Επιμέλεια: Χρήστος Αβραμίδης
«Δεν ξεχνάμε» έγραψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος με αφορμή τη συμπλήρωση εννέα ετών από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Και εκεί που μετά από μια τέτοια φράση ο αναγνώστης περιμένει πως ο συγγραφέας δεν ξεχνά τη δράση των ναζί, ο κύριος Οικονόμου έκρινε λογικό να μας ενημερώσει πως αυτό που δεν ξεχνάνε, είναι η «συμβολή» της Νέας Δημοκρατίας στην καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Βολικό, θα έλεγε κάποιος που γνωρίζει τι πραγματικά συνέβαινε.
Δεν έκρινε σκόπιμο να γράψει κανένα «δεν ξεχνώ» για όλες τις δολοφονίες που είχε πραγματοποιήσει η Χρυσή Αυγή. Καμία ευαισθησία για τον θάνατο ενός νέου παιδιού. Καμία ενσυναίσθηση για το δράμα της μητέρας του.
Μονάχα «δεν ξεχνώ» για όσα δίνουν πολιτικούς πόντους στη ΝΔ. Τόσο κυνική εκτίμηση, που κάνει το House of Cards να μοιάζει τρυφερό παραμυθάκι. Όμως τα «δεν ξεχνώ» του κύριου Οικονόμου ξεκίνησαν από όσα συνέβησαν μετά τις 18 Σεπτέμβρη του 2013. Ίσως γιατί πριν, η ΝΔ και οι φίλοι της έχουν κάθε συμφέρον να μας κάνουν να ξεχάσουμε…
Να ξεχάσουμε ότι η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε από πολύ πιο πριν να βρεθεί μπροστά στη δικαιοσύνη.
Αλλά η ντροπή στον τόπο αυτό πάντα είχε πλάτες.
Ισχυρές πλάτες σε όλα τα τμήματα του κατεστημένου.
Η Χρυσή Αυγή είχε πλάτες στη Νέα Δημοκρατία, στην Αστυνομία, στο μεγάλο κεφάλαιο και στην εκκλησία.
Όλοι αυτοί πιστοποιούσαν καθημερινά πως η ναζιστική οργάνωση μπορεί να είναι μέρος του παιχνιδιού. Ακόμα και όταν αποδεδειγμένα μέλη της δολοφονούσαν νέους ανθρώπους, όπως τον Σεχζάτ Λουκμάν, τίποτα δεν άλλαζε στην ασυλία που απολάμβανε. Γιατί τα συμφέροντα ήταν τεράστια.
Ο Παύλος Φύσσας σήμερα θα ζούσε, αν το κράτος είχε ενοποιήσει τις δεκάδες διάσπαρτες δικογραφίες μετά τη δολοφονία του Λουκμάν. Αλλά βλέπεις εκείνος ήταν μετανάστης και ως γνωστόν ούτε το ελληνικό κράτος ούτε η Νέα Δημοκρατία δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία για την ανθρώπινη ζωή του.
Και ο Λουκμάν θα ζούσε, αν το κράτος είχε κάνει κάποια κίνηση σε τόσες και τόσες δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής. Όμως από τον Κουσουρή μέχρι τους Αιγύπτιους Αλιεργάτες το Ελληνικό κράτος δεν κούνησε το μικρό του δαχτυλάκι.
Οι δικογραφίες παρέμεναν στα συρτάρια και λίμναζαν, σαλαμοποιημένες, ξεχωριστές η μία από την άλλη λες και επρόκειτο για μοναχικούς λύκους. Το τελευταίο συρτάρι που φιλοξενούσε ακίνητες τις δικογραφίες για καιρό, βρισκόταν στο γραφείο του κυρίου Δένδια.
Όμως αυτή η διαχρονική αδράνεια δεν ήτανε τυχαία.
Την ίδια στιγμή η Νέα Δημοκρατία έκανε ντηλ με τη Χρυσή Αυγή, τι να ψηφίζουνε μαζί στο κοινοβούλιο, όπως αποδεικνύει το βίντεο του αντιπροέδρου της ΝΔ, Μπαλτάκου, να συνεννοείται με τον Ηλία Κασιδιάρη. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικά και τα sms που έστελνε η ΝΔ στα στελέχη της Χρυσής Αυγής δίνοντας γραμμή τι να ψηφίσουν. Και δεν ήταν μόνο η Νέα Δημοκρατία. Το πολιτικό προσωπικό της μνημονιακής συμπολίτευσης έδινε διαρκώς την πιστοποίησή του και οι χρυσαυγίτες την εκμεταλλεύονταν για να αναπτύξουν τη δυναμική τους. Ο Βύρωνας Πολύδωρας αποφαινόταν πως η Χρυσή Αυγή δεν είναι απειλή για τη δημοκρατίας και ο Ανδρέας Λοβέρδος την χαρακτήριζε αυθεντικό κίνημα.
«Με το σεις και με το σας», φέρονταν οι Χρυσαυγίτες στην Ντόρα Μπακογιάννη όπως δήλωνε η ίδια και το κράτος τους ανταπέδιδε αυτήν την…κάπως ύποπτη ευγένεια στα σκοτεινά ή στα φανερά, αναλόγως την περίσταση.
Ο απόηχος αυτών των εξαίρετων σχέσεων επηρέαζε σαφώς και την ήδη ευάλωτη στους νεοναζί, ελληνική αστυνομία. Μετανάστες προσπαθούσαν να καταγγείλουν επιθέσεις και οι αστυνομικοί τους έδιωχναν. ΜΑΤατζήδες έφεραν ναζιστικά σύμβολα, και επιτίθονταν σε αντιφασιστικές πορείες μαζί με χρυσαυγίτες. Στα αστυνομικά τμήματα βασανίζονταν αντιφασίστες, μόνο και μόνο γιατί αντιτάχθηκαν στους νεοναζί. Μία σχέση αγάπης που αποδείχτηκε άλλωστε με την αστυνομικίνα, Πόπορη να καταδικάζεται ως μέλος της εγκληματικής οργάνωσης, που έδινε πληροφορίες στους ναζί.
Οι αστυνομικοί δεν δίστασαν ακόμα και να αφήσουν εγκληματία νεοναζί να αλλάξει μπλούζα μέσα στο αστυνομικό τμήμα, ώστε να μην φαίνονται τα αίματα και να μην υπάρχει στοιχείο ενοχής.
Η ελληνική εκκλησία ενίσχυε τους νεοναζί μέσα από διάφορους μητροπολίτες της.
«Πλήρωνε τα γραφεία της τοπικής και έβαλε και ένα ολόκληρο γηροκομείο να μας ψηφίσει» έλεγε χαρακτηριστικά ο Μιχαλολιάκος για τον Μητροπολίτη Σπάρτης, σε ένα βίντεο που ο Φύρερ, δεν στέκεται αχάριστος ούτε προς άλλους Μητροπολίτες που έδωσαν το κατιτίς τους για να ανέβουν οι ναζί.
Η εκκλησία, μάλιστα, τελούσε μυστήρια ειδικά για τη ναζιστική οργάνωση. Είναι χαρακτηριστικοί οι αγιασμοί στα εγκαίνια των γραφείων τους. Έτσι, στη συνέχεια οι φασίστες, με την ευλογία πλέον της εκκλησίας, έμπαιναν στα αγιασμένα γραφεία, έπαιρναν οπλισμό και έβγαιναν τις νύχτες να χύσουν το αίμα νέων ανθρώπων.
Φυσικά και η πραγματική εξουσία αυτού του τόπου δεν στάθηκε αδιάφορη απέναντι στο φαινόμενο. Η οικονομική εξουσία, ποντάρει στο άλογο που θα προωθήσει τα συμφέροντά της. Έτσι, πολλοί κεφαλαιοκράτες δεν δίστασαν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τους ναζί, συναλλαγές για τις οποίες δύσκολα θα μάθουμε την πλήρη έκτασή τους.
Ο εργάτης Σωτήρης Πουλικόγιαννης στην δίκη -και έρευνες του Unfollow- έδειξαν πως η Χρυσή Αυγή είχε πάρει 380.000 ευρώ από τους εφοπλιστές για να καθαρίσει τον Πειραιά από τα σωματεία και την αριστερά. Ακόμα και ο έγκριτος Guardian είχε κάνει λόγο για την « έντονη φημολογία ότι έχει την υποστήριξη πλούσιων εφοπλιστών». Λίγο μετά την καταγγελλόμενη δωροληψία η Χρυσή Αυγή προσπάθησε να φτιάξει «κίτρινο» σωματείο με τους εκπροσώπους της να πηγαίνουν στο λιμάνι και να υποστηρίζουν δημόσια τους «εφοπλιστές μας».
Ο εφοπλιστής Πάλλης είχε κρυφό μουσείο με ναζιστικά σύμβολα στο σπίτι του. Και το Πρώτο Θέμα, (του οποίου κατείχε μεγάλο μέρος των μετοχών) καλλώπιζε τους νεοναζί υποστηρίζοντας με ψεύτικα ρεπορτάζ πως προστατεύουνε γιαγιάδες στα ATM.
O σημερινός βουλευτής της ΝΔ, Μπάμπης Παπαδημητρίου, καλούσε τότε για συγκυβέρνηση «με μια σοβαρότερη χρυσή αυγή» μέσα από τις συχνότητες του Σκάι που ανήκουν στον εφοπλιστή κύριο Αλαφούζο.
Γιατί; Ερωτήσεις για τις οποίες δύσκολα θα μάθουμε την απάντηση, παρότι έχουμε πάντοτε ένα ισχυρό μεθοδολογικό εργαλείο για να ξεκλειδώνει τέτοιες απαντήσεις. Και λέγεται «Follow the money». Ή αλλιώς ακολούθα τη ροή του χρήματος.
Γνωρίζουμε όμως ήδη μία άλλη απάντηση.
Η Χρυσή Αυγή δεν ενισχύθηκε ούτε από «το κίνημα των Πλατειών», όπως υποστηρίζει το κατεστημένο, ούτε από το αντιμνημονιακό. Άλλωστε οι ναζί κατήγγειλαν και τις «Πλατείες» και την ψήφο του Όχι στο Δημοψήφισμα.
Η Χρυσή Αυγή ενισχύθηκε από το ελληνικό κατεστημένο που κοίταζε έντρομο εκατομμύρια ανθρώπους να αντιστέκονται στην δραματική υποβάθμιση της ζωής τους.
Και αν η Χρυσή Αυγή κάποια στιγμή σκαρφάλωσε σε εκείνο το σημείο που μπορούσε πλέον να σκοτώνει, το οφείλει ακέραιο στους μεγάλους της προστάτες.
Το μαχαίρι που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα έχει πάνω του πολλά αποτυπώματα.
«Γιατί η ντροπή στον τόπο αυτό, πάντα είχε πλάτες.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου