Τέμπη:
Οι συγγενείς των θυμάτων κουρέλιασαν την απαγόρευση της κυβέρνησης κι
έγραψαν ξανά τα ονόματα των 57 νεκρών στο Σύνταγμα (vid)
Σήμερα ζήσαμε μια Ιστορική στιγμή. Σήμερα οι συγγενείς των θυμάτων μαζί με τα παιδιά του «Μέχρι Τέλους», έκαναν την πιο νόμιμη πράξη στην ιστορία των «παράνομων» πράξεων.
Σήμερα οι συγγενείς των θυμάτων μαζί με δεκάδες νέα παιδιά έσπασαν τον τσαμπουκά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Με μπογιά, πινέλα και μουσική εγγυήθηκαν ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν θα σβήσει τα ονόματα των νεκρών μπροστά στη Βουλή.
Κανείς. Ούτε ο στρατός, ούτε η αστυνομία, ούτε ο ίδιος ο καιρός.
Ο Ηλίας Παπαγγελής έγραψε ξανά το όνομα της αδικοχαμένης κόρης του, Αναστασίας.
Ο Πάνος Ρούτσι παρά την αποθεραπεία και την εξάντληση της απεργίας
πείνας, πήρε ένα πινέλο και έγραψε ξανά το όνομα του Ντένις Ρούτσι.
Μαζί και η Κατερίνα Βουτσινά, ο Δημήτρης Μπουρνάζης, ο Βασίλης Χατζηχαραλάμπους και άλλοι συγγενείς.
Όλοι μαζί έβαλαν μπροστά τα κορμιά τους, όσο ο κόσμος περικύκλωνε το μνημείο για να τους προστατεύσει, ενώ έγραφαν τα ονόματα των νεκρών τους.
Τι στιγμή ζήσαμε;
Οι γονείς να γράφουν τα ονόματα των νεκρών παιδιών τους, όσο ο κόσμος γύρω τραγουδά «τους παλιούς μου φίλους καλώ. με φοβέρες και μ’ αίματα!»
Να γράφουν τα ονόματα, ενώ απ’έξω οι συγκεντρωμένοι τραγουδούν:
«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά. Ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά.»
Τί στιγμή ζήσαμε;
Μια από αυτές τις στιγμές που λίγο-λίγο όταν μαζεύονται πολλές μαζί, στο τέλος ρίχνουν καθεστώτα.
ΠΗΓΗ
- ΣΧΕΤΙΚΟ και το ακόλουθο:
 |
| ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI |
Η συλλογική μνήμη και τα μνημεία της
Η ουσία μιας θυσίας και πώς αυτή καταγράφεται στη συλλογική μνήμη αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο στο επίγραμμα του Σιμωνίδη: «Ω ξείν,, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Αποτυπώνεται η πίστη στις εντολές ενός λαού. Στον λαό ανήκει η θυσία και στον λαό αυτόν ανήκουν και τα μνημεία του. Είναι οι τιμές και οι μνήμες στους αγωνιστές που έπεσαν για τη λευτεριά! Τα μνημεία δεν είναι τσιφλίκι κανενός κόμματος. Κτήμα του λαού είναι. Και ο λαός αυτός έχει το καθήκον της περιφρούρησης. Εξάλλου τα μνημεία διατηρούν άσβεστη και αναλλοίωτη την αλήθεια που τα συνοδεύει, όσο παραμένουν σε βιωματική επαφή με την κοινωνία στην οποία απευθύνονται. «Πεθαίνουν» κάθε φορά που «περιφρουρούνται» με οποιονδήποτε τρόπο.
Αυτή την «περιφρούρηση» επικαλέστηκε ο πρωθυπουργός με την ανάθεση της «προστασίας και σωστής λειτουργίας του Αγνωστου Στρατιώτη» στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Με αφορμή την πολυήμερη απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, πατέρα θύματος στο έγκλημα των Τεμπών, που έληξε με την ικανοποίηση των αιτημάτων του και θέλοντας να «σβήσει» τις ευθύνες συγκάλυψης της κυβέρνησης, εξωραΐζοντας ταυτόχρονα τον ρόλο της αντιδραστικής αστικής δικαιοσύνης, έγραψε πως «εγείρεται ένα εύλογο ερώτημα: μπορεί ένα ιστορικό μνημείο όπως του Αγνώστου Στρατιώτη να γίνεται πεδίο εκδηλώσεων άσχετων με την αποστολή του; Η δική μου απάντηση είναι όχι. Πολύ περισσότερο, όταν όλοι οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα σε χιλιάδες άλλους χώρους με συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις».
Το πραγματικό πρόβλημα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού δεν είναι βέβαια η δήθεν διαφύλαξη του χαρακτήρα του μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη. Το πρόβλημά τους είναι η λαϊκή διαμαρτυρία και κινητοποίηση, όπως εκφράστηκε και πρόσφατα με αφορμή την απεργία πείνας του Π. Ρούτσι και τη συμπαράσταση στο δίκαιο αίτημά του. Η νίκη του πατέρα εκνεύρισε την κυβέρνηση και αποφάσισε να αναθέσει τη φύλαξη του Αγνωστου Στρατιώτη στον Στρατό, ώστε να μη γίνεται πεδίο διαμαρτυριών. Ετσι μετατρέπει ένα εθνικό μνημείο σε στρατιωτικό. Γνωρίζει άραγε τι συμβολίζει το μνημείο; Ως ιστορικός χώρος από τη διεκδίκηση Συντάγματος το 1843 ώς σήμερα αποτελεί τον κατεξοχήν δημόσιο χώρο που εκφράζεται η λαϊκή φωνή.
Συμβολίζει από το 1843 τις αγωνίες, τις διεκδικήσεις, τις μάχες του λαού μας. Και η μάχη των συμβόλων είναι από τις πιο κρίσιμες σε μια δημοκρατία. Αυτή είναι η αδιαμεσολάβητη ισχύς των συμβόλων. Απαιτούν την κατάλληλη διαχείριση, ώστε να μην εξασθενούν. Να μη χάνουν τη χρησιμότητά τους για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Να μην αλλοιώνουν το μήνυμα που συνοδεύει την παρουσία τους. Και μνημεία όπως εκείνο του Αγνωστου Στρατιώτη έχουν πλεονασμό από μηνύματα που εκπέμπουν.
Καλό θα είναι λοιπόν να αφήσουν κατά μέρος τους εξυπνακισμούς και τις σοφιστείες γιατί προσβάλλουν βαρύτατα την ιστορική μνήμη και εργαλειοποιούν το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη για την καταστολή των κινητοποιήσεων. Αυτή είναι η προσβολή στο μνημείο και όχι η αγωνία ενός πατέρα να μάθει την αλήθεια για τη δολοφονία του παιδιού του.
*Πανεπιστημιακός - συγγραφέας
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ και για την απαράδεκτη τροπολογία της κυβέρνησης για τον Άγνωστο Στρατιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου