1. Με βάση τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία και τον ανελέητο πόλεμο...
Έως τώρα, οι προηγούμενες εντάσεις στα πλαίσια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Ναγκόρνο Καραμπάχ, Αμπχαζία, Τσετσενία, Υπερδνειστερια και Μολδαβία, Νότια Οσετία, Κριμαία) επιλύθηκαν είτε βίαια είτε με συμβιβασμό σε τοπικό επίπεδο χωρίς να προκληθούν ευρύτερες συγκρούσεις και στρατιωτικές πολεμικές επιχειρήσεις, εκτός ίσως της Τσετσενίας.
Η μόνη περίπτωση σύγκρουσης που έχει πάρει πλανητικές διαστάσεις - προήλθε από τις πολλές εκκρεμότητες της σοβιετικής κατάρρευσης το 1991-είναι της Ουκρανίας , επειδή εξελίχθηκε σε σύγκρουση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η ρωσο-ουκρανικη αντιπαράθεση με αφορμή τα εδάφη της νοτιοανατολικής Ουκρανίας (Ντομπας), γίνεται ταυτόχρονα μια σύγκρουση και για την παγκόσμια κυριαρχία μεταξύ των υπερδυνάμεων. Έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται ένα σημαντικό τμήμα του αγγλοσαξονικού Βαθέως Κράτους και του «κόμματος του πολέμου» στη Δύση-που μην ξεχνάμε διεξάγει και αλλού τοπικούς πολέμους «δια αντιπροσώπων».
Η βασική χαμένη αυτής της πολεμικής σύγκρουσης είναι η Ευρώπη και κυρίως η Γερμανία, που βλέπει την οικονομία της να κλυδωνίζεται από την κρίση της ενέργειας και τον συνεπαγόμενο πληθωρισμό. Έτσι –εκτός από το κίνημα ενάντια στην κλιματική αλλαγή-αυτό τον καιρό αναπτύσσεται στη χώρα και πάλι το αντιπολεμικό κίνημα.
2. Δήλωση του κινήματος για την Ειρήνη της Γερμανίας:
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η τελική δήλωση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συμβουλίου Ειρήνης ( Bundesausschuss Friedensratschlag )1 από το 29ο Εθνικό Συμβούλιο Ειρήνης στις 10-11 Δεκεμβρίου 2022 στο Κάσελ της Γερμανίας. Είναι σημαντικό, καθώς η συζήτηση εντός του κινήματος ειρήνης στη Γερμανία αντικατοπτρίζει αυτό που λαμβάνει χώρα και στο κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο παγκόσμιο κίνημα Ειρήνης.
«-Στο δρόμο για μια νέα παγκόσμια τάξη
- Για συνεργασία αντί για αντιπαράθεση!
Η παλιά μονοπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, στην οποία κυριαρχούσαν οι ΗΠΑ, φτάνει στο τέλος της. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν να σταματήσουν αυτή την εξέλιξη με κάθε μέσο. Με τον κίνδυνο ενός μεγάλου πολέμου, εντείνουν τον πόλεμο αντιπροσώπων τους στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας, ενώ ταυτόχρονα πυροδοτούν την αντι-κινεζική στρατιωτική δραστηριότητα στον Ειρηνικό και τις προκλήσεις γύρω από την Ταϊβάν. Ο διευρυμένος οικονομικός πόλεμος από τον Φεβρουάριο και μετά επιδεινώνει την πείνα και την κοινωνική ανισότητα παγκοσμίως και ματαιώνει την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Από την αλλαγή του αιώνα το 1999 έως τον πόλεμο στην Ουκρανία…
Η αλλαγή εποχής για την οποία γίνεται τώρα συχνά λόγος δεν ξεκίνησε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά ήδη από τον Μάρτιο του 1999. Η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία ήταν το άνοιγμα για περαιτέρω δυτικούς πολέμους και επεμβάσεις αντίθετες με το διεθνές δίκαιο. Ταυτόχρονα, το ΝΑΤΟ άρχισε να προχωρά προς τη Ρωσία με την αποδοχή των πρώτων πρώην χωρών της Συνθήκης της Βαρσοβίας, παραβιάζοντας τις δεσμευτικές υποσχέσεις προς τη Μόσχα ότι η στρατιωτική συμμαχία δεν θα επεκταθεί "ούτε εκατοστό προς τα ανατολικά".
Ήταν η αρχή του τέλους των προσεγγίσεων για μια ευρωπαϊκή ειρηνευτική τάξη που είχαν ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με τη Χάρτα των Παρισίων, μεταξύ άλλων, και αποτέλεσε επίσης μέρος της Συνθήκης 2+4. Συνδύαζαν το δικαίωμα επιλογής της συμμαχίας του καθενός με την υποχρέωση να μην ενισχύει τη δική του στρατιωτική θέση εις βάρος τρίτων, αλλά να λαμβάνει υπόψη του τα συμφέροντα ασφαλείας των άλλων κρατών.
Το ΝΑΤΟ το αγνόησε αδίστακτα και προώθησε την αντιπαράθεση όλο και περισσότερο με στρατεύματα και ελιγμούς μεγάλης κλίμακας στα σύνορα της Ρωσίας και με την υποσχόμενη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Με το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014, τον επακόλουθο εξοπλισμό και τη διαδοχική ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας ξεπεράστηκαν οριστικά και - σε συνδυασμό με την επικείμενη ανάπτυξη νέων αμερικανικών πυραύλων μέσου βεληνεκούς - η κατάσταση απειλής από την άποψη της Ρωσίας αυξήθηκε μαζικά. Οι διαπραγματεύσεις για τις εγγυήσεις ασφαλείας που ζήτησε η Ρωσία απορρίφθηκαν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, το Κίεβο κλιμάκωσε τον πόλεμο στο Ντονμπάς. Μετά από επτά χρόνια άρνησης να εφαρμόσει τη διεθνώς δεσμευτική συμφωνία του Μινσκ, η ουκρανική κυβέρνηση εξαπέλυσε στρατιωτική επίθεση εναντίον των δημοκρατιών του Ντονμπάς στα μέσα Φεβρουαρίου 2022. Όλο αυτό το ιστορικό δεν πρέπει να αγνοηθεί κατά την αξιολόγηση της εισβολής της Ρωσίας, η οποία είναι αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο, και δείχνει από πού πρέπει να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, από την άλλη πλευρά, τορπίλισαν τις πολλά υποσχόμενες διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη Μαρτίου και, ακόμη και μετά από εννέα μήνες πολέμου, παροτρύνουν το Κίεβο να μην δείξει καμία σοβαρή προθυμία για διαπραγματεύσεις υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Βλέπουν έναν παρατεταμένο πόλεμο ως ευκαιρία να αποδυναμώσουν αποφασιστικά τον αντίπαλό τους και, σε συνδυασμό με έναν πρωτοφανή οικονομικό πόλεμο, να τον "καταστρέψουν" (υπουργός Εξωτερικών Baerbock). Εισχωρώντας όλο και περισσότερο στον πόλεμο με βαρύτερα όπλα, στρατιωτικούς συμβούλους, εκπαιδευτές, εχθρική αναγνώριση, πληροφορίες και μισθοφόρους, βοήθησαν τα ουκρανικά στρατεύματα να έχουν επιτυχίες, αν και με βαριές απώλειες. Ο ρωσικός στρατός απάντησε με μαζικές επιθέσεις στις υποδομές.
Όπως έδειξε ο αντίκτυπος των ουκρανικών αμυντικών πυραύλων στην Πολωνία, ο πόλεμος μπορεί να κλιμακωθεί σε μεγαλύτερο ανά πάσα στιγμή. Κάθε μέρα που περνάει, αυξάνεται όχι μόνο ο κίνδυνος χρήσης πυρηνικών όπλων, αλλά και ο κίνδυνος πυρηνικής καταστροφής μέσω επιθέσεων σε πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας στην εμπόλεμη ζώνη.
Απαιτούμε από τη γερμανική κυβέρνηση και την ΕΕ να σταματήσουν να τροφοδοτούν τον πόλεμο με προμήθειες όπλων και προπαγάνδα, αλλά να επιδιώξουν σοβαρά την κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις χωρίς προϋποθέσεις.
Η τρικομματική γερμανική κυβέρνηση οδηγεί μια πορεία κατευθείαν στην άβυσσο. Μαζί με τους εταίρους της στην ΕΕ, προκαλεί συμφόρηση στον εφοδιασμό και εκρήξεις στις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αύξηση του κόστους ζωής και μια προβλέψιμη κατάρρευση της οικονομίας, επιδιώκοντας την όσο το δυνατόν πληρέστερη οικονομική αποσύνδεση από τη Ρωσία.
Ταυτόχρονα, θέλει να επεκτείνει περαιτέρω τον ρόλο της Γερμανίας ως μεγάλης δύναμης με γιγαντιαία εξοπλιστικά προγράμματα και να καταστήσει την Bundeswehr την ισχυρότερη συμβατική στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη. Με την προβλεπόμενη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο δύο τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, αυτές απειλούνται να διπλασιαστούν στα 100 δισεκατομμύρια ευρώ σε λίγα χρόνια - χρήματα που χρειαζόμαστε επειγόντως για να ξεπεράσουμε τα πιεστικά προβλήματα στους τομείς των κοινωνικών υποθέσεων, της υγείας, του περιβάλλοντος και του κλίματος.
Απαιτούμε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να εγκαταλείψει αυτή την επικίνδυνη για την ειρήνη και την κοινωνία πορεία και να κάνει αφοπλισμό!
Είμαστε αντίθετοι σε οπλικά συστήματα όπως τα υπερηχητικά όπλα, τα οποία ανοίγουν για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τη δυνατότητα ενός εξουθενωτικού χτυπήματος - όπως το Pershing II τη δεκαετία του 1980 - κατά της Ρωσίας.
Η γερμανική κυβέρνηση δεν πρέπει να συμφωνήσει στην ανάπτυξη αμερικανικών υπερηχητικών πυραύλων και άλλων πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς. Πρέπει να προσχωρήσει στη Συνθήκη του ΟΗΕ για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων και να τερματίσει τις συνθήκες για τη στάθμευση στρατευμάτων!
Η γερμανική κυβέρνηση θέλει τώρα να συμμετάσχει στις προσπάθειες των ΗΠΑ να περιορίσουν στρατιωτικά την Κίνα, οι οποίες ξεκίνησαν πριν από μια δεκαετία και πλέον, με την Bundeswehr. Η κούρσα εξοπλισμών της Δύσης ενάντια στο δίδυμο Κίνας-Ρωσίας είναι μια παρεκτροπή που μπορεί να καταλήξει στην καταστροφή της ανθρωπότητας.
Οι αναπόφευκτες αντιφάσεις πρέπει να επιλυθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η εποχή της κλιματικής καταστροφής, της παγκόσμιας πείνας και της ταυτόχρονης αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού απαιτεί επειγόντως συνεργασία αντί για όλο και περισσότερες αντιπαραθέσεις.
Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε μια ειρηνευτική τάξη ισότιμης κοινής ασφάλειας, συμφωνίες και δομές που λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα ασφάλειας κάθε κράτους. Αντί για ένα ΝΑΤΟ προσανατολισμένο σε υψηλούς εξοπλισμούς και αποτροπή, χρειαζόμαστε έναν ΟΗΕ και έναν ΟΑΣΕ που -απελευθερωμένοι από τη δυτική κυριαρχία- θα γίνουν πιο ικανοί για δράση.
Πρέπει επίσης να εργαστούμε για να διασφαλίσουμε ότι η νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη θα είναι προσηλωμένη στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διεθνούς αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας.»
3. Το παγκόσμιο κίνημα για την προστασία του κλίματος και πως μπορούν να μπουν οι βάσεις για ένα ενιαίο κίνημα ενάντια στον πόλεμο και την κλιματική καταστροφή.
Σε προηγούμενο άρθρο μας με τίτλο: Πόλεμος στην Ουκρανία: άλλο ένα βήμα προς μια ολοκληρωτική καταστροφή, περιγράψαμε συνοπτικά ένα ζοφερό μέλλον , του οποίου ένα παραπέρα βήμα είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ισχυρισθήκαμε: «Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μπορεί να εκτροχιάσει ακόμη περισσότερο το κλίμα με αύξηση των εκπομπών διοξειδίου, καθώς πολλές χώρες οδηγούνται -αντί στη μείωσή τους-σε μια ξέφρενη αναζήτηση νέου εφοδιασμού σε αέριο και πετρέλαιο προκειμένου να αντικαταστήσουν τις ρωσικές εισαγωγές, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα.»
Τα μέτρα για την μείωση των εκπομπών και αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής πρέπει να ληφθούν τώρα, γιατί ήδη οι μεταβολές του κλίματος γίνονται ανεπίστρεπτες. Στο μέλλον, η Γη θα έχει μπει σε άλλη, αυτοτροφοδοτούμενη «κλιματική τροχιά» ασύμβατη με τη διατήρηση της ανθρώπινης και των ανώτερων μορφών ζωής. Αλλά η λήψη τέτοιων μέτρων , όπως το διατυπώνει και το κίνημα ειρήνης, μπορεί να εξασφαλισθεί μόνο σε συνθήκες ουσιαστικής και εκτενούς παγκόσμιας συνεργασίας. Δεν μπορούν να υλοποιηθούν αυτά τα απαραίτητα μέτρα σε καθεστώς ψυχρών και θερμών πολέμων.
Κανένα από τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα-κλιματική αλλαγή, οικολογική κρίση, υγειονομική κρίση και πανδημίες, επισιτιστική κρίση, ενεργειακή κρίση κ.λπ.- δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί χωρίς π,χ, τη συμμετοχή της Ρωσίας και της Κίνας. Η ιδέα της δυτικής κυριαρχίας, αλλά και της κυριαρχίας γενικώς είναι παρωχημένη, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε πλανητικά προβλήματα τα οποία προκαλούν την κατάρρευση των ίδιων των συνθηκών ζωής.
Αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία βασιζόμενοι σε έναν πολιτισμό που στηρίζεται στην κυριαρχία επί των άλλων ανθρώπων, στην κυριαρχία των οικονομικών ελίτ στις ανθρώπινες κοινότητες, στην χωρίς όρια κυριαρχία και εκμετάλλευση της Φύσης και των οικοσυστημάτων αυτού του πλανήτη, οι παρούσες και οι μελλοντικές γενιές μας, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι οι τελευταίες στον πλανήτη μας.
Η πιο επιτακτική ανάγκη τη χρονιά που μας έρχεται, είναι να παλέψουμε για τη διακοπή αυτού του πολέμου στην Ευρώπη-όπως και κάθε άλλου περιφερειακού και δια «αντιπροσώπων» πολέμου- καθώς βέβαια και να σταματήσουμε –πριν να είναι αργά-την κλιματική καταστροφή. Για αυτό θα χρειασθεί να αναπτυχθεί ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό κίνημα σε παγκόσμιο επίπεδο, που συντασσόμενο με το υπάρχον νεολαιϊστικο-που είναι αναγκαίο να εξελιχθεί και να γίνει και αυτό ρωμαλέο-κίνημα της «αλλαγής του συστήματος και όχι του κλίματος», θα προσπαθήσουν από κοινού ώστε να υπάρξει αλλαγή της μέχρι τώρα πορείας της ανθρωπότητας.
_______________________________________________________
Αυτό περιλαμβάνει επίσης διεθνή δικτύωση με εταίρους από την Αυστρία, την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και τις ΗΠΑ.
Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Συμβουλίου Ειρήνης (Bundesausschuss Friedensratschlag), με έδρα το Κάσελ, είναι η γερμανική ένωση πολιτών που δεσμεύονται για την πολιτική ειρήνης. Αναπτύσσει την τρέχουσα πολιτική της σε τακτικές συνεδριάσεις: ειρήνη χωρίς αν και αλλά, προτάσεις για μη στρατιωτικές λύσεις.
Διαβάστε επίσης: Αύξηση αμυντικών δαπανών ζητούν χώρες του ΝΑΤΟ
*Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου