ΚΕΕΡΦΑ: Από την Ελλάδα μέχρι τη Λιβύη να βάλουμε τέλος στην εξοντωτική ρατσιστική πολιτική σε βάρος των προσφύγων - Καθημερινό έγκλημα στα σύνορα: Οι επαναπροωθήσεις καλά κρατούν…

Από την Ελλάδα μέχρι τη Λιβύη να βάλουμε τέλος στην εξοντωτική ρατσιστική πολιτική σε βάρος των προσφύγων.

Με χυδαίο ρατσισμό βγαλμένο από την προπαγάνδα των φασιστών, ο υπουργός κατά των μεταναστών και του ασύλου Πλεύρης συνεχίζει να προκαλεί με ξεδιάντροπα ψέματα. Ανακοινώνει ως άλλος πολέμαρχος, ομογάλακτος των συμμοριών της Λιβύης, τη σύλληψη και φυλάκιση προσφύγων από το Σουδάν με στόχο την απέλαση τους.

Είναι αλήθεια ότι ο Πλεύρης θέλει να αναδειχτεί ως ο πρώτος υπουργός επί ευρωπαϊκού εδάφους που προχωρά σε απελάσεις Σουδανών και άλλων προσφύγων, στερώντας τους το δικαίωμα υποβολής αιτήματος ασύλου με βάση τη ρατσιστική τροπολογία που ψήφισαν ΝΔ μαζί με τους φασίστες στη Βουλή.

Διαφημίζει μάλιστα στα μέσα ενημέρωσης τη βρώμικη και απάνθρωπη πολιτική διώξεων των προσφύγων, καταστρατηγώντας κάθε συνθήκη και διεθνή νομοθεσία για τα δικαιώματα και το άσυλο των προσφύγων και προβάλλοντας τον εαυτό του ως τιμωρό “εισβολέων”. Ο πραγματικός πόλεμος που διεξάγει έχει τη δυσωδία της γενοκτονίας του Ισραηλινού στρατού κατά των Παλαιστινίων, είναι πόλεμος εξόντωσης κατά των προσφύγων.

Το πρότυπο της διαχείρισης των προσφύγων από Πλεύρη-Μητσοτάκη είναι η κτηνωδία των μεθόδων αντιμετώπισης των προσφύγων στη Λιβύη με τις μαζικές απαγωγές από τις συμμορίες που δρουν ως πολιτοφύλακες και Λιμενικό, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα-παζάρια σε πλήρη επικοινωνία με το κύκλωμα διακινητών του γιου του στρατάρχη Χαφτάρ και επιδότηση από την ΕΕ πάνω από 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, είναι. Οι σκηνές στο λιμάνι του Ρεθύμνου και του Λαυρίου με τους πρόσφυγες να λειώνουν στον ήλιο δεν απέχουν πολύ από τη βαρβαρότητα της μεταχείρισης τους στην έρημο της Λιβύης.

Η κυβέρνηση επιδιώκει περισσότερη οικονομική στήριξη από την ΕΕ στην εγκληματική ρατσιστική πολιτική της Λιβύης αρκεί να της δώσουν περισσότερα ανταλλάγματα στην χάραξη των ΑΟΖ για την εκμετάλλευση των υδρογονοαθράκων  από την αμερικάνικη Σεβρόν και τα αρπαχτικά των ντόπιων μεγαλοκαρχαριών. Παίζει το χαρτί του ρατσισμού για να αποπροσανατολίσει και να ξεφύγει από την οργή του κόσμου για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, στο οποίο πιάστηκε με τις γίδες στην πλάτη ο Βορίδης, ο προκάτοχος του Πλεύρη και “συναγωνιστής” από τον καιρό των ταγμάτων εφόδου στα οποία θήτευσαν.

Δεν έχει τέλος ο κατήφορος της κυβέρνησης στα ανοίγματα στην ακροδεξιά. Στριμωγμένη από την οργή του κόσμου για τα εγκλήματα της ετοιμάζεται για νέες επιθέσεις στα συνδικάτα και τους φοιτητές με διώξεις και πειθαρχικά και διαλύει τη δημόσια παιδεία και υγεία. Ταυτόχρονα, τα δίνει όλα για εξοπλισμούς και το ρατσιστικό κυνηγητό των μεταναστών. Δε θα την αφήσουμε!
Δεν θα αφήσουμε την κυβέρνηση να ανοίξει την πόρτα στους φασίστες ξανά, την πόρτα που έκλεισε το αντιφασιστικό κίνημα στέλνοντας την Χρυσή Αυγή στη φυλακή.

Πάρτε πίσω το ρατσιστικό νομοσχέδιο! Είναι ώρα κάνουμε παρελθόν την κυβέρνηση του ρατσισμού, της φτώχειας και του πολέμου.

ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ
21/7/2025

***

Καθημερινό έγκλημα στα σύνορα: Οι επαναπροωθήσεις καλά κρατούν…

Συστηματοποίηση των θανατοπολιτικών σε Εβρο και Αιγαίο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Η ετήσια έκθεση του Μηχανισμού Τεκμηρίωσης Περιστατικών Άτυπων Αναγκαστικών Επαναπροωθήσεων, που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα, κατέγραψε 52 συμβάντα μέσα στο 2024, με τουλάχιστον 1.517 ανθρώπους να πέφτουν θύματα — ανάμεσά τους περισσότερες από 300 γυναίκες, 225 παιδιά και 133 άτομα με ιδιαίτερες ή αυξημένες ανάγκες προστασίας.

Ο Μηχανισμός, που δημιουργήθηκε από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κατέγραψε στη νέα του έκθεση (διαθέσιμη στο https://nchr.gr/images/pdf/RecMechanism/2024.pdf ) 61 μαρτυρίες για 52 περιστατικά επαναπροώθησης που φαίνεται πως έγιναν από τον Ιανουάριο του 2022 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2024.

«Για τρίτη διαδοχική χρονιά, καταγράφεται σημαντική συγκέντρωση μαρτυριών για περιστατικά άτυπων αναγκαστικών επιστροφών με κοινά χαρακτηριστικά, στοιχείο που καταδεικνύει την παγίωση συγκεκριμένων επιχειρησιακών πρακτικών και επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα σύνορα της ελληνικής επικράτειας. Συγκεκριμένα:

• Τα φερόμενα θύματα συνεχίζουν να προέρχονται από χώρες καταγωγής, από τις οποίες προέρχεται σημαντικό ποσοστό ατόμων που αναγνωρίζονται ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας.
• Ανάμεσα στα φερόμενα θύματα υπάρχουν τρία (3) άτομα που ισχυρίζονται ότι είχαν αναγνωριστεί στην Ελλάδα ως πρόσφυγες και ένα (1) άτομο που ισχυρίζεται ότι είχε καταγραφεί από τις ελληνικές Αρχές ως αιτών άσυλο.
• Η παρουσία έντεκα (11) Τούρκων αιτούντων άσυλο μεταξύ των φερόμενων θυμάτων καταδεικνύει άμεσες παραβιάσεις της αρχής της μη-επαναπροώθησης.
• Στις μαρτυρίες τα φερόμενα θύματα συνεχίζουν να περιγράφουν πράξεις που συνδέονται με εξαιρετικά σοβαρές παραβιάσεις της αρχής της μη-επαναπροώθησης, όπως ορίζονται στη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, καθώς και παραβιάσεις της απαγόρευσης της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης, του δικαιώματος στην προσωπική ελευθερία, του δικαιώματος στη ζωή, του δικαιώματος στο άσυλο και της απαγόρευσης των συλλογικών απελάσεων, όπως ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (ΧΘΔΕΕ), ενώ παράλληλα αποτελούν πράξεις που κατά το ελληνικό Δίκαιο είναι ποινικά αδικήματα.
• Οι ανωτέρω πράξεις φέρεται να στρέφονται συχνά εναντίον προσώπων που φέρουν εμφανή ευαλωτότητα, όπως άτομα με σοβαρές ασθένεια, άτομα με αναπηρία, εγκυμονούσες γυναίκες, υπερήλικες και παιδιά.
• Στις μαρτυρίες που έχει καταγράψει ο Μηχανισμός Καταγραφής αναφέρεται ότι συμμετείχαν ως δράστες τόσο ένστολοι όσο και άτομα με πολιτικά ρούχα. Σε κάποιες μαρτυρίες για περιστατικά του Eβρου αναφέρθηκε ότι κατά το στάδιο της απομάκρυνσης από την ελληνική επικράτεια συμμετείχαν ως δράστες και πολίτες τρίτων χωρών που μιλούσαν γλώσσες των φερόμενων θυμάτων και ενεργούσαν με τη συνεργασία ή υπό τις εντολές ένστολου προσωπικού.

