Δύο άρθρα σχετικά με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Άδ. Γεωργιάδη και κυβέρνησης

• Τζακ Λόντον: «Ωδή στον απεργοσπάστη»

Μιχάλης Παναγιωτάκης

 

 

«Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί για να κρεμαστεί».

Οι νέες εργασιακές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, νέες αθλιότητες επί των παλαιότερων αθλιοτήτων, που φαίνεται πως έχουν σαν εργασιακό πρότυπο τις χώρες της Νότιας Ασίας, περιλαμβάνουν και μέτρα νομιμοποίησης της απεργοσπασίας και προστασίας των απεργοσπαστών. Ιστορικά μιλώντας ο απεργοσπάστης, ανά τον κόσμο θεωρείται μιαρό πρόσωπο, ο άνθρωπος που για ένα κομμάτι ψωμί θα πάρει το κομμάτι ψωμί από το τραπέζι του συναδέλφου του (και με βάση τους μισθούς στη χώρα μας, ελάχιστα περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί). Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη εορτάζεται και προστατεύεται.

Η απαξίωση του προσώπου του απεργοσπάστη ήταν γενική και οικουμενική: από την Γαλλική Δυτική Αφρική, στα ορυχεία των ΗΠΑ και από τα εργοστάσια της Κορέας έως τη Νότια Αφρική, όπου η εργοδοσία προσπαθούσε να σπάσει απεργίες χρησιμοποιώντας απεργοσπάστες, υπήρχε και οργή εναντίον τους. Είναι μια απέχθεια που ξεπερνά τα σύνορα και τους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.

Παρακάτω μεταφράζουμε ένα μικρό κείμενο του διάσημου συγγραφέα Τζακ Λόντον από το 1917, ως μικρό φόρο τιμής στην εργασιακή και πολιτισμική οπισθοδρόμηση που επιχειρεί ο τηλεπλασιέ-υπουργός να επιβάλλει (με τα συνδικάτα σε καθεστώς βαριάς ύπνωσης), με τίτλο Ode to a Scab (Ωδή σε έναν απεργοσπάστη).

Αφού ο Θεός έφτιαξε τον κροταλία, τον βάτραχο και τον βρικόλακα, του έμεινε μια απαίσια ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη. Ο απεργοσπάστης είναι ένα δίποδο ζώο με ψυχή τιρμπουσόν, νερουλό εγκέφαλο και μια σπονδυλική στήλη φτιαγμένη από συνδυασμό ζελέ και κόλλας. Εκεί που οι άλλοι έχουν καρδιά, αυτός κουβαλάει έναν καρκινικό όγκο από σαπισμένες αξίες.

Όταν ένας απεργοσπάστης κατεβαίνει στο δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον ουρανό και ο διάβολος κλείνει τις πύλες της κόλασης για να τον κρατήσει έξω. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί αρκετά μακρύ για να κρεμαστεί. Ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν κύριος συγκριτικά με έναν απεργοσπάστη. Για το γεγονός ότι πρόδωσε τον Δάσκαλό του, είχε αρκετή ευπρέπεια να κρεμαστεί μόνος του. Ένας απεργοσπάστης δεν την έχει.

Ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πινάκιο φακής. Ο Ