Νερό “εμπόρευμα” όπως και η ενέργεια: Η κυβέρνηση φέρνει το “μοντέλο ΔΕΗ” στη διαχείριση των υδάτων

Οι σημερινές τυμπανοκρουσίες για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, όπως συζητήθηκε στο Μαξίμου υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη, υποκρύπτουν σχέδια συγχωνεύσεων, περιορισμού της κατανάλωσης, διαχείρισης με τη λογική κόστους – οφέλους και φυσικά της κερδοφορίας  και όπως είναι επόμενο αυξήσεων στις τιμές του νερού.

Αυτό που η κυβέρνηση απεργάζεται είναι να “κουμπώσει” το “Μοντέλο ΔΕΗ” και στο Νερό, παρά τις δημόσιες διαβεβαιώσεις πως “θα παραμείνει δημόσιο αγαθό. Ανάλογες, ήταν και οι διαβεβαιώσεις για την Ενέργεια, στο μεταξύ όμως απαξιώθηκαν οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, το ρεύμα έγινε είδος πολυτελείας για τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ οι πάροχοι ενέργειας και η δήθεν “δημόσια” ΔΕΗ γιγαντώνουν την κερδοφορία τους. 

Το γεγονός ότι το νερό είναι ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίες φάνηκε και από τα σημεία στα οποία η κυβέρνηση εντοπίζει “προβληματική διαχείριση”, όπως φαίνεται και από τον πίνακα που παρουσιάστηκε: 

Μιλάνε, δηλαδή, για «ζημιογόνα δραστηριότητα», «χαμηλή εισπραξιμότητα» και «υποανάκτηση κόστους – επενδύσεων»! 

Λύση στα παραπάνω είναι η “ριζική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης των υδάτων στη χώρα, σε ένα πιο λειτουργικό σύστημα, με μεγαλύτερη αποδοτικότητα και περισσότερες επενδύσεις” σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η αναφορά σε «βιώσιμες εταιρείες ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο αποδεκτό κόστος για όλες τις χρήσεις» δείχνει ότι στο βάθος έρχονται αυξήσεις στο νερό καθώς και συγχώνευση εκατοντάδων μικρών δημοτικών εταιρειών. 

Οι πέντε βασικοί άξονες του σχεδιασμού είναι οι εξής σύμφωνα με την κυβέρνηση:

• “Το νερό είναι και θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας
• Βιώσιμες εταιρείες ύδρευσης, άρδευσης και αποχέτευσης, με στόχο αποδεκτό κόστος για όλες τις χρήσεις
• Ολιστικός σχεδιασμός και κεντρική διαχείριση όλων των αναγκαίων έργων, μικρών και μεγάλων
• Κατεπείγουσες πρωτοβουλίες τους επόμενους έξι μήνες, σε συνδυασμό με εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών
• Νέες τεχνολογίες και συμπληρωματικοί τρόποι παραγωγής νερού (αφαλάτωση, ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση)”.

Ομολογούν δηλαδή ότι παράγοντας για να γίνουν τα όποια έργα είναι τόσο η αναδιάρθρωση των σχετικών Υπηρεσιών (ΔΕΥΑ κλπ) για να γίνουν πιο αποτελεσματικές στην προώθηση της εμπορευματοποίησης του νερού, όσο και και η αύξηση του κόστους που θα πληρώνει ο λαός ώστε τα κατασκευαστικά μεγαθήρια που δραστηριοποιούνται και στον τομέα «διαχείρισης των υδάτων» να αποκομίζουν κέρδη.

ΠΗΓΗ