Στην Ετήσια Έκθεση 2024 περιέχεται αποτύπωση και ανάλυση επιπλέον κρίσιμων στοιχείων για το modus operandi των άτυπων αναγκαστικών επιστροφών καθώς και παρουσίαση νέων ευρημάτων. Συγκεκριμένα:

• Παρουσιάζεται και αναλύεται η πρακτική της διαδοχικής κράτησης και της συγκλίνουσας απομάκρυνσης.
• Προκύπτει από μαρτυρίες που καταγράφηκαν για περιστατικά του Eβρου η ύπαρξη επιχειρησιακού πλέγματος δευτερογενών ενεργειών στην ενδοχώρα (Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή), δηλαδή εντοπισμοί φερόμενων θυμάτων πέραν της συνοριακής ζώνης, στοιχείο που αποτυπώνεται για τρίτη συνεχή χρονιά και αναδεικνύει την έκταση και την οργανωτική δομή των επιχειρήσεων.
• Παρατηρείται διαφοροποίηση μεταξύ των περιστατικών του Eβρου και των περιστατικών της θάλασσας που καταγράφηκαν, με τα πρώτα να χαρακτηρίζονται από ένα δίκτυο επιχειρήσεων που εκτείνεται από τα σύνορα έως σημεία της ενδοχώρας, ενώ τα δεύτερα επικεντρώνονται, κυρίως, σε επιχειρήσεις στη θάλασσα που παρεμποδίζουν την προσέγγιση και αποβίβαση σε έδαφος νησιών της ελληνικής επικράτειας.
• Από τις μαρτυρίες που καταγράφηκαν προέκυψε ποιοτική διαφοροποίηση στη βία που φέρεται να ασκήθηκε στα θύματα, καθώς στα περιστατικά του Eβρου η βία φαίνεται να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα και μεγαλύτερη σωματική ένταση, ενώ στα περιστατικά της θάλασσας παίρνει τη μορφή πράξεων παρεμπόδισης της πλευστότητας και της αποβίβασης στα νησιά και χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη επικινδυνότητα, με καταγεγραμμένα θανατηφόρα περιστατικά».

Τα στοιχεία που παρουσιάζονται στη νέα αυτή έκθεση επιβεβαιώνουν αυτά που ξέραμε και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Η Ελλάδα δεν αγνοεί απλώς το διεθνές δίκαιο — το παραβιάζει συνειδητά, οργανωμένα και με μεθοδικότητα. Ανθρώπινες ζωές απωθούνται, «απορρίπτονται» καθημερινά σαν «ανεπιθύμητο φορτίο», όχι μόνο στα σύνορα, αλλά και στην καρδιά της χώρας, σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Κομοτηνή. Η έκταση και η εμβέλεια αυτών των επιχειρήσεων δείχνει ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για μια καλά οργανωμένη και εδραιωμένη επιχειρησιακή πρακτική και για πολιτική επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στο Αιγαίο, η βαρβαρότητα αγγίζει τα όρια του αποτρόπαιου. Πρόσφυγες εγκαταλείπονται σε ακυβέρνητες βάρκες, οι μηχανές καταστρέφονται ή αφαιρούνται, τα καύσιμα ρίχνονται στη θάλασσα. Οι βάρκες τους γίνονται παγίδες θανάτου, με μόνη παρέμβαση από τις ελληνικές αρχές τη δημιουργία κυμάτων ή την απώθηση με κοντάρια. Δεν πρόκειται φυσικά όμως για απώθηση — αλλά για συνειδητή έκθεση ανθρώπων στο θάνατο.

Η έκθεση καταγράφει 47 περιστατικά καταστροφής προσωπικών αντικειμένων, 39 περιπτώσεις σωματικής βίας, 42 απειλές ή ψυχολογική κακοποίηση, 10 περιστατικά σεξουαλικής βίας και 1 βιασμό. Υπάρχουν επίσης 31 περιστατικά εξευτελιστικής μεταχείρισης, 35 που κινδύνευσε η ζωή των θυμάτων και 2 καταγεγραμμένοι θάνατοι. Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν τρεις περιπτώσεις που οικογένειες χωρίστηκαν με τη βία!

Ολα τα παραπάνω αποτελούν την καθημερινότητα στα ελληνικά σύνορα. Είναι το τίμημα που πληρώνουν οι πρόσφυγες και οι κατατρεγμένοι για το «έγκλημα» της αναζήτησης ασφάλειας και αξιοπρέπειας. Είναι η πλήρης απαξίωση της ανθρώπινης ζωής στο όνομα μιας Ευρώπης-φρούριο, που όχι μόνο ανέχεται αλλά και ενθαρρύνει αυτές τις θανατοπολιτικές.

ΠΗΓΗ