Η σημερινή (σ.σ. Τετάρτη 21/09/2022) απεργία στα ΜΜΜ αντιμετωπίστηκε με απύθμενο μίσος από τον κυβερνητικό μηχανισμό που βυσσοδομεί για την ταλαιπωρία που υπέστησαν οι Αθηναίοι με το χειρόφρενο σε μετρό, τραμ και λεωφορεία.
Θα μπορούσαμε να τους θυμίσουμε ότι σκηνές της ίδιας και μεγαλύτερης ίσως ταλαιπωρίας έζησαν και ζουν ακόμα οι κάτοικοι της πρωτεύουσας επί πολλούς μήνες, όταν μετά την άρση των μέτρων για την πανδημία, αυξήθηκε κατακόρυφα η κίνηση και τα μποτιλιαρίσματα στους κεντρικούς άξονες ήταν καθημερινή συνήθεια.
Τότε όμως δεν έφταιγαν οι συνδικαλιστές, αλλά η κυβέρνηση Μητσοτάκη που απαξίωσε ολοκληρωτικά τα Μέσα Μεταφοράς, οπότε η απίστευτη ταλαιπωρία έπρεπε να κουκουλωθεί.
Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε μια σειρά από δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για κυκλοφοριακό χάος και απόλυτο μπλοκάρισμα στους δρόμους, σε ανύποπτους χρόνους:
Ιούνιος 2022, Απρίλιος 2022, Οκτώβριος 2021. Η κατακόρυφη αύξηση της κίνησης στην Αθήνα και οι ατέλειωτες ώρες που χάνονται στην κίνηση είναι καθημερινό γεγονός εδώ και ενάμισι χρόνο και δεν μπορεί να χρεωθεί σε καμιά απεργία.Αφού όμως η καθημερινή ταλαιπωρία στους δρόμους της Αθήνας επί ενάμισι χρόνο δεν μπορεί να φορτωθεί στους κακούς συνδικαλιστές, παρά μόνο στις κρατικές και κυβερνητικές ευθύνες για τα χάλια των Μέσων Μεταφοράς, η σημερινή απεργία αποτελεί πρώτης τάξης ευκαιρία για να οργιάσουν οι ορδές της κοινωνικής και πολιτικής αντίδρασης για τους φασίστες συνδικαλιστές και τον καρκίνο του δημοσίου.
Βέβαια, όταν έκλειναν τους δρόμους της Αθήνας για το ράλι Ακρόπολις, για τους μεγάλους περίπατους, για τους Μαραθώνιους και τους ημιΜαραθώνιους, για το όνομα της Μακεδονίας, ή όταν οδηγοί αποκλείονταν επί εικοσιτετράωρο στην Αττική Οδό λόγω χιονιού, ούτε ο Μητσοτάκης, ούτε ο Μπακογιάννης αποκαλούνταν εν χορώ φασίστες, καρκινώματα, τεμπελχανάδες, χαραμοφάηδες, κοπρίτες κοκ. Ο καθένας φυσικά διατηρεί το δικαίωμα να κρίνει αν οι παραπάνω χαρακτηρισμοί ταιριάζουν περισσότερο στους πορφυρογέννητους γόνους της Οικογένειας ή στους συνδικαλιστές που αποφάσισαν την απεργία γνωρίζοντας ότι θα τους φάνε ζωντανούς τα κυβερνητικά όρνεα.
Το προκλητικό όμως είναι ότι όσοι ξιφουλκούν ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας, εμφανίζουν εαυτόν θεματοφύλακες του Συντάγματος. Το Σύνταγμα βέβαια, προβλέπει στο άρθρο 23: «H απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων».
Στο ίδιο άρθρο ορίζει και τους περιορισμούς του δικαιώματος άσκησης απεργίας, όταν θίγεται το κοινωνικό σύνολο: «Tο δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει».
Ωστόσο κάνει σαφές μέχρι πού μπορεί να φτάσουν αυτοί οι περιορισμοί: «Oι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του».
Έτσι λοιπόν, οι φαρισαίοι και υποκριτές που ορκίζονται στο όνομα του «συνταγματικού πατριωτισμού», που κλαίνε και οδύρονται στην προοπτική να επέλθει ρήξη της χώρας με το κράτος δικαίου και τη νομιμότητα, που θεωρούν ύψιστη αξία τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων που το Σύνταγμα ορίζει, δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό να κάνουν το Σύνταγμα κωλόχαρτο.
Έχουν αποδείξει άλλωστε ότι γράφουν τη δημοκρατική νομιμότητα και τον πυρήνα του κράτους δικαίου στα παλιά τους τα παπούτσια, όταν στην υπόθεση των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων δηλώνουν ότι δεν έγινε και τίποτα που παρακολουθούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης και οι δημοσιογράφοι.
Αρκεί βέβαια οι παρακολουθήσεις να γίνονται από την ΕΥΠ για να διαιωνίζεται η κυριαρχία του Μητσοτάκη και όχι από τη Στάζι για να διαιωνίζεται η κυριαρχία του Χόνεκερ.
Όλα κι όλα, σε ότι αφορά τις αρχές και τις αξίες τους, οι φιλελεύθεροι Μητσοτακικοί έχουν την ευκαμψία της σαύρας και την προσαρμοστικότητα της κατσαρίδας.
Όσο για αυτούς που επικαλούνται την φοβερή και τρομερή ταλαιπωρία που υπέστησαν σήμερα οι Αθηναίοι από την απεργία;
Είναι οι ίδιοι που για να μην ηττηθεί το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στην Ουκρανία, καλούν το λαό να πεινάσει, να φτωχύνει, να κρυώσει, αρκεί να μην υποχωρήσουμε μπροστά στον …Πούτιν.
Οι λεοντόκαρδοι που δεν το έχουν σε τίποτα να βάλουν δελτίο στα καύσιμα και να ρίχνουν τον διακόπτη του ηλεκτρικού, αρκεί να ματώσει η Ρωσία και να νικήσει το ΝΑΤΟ, διαμαρτύρονται για μια (!) και μόνο μέρα απεργίας, που ταλαιπώρησε τους Αθηναίους.
Ιδροκοπούν και αρθρογραφούν για να μας πείσουν ότι πρέπει ο ελληνικός λαός να ζήσει την κόλαση και να περάσει τον πιο δύσκολο χειμώνα από το …1942 για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά δεν ανέχονται μια μέρα μποτιλιαρίσματος λόγω της απεργίας στα μέσα μεταφοράς.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το πρόβλημα των χρυσοκάνθαρων που τρώνε από το Δημόσιο καθυβρίζοντάς το, δεν είναι η ταλαιπωρία των Αθηναίων. Το πρόβλημά τους είναι η απεργία. Για αυτό ξερνούν χολή και μίσος. Και αυτό κάτι θα έπρεπε να λέει και για το «δικό μας» κοινωνικό και πολιτικό στρατόπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου