Η εκμετάλλευση της πανδημίας ως προσχήματος είναι προσωρινή, αλλά η πρόθεση της κυβέρνησης και γενικότερα των φορέων της αστικής εξουσίας να ενισχύσουν ένα κράτος αυταρχικό και να καταργήσουν όσο περισσότερες δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα μπορούν είναι μόνιμη και επιβεβαιούμενη από άπειρα καθημερινά παραδείγματα αστυνομικής βίας.
Η δίκη των 62 αποτελεί κορυφαία περίπτωση πολιτικής δίωξης και κατάχρησης κυβερνητικής εξουσίας, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το κείμενο της από 2.12.2020 εισήγησης της Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας από τον κορονοϊό, που επικαλείται η απαγορευτική για τις συναθροίσεις στις 6.12.2020 απόφαση του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ, είναι όμως βέβαιο ότι ακόμα και οι γιατροί τους οποίους η κυβέρνηση διόρισε στην επιτροπή αυτήν αρνούνται την ευθύνη για να διατυπώσουν ως δήθεν επιστημονική τους κρίση πολιτικές επιταγές και να υπηρετήσουν αντίστοιχες σκοπιμότητες, αν κρίνει κανείς από το κείμενο εισήγησης της επιτροπής αυτής, που είχε ληφθεί υπόψη για την απαγόρευση συναθροίσεων της 17.11.2020, και η οποία, όπως αναμενόταν, δεν ανέφερε το παραμικρό για απαγόρευση συναθροίσεων.
Ετσι υπήρξε ένα όργιο συλλήψεων υποψήφιων διαδηλωτών στην Αθήνα, μέρος του οποίου είναι οι 62 κατηγορούμενοι. Ακολούθησε η σύνταξη κατηγορητηρίου και η παραπομπή σε δίκη στις 29.11.2021 με βασική κατηγορία αυτήν του άρθρου 285 Π.Κ. Ωστόσο, πέρα από την προφανή αντισυνταγματικότητα μιας γενικής αστυνομικής απαγόρευσης συναθροίσεων, που έχει καταγγελθεί ακόμα και από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αφενός είναι σοβαρά αμφισβητήσιμο το κατά πόσον ο Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. αποτελεί αρμόδια αρχή για να λαμβάνει υγειονομικά μέτρα και αρκετά αναξιόπιστο όταν αυτά τα μέτρα περιορίζονται στην απαγόρευση συγκεκριμένων πολιτικών εκδηλώσεων.
Η εκμετάλλευση της πανδημίας ως προσχήματος είναι προσωρινή, αλλά η πρόθεση της κυβέρνησης και γενικότερα των φορέων της αστικής εξουσίας να ενισχύσουν ένα κράτος αυταρχικό και να καταργήσουν όσο περισσότερες δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα μπορούν, μέσα και έξω από τον Ποινικό Κώδικα, είναι μόνιμη και επιβεβαιούμενη από άπειρα καθημερινά παραδείγματα αστυνομικής βίας σε όλες σχεδόν τις διαδηλώσεις που διεξάγονται, αστυνομικών βασανιστηρίων έως και δολοφονιών, την πολιτική τους κάλυψη από την κυβέρνηση συλλογικά, την προσπάθεια ηρωοποίησης των αστυνομικών και εγκαθίδρυσης κλίματος πειθαρχίας και ανοχής του αυταρχισμού της στην κοινωνία, τις αντιδραστικές και λαϊκίστικες αντιμεταρρυθμίσεις στη νομοθεσία των διαδηλώσεων και στον Ποινικό Κώδικα.
Η πολιτική σκοπιμότητα των διώξεων είναι εμφανής και στη συνειδητοποίησή της οφείλεται και το τεράστιο κύμα συμπαράστασης με εκατοντάδες ψηφίσματα, αλλά και εκατοντάδες προσφερόμενους μάρτυρες υπεράσπισης.
*Συνήγορος διωκόμενων
-Περισσότερα στο blog: Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Διωκόμενους για την Ελευθερία σε Κινητοποιήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου