ΓΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΘΑ ΜΙΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ; [αναζητώντας απαντήσεις για το «σταθμό Βενιζέλου»]

Αναζητούσα το λόγο της πρόσφατης ομοβροντίας δηλώσεων των κυρίων Ζέρβα και Ταχιάου και των άλλων «φορέων της πόλης». Αφού έχουν καταφέρει να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να τους σταματάει «καμία κυβέρνηση», γιατί ξεσπάθωσαν τώρα τόσο έντονα και επιθετικά σε βάρος των πολιτών που έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη; Έτσι ανέτρεξα σε ανάλογα ερωτήματα για όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να δώσω τις, κατά τη γνώμη μου βέβαια, απαντήσεις συνολικά: Γιατί από τα τέλη του 2019 μέχρι το Μάρτιο του 2020 η «Αττικό Μετρό ΑΕ», το ΚΑΣ και η Υπουργός Πολιτισμού πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τη δουλειά, το χρόνο και το χρήμα των προηγούμενων 4 ή 5 χρόνων; Γιατί δεν «έτρεξαν», δεν συμπλήρωσαν ή δεν διόρθωσαν τις προηγούμενες μελέτες, αν είναι αλήθεια όσα ισχυρίστηκαν για καθυστερήσεις, κενά και ελλείψεις ή σφάλματα μέχρι τότε; Γιατί άφησαν να περάσουν ακόμη δύο περίπου χρόνια και τώρα φωνάζουν ότι τελειώνει ο χρόνος; Γιατί ξευτίλισαν και εξάντλησαν τις θυσίες και την υπομονή τόσων ανθρώπων επί τόσα χρόνια; Γιατί, τώρα, ξύνουν τις πληγές και σχολιάζουν προσβλητικά και με «αγανάκτηση» τις, πολύ εύλογες κατά τη γνώμη μου, αντιδράσεις πολλών συμπολιτών μου και ισχυρίζονται ότι ένα «καθαρά» «επιστημονικό» και «τεχνικό» ζήτημα έχει μετατραπεί σε «προσωπικό» ή και «πολιτικό»;

Ως πολίτης και «πρόσωπο», άρχισα από το τελευταίο: Λοιπόν, το θέμα έγινε «πολιτικό» το Σεπτέμβριο του 2019 με την ανακοίνωση του σημερινού πρωθυπουργού στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Εκεί που ανακοινώνονται συνήθως τα «μεγάλα πολιτικά σχέδια» (κατακαημένη «συμπρωτεύουσα»). Σ’ εκείνη τη «στιγμή» έχουν την αφετηρία τους όλες οι ανατροπές, οι πράξεις και παραλείψεις που ακολούθησαν και οδήγησαν στα σημερινά αποτελέσματα. Ο κ. Μητσοτάκης ήξερε πολύ καλά τί έκανε και τί ήθελε τότε. Δεν τον «κορόιδεψε» κανένας. Ήταν ακόμη πολύ νωπό και γνωστό σε όλους το προεκλογικό κλίμα που είχε προηγηθεί. Γνώριζε πολύ καλά τους αγώνες της πόλης για το Μνημείο από το 2013, την περίοδο που τη δημοτική διοίκηση ασκούσε η παράταξη «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη». Βέβαια, υπήρξε και εξαίρεση στους κόλπους της. Ο κ. Ζέρβας το 2013 ήταν στέλεχος της τότε δημοτικής διοίκησης και ταυτόχρονα διορισμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της «Αττικό Μετρό ΑΕ». Και υποστήριζε με ιδιαίτερο ζήλο την απόφαση του τότε υφυπουργού Πολιτισμού κ. Τζαβάρα, η οποία έκαμνε πάλι το Μνημείο κομμάτια και τα εξοστράκιζε δια παντός «προς έκθεση» στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, αφού είχε προηγηθεί αντίστοιχη γνωμοδότηση του ΚΑΣ. Σ’ εκείνη την Υπουργική Απόφαση αντιτάχθηκε σθεναρά η προηγούμενη δημοτική αρχή και έσωσε τότε το Μνημείο της πόλης μας. Το Σεπτέμβριο του 2019, όμως, ο κ. Ζέρβας έγινε δήμαρχος Θεσσαλονίκης και από τότε υποστηρίζει με τον ίδιο ζήλο τον σημερινό πρόεδρο της «Αττικό Μετρό ΑΕ» κ. Ταχιάο. Κι ας ήταν αντίπαλοι στις πρόσφατες τότε δημοτικές εκλογές και είχαν ανταλλάξει βολές με βαριά όπλα και δηλητηριασμένα  βέλη.
 
Ο κ. Μητσοτάκης τα γνώριζε όλ’ αυτά και δεν μπορεί να προβάλει καμία άγνοια νόμου ή πραγμάτων. Κυρίως, όμως, ήξερε πολύ καλά τον πόνο που θα προκαλούσε και την πληγή που θα άνοιγε το χτύπημα που έδωσε. Και το έδωσε απολύτως συνειδητά. Με προμελέτη και με πρόθεση να δώσει τη χαριστική βολή στον πολιτικό αντίπαλό του, εκμεταλλευόμενος ή προβάλλοντας λάθη ή ολισθήματά του. Ταυτόχρονα, ο κ. Μητσοτάκης επεδίωξε και την τιμωρία των αντιπάλων του κ. Ζέρβα και της κ. Μενδώνη όλον τον προηγούμενο καιρό, όχι μόνο από το 2015 αλλά και από το 2012. Και επέλεξε τον άνθρωπο που θα τελείωνε τη δουλειά: Ο κ. Ταχιάος έχασε στις δημοτικές εκλογές, κέρδισε όμως την προεδρική θέση της «Αττικό Μετρό ΑΕ» και υποστηρίζεται τώρα από τον πρώην άσπονδο αντίπαλό του και νυν δήμαρχο κ. Ζέρβα.

Φοβερά εμπνευσμένη και πολυδιάστατη «πολιτική κίνηση» του κ. Μητσοτάκη. «Καθάρισε σαν αυγά» τους αντιπάλους του και εξασφάλισε ανταμοιβές για τους φίλους του, παλιούς ή νέους. Τα υπόλοιπα ήταν «θέματα διαδικασίας», ώστε η «προμελέτη» να μετατραπεί σε οριστική και να τεθεί σε εφαρμογή. Η σύνθεση του ΚΑΣ, οι αλλαγές προϊσταμένων στις διάφορες Υπηρεσίες και θέσεις κλειδιά, οι «διαγωνισμοί» και οι «αναθέσεις» και άλλα παρόμοια. Όλα έχουν και από έναν λεκέ και από ένα ίχνος βρωμιάς. Χρειαζόντουσαν και μια «έγκυρη» μελέτη. Βρήκαν λοιπόν τον κ. Κορρέ, αστέρα των «μετακινήσεων» και των «αποσπάσεων – επανατοποθετήσεων», και του την ανέθεσαν. Κι εκείνος δέχθηκε πρόθυμα. Τί είδους συμφωνίες και ποιες ανταλλαγές και συναλλαγές μεταξύ όλων αυτών των προσώπων προηγήθηκαν τότε δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά και δεν θέλω, γιατί μάλλον θα αρρωστήσω αν μάθω. Είναι προφανές, πάντως, ότι το σύνθημα για όλ' αυτά είχε δοθεί από το βήμα της ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2019. Και είναι σαν να βλέπω μπροστά μου τη στιγμή που όλοι έδωσαν τα χέρια, υπό το άγρυπνο βλέμμα του επιβλέποντος αρχηγού, και ξεχύθηκαν στην αρένα για την άγρια επίθεση, με σύνθημα «φάτε τους όλους». Ένα σύνθετο «δούναι» και «λαβείν» που πλήγωσε βαριά, ίσως ανεπανόρθωτα, την πόλη, η οποία τους ενδιέφερε και εξακολουθεί να τους ενδιαφέρει μόνο για την πελατεία τους. Σ' αυτό είναι μανούλες και έχουν εμπορικό δαιμόνιο. Γι’ αυτό υποστηρίζονται και από τους συναφείς «φορείς της πόλης». Είναι, επίσης, προφανές ότι δεν τους ενδιέφεραν καθόλου ο χρόνος και το χρήμα που θα απαιτούσε το έργο. Αρκεί να μην εξαντλήσουν κάποια απώτατα όρια και βρεθούν στο σκαμνί. Κι επειδή μπορεί να τα εξαντλήσουν ή και να τα έχουν ήδη εξαντλήσει με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, μέλημά τους είναι να το κρύψουν επιμελώς, όπως οι γάτες τις ακαθαρσίες τους. Και πάλι, φυσικά, για να μη βρεθούν στο σκαμνί. Χρειάζονται, συνεπώς, προσχήματα, εξιλαστήρια θύματα και άλλους «φταίχτες». Έτσι, φορούν τη λεοντή των «νοικοκυραίων» και βγαίνουν με επαναληπτικές καραμπίνες και πυροβολούν τους απλούς πολίτες και τους ειδικούς επιστήμονες που τολμούν να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας, σαν να είναι εκείνοι οι «κλέφτες» της υπόθεσης.
 
Ως πολίτης έχω να πω μόνο το εξής: Αν είσαι έντιμος πολιτικός και έχεις αρχές, τα ολισθήματα, έστω, των «αντιπάλων» σου δεν τα εκμεταλλεύεσαι για να διευρύνεις τις βλαπτικές συνέπειές τους, οδηγώντας τες μέχρι τη συντριβή πολύτιμων πραγμάτων και ανθρώπινων αξιών, ώστε στη συνέχεια να «προβοκάρεις» και να κερδίζεις ψήφους από την αιματοχυσία που προκαλείς στο εσωτερικό της κοινωνίας. Τα λάθη των «αντιπάλων» σου τα διορθώνεις και μόνο με τον τρόπο αυτό αποδεικνύεις ότι είσαι «καλός» ή «καλύτερος».
 
Αυτοί είναι οι «πολιτικοί» λόγοι για τους οποίους δεν πείθομαι από τις μέχρι σήμερα «απαντήσεις» που δίνουν στα παραπάνω ερωτήματα η «Αττικό Μετρό ΑΕ», το «Υπουργείο Πολιτισμού» και οι λοιποί «φορείς», είτε στον τύπο είτε στα δικαστήρια, προβάλλοντας γνωμοδοτήσεις του ΚΑΣ, υπουργικές αποφάσεις, μελέτες και έργα. Και γι’ αυτό εξακολουθώ να υποστηρίζω την προσφυγή στη Δικαιοσύνη και να ζητώ την ανάδειξη των συνεπειών (σε όλα τα επίπεδα) των επιλογών και αποφάσεών τους και την επιβολή νομίμων κυρώσεων. Γιατί πιστεύω ότι οι «απαντήσεις» τους δεν είναι ακριβείς και ειλικρινείς. Ίσως, πάλι, είναι έντιμοι οι άνθρωποι, αλλά διαπράττουν σφάλματα ολκής, επειδή δεν γνωρίζουν, όσο πρέπει για τις θέσεις και τις δουλειές που ανέλαβαν, τα αντικείμενά τους. Γι’ αυτό επιμένω στην ανάγκη αποδείξεως με αντικειμενικά μέσα όλων των άλλων δεδομένων που απαιτούν ειδικές επιστημονικές γνώσεις (μηχανικής, ιστορίας, αρχαιολογίας κ.ά.), τις οποίες δεν διαθέτω. Πράγματι, δεν είμαι σε θέση να ελέγξω αν η κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου με «κατά χώραν» διατήρηση του Μνημείου θα ήταν πιο ακριβή και πιο χρονοβόρα, όπως είχε δηλώσει ο μελετητής της «απόσπασης – επανατοποθέτησης» το 2016, αν δεν κάνω λάθος. Τώρα, όμως, μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια και με το χρήμα που έρευσε στο μεταξύ δεξιά και αριστερά, δεν μπορούμε να μετρήσουμε και να συγκρίνουμε τις προβλέψεις και τα αποτελέσματα; Τί θα στοίχιζε εκείνη η λύση και τι στοιχίζει, σε χρόνο και χρήμα, η «νέα κατασκευαστική λύση»; Και, κυρίως, τί στοιχίζει στη χώρα και στον ελληνικό λαό (και όχι μόνο σε χρήμα και χρόνο) αυτό το «πισωγύρισμα»; Είμαι σίγουρος ότι τα κρίσιμα ποσοτικά μεγέθη μπορούν να μετρηθούν και να συγκριθούν. Και οφείλουν να το κάνουν αμέσως, με πλήρη διαφάνεια και εντιμότητα, τόσο η κυβέρνηση όσο και η «Αττικό Μετρό ΑΕ». Για τα ποιοτικά και ηθικά μεγέθη, ας εκτεθεί ο καθένας, με τα λόγια και τα έργα του. 

Ως πολίτης, μέχρι να δοθούν πειστικές απαντήσεις, θα εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι τα πρόσφατα επεισόδια της τραγωδίας έχουν την ίδια αφετηρία και το ίδιο τέλος. Εκπορεύονται από την ίδια πηγή και ταυτόχρονα προσπαθούν να τη συγκαλύψουν. Στην ούγια γράφει ονοματεπώνυμο. Γι’ αυτό ίσως αρνούνται την έννοια της αυθεντικότητας του Μνημείου. Αν, τώρα, αναρωτιέστε τί απέγιναν η χρηστή διοίκηση και η χρηστή διαχείριση των «δημοσίων υποθέσεων» και των «μεγάλων έργων» και κάνετε προσπάθεια να μπείτε στο δικό τους μυαλό, για να καταλάβετε, φροντίστε να είστε τριπλά εμβολιασμένοι. Και, σε τελευταία ανάλυση, «για Μνημεία θα μιλούμε τώρα»;
 
Απόστολος Σοφιαλίδης

Θεσσαλονίκη, 07.11.2021

ΠΗΓΗ