Η «Μάχη της Σοδειάς» είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της αντίστασης του ελληνικού λαού στους ναζιφασίστες κατακτητές, με την καθοδήγηση του ΕΑΜ και πολεμικό στήριγμα τους αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Το δίμηνο Ιούνη-Ιούλη του 1944, αγρότες και αντάρτες προστάτεψαν τη σοδειά των σιτηρών του θεσσαλικού κάμπου από τους άρπαγες κατακτητές. Με σαμποτάζ και συνεχείς καταδρομικές επιχειρήσεις, οι αντάρτες κράτησαν τα ναζιστικά στρατεύματα μακριά από τα χωράφια, μέχρι οι αγρότες να μαζέψουν τη σοδειά και να την κρύψουν. Οι γερμανοί ναζί αποχώρησαν ηττημένοι και η σοδειά σώθηκε.
Οι παλαιστίνιοι αγρότες δίνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή τη Μάχη της Ελιάς, αντιμετωπίζοντας τις συνεχείς επιθέσεις του σιωναζιστικού όχλου των εποίκων υπό την προστασία του σιωναζιστικού στρατού. Ιδιαίτερα στη Δυτική Οχθη, γιατί στη Γάζα οι παλαιστίνιοι αγρότες μπορούσαν να μαζέψουν τις ελιές τους, έστω και υπό πολιορκία.
Στη Γάζα, βέβαια, ελάχιστες ελιές έχουν απομείνει πλέον. Ομως στη Δυτική Οχθη η Μάχη της Ελιάς διεξάγεται και φέτος, υπό αντίξοες συνθήκες. Η Παλαιστινιακή Αρχή ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να προστατέψει την περιουσία των παλαιστίνιων αγροτών από τους σιωναζιστές άρπαγες. Οι 60.000 ένοπλοι μπάτσοι που διαθέτει (περισσότεροι από τους μαχητές της Αντίστασης στη Λωρίδα της Γάζας) έχουν ως μοναδικό μέλημά τους να κυνηγούν τους μαχητές της Αντίστασης, εφαρμόζοντας τη «συνεργασία ασφάλειας» με τη σιωνιστική οντότητα.
Ετσι, οι παλαιστίνιοι αγρότες πρέπει μόνοι τους να μαζέψουν τις ελιές, υπό τις συνεχείς επιθέσεις των σιωναζιστών εποίκων που φτιάχνουν τάγματα εφόδου. Εχουν βαφτίσει τις ελιές των Παλαιστίνιων «δικές τους» και μόλις δουν αγρότισσες και αγρότες να πηγαίνουν στα λιοχώραφα για να μαζέψουν τις ελιές, όπως έκαναν εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι πρόγονοί τους, επιτίθενται στους πιο απομονωμένους. Κυρίως εκεί που δεν υπάρχουν πολλοί άντρες. Αλλά κι αν μαζευτούν Παλαιστίνιοι και τους αντιμετωπίσουν, παρεμβαίνει ο σιωναζιστικός στρατός να τους… χωρίσει.
Το Al Jazeera είχε εκτενές ρεπορτάζ από επίθεση συμμορίας εποίκων κατά αγροτών που μάζευαν ελιές στην Τουρμουσάγια της επαρχίας Ραμάλα. Δε δίστασαν να χτυπήσουν με λοστάρι μια γυναίκα και έναν αμερικανό αλληλέγγυο που βιντεοσκοπούσε τη σκηνή. Υπό την προστασία του σιωναζιστικού στρατού, έβαλαν λίγο μετά φωτιά στο αυτοκίνητο που μετέφερε την τραυματισμένη Παλαιστίνια στο νοσοκομείο!
Πολλά βίντεο κυκλοφορούν και στα σόσιαλ μίντια (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ δύο τέτοια βίντεο).
Eκτός από τους εποίκους που προσπαθούν ν’ αρπάξουν τη γη και τα λιόδεντρα των Παλαιστίνιων, εκτεταμένες εκχερσώσεις πραγματοποιεί και ο σιωναζιστικός στρατός, τάχα για λόγους ασφάλειας. Στο παρακάτω βίντεο Παλαιστίνιοι από το χωριό Αλ-Μουγαγίρ, βόρεια της Ραμάλα, ξαναφυτεύουν τις ελιές που ξεπάτωσε ο σιωναζιστικός στρατός.
Στο ίδιο βίντεο μια σιωναζίστρια ηδονίζεται ξεπατώνοντας αιωνόβια δέντρα με τη μπουλντόζα και λέει πως περιμένει τη στιγμή που θα της δώσουν εντολή ν’ αρχίσει να γκρεμίζει σπίτια!
Οι Παλαιστίνιοι, όπως όλοι οι μεσογειακοί λαοί, έχουν ιδιαίτερη σχέση με την ελιά. Λόγω της σπουδαιότητάς του για τη ζωή, αυτό το δέντρο έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις. Οχι μόνο στην Παλαιστίνη, σε όλες τις χώρες και τις περιοχές που βρέχονται από τη Μεσόγειο. Η ελιά έχει καταστεί στοιχείο της ταυτότητας των λαών και έχει ξεχωριστή θέση στις παραδόσεις, τη λογοτεχνία, τις παραστατικές τέχνες, τον αθλητισμό. Η Παλαιστίνη υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιοκομίας (IOC), γεγονός που υπογραμμίζει τον ρόλο της περιοχής στον παγκόσμιο ελαιοκομικό χάρτη.
Περισσότερα από 3.000 λιόδεντρα ξεπάτωσαν φέτος οι σιωναζιστές στην περιοχή γύρω από τα χωριά της Ραμάλα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν στερούν μόνο έναν βασικό πόρο από τους παλαιστίνιους αγρότες, αλλά προσπαθούν και να εμπεδώσουν μια λογική ήττας. Θυμηθείτε ότι και ο Ιμπραΐμ πασάς της Αιγύπτου, όταν κλήθηκε να καταστείλει την επανάσταση των Ελλήνων και μπήκε στην Πελοπόννησο, το πρώτο που διέταξε ήταν να καταστρέψουν τις ελιές.
Οι παλαιστίνιοι αγρότες, όμως, δεν το βάζουν κάτω. Ξαναφυτεύουν τα λιόδεντρα και κάθε χρόνο μαζεύουν τον καρπό της ζωής. Και το βράδυ γιορτάζουν χορεύοντας Ντάμπκε, ένα χορό που σε παλιές ειρηνικές εποχές συμβόλιζε τη σχέση του παλαιστίνιου αγρότη με την ελιά, όμως εδώ και πολλά χρόνια συμβολίζει την αντίσταση ενάντια στον ξεριζωμό, αντίσταση για τη γη και τα ιερά, για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου