Η κυβέρνηση χαρακτηρίζει με ευκολία τρομοκράτες και τρομοκρατική πράξη κάθε ενέργεια διαμαρτυρίας, ακόμα και εάν αυτή είναι το να ρίξει κάποιος «τρικάκια» ή να γράψει κάποια συνθήματα στους τοίχους δημόσιων ή ιδιωτικών κτιρίων.
Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί όμως η συστηματική τρομοκράτηση ενός ολόκληρου λαού από τον ίδιο τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υπουργό ή γενικό γραμματέα υπουργείου; «Ο φετινός χειμώνας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολος», λέει ο ένας, «η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να μην “κρυώσει” ο κόσμος», λέει ο άλλος, ενώ ο τρίτος δηλώνει ότι «κανείς δεν θα μείνει μόνος του στους δύσκολους μήνες που έρχονται».
Αυτό δεν είναι τρομοκρατία; Τα «πετσωμένα» κανάλια που από το πρωί έως το βράδυ σπέρνουν τον τρόμο και το ρίγος με το «έρχονται νέες αυξήσεις στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο», τι ακριβώς κάνουν; Απλώς δηλητηριάζουν το κοινωνικό σώμα με τον φόβο, ώστε να παραλύουν τα συλλογικά αντανακλαστικά και να κοιτάει ο καθένας πώς θα επιβιώσει μόνος του και πώς θα τα βγάλει πέρα με την οικογένειά του.
Το ανελέητο ξύλο και οι τόνοι χημικών στη νεολαία που αντιδρά πώς λειτουργεί, εάν όχι σαν ένα εργαλείο φόβου με μοναδικό στόχο οι νέοι και χωρίς μέλλον άνθρωποι «να κάτσουν στα αυγά τους»; Μ’ αυτά και μ’ αυτά το μόνιμο καθεστώς κρίσης που έχουν εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι τεχνογραφειοκράτες αποτελεί μια σταθερή υπαρξιακή απειλή που πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ισως η απάντηση που θα πρέπει να πάρουν όλοι αυτοί να είναι η παραλλαγή του δικού τους συνθήματος: «Κανείς να μη μείνει μόνος μέσα στην κρίση! Αλληλεγγύη είναι η απάντηση!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου