Θα ισχύσει ο νόμος Τσιάρα για τον δολοφόνο της Καρολάιν;

 

Γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη

Εννέα μέρες μετά την ανατριχιαστική γυναικοκτονία της Καρολάιν, ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Τσιάρα. Αρχικά μεταξύ άλλων προέβλεπε, πως ο κακοποιητής σύντροφος ή σύζυγος, δικαιούται να έχει κανονικά γονική μέριμνα, έως την αμετάκλητη καταδίκη του από το δικαστήριο. Μετά τον ακούραστο αγώνα των γυναικείων οργανώσεων -και όχι μόνο- ο υπουργός μετέτρεψε το αμετάκλητη καταδίκη, σε οριστική. 

Με λίγα λόγια, δεν θα περιμένει κανείς 9 χρόνια για να απομακρύνει τον επικίνδυνο πατέρα από το παιδί, αλλά 3-4 χρόνια. Σύμφωνα με τον νέο νόμο λοιπόν, ο άνδρας που σκότωσε της Καρολάιν μπροστά στα μάτια του παιδιού της το οποίο έκλαιγε πάνω από το νεκρό σώμα της, θα έχει γονική μέριμνα, έως την οριστική καταδίκη του. Γιατί όπως είχε πει και ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Λοβέρδος, προς υπεράσπιση του εξοργιστικού αυτού νόμου, ένας κακοποιητής, μπορεί να είναι καλός πατέρας!

Ενδέχεται να ζητήσουν οι συγγενείς της Κάρολάιν την επιμέλεια του παιδιού. Το θέμα θα πάει στο δικαστήριο, κι εκεί μπορεί ο πατέρας να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα του κ. Λοβέρδου. Ότι δηλαδή, ανεξάρτητα από το ότι σκότωσε την σύντροφο του, το παιδί του το αγαπάει. Ένας - μία δικαστής θα κληθεί μετά να αποφασίσει αν θα τον δικαιώσει ως προς τον πατρικό του ρόλο.

Και στην περίπτωση αυτή, που ο γυναικοκτόνος έφτασε στο σημείο να σκοτώσει την μητέρα του παιδιού μπροστά στα μάτια του, ελπίζει κάνεις πως δεν θα βρεθεί δικαστής να υποχρεώσει το παιδί με το ανεξίτηλο αυτό τραύμα να μεγαλώσει με τον δολοφόνο της μάνας του. Για τις Καρολάιν όμως που κακοποιούνται μπροστά στα παιδιά τους από τους συντρόφους τους και τις αποκαλούμε επιζήσασες γιατί δεν έφτασε το μαξιλάρι τόσο σφιχτά στον λαιμό τους, φρόντισε ο κ. Τσιάρας. Νομοθέτησε ώστε να έχουν προνόμια οι κακοποιητές τους.

Οι «πιλότοι» που δεν έφτασαν (ακόμα) στο σημείο να τις δολοφονήσουν, έχουν δικαίωμα να ασκούν γονική μέριμνα και οι επιζήσασες έχουν την υποχρέωση να συνδιαλέγονται μαζί τους, μετά τον αγώνα που έκαναν για ξεφύγουν. Για να  μην βρεθούν στη θέση της Καρολάιν. 

Το τραγικό αυτό συμβάν της νέας γυναικοκτονίας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη, φωτίζει εκ νέου το δίκιο των πολέμιων του νομοσχεδίου. Γιατί, όσο κονταροχτυπιόμασταν με τον κ. Τσιάρα στην υποτυπώδη διαβούλευση κατά την οποία αγνοήθηκαν οι γυναικείες οργανώσεις, οι επιζήσασες σαν την Καρολάιν, πάλευαν με τους κακοποιητές τους.

Η Καρολάιν, περιορισμένη στο σπίτι, κλειδωμένη ίσως εκβιαζόμενη και σίγουρα κατατρομαγμένη όπως εκατοντάδες άλλες, δεν ήταν μαζί μας. Όμως γι’αυτές παλεύαμε και γι’αυτό ήταν επιτακτική η ανάγκη να μην περάσει ο νόμος αυτός. Γιατί καταδίκασε γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν θα μπορούσαν να φτάσουν καν στο κατώφλι της βουλής να φωνάξουν για το δίκιο τους. Δεν μπορούσαν να βγουν στα ΜΜΕ, να ουρλιάξουν για την καταδίκη τους με την υπογραφή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. 

Το έκαναν κάποιες που κατάφεραν να ξεφύγουν από τους δυνάστες τους. Εισακούστηκαν; Όχι. Συγκινήθηκε η κυβέρνηση ώστε να αναθεωρήσει; Όχι. Δεν γνώριζε ο υπουργός πόσες Καρολάιν έχουμε δίπλα μας; Φυσικά και το γνώριζε. Έκρινε όμως πως το πολιτικό του συμφέρον, ταυτίζεται με τους νεο-ακροδεξιούς, ευυπόληπτους  πατεράδες, που δημόσια υπερασπίστηκαν πως ήρθε η ώρα να επιστρέψουν οι γυναίκες στη σιωπή και την υποταγή στον αφέντη. 

Η Καρολάιν, λίγες μέρες πριν την υπογραφή του νομοσχέδιου Τσιάρα, κάτι είπε, κάτι έκανε, που δεν άρεσε στον αφέντη. Και της πήρε στεγνά τη ζωή, σκηνοθετώντας την  δήθεν δολοφονία της από διαρρήκτες. 

Αν η Καρολάιν, είχε προλάβει να τρέξει να σωθεί και  πήγαινε στο δικαστήριο για να πει ότι ο πιλότος την κακοποιούσε και την απειλούσε πως θα την σκοτώσει, οι υπέρμαχοι του νομοσχεδίου θα την αμφισβητούσαν καθώς υποστήριξαν ευθαρσώς, ότι το 90% των καταγγελιών των γυναικών είναι ψεύτικες. Θα την αποκαλούσαν «αποξενώτρια».  Το δε δικαστήριο, μπορεί να έβρισκε χιλιάδες ελαφρυντικά για τον «υπεράνω υποψίας» πιλότο. 

Και η κοινή γνώμη, θα περίμενε την επόμενη Τοπαλούδη, την επόμενη Καρολάιν, την επόμενη 64χρονη γυναίκα από την Αγία Βαρβάρα που εκτελέστηκε από τον σύζυγό της στις 6 Ιουνίου έξω από το σπίτι της, για να ανατριχιάσει. Όχι τόσο όμως, ώστε να αποτρέψει ένα νομοσχέδιο που δίνει το δικαίωμα σε κακοποιητές  και γυναικοκτόνους να ασκούν γονική μέριμνα. 

Ο νόμος Τσιάρα πρέπει πάση θυσία να αλλάξειί. Και αυτό θα γίνει, αν η κοινωνία δει στις σελίδες του τις κηλίδες από το αίμα της κάθε μωρομάνας Καρολάιν. Αν δει στις διατάξεις του, τον αγώνα της κάθε επιζήσασας, που παραμένει στη ζωή είτε από τύχη, είτε επειδή βρήκε τη δύναμη να ξεφύγει από τους κακοποιητές «υπεράνω υποψίας». 

ΠΗΓΗ