ΚΟΛΟΜΒΙΑ: Ένας μήνας τρόμου, σφαγών, βιασμών… Ένας μήνας στους δρόμους ενάντια στην κρατική βία.

Ούτε η πανδημία COVID 19 δεν μπόρεσε να δαμάσει το τεράστιο κοινωνικό ξέσπασμα που γνωρίζει η Κολομβία τον τελευταίο μήνα. Μετρά πλέον περισσότερες από τριάντα ημέρες και κυρίως νύχτες ξεσηκωμού. H σοβαρή αυτή κοινωνική και πολιτική έκρηξη ξεκίνησε στις 28 Απριλίου με αίτημα για εθνική απεργία, αρχικώς, κατά της φορολογικής μεταρρύθμισης που προωθούσε ο πρόεδρος Iván Duque. Στις 2 Μαΐου μετά από πέντε ημέρες μαζικών διαδηλώσεων η κυβέρνηση αναγκάζεται να αποσύρει τη φορολογική μεταρρύθμιση με την οποία προσπάθησε να εξισορροπήσει τον κρατικό προϋπολογισμό με αύξηση φόρων προκειμένου να μην “πέσει” η χώρα από την κατάταξη των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Ωστόσο το ποτάμι της κοινωνικής οργής είχε πλέον ξεχυθεί στους δρόμους των μεγαλύτερων πόλεων της Κολομβίας.

Εκατοντάδες χιλιάδες συνεχίζουν να βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους των μεγάλων πόλεων διαμαρτυρόμενοι όχι μόνο για τη φορολογική μεταρρύθμιση που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα, αλλά κυρίως για την αστυνομική βία εναντίον των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Καταγγέλλουν ανθρωποκτονίες, σεξουαλικές επιθέσεις και διεκδικούν από την κυβέρνηση, κοινωνικά δικαιώματα, Υγεία, Παιδεία και εξάλειψη της φτώχειας.

Το χρωστάμε σε εκείνους που δεν θα επιστρέψουν

Η αστυνομική καταστολή αποτέλεσε τον σπινθήρα για το ξέσπασμα της μεγάλης αυτής κοινωνικής αντίδρασης. Η ιδιαίτερα απάνθρωπη συμπεριφορά των δυνάμεων ασφαλείας από τις πρώτες μέρες των διαδηλώσεων ήταν αυτή που αντί να καταστείλει τις κινητοποιήσεις έφερνε περισσότερους πολίτες στον δρόμο. Ένας μήνας κινητοποιήσεων και δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τους θανάτους, τους εξαφανισμένους και τους βιασμούς: η κυβέρνηση αναφέρεται σε 17 νεκρούς πολίτες και έναν αστυνομικό που σκοτώθηκαν στο πλαίσιο των διαμαρτυριών. Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την άλλη, όπως το Human Rights Watch, αναφέρονται σε 63 θανάτους εκ των οποίων δύο είναι αστυνομικοί.

“Σφαγή και άσκηση κρατικής τρομοκρατίας στον πληθυσμό” καταγγέλλει η Διεθνής Αποστολή Αλληλεγγύης και Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Misión Internacional de Solidaridad y Observación de DD.HH) της Αργεντινής που έφτασε στην Κολομβία στις 25 Μαΐου. Για τους εξαφανισμένους οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρονται σε περίπου 500 πολίτες, ενώ αρχικώς η Εισαγγελία ανέφερε μόνο ένα άτομο και το Γραφείο του Διαμεσολαβητή μιλούσε για 87. Πρόσφατα, η Εισαγγελία ανακοίνωσε ότι βρήκε 290 πολίτες που είχαν δηλωθεί ως “εξαφανισμένοι” και ότι αναζητούνται άλλοι 129.

Χάος και βία στις πόλεις Cali, Valle και Cauca

Οι διαδηλώσεις παρουσιάζουν μια ιδιαίτερη φόρμα δυναμικής. Τα πρωινά και τα απογεύματα είναι ειρηνικές και πραγματοποιούνται με παλμό και ευρηματικότητα, αλλά οι νύχτες μετατρέπονται σε χάος και θάνατο. Ένας φαύλος κύκλος που επαναλαμβάνεται σχεδόν καθημερινά. Σε πόλεις όπως το Cali, το Jamundí και το Popayán, στο Valle del Cauca και το Cauca, η βία έχει κλιμακωθεί. Δικαστικό Μέγαρο πυρπολήθηκε, ένας φοιτητής νομικής σκοτώθηκε εν μέσω των συγκρούσεων με την αστυνομία, ενώ στο Popayán (Cauca), ένας έφηβος αυτοκτόνησε αφού κακοποιήθηκε σεξουαλικά μετά τη σύλληψή του από την αστυνομία. Μέσα στο χάος, ένοπλοι πολίτες πυροβολούν διαδηλωτές και ένοπλοι με πολιτικά στέκονται στο πλευρό των αστυνομικών δυνάμεων. Σχετικά βίντεο αναρτώνται συνεχώς στα κοινωνικά δίκτυα και η οργή ξεχειλίζει. Ο κόσμος αντί να αποθαρρύνεται από τη βία, κατεβαίνει μαζικά στους δρόμους.

Εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, γυναίκες και οι “mamas 1 linea” (οι μανάδες της πρώτης γραμμής) δίνουν δυναμικό παρόν στης διαδηλώσεις καθημερινά. Οι γυναίκες της Κολομβίας αποτελούν θεμελιώδες κομμάτι μαζί με τη νεολαία, στις ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης Duque. διαδηλωτές στην Bogotá καίνε αμερικανικές και ισραηλινές σημαίες εν μέσω μιας δυναμικής αντιιμπεριαλιστικής ομιλίας. Και οι δύο χώρες όπως καταγγέλλεται προμηθεύουν τον στρατιωτικό εξοπλισμό που χρησιμοποιεί η κολομβιανή κυβέρνηση για να καταστείλει τους αμάχους στους δρόμους.

Ο στρατός στο ένα τρίτο της χώρας

Ο Iván Duque ως απάντηση κατεβάζει το στρατό. Ήδη από το Σάββατο το ένα τρίτο της χώρας στρατιωτικοποιείται. Ο πρόεδρος επεκτείνει το μέτρο σε 8 από τις 32 περιφέρειες της χώρας και σε 12 ακόμη πόλεις. Για τον αρθρογράφο Daniel Samper, ο Πρόεδρος Iván Duque πρέπει να επιχειρήσει έναν πραγματικό διάλογο με τους νέους στο Cali: εάν η μόνη πραγματική διέξοδος που σκέφτεται είναι η καταστολή, το πρόβλημα μόλις αρχίζει, σημειώνει, αναφερόμενος στη διαταγή που δόθηκε την Παρασκευή το βράδυ.

Η κοινωνική εξέγερση στην Κολομβία μπαίνει στον δεύτερο μήνα και μόνο σημεία κόπωσης δεν παρουσιάζει. Οι διεθνείς αντιδράσεις απέναντι στην πολιτική της εξουσίας δυναμώνουν ακόμη και σε επίσημο επίπεδο, ενώ ένα διεθνές κύμα συμπαράστασης προς τον κολομβιανό λαό συνεχώς ενισχύεται.

Manu Chao: Για όλ@ς τ@ς θαρραλέ@ς της πρώτης γραμμής

Στην Κολομβία τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, σχολίαζε ο Jose Sant Roz πριν λίγες ημέρες, σημειώνοντας πως όσοι γνωρίζουν την ιστορία της χώρας αυτής, ξέρουν καλά πως τα τελευταία διακόσια χρόνια δεν γνώρισε ειρήνη. “Σε κάθε διαμαρτυρία η αντίδραση των κυβερνήσεων ήταν η σφαγή χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα ποτάμια ήταν γεμάτα πτώματα, τα χωράφια και οι πόλεις με σκελετούς και χιλιάδες οι εξαφανισμένοι. Τα πιο τερατώδη εγκλήματα της ανθρωπότητας έχουν βρει εφαρμογή στην Κολομβία”, σημειώνει και επισημαίνει τον ρόλο πίσω από όλα αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά και της Ε.Ε.

Μητέρα και δημιουργός της πρακτικής του False Positives η Κολομβία, με νωπές στη μνήμη σήμερα αυτών των παρανοϊκών πρακτικών. Πρόσφατη μελέτη (2018) ανεβάζει τον αριθμό των εν ψυχρώ δολοφονιών της περασμένης δεκαετίας σε πάνω από δέκα χιλιάδες πολίτες. Παράλληλα, παραμένει η μεγαλύτερη παραγωγός κόκας στον κόσμο, με παραστρατιωτικές δυνάμεις, το DEA και με αντάρτικα στοιχεία να εμπλέκονται σε αυτήν την τεράστια και τρομερή παραγωγή. Την ίδια ώρα περισσότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού των περίπου 50 εκατομμυρίων κατοίκων βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ η πανδημία που έχει πλήξει κυρίως τα μικρομεσαία στρώματα αναμένεται να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία.

Ο χρόνος μένει να δείξει αν θα επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά η κυνική ρήση του πρώην ακροδεξιού προέδρου Laureano Gómez: “Κατά καιρούς στη χώρα ανάβει φωτιά, ώστε η ολιγαρχία να παραμείνει στην εξουσία” 

ΠΗΓΗ