοποιώντας την ανθρωπότητα…

Και όμως…όλα είναι τόσο δυσοίωνα…

Εν τούτοις το πρόβλημα, είναι η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού ή μήπως η αλλαγή του ιδεολογικού παραδείγματος της Αριστεράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο;