Τα κυβερνητικά στελέχη θριαμβολογούν από το πρωί για το δημοσίευμα της Καθημερινής που επικαλείται μαρτυρία ενός από τους πρόσφυγες στην υπόθεση των 38 του Έβρου.
Η μαρτυρία έρχεται σε αντίθεση με τις μέχρι σήμερα καταθέσεις άλλων προσφύγων την ομάδας, όσον αφορά τον θάνατο του 5χρονου κοριτσιού στη νησίδα.
Αλλά και αυτή η μαρτυρία, όπως όλες οι άλλες, αναφέρει ότι σε ελληνικό έδαφος η ομάδα των προσφύγων συναντήθηκε με ομάδα "μαυροντυμένων κουκουλοφόρων" που τους χτύπησε και τους απώθησε στο τουρκικό έδαφος.
Κι όμως αυτή τη μαρτυρία επικαλούνται ο Υπουργός Μετανάστευσης, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος!
Κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ότι η επίκληση της αυθεντικότητας της μαρτυρίας για το θέμα που τους "καίει" (το νεκρό κορίτσι), επιβεβαιώνει μια τρανταχτή υπόθεση παράνομης επαναπροώθησης.
Χωρίς βέβαια να απαντάνε:
Ποιοί ειναι αυτοί οι "μαυροντυμένοι κουκουλοφόροι" στα σύνορα;
Είναι κρατικοί υπάλληλοι; Ανήκουν στο σώμα της ΕΛΑΣ; Γιατί δεν φορούν εθνόσημο;
Είναι σε υπηρεσία; Τίνων τις εντολές εκτελούν; Ποιές είναι αυτές οι εντολές;
Σε ποιόν αναφέρονται; Στον Μηταράκη, τον Θεοδωρικάκο, τον Δημητριάδη;
Φτάνουν αυτές οι αναφορές στο Μαξίμου, πλάι στις απόρρητες "εκθέσεις" του παρακράτους των υποκλοπών;
Η υπόθεση των 38 προσφύγων είναι ένα από τα εκατοντάδες περιστατικά παράνομων επαναπροωθήσεων για τα οποία το ελληνικό κράτος είναι υπόλογο.
Οι ελληνικές αρχές δεν είναι ανεξάρτητος κριτής στη συγκεκριμένη υπόθεση: είναι δράστης αξιόποινων πράξεων. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε απόλυτα επιφυλακτικοί απέναντι στις διαρροές και τις πληροφορίες που αυτό διαρρέει.
Η αλήθεια κάποια στιγμή θα βγει.
Μέχρι τότε, η κυβέρνηση θα κάνει εκλογική καμπάνια με πτώματα.
Όσο για μας, ας το πούμε μεγαλόφωνα:
Μακάρι ένα νεκρό παιδί λιγότερο! ΜΑΚΑΡΙ!
Μακάρι να μην χάθηκε μια ζωή, μακάρι να έπραξαν οι άνθρωποι από την απελπισία τους να περάσουν τα σιδερόφρακτα σύνορα της Ευρώπης.
Η θανατολαγνεία είναι δική τους και μόνο, είναι πολιτική “απώθησης”.
Εμείς είμαστε με τη ζωή.
*Δικηγόρος
ΠΗΓΗ: H προσωπική σελίδα στο fb του Θανάση Καμπαγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου