Πλήθος νεκρών τω πνεύματι

 

ΑΠΟ ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) 

 

Το παρακάτω λέχθηκαν από δημοσιογραφικά χείλη στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ: 

«Αν η κυβέρνηση έχει μια πιθανότητα να αντισταθμίσει το πολιτικό κόστος, που οπωσδήποτε θα έχει από το δυστύχημα, είναι ακριβώς αυτό: Να συγκριθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις. Να βάλει και αυτό το δίλημμα ο πρωθυπουργός και να πει: “Κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πως το διαχειρίστηκαν οι άλλοι. Εμείς όταν συμβαίνει η στραβή στην βάρδια μας παραιτούμαστε. Στα δικά μας χέρια το πρώτο μας όπλο είναι η ειλικρίνεια”,γιατί αυτό είναι το δεύτερο επιχείρημα που βλέπω να έρχεται. “Δεν κρύψαμε τους νεκρούς όπως έκαναν οι άλλοι. Τους ανακοινώσαμε κάθε φορά και τους ανακοινώναμε και ο μηχανισμός” – αυτό είναι το τρίτο επιχείρημα – “λειτούργησε”. Ακούσαμε και τον γιατρό από την Λάρισα να λέει ότι ο μηχανισμός ως μηχανισμός λειτούργησε. Είχε να διαχειριστεί μια τραγωδία, αλλά ο μηχανισμός δεν ήταν απών όπως ήταν σε άλλες τραγωδίες που ζήσαμε στο παρελθόν. Και αναφέρομαι στο Μάτι και στην Μάνδρα»

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ το ΒΙΝΤΕΟ

της εικόνας

Άλλα μολυσματικά χείλια στο ίδιο δελτίο ξερνούν φρικαλέα επιχειρήματα για τα ώτα των τηλεθεατών της αρένας: «Για τους γονείς των παιδιών που χάθηκαν σε εκείνη τη σχολική εκδρομή, τίποτα δεν έχει σημασία, τα παιδιά τους χάθηκαν ή  για τους γονείς και τους φίλους των φιλάθλων του ΠΑΟΚ, που σκοτώθηκαν το 99 στο λεωφορείο που τους γύριζε την Αθήνα πίσω στη Θεσσαλονίκη. Αλλά, ο θάνατος τους, εμείς μπορούμε να λέμε, ότι  δεν πήγε εντελώς χαμένος, διότι ακριβώς με τα δύο αυτά συγκλονιστικά γεγονότα, έγινε μια τεράστια εθνική κινητοποίηση. Φτιάχτηκε ένας δρόμος ο οποίος είναι σύγχρονος, που πήγαινε από τον Άννα στον Καϊάφα και από την μια αναβολή στην επόμενη. Λέω, όμως, ότι αυτό (σ.σ οι θάνατοι των συνανθρώπων μας ) μπορεί να είναι το σημείο τομής ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει επιτέλους ξανά σιδηρόδρομο που να λειτουργεί καλά και να λειτουργεί ασφαλώς».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ το ΒΙΝΤΕΟ

της εικόνας

Τι λες και συ αναγνώστη μου;

Θα επικυρώσεις αυτά τα φωτισμένα δημοσιογραφικά μυαλά με το τόσο καλό τους γούστο;

Άλλωστε ο πολύς θάνατος ,τα δεκάδες  νεκρά  παιδιά, δεν είναι μια υπέροχη ευκαιρία για την επικοινωνιακή προεκλογική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη μα και για την ελεύθερη κυκλοφορία χρήματος ανάμεσα σε εργολάβους που θα αναλάβουν να φτιάξουν έναν σιδηρόδρομο που θα λειτουργεί ασφαλώς;

Τι θα απαντούσαν άραγε οι πράοι, νομοταγείς και ευχαριστημένοι με την ζωή τους άνθρωποι σε αυτά τα ελεεινά επιχειρήματα; Αυτοί, που καθίστανται νεκροί μπροστά στην μεγάλη, 65 ίντσες οθόνη τους και ο πολύς θάνατος, τα κουφάρια, βασανισμένα, καμένα ακρωτηριασμένα, δεν τους βρομάνε βρε αδελφέ…

Αρκεί βέβαια αυτό το μαύρο αίμα που είναι ολόγυρα μας να μην κύλησε μάταια αλλά να αποδειχτεί μια ευκαιρία για την εξουσία και τους εργολάβους. Αλλωστε πόσοι από αυτούς είναι λιγότερο πρόθυμοι να επωφεληθούν από δυσάρεστες καταστάσεις που δεν έχουν προκαλέσει άμεσα οι ίδιοι;  Είναι σίγουρο πως θα ενεργούσαν μέσα στο περιθώριο των συμφερόντων τους καθώς είναι άνθρωποι ικανοί να σκάσουν από την απληστία τους!  

