Γάζα: Η καταστροφή ξεπερνά αυτό που προκάλεσαν οι ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι
«Κρανίου τόπος». Η Λωρίδα της Γάζας δεν θυμίζει πια τόπο ανθρώπινης παρουσίας. Είναι μια έρημος από τσιμέντο και αίμα… «Εργο» των καθαρμάτων, δολοφόνων του Ισραηλινού κράτους. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από δορυφορική ανάλυση που παρουσίασε το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, περισσότερο από το 70% των κτιρίων έχει καταστραφεί ή καταστεί ακατάλληλο για χρήση, με κάποιες περιοχές όπως η Ράφα να αγγίζουν ποσοστά καταστροφής 89%.
Η σύγκριση με άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι αναπόφευκτη. Η καταστροφή σε πόλεις της Γάζας ξεπερνά σε ποσοστά την καταστροφή που προκάλεσαν οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι! Στη Χιροσίμα είχε καταστραφεί το 67% των κτιρίων, στο Ναγκασάκι το 40%. Στη βόρεια Γάζα σήμερα, το 84% των κτιρίων δεν υπάρχει πια…
«Ο κόσμος που γνώριζαν οι Παλαιστίνιοι έχει εξαφανιστεί», δηλώνει ο Αντί Μπεν Νουν, επικεφαλής του Κέντρου Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο. «Οι κάτοικοι της Γάζας δεν έχουν πού να επιστρέψουν. Η καταστροφή είναι απόλυτη – σπίτια, δημόσιοι χώροι, σχολεία, καλλιέργειες, όλα έχουν χαθεί».
Σύμφωνα με τα στοιχεία-σοκ του ΟΗΕ:
160.000 κτίρια έχουν καταστραφεί πλήρως ή μερικώς
- 25% ισοπεδώθηκαν ολοκληρωτικά
- 81% των δρόμων έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές
- 501 από τα 554 σχολεία δεν είναι λειτουργικά
- 2.308 εκπαιδευτικά ιδρύματα από παιδικούς σταθμούς μέχρι Πανεπιστήμια έχουν καταστραφεί
- 50 εκατομμύρια τόνοι συντριμμιών καλύπτουν τη Γάζα (137 κιλά/τ.μ.)
- Θα χρειάζονταν 21 χρόνια για να απομακρυνθούν όλα τα ερείπια
- Το κόστος μόνο για τα συντρίμμια αγγίζει το 1,2 δισ. δολάρια
Στη Χαν Γιουνίς, το 63% των κτιρίων έχει καταστραφεί. Στη Γάζα Σίτι, 78%. Στη Ράφα, η καταστροφή αγγίζει το 89%. Η μόνη περιοχή όπου η καταστροφή είναι κάτω από 50% είναι η Ντεΐρ αλ Μπαλά (43%).
Μάλιστα, το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ακόμα μεγαλύτερο, καθώς η δορυφορική καταγραφή αντιλαμβάνεται ως κατεστραμμένα μόνο τα κτίρια στα οποία έχει καταρρεύσει και η οροφή. Σύμφωνα με τον Μπεν Νουν, η βόρεια πλευρά της Ράφα, όπου κατοικούσαν περίπου 275.000 Παλαιστίνιοι πριν τον πόλεμο, έχει υποστεί τη σοβαρότερη καταστροφή, καθώς το 89% των κτιρίων της είναι είτε εντελώς είτε μερικώς κατεστραμμένα.
Ανεξάρτητοι αναλυτές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιγράφουν το μέγεθος της καταστροφής ως χωρίς προηγούμενο σε μεταπολεμική σύγκρουση. Δεν είναι μόνο τα κτίρια – είναι η πλήρης κατάρρευση κάθε υποδομής ζωής: νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία, δίκτυα ύδρευσης, δρόμοι.
«Η Γάζα δεν είναι πια πόλη. Είναι κρατήρας», λέει εκπρόσωπος της UNRWA….
Τα κτήνη του Νετανιάχου καυχιούνται
Το σχέδιο της ισραηλινής κυβέρνησης φαίνεται να ξεπερνά τη στρατιωτική στρατηγική. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ισραηλινής εφημερίδας Maariv, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου φέρεται να δήλωσε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Κνεσέτ: «Καταστρέφουμε όλο και περισσότερα σπίτια. Δεν θα έχουν πού να επιστρέψουν».
Η φράση αυτή ερμηνεύεται ως ξεκάθαρη ένδειξη εξαναγκαστικής εκτόπισης, κάτι που ευθυγραμμίζεται με παλαιότερα σχέδια της κυβέρνησης Τραμπ για «εθελοντική μετεγκατάσταση» των Παλαιστινίων σε τρίτες χώρες.
Την ίδια στιγμή αξιωματούχοι του ισραηλινού στρατού που μίλησαν στη Haaretz που παρουσιάζει το θέμα, δηλώνουν πως οι εργολάβοι μπορούν να αποκομίσουν περίπου 1.500 δολάρια για κάθε κτίσμα που κατεδαφίζουν, ενώ πιέζουν τους αξιωματικούς του στρατού να επεκτείνουν τις κατεδαφίσεις απαιτώντας την προστασία του ισραηλινού στρατού. Ένας από τους αποκαλούμενους «ήρωες της κατεδάφισης» στη Γάζα, είναι ο Ραμπί Αβραχάμ Ζαρμπίβ, ο οποίος υπηρέτησε σαν χειριστής μπουλντόζας κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Ο χρόνος τελειώνει γρήγορα για τα πεινασμένα παιδιά στη Γάζα
Ο Ανταμ είναι συνεχώς στο μυαλό μου τελευταία. Περισσότερο από το συνηθισμένο.
Γνώρισα τον Ανταμ πριν από κάποια χρόνια στο λιμάνι της Χοντέιντα, στην Υεμένη, τότε που η πόλη ήταν υπό πολιορκία και σφυροκοπούνταν από βόμβες. Σ’ έναν φτωχό νοσοκομειακό θάλαμο, εκεί ήταν ξαπλωμένος ο Ανταμ, 10 χρόνων, μόλις λίγο πάνω από 10 κιλά. Δεν μπορούσε να μιλήσει, ούτε να κλάψει. Το μόνο που μπορούσε να βγάλει ήταν ένας βραχνός ήχος από την αναπνοή του. Λίγες μέρες αργότερα, ο Ανταμ πέθανε από ασιτία.
Λίγα χρόνια πριν, η συνάδελφός μου η Χανάα μού τηλεφώνησε αργά το βράδυ από τη Συρία. Εκλαιγε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να μιλήσει. Τελικά κατάφερε να μου πει πως ο Αλι, ένα αγόρι 16 ετών, πέθανε. Σε μια ακόμα πόλη υπό πολιορκία, παγιδευμένος σ’ έναν πόλεμο που δεν επέλεξε, πέθανε κι εκείνος από ασιτία. Το επόμενο πρωί, ο επιδημιολόγος προϊστάμενός μου είπε: «Για να πεθάνει από ασιτία ένα παιδί 16 χρόνων, που είναι σχεδόν άντρας, σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθόλου φαγητό».
Ξανά στην Υεμένη, σ’ ένα από τα ελάχιστα λειτουργικά παιδιατρικά νοσοκομεία στην πρωτεύουσα Σαναά, περπατούσα ανάμεσα στα κρεβάτια την περίοδο της έξαρσης της χολέρας. Αγόρια 15-16 ετών έδιναν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Ηταν τόσο εξαντλημένα, τόσο αποδυναμωμένα, που δεν μπορούσαν καν να γυρίσουν πλευρό στο κρεβάτι. Αυτές οι εικόνες με στοίχειωσαν όλα αυτά τα χρόνια, όπως και πολλούς από εμάς που έχουμε δουλέψει σε συνθήκες ακραίας πείνας ή λιμού.
Το 2022, όταν επισκεπτόμουν συχνά τη Γάζα, πήγαινα στα σχολεία της UNRWA για να δω τα παιδιά. Καλοντυμένα, υγιή, χαμογελαστά, γεμάτα ενέργεια, χοροπηδούσαν πάνω-κάτω στην αυλή του σχολείου, χορεύοντας υπό τους ήχους της μουσικής.
Τότε, η Γάζα βρισκόταν ήδη υπό αποκλεισμό για πάνω από 15 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε διαθέσιμο φαγητό στην αγορά, είτε μέσω εισαγωγών από το Ισραήλ είτε από την τοπική παραγωγή. Η UNRWA παρείχε επισιτιστική βοήθεια σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
Οι εικόνες του Ανταμ και του Αλι είχαν χαθεί κάπου στο βάθος της μνήμης μου. Μέχρι που πριν λίγες εβδομάδες επέστρεψαν ξανά. Οι ομάδες μας στη Γάζα άρχισαν να στέλνουν ανησυχητικές φωτογραφίες με αποστεωμένα βρέφη. Τα ποσοστά υποσιτισμού αυξάνονται ραγδαία, εξαπλώνονται σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, πάνω από 50 παιδιά έχουν πεθάνει από ασιτία από την έναρξη της πολιορκίας στις 2 Μαρτίου. Η UNRWA έχει εξετάσει πάνω από 242.000 παιδιά σε κλινικές και ιατρικά σημεία σε όλη την εμπόλεμη περιοχή, καλύπτοντας πάνω από το μισό των παιδιών κάτω των πέντε ετών στη Γάζα. Ενα στα δέκα παιδιά είναι υποσιτισμένο.
Η Αχλαμ είναι επτά μηνών. Η οικογένειά της εκτοπίζεται κάθε μήνα από την αρχή του πολέμου, αναζητώντας την ασφάλεια που δεν υπάρχει. Σε καταπληξία και εξασθενημένη, η Αχλαμ είναι σοβαρά υποσιτισμένη. Οπως και πολλά άλλα βρέφη στη Γάζα, το ανοσοποιητικό της σύστημα έχει καταρρεύσει από το τραύμα, τους συνεχείς αναγκαστικούς εκτοπισμούς, την έλλειψη καθαρού νερού, την ανεπαρκή υγιεινή και τη λιγοστή τροφή.
• Η Αχλαμ μπορεί να επιβιώσει. Αλλά θα επιβιώσει;
Οι προμήθειες για θεραπευτική διατροφή είναι ελάχιστες, όπως και τα βασικά αγαθά στη Γάζα. Οι ισραηλινές Αρχές έχουν επιβάλει έναν ασφυκτικό αποκλεισμό, μπλοκάροντας την είσοδο τροφίμων, φαρμάκων, διατροφικών και ιατρικών σκευασμάτων, αλλά και υλικών καθαριότητας όπως το σαπούνι. Αν και ο αποκλεισμός χαλαρώνει κατά διαστήματα, η UNRWA –ο μεγαλύτερος ανθρωπιστικός οργανισμός στη Γάζα– δεν έχει καταφέρει να φέρει ανθρωπιστική βοήθεια από τις 2 Μαρτίου.
Την περασμένη εβδομάδα πέθανε η Σαλάμ, ένα ακόμα υποσιτισμένο βρέφος. Ηταν λίγων μηνών. Οταν τελικά έφτασε στην κλινική της UNRWA, ήταν ήδη αργά.
Στο μεταξύ, οκτώ παιδιά που περίμεναν στη σειρά για να λάβουν θεραπεία για τον υποσιτισμό, σκοτώθηκαν όταν ισραηλινές δυνάμεις έπληξαν την κλινική όπου βρίσκονταν. Ενας συνάδελφός μου που πέρασε από εκεί λίγα λεπτά αργότερα, μου είπε ότι είδε μητέρες να κοιτούν στο κενό, να κλαίνε σιωπηλά. Ακριβώς όπως έκανε κι ο Ανταμ.
• Γιατί να πεθαίνουν βρέφη από ασιτία στον 21ο αιώνα, ειδικά όταν είναι κάτι που μπορεί να προληφθεί εντελώς;
Η UNRWA έχει πάνω από 6.000 φορτηγά με τρόφιμα, φάρμακα και είδη υγιεινής έτοιμα να μπουν στη Γάζα – αρκεί να δοθεί το πράσινο φως. Αυτή η βοήθεια μπορεί να σώσει κορίτσια σαν την Αχλαμ. Εχουμε επίσης περισσότερους από 1.000 επαγγελματίες υγείας που μπορούν να προσφέρουν εξειδικευμένες διατροφικές υπηρεσίες σε παιδιά.
Μέσα στον αδιάκοπο καταιγισμό εικόνων φρίκης από τη Γάζα που κατακλύζουν τις οθόνες μας, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε: πόσες ακόμα Αχλαμ και Σαλάμ πρέπει να πεθάνουν πριν αναληφθεί δράση;
Πόσο ακόμη πρέπει να περιμένουμε για μια εκεχειρία, ώστε να σταματήσουν να πέφτουν βόμβες πάνω σε αποστεωμένα και ετοιμοθάνατα παιδιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου