Ως απόπειρα «εξορθολογισμού του ασφαλιστικού συστήματος», παρουσιάζει η κυβέρνηση τις διατάξεις, οι οποίες περιλαμβάνονται στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που πρόκειται να έρθει προς ψήφιση στη βουλή, στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Η αλήθεια είναι ότι, πρόκειται απλά για «σκόρπιες ρυθμίσεις», ήσσονος σημασίας, που αφορούν, μόνο ένα μικρό κύκλο πολιτών. Την ώρα που η «κοινωνία των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων», στενάζει, από την φτώχεια και την ακρίβεια, την ώρα που πρώτο μέλημα οποιασδήποτε κυβέρνησης, θα έπρεπε να είναι η άμεση ενίσχυση του εισοδήματος των συνταξιούχων, που βλέπουν τις συντάξεις τους καθηλωμένες επί μια 12ετία, η κυβέρνηση προχωρά σε εμβαλωματικού χαρακτήρα ρυθμίσεις, παντελώς αναντίστοιχες, με τις τρέχουσες λαϊκές ανάγκες.
Ας δούμε όμως τις ρυθμίσεις αναλυτικά, μία προς μία:
1.Δεκαετής παραγραφή μη βεβαιωμένων οφειλών στον ΕΦΚΑ.
Με την σχετική ρύθμιση, μειώνεται ο χρόνος που έχει στη διάθεσή του ο ΕΦΚΑ για να βεβαιώσει και να εισπράξει απαιτήσεις, από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές, σε 10 χρόνια, από 20 χρόνια που είναι σήμερα, με βάση το ν.4387/2016, σε συμμόρφωση με την 1833/2021 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ. Το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας έκρινε αντισυνταγματικό, το άρθρο 95 του ν.4387/2016, κατά το μέρος που παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ασφάλειας δικαίου. Ουσιαστικά, το ΣτΕ επικαλέστηκε την πρόοδο της τεχνολογίας, την ανάγκη για ταχεία εκκαθάριση των συναλλαγών των διοικουμένων, την ανάγκη προστασίας του ασφαλιστικού κεφαλαίου και την βελτίωση της εισπραξιμότητας του ΕΦΚΑ, για να δικαιολογήσει την κρίση του. Ενώ όμως δημιουργήθηκε εσφαλμένα, η εντύπωση ότι, θα διαγραφούν, όλες οι οφειλές πέραν της 10ετίας,η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ο περιορισμός της παραγραφής στην δεκαετία, δεν αφορά, τις βεβαιωμένες οφειλές, από το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών(ΚΕΑΟ), δηλαδή τις οφειλές, για τις οποίες ο οφειλέτης ασφαλισμένος, έχει ενημερωθεί εγγράφως ή με ηλεκτρονική ειδοποίηση. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη «παγίδα» για τους οφειλέτες (εργοδότες και ελεύθερους επαγγελματίες), οι οποίοι έχουν ήδη λάβει ενημερώσεις, για τα «χρωστούμενα» στον ΕΦΚΑ. Υπολογίζεται πως κατ' αρχήν θα παραγραφούν οφειλές μόλις 250 εκ. ευρώ, σε ένα χαρτοφυλάκιο χρεών 43,5 δις ευρώ σύμφωνα με τα στοιχεία Μαρτίου 2022, του Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών. Δηλαδή, θα παραγραφεί μόλις το 0,58% του συνόλου των χρεών, που διαχειρίζεται το ΚΕΑΟ! Τα χρέη προς παραγραφή είναι λίγα διότι, στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν κινηθεί οι υπηρεσίες του ΚΕΑΟ(κυρίως ηλεκτρονικά) και τα αναγκαστικά μέτρα έχουν ληφθεί εγκαίρως, χωρίς να έχει παρέλθει η κρίσιμη 10ετία. Επίσης, στην περίπτωση των εργοδοτών, ίσχυε 10ετής παραγραφή, ήδη πριν το 2016. Για αυτό, τα περισσότερα αμφισβητούμενα τώρα χρέη, αφορούν ελεύθερους επαγγελματίες, διότι για αυτούς η παραγραφή ήταν στην 20ετία και πριν το 2016, ενώ, παλαιότερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο έλεγχος για τις οφειλές, γίνονταν - επί της ουσίας - κατά την αίτηση της σύνταξης. Να σημειωθεί ότι, δεν πρόκειται για οφειλές που δημιουργήθηκαν πρόσφατα, καθώς πλέον ο καταλογισμός των οφειλών, στα περισσότερα πρώην ταμεία, που εντάχθηκαν στον ΕΦΚΑ, γίνεται μέσα σε λίγους μήνες από τη δημιουργία τους και σε καμία περίπτωση, δεν ξεπερνούν τη 10ετία.
Η κυβέρνηση τεχνηέντως, αφήνει το θέμα να «αιωρείται» για επικοινωνιακούς λόγους, την ώρα που έπρεπε να έχει μεριμνήσει, να εισπράξει τα οφειλόμενα από τους «μεγαλοκαρχαρίες», κυρίως κρατικοδίαιτους «επιχειρηματίες», που ηθελημένα δημιουργούσαν εικονικές εταιρίες, λαμβάνοντας «δάνεια με αέρα», θέτοντας σε ομηρία τους εργαζόμενους και φορτώνοντας στον ΕΦΚΑ και τους ασφαλισμένους-συνταξιούχους, δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Η λύση προφανώς, δεν είναι να διαγραφούν τα χρέη, αλλά να υπάρξει προσωποποιημένη προσέγγιση, με βάση το προφίλ του οφειλέτη, να κυνηγηθούν οι μεγαλομπαταξήδες που είναι «γνωστοί» και να αναγνωριστεί η δεδομένη, λόγω και της παρούσας συγκυρίας, αδυναμίας εξόφλησης των οφειλών, από τους μικρομεσαίους, που στενάζουν. Συμπερασματικά, η κυβέρνηση «κάνει μια τρύπα στο νερό», με την συγκεκριμένη επιλογή, που θα οδηγήσει στο εξής παράδοξο:
Ο ΕΦΚΑ δύναται με μια απλή, αυτοματοποιημένη ηλεκτρονική ειδοποίηση(ή επιστολή), να διακόπτει την παραγραφή στην 10ετία και να εκκινεί νέα, επ’ αόριστον. Για παράδειγμα, αν κάποιος οφείλει ασφαλιστικές εισφορές, για την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος το 2022 και δεν τις έχει καταβάλει, η παραγραφή της οφειλής του ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου 2023. Εάν δεν έχει ειδοποιηθεί ότι, χρωστά μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2033, πράγμα απίθανο, η απαίτηση παραγράφεται. Εάν όμως βεβαιωθεί η οφειλή και του έλθει ατομική ηλεκτρονική ειδοποίηση μετά από 2 έτη(2025), η παραγραφή, επεκτείνεται μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2036. Εάν στη συνέχεια γίνει κάποια πράξη διοικητικής εκτέλεσης το 2035, η παραγραφή εκτείνεται μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2046!Πρόκεται για το απόλυτο φιάσκο, που δεν αναιρείται, από το γεγονός ότι, από το 2027, η παραγραφή θα γίνεται στην 5ετία.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι, το ΚΕΑΟ εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο και γνωρίζοντας το περιεχόμενο της απόφασης του ΣτΕ, προέβη σε «πογκρόμ» ειδοποιήσεων ακριβώς, για να διακόψει την παραγραφή των οφειλών, επεκτείνοντας την παραγραφή, κατά το μέγιστο δυνατό χρόνο. Συνολικά, επιδόθηκαν το δεύτερο τρίμηνο του 2022, 449.025 ατομικές ειδοποιήσεις στους οφειλέτες, εκκινώντας έτσι και την διαδικασία των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης (άρα διέκοψε την παραγραφή). Η κυβέρνηση τελικά, βλέπει το δέντρο(ασφάλεια δικαίου) αλλά χάνει το δάσος(γενική αδυναμία πληρωμής-ανάγκη νέας ασφαλιστικής ρύθμισης στον ΕΦΚΑ).