Πάντως οι δυο αυτοί δημοσιογράφοι και το δελτίο ειδήσεων του SKAI δεν  είναι πάρα το ελάχιστο σε σχέση με την βρομιά ενός συγκεκριμένου οικονομικά και πολιτικά, κόσμου.  Ως εκ τούτου ας τοποθετήσουμε τα πράγματα στην θέση τους, έτσι, για να μην αηδιάζει ο εαυτός μου: Κατά βάση οι δημοσιογράφοι αποτελούν αντανάκλαση της κεντρικής εξουσίας της πολιτικής που ακολουθείται μα και της γενικότερης κατάστασης της  κοινωνίας. Συνεπώς μεγάλη μερίδα αυτού του συμπαθητικού κλάδου της «τέταρτης εξουσίας» αποδέχεται και βολεύεται με το ρόλο φωτοτυπικού της κυβέρνησης, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα μιας ηγέτιδας κοινωνικής τάξης και μαντρόσκυλου μιας συγκεκριμένης οικονομικής ελίτ. Δουλειά τους είναι να φροντίσουν ώστε οι ήδη χειραγωγημένες μάζες να κάνουν αυτό που αναμένεται να κάνουν: να σιωπούν!

Η σιωπηρή πλειοψηφία, δηλαδή, πολίτες του φόβου!

Σε αυτό το τεράστιο μπουρδέλο που ζούμε οι άνθρωποι, με λίπασμα την μιζέρια τους, επηρεάζονται από τα ΜΜΕ, παρά την έλευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά με τον πολιτικό προσανατολισμό τους ενώ η τεράστια ροή πληροφόρησης έχει ως αποτέλεσμα τη µείωση της γνώσης και την εξαφάνιση της δυνατότητας προσωπικής αντίληψης όλων των γεγονότων που συµβαίνουν γύρω τους. Έτσι κι αλλιώς αφού δεν υπάρχει αυτονόμηση των ΜΜΕ έναντι της πολιτικο-οικονοµικής εξουσίας, πολλοί δημοσιογράφοι σαν αυτοί του δελτίου ειδήσεων του ΣΚΑΪ, έχοντας απολέσει κάθε αίσθηση ηθικών αξιών αποτελούν μέρος του µηχανισµού που παρεμβάλλεται μεταξύ των πολιτών και της πραγµατικότητας, άρα έχουν τη  δυνατότητα να απορροφούν και να ενσωµατώνουν στο κυβερνητικό αφήγημα αντιδράσεις, προτεραιότητες και καταστάσεις.

Στην σημερινή κοινωνία λοιπόν η κυρίαρχη δημοσιογραφία εκτός του ότι ξεπλένει πάντα πιο καθαρά δημιουργεί και την «σιωπηρή κοινή γνώμη», η οποία χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη αποχαύνωση, μαζικό λήθαργο και υποχώρηση στον κομφορμισμό. Η «σιωπηρή κοινή γνώμη» διαχειρίζεται την άγνοια της και τον ρόλο της στην πολιτική ζωή με επιλογές που έχουν να κάνουν με διαδικασίες προσαρμογής και αποδοχής των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών συνθηκών. Ως εκ τούτου αναπτύσσει μια αλλοτριωμένη ατομικότητά που χαρακτηρίζεται από την πρόθυμη συμμόρφωση στις κρατούσες συνθήκες και στους δημοσιογραφικούς τηλεβόες που της λένε πως να σκέφτεται, τι να νιώθει, τι να παρακολουθεί στην TV, τι να τρώει, τι να ψωνίζει, τι να φοβάται, σε τι να ελπίζει. Και η  «σιωπηρή κοινή γνώμη» αποδέχεται και σιωπά  για να αποφύγει τον όποιο κίνδυνο κοινωνικής ευθύνης.

Είναι απαραίτητο να τρέξουμε πιο γρήγορα από την βρομιά αυτού του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, αλλιώς η σχιζοφρένεια, μικρό δείγμα της οποίας αποτελεί η τυμβωρυχία και η μπουρδολογία των δημοσιογράφων του SKAI,  θα μας υπερκεράσει…

Δεν πρέπει να αποδεχτούμε την τυμβωρυχία!

Δεν πρέπει να συνηθίσουμε τον θάνατο και την επίκλησή νεκρών ως ευκαιρία για την επικοινωνιακή προεκλογική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη ή ευκαιρία για να φτιάξουμε καινούργιους δρόμους και σιδηρόδρομο που θα λειτουργεί ασφαλώς!

Ας δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε μέσα μας χωρίς δισταγμό γιατί, εάν συνηθίσουμε τον θάνατο ως ευκαιρία ποιος ο λόγος ύπαρξης μας;

ΠΗΓΗ