Οι «άπλυτοι» του Βόλου και η χαμένη τιμή της υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου

Φωτογραφία Νικόλας Κοκοβλής

Δήμητρα Αλεξίου

 

Έπρεπε να έρθει ο Daniel και η λάσπη για να στραφούν κάποια βλέμματα στις χυδαίες επιθέσεις της «παντοδύναμης» δημοτικής αρχής Μπέου.

Πριν από δύο ημέρες ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου χαρακτήρισε «σκουπίδια της δημοσιογραφίας», πατσαβούρες» και «άπλυτους», όσους – όπως είπε – δυσφημούν την πόλη. Καμία έκπληξη.

Στην πραγματικότητα, για τους ντόπιους δημοσιογράφους σε Βόλο/ Μαγνησία/ Θεσσαλία οι χυδαίες επιθέσεις, οι απειλές και η αλλαγή της ατζέντας μέσα από το υβρεολόγιο, ξεκίνησαν λίγο μετά την εκλογή του το 2014. Οι επιθέσεις τότε ακόμα δεν έβγαιναν πολύ παραέξω, όμως οι δημοσιογράφοι που τολμούσαν να κάνουν τη δουλειά τους, άρχισαν να νιώθουν περικυκλωμένοι. Καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχισαν να νιώθουν και πως κινδυνεύουν. Πώς αλλιώς να νιώσει κάποιος όταν ο δήμαρχος σε συναντά στον δρόμο και σε απειλεί πως «στο δικαστήριο θα σε γα—σω μωρή»;

Το 2016 και αφού η παντοδυναμία του είχε πια «μπετώσει» στον Βόλο, ο Μπέος αποκάλεσε την Κατερίνα Τασσοπούλου, δημοσιογράφο τότε στην εφημερίδα Θεσσαλία ( στα gegonota news σήμερα): «τσούλα της δημοσιογραφίας». Όταν ξεκίνησε το δικαστήριο μετά τη μήνυση εναντίον του, η δημοσιογράφος συνελήφθη εν ώρα δίκης μετά από μήνυση του Μπέου, επειδή η δημοσιογράφος τον είχε αποκαλέσει «αρρωστημένα εγωμανή».

Ακολούθησαν δύσκολα, σκοτεινά χρόνια για τους δημοσιογράφους της πόλης, η δουλειά των οποίων άλλωστε, δύσκολα φτάνει στα μεγάλα μαζικά site. Πόσο ενδιαφέρθηκαν άραγε τα μεγάλα και γνωστά ΜΜΕ για την κατρακύλα που έπαιρνε ο Βόλος όλα αυτά χρόνια όχι μόνο στο επίπεδο της λεκτικής βίας αλλά σε επίπεδο έργων και εύρυθμης καθημερινότητας στην πόλη;

Έπρεπε να έρθει ο Daniel που προσφέρεται άλλωστε για θέαμα λασπωμένο καταστροφής για να στραφούν τα βλέμματα όλων προς την παραθαλάσσια πόλη που τόσο έχει… «πάρει τα πάνω της τα τελευταία χρόνια και αναπτύσσεται τουριστικά και προκόβει και ρεκόρ τουριστών στο Πήλιο και τι όμορφα στολισμένα τα Χριστούγεννα που είναι η ταχέως πρωτεύουσα της Μαγνησίας και σε- αυτά-τα-πέντε-τσιπουράδικα-πρέπει-να-φάτε-οπωσδήποτε-αν-επισκεφτείτε-τον-Βόλο»;

Σχεδόν μετά από δέκα χρόνια νομιμοποιημένης παρουσίας από τους ίδιους τους Βολιώτες – οι οποίοι επί Daniel θυμούνται και αυτοί στιγμιαία να παίξουν την κασέτα: «που είναι το κράτος;»  αλλά την ξεχνούν 20 μέρες αργότερα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η κατάσταση οδεύει από το κακό στο χειρότερο.

Τα μεγάλα, γνωστά, μαζικά sites και ΜΜΕ αναπαρήγαγαν την είδηση με μεγάλη ζέση. Γιατί είναι ευπώλητη. Ως εκεί. Σε μια λογική: «Δείτε και τι άλλο γίνεται εκεί στο Τσίρκο Μεντράνο της Μαγνησίας». Σε μια λογική: «Τι φάση αυτός ο τύπος εκεί!».

Τα χρόνια περνούν όμως και στον Βόλο οι ζωές κάποιων ανθρώπων αποκτούν έντονα σημάδια κόπωσης. Τα περισσότερα τοπικά ΜΜΕ εξαγοράστηκαν. Τους δημοσιογράφους των ντόπιων Μέσων, προτιμούμε να μην τους κρίνουμε. Το να είσαι δημοσιογράφος στην ελληνική περιφέρεια είναι επάγγελμα για πολύ γερά στομάχια ισοδύναμο με καθημερινή ζωή γεμάτη άγχος και μισθό της πείνας. Όσοι απομένουν να προσπαθούν γίνονται δακτυλοδεικτούμενοι για τους «έξω»- «μα τι θέλει τώρα και αυτή; Δεν βλέπει τι γίνεται; Αφού ο κόσμος τον θέλει».

Η δημοσιογράφος λέει στο «Κοσμοδρόμιο» πως οι δολοφόνοι χαρακτήρα προσπαθούν να καταστήσουν τους στόχους τους κάτι σαν ένα είδος λεπρών, και να δημιουργήσουν στην κοινή γνώμη απέχθεια εναντίον τους, καθώς συνδέουν τα θύματά τους με πράξεις ανήθικες, πράξεις ανομίας (είναι όπως λέει άπλυτοι).

Όπως σημειώνει η ίδια: «Αυτό συμβαίνει συνεχώς σε βάρος μου. Η δημοτική αρχή του Βόλου μέσω του δημάρχου Α. Μπέου και του συγγραφέα των ανακοινώσεών της Γ. Πολίτση το έχει επιχειρήσει πολλές φορές Οι σεξιστικές , χυδαίες επιθέσεις, η λεκτική βία, που έχω δεχτεί δεν είναι όμως ποτέ αρκετές και ένα από τα πολλά κατορθώματά τους ήταν να διανείμουν στα Μέσα Ενημέρωσης ανακοίνωση που ανέφερε πως ασκώ κριτική στη δημοτική αρχή γιατί τα ταμεία του δήμου Βόλου έκλεισαν για μένα από την ημέρα που ανέλαβαν οι “εξυγιαντές” … ενώ γνώριζαν πως στην πολύχρονη δημοσιογραφική μου πορεία ουδέποτε και με κανέναν είχα συναλλαγή πάνω ή κάτω από το τραπέζι. Γνώριζαν πως δεν μπορούσαν να με “πιάσουν” από πουθενά και αποφάσισαν είτε να με “λερώνουν” συστηματικά , είτε να καταθέτουν εναντίον μου μηνύσεις και αγωγές. Εννοείται πως χρήματα για να πληρώνω συνεχώς την ακριβή δικαιοσύνη, ώστε να βρίσκω το δίκιο μου δεν μου περισσεύουν, αλλά πάντα αξίζει τον κόπο να είναι κανείς απέναντι στην χυδαιότητα και αυτό θα συμβεί και τώρα».

Κατά τα άλλα, τη χυδαία επίθεση του Αχιλλέα Μπέου, αποφάσισε να σχολιάσει ο Γιώργος Λιάγκας μέσα από την εκπομπή του (αφού δεν το έκαναν άλλοι και άλλοι). Αφού επισήμανε πόσο ντροπιαστικό είναι ένας δήμαρχος να εκφράζεται δημοσίως κατ’ αυτόν τον τρόπο, συνέχισε λέγοντας πως αν κάποιος ρωτούσε έναν-έναν τους ίδιους του τους ψηφοφόρους, ακόμα και εκείνοι που τον τίμησαν με την ψήφο τους, θα ένιωθαν ντροπή.

Και αυτό δείχνει πόσο βαθιά νυχτωμένο είναι το πανελλήνιο με την παρουσία του Μπέου στον Βόλο αλλά και με τι φτωχή δημοσιογραφική ρητορική και ελάχιστες πληροφορίες αντιμετωπίζεται η περίπτωση του. Γιατί η αλήθεια είναι πως οι ψηφοφόροι του δεν νιώθουν καμία ντροπή για όλα αυτά. Τα γνωρίζουν και τα επικροτούν εδώ και χρόνια.

Δυστυχώς οι ανακοινώσεις των δημοσιογραφικών ενώσεων δεν μπορούν να φέρουν την άνοιξη. Για τις τοποθετήσεις του Λιάγκα ούτε λόγος. Αν δεν σταματήσει η πορνογραφική θέαση απέναντι στο τσίρκο και αν ο δημοσιογραφικός κόσμος δεν ανεβάσει ψηλά το θέμα με εις βάθος ρεπορτάζ και έρευνες, οι Κατερίνες αυτής της χώρας θα νιώθουν πάντα λίγο ηρωίδες. Και ας μην το ομολογούν. Οι ίδιες βέβαια θα προτιμούσαν απλώς να ζουν σε μια ανθρώπινη πόλη και να κάνουν τη δουλειά τους επίσης με ανθρώπινους όρους.