2.Αύξηση σε 24 από 12 των μηνιαίων δόσεων της πάγιας ρύθμισης ασφαλιστικών οφειλών στον ΕΦΚΑ.
Πρόκειται για την πιο πανηγυρική απόδειξη, των ανωτέρω. Αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει έγκαιρα, σε γενναία ρύθμιση των οφειλών, με μακρά περίοδο αποπληρωμής και διαγραφή μέρους του ασφαλιστικού κεφαλαίου (με παράλληλη προστασία των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων), αρνείται να δει την νέα πραγματικότητα, που δημιούργησε η πανδημία και η ενεργειακή κρίση. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΑΟ, στο τέλος Ιουνίου του 2022, οι συνολικές ενεργές ρυθμίσεις οφειλών, ήταν μόλις 381.748, για χρέη της τάξεως των 4,29 δις ευρώ (από τα 43,5 δις ευρώ που οφείλονται συνολικά). Η παλαιά ρύθμιση των 120 δόσεων(ν.4611/2019) εξυπηρετείται από μόλις 212.572 οφειλέτες, με συνολικό ρυθμισμένο ποσό μόνο 2,2 δις ευρώ. Ειδικότερα, επί συνόλου 708.682 πάγιων ρυθμίσεων που έγιναν, ενεργές παραμένουν μόλις οι 96.837, ολοκληρώθηκαν οι 271.019, ενώ χάθηκαν 340.826 ή το 48,1%! Αυτό σημαίνει ότι οι μισοί ρυθμισμένοι οφειλέτες έχουν ήδη χάσει την ρύθμιση…
Η νέα ρύθμιση θα διευκολύνει ορισμένους οφειλέτες, που οφείλουν μικρότερα ποσά, καθώς όσοι οφείλουν ποσά, άνω των 5.000 ευρώ, είναι πρακτικά αδύνατο να εξυπηρετήσουν την δόση, καταβάλλοντας παράλληλα και την τρέχουσα εισφορά.
Συμπερασματικά, η αύξηση των δόσεων από 12 σε 24 αν και θετική, άργησε δραματικά και είναι πλέον, τουλάχιστον «ανεπίκαιρη» και άσκοπη, δίχως να λαμβάνει υπόψη, τις πραγματικές ανάγκες των μικρομεσαίων στρωμάτων, που «φωνάζουν» ότι, απαιτείται ολική επαναπροσέγγιση στο θέμα των οφειλών.
3.Κατάργηση της ειδικής εισφοράς 1% των ασφαλισμένων του τ. Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ).
Η κυβέρνηση προχωρά στην κατάργηση της ειδικής εισφοράς του 1% επί των τακτικών αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων, όλων των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α. κλπ. που επιβλήθηκε το 2011, με το επιχείρημα ότι πλέον το ΤΠΔΥ είναι «βιώσιμο» και δεν επηρεάζονται οι εφάπαξ παροχές των ΔΥ.Η κυβέρνηση μάλλον επιχειρεί «να τετραγωνίσει τον κύκλο». Πως είναι δυνατόν, να μειώνονται οι εισροές του Ταμείου, το οποίο εκπονεί αναλογιστικές μελέτες με βάση συγκεκριμένα έσοδα και να μην μειώνονται οι εφάπαξ παροχές;
Αυτό που υπονοεί η κυβέρνηση είναι ότι, ακριβώς επειδή, λόγω των μνημονιακών επιλογών(από 1.1.2015 οι ασφαλισμένοι λαμβάνουν ως εφάπαξ την άτοκη επιστροφή των εισφορών τους), έπεσε άγριο «τσεκούρι» στα εφάπαξ(έως και 65%), το Ταμείο έχει πια την «ευχέρεια» να αρνείται έσοδα, από εισφορές, δηλαδή να αρνείται την οποιαδήποτε μελλοντική αύξηση των εφάπαξ παροχών, προς τους δικαιούχους. Σημειωτέο ότι, το ΤΠΔΥ σε περίπτωση «ξαφνικού» ελλείμματος (π.χ. μείωση μισθών ή μείωση αριθμού των ΔΥ)το πρώτο που θα κάνει, βάσει της κείμενης νομοθεσίας, θα είναι να προβεί σε περικοπές των παροχών.
4.Επέκταση σε όσους ενστόλους εξαιρούνταν της «μάχιμης πενταετίας», δηλαδή του δικαιώματος αναγνώρισης έως και επιπλέον 5 ετών ασφάλισης με καταβολή των αντίστοιχων εισφορών.
Πρόκειται για την ικανοποίηση ενός δίκαιου αιτήματος, με βάση την αρχή της ίσης μεταχείρισης, που αφορά όμως ένα πολύ μικρό κύκλο ασφαλισμένων, στα σώματα ασφαλείας και στις ένοπλες δυνάμεις. Δίνεται μεν η δυνατότητα να πληρωθεί ένα τμήμα του ασφαλιστικού χρόνου(με δαπάνες των ασφαλισμένων) για να μπορούν οι ένστολοι να βγουν ευκολότερα στη σύνταξη, αυτό όμως δεν αναιρεί, τα απάνθρωπα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, που έχουν αυξηθεί σε δυσθεώρητα ύψη, εδώ και περίπου μια δεκαετία. Άραγε οι λίγοι ένστολοι (κυρίως προσληφθέντες μετά το 2011) που ωφελούνται από τη ρύθμιση, γνωρίζουν ότι, για μπορέσουν να βγουν στη σύνταξη, θα πρέπει να συμπληρώσουν είτε το 60ο έτος της ηλικίας τους, είτε να έχουν 40 έτη στην ασφάλιση(35 πραγματικά + 5 η εξαγοράσιμη «μάχιμη» 5ετία);Η κυβέρνηση με μια προεκλογικού χαρακτήρα διάταξη, εμφανίζει ως «τομή» μια ρύθμιση, που θα βοηθήσει(;), στο μακρινό όμως και απροσδιόριστο από πλευράς συνεχών αλλαγών, της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, μέλλον, τους ένστολους, που μόλις πριν μια δεκαετία, έβγαιναν στη σύνταξη με μόλις 24,5 χρόνια στην ασφάλιση, άνευ ορίου ηλικίας.
5. Παύση υφ’ όρον της ποινικής δίωξης οφειλετών με ρυθμισμένες ασφαλιστικές οφειλές, όσο εξυπηρετούν τη ρύθμιση.
Η ρύθμιση κινείται σε θετική κατεύθυνση, υπάρχουν όμως πολύ συγκεκριμένες πρακτικές δυσκολίες, για τις οποίες το Υπουργείο Εργασίας δεν θα «αποφανθεί», ακόμα και όταν παρουσιαστεί το σχέδιο νόμου στην δημόσια διαβούλευση. Μέχρι τώρα, για να διαπιστωθεί η τήρηση μια ρύθμισης στον ΕΦΚΑ (σημειώνεται ότι, η μη καταβολή εισφορών είναι ποινικό αδίκημα) ο οφειλέτης εμφανιζόταν στο δικαστήριο και αν ήταν συνεπής, απαλλασσόταν από την κατηγορία. Η παύση με όρους, της ποινικής δίωξης, φαίνεται λογική, πρέπει όμως να παρουσιαστεί και ο μηχανισμός του έγκαιρου ελέγχου τήρησης της ρύθμισης, καθότι σε διαφορετική περίπτωση, χάνεται ένα σημαντικό μέσο άσκησης πίεσης προς τους οφειλέτες, που βοηθά την εισπραξιμότητα των οφειλών. Πόσο έτοιμο είναι άραγε το ΚΕΑΟ, να πραγματοποιεί ελέγχους σε πραγματικό χρόνο και να εκκινεί μέσα πίεσης, όταν μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες; Μήπως υπάρχει η σκέψη να εκκινήσουν μαζικά τα αναγκαστικά μέτρα(πλειστηριασμοί-κατασχέσεις κλπ.) οπότε, παρέλκει σαν μέσο πίεσης η παύση της ποινικής δίωξης; Πρόκειται για δύσκολη εξίσωση, που πρέπει να σταθμίσει μεταξύ της επιτάχυνσης της δικαιοσύνης(βλ. ελάφρυνση πινακίων στα δικαστήρια) και την προστασίας του ασφαλιστικού κεφαλαίου. Το παράδοξο είναι ότι, η κυβέρνηση φαίνεται να απαλλάσσει «ποινικά» τους οφειλέτες, δίχως να τους δίνει όμως ρεαλιστική «διέξοδο», μέσω νέας ασφαλιστικής ρύθμισης.
6. Επιβολή πλαφόν σε προκλητικά υψηλές επικουρικές συντάξεις.
Η κυβέρνηση δήθεν επιβάλλει πλαφόν στις προκλητικά υψηλές επικουρικές συντάξεις, δημιουργώντας και πάλι την ψευδή εικόνα ότι, οι συνταξιούχοι λαμβάνουν στην Ελλάδα, υπέρογκες παροχές. Ουδέν ψευδέστερον! Επικουρικές συντάξεις των 15.000 ευρώ δεν υφίστανται στη χώρα! Οι πιο υψηλές που είναι ελάχιστες(μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού), αγγίζουν τα 2.000 ευρώ, αλλά η μεγάλη εικόνα είναι ότι, το 95% των επικουρικών συντάξεων, είναι κάτω από 330 ευρώ. Ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τις περικοπές, που έγιναν τα τελευταία χρόνια και φτάνουν το 60%, κατανοεί κανείς, τις προθέσεις της κυβέρνησης να εμφανίσει ξανά τους συνταξιούχους, σαν να βιώνουν «πάνω από τις δυνατότητες της χώρας». Η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά κυρίως συμβολαιογράφους, που λόγω του ποσοστού επί των συμβολαίων, που πλήρωναν και πήγαινε στο πρώην Ταμείο Νομικών, είχαν θεωρητικά την προσδοκία για πολύ υψηλές παροχές. Το νομικό ζήτημα που ανακύπτει είναι, αν τα ποσά αυτά, αποτελούν κοινωνικό πόρο, τον οποίο δεν πρέπει να απολαμβάνουν οι δικαιούχοι ή προσωπική ασφαλιστική εισφορά, που προσαυξάνει τη σύνταξη. Η κυβέρνηση τοποθετείται υπέρ της δεύτερης επιλογής, θέτοντας πλαφόν, που συναρτάται με το ύψος κάθε φορά της Εθνικής Σύνταξης. Η επιλογή είναι λογική, αλλά μιλάμε για περιπτώσεις, που μετρώνται σε μερικές δεκάδες, συνεπώς η μεγέθυνση της συζήτησης, έχει άλλες στοχεύσεις.
7.Μείωση ποσοστού αναπηρίας (από 67% σε 50%) για συγκεκριμένες ομάδες ασφαλισμένων ως προϋπόθεση λήψης αναπηρικών παροχών. Ενιαίοι κανόνες για την έναρξη καταβολής αναπηρικής σύνταξης.
Πρόκειται για θετική, αλλά τελείως αποσπασματική ρύθμιση-προσέγγιση, που συνεχίζει να κρύβει ένα υπαρκτό πρόβλημα ετών, «κάτω από το χαλί». Με την δημιουργία του ΕΦΚΑ, ο φορέας ανέλαβε την υποχρέωση, να συντάξει Ενιαίο Κανονισμό Παροχών, που θα ομογενοποιεί τις χιλιάδες επιμέρους ρυθμίσεις των εντασσόμενων στον ΕΦΚΑ ταμείων, σε σχέση με συντάξεις αναπηρίας, επιδόματα κλπ. Το παράδοξο είναι ότι, εδώ και 2 χρόνια το Υπουργείο Εργασίας έχει συστήσει διάφορες ομάδες εργασίας-επιτροπές, για να παραδώσουν σχετικό πόρισμα, αλλά τίποτα δεν έχει προχωρήσει. Χιλιάδες πολίτες ταλαιπωρούνται στα ΚΕΠΑ και στα υποκαταστήματα του ΕΦΚΑ, λόγω των διαφορετικών ρυθμίσεων, που εξακολουθούν να ισχύουν στα καταστατικά και στη νομοθεσία των παλαιών ταμείων. Η κωδικοποίηση της νομοθεσίας, που θα ήταν μια λύση δεν προχωράει και τα μεγάλα θύματα είναι οι ανάπηροι και τα ΑμεΑ. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει τις επί μέρους (θετικές) ρυθμίσεις, ως μια νέα διαδικασία ομογενοποίησης των διατάξεων, μετά από 3 και πλέον χρόνια διακυβέρνησης, εκθέτει την διοίκηση του ΕΦΚΑ και τον αρμόδιο Υπουργό.
8.Παύση αναζήτησης από τον ΟΠΕΚΑ εκκρεμών οφειλών από επιδόματα προνοίας που έλαβαν πολίτες καλόπιστα, χωρίς να τα δικαιούνται.
Ο ΟΠΕΚΑ εντόπισε – με εξαιρετικά μεγάλη καθυστέρηση- στο πλαίσιο ελέγχων, πολλές περιπτώσεις πολιτών, που λάμβαναν καλόπιστα επιδόματα – κυρίως αναπηρικά - χωρίς να τα δικαιούνται, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, καθότι, αν και οι Δήμοι είχαν λάβει από τους λήπτες τους στοιχεία, από τα οποία πρόκυπτε ότι, δεν είναι δικαιούχοι, ο ΟΠΕΚΑ συνέχιζε να τα καταβάλλει. Με την ρύθμιση, ο φορέας εναρμονίζεται με την βασική αρχή της καλής πίστης, της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς τη διοίκηση αλλά και την ασφάλεια δίκαιου και πράττει το αυτονόητο, για το οποίο οι πολίτες έτσι κι αλλιώς, δικαιώνονταν στα διοικητικά δικαστήρια (η αλήθεια είναι βεβαία μετά από μεγάλη ταλαιπωρία χρονική και οικονομική).Στην ουσία όμως, η πραγματικότητα είναι ότι η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους(ΕΦΚΑ-ΕΟΠΥΥ-ΚΕΠΑ κλπ.), εξακολουθεί να παραμένει ατελής. Στην νέα ψηφιακή εποχή, οι λέξεις διασύνδεση και διαλειτουργικότητα παραμένουν μάλλον άγνωστες λέξεις.
Συμπερασματικά, το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, είναι μια συρραφή αποσπασματικών ρυθμίσεων, προεκλογικού χαρακτήρα, για ζητήματα που με πολύ απλές διατάξεις, θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί, εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικά, ως προς το ζήτημα της παραγραφής των οφειλών και της αύξησης των δόσεων από 12 σε 24, η κυβέρνηση «εγκληματεί», στραγγαλίζει τους μικρομεσαίους, πλήττει την εισπραξιμότητα του ΕΦΚΑ και ευνοεί ξεκάθαρα, τα μεγάλα εισοδήματα και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η αδράνεια και η άρνηση της κυβέρνησης, να ακούσει την αντιπολίτευση, που ζητά εδώ και πολλούς μήνες, νέα ρύθμιση 120 δόσεων, για να ανακουφιστούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αποδεικνύει την εμμονή στην νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της, για την δήθεν «αυτορρύθμιση της αγοράς», μέσω της «ανοσίας της αγέλης».
Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για συνειδητή πολιτική επιλογή.
Νόμος για αυτήν την κυβέρνηση άλλωστε, είναι το δίκαιο του ισχυρού…!
(*) Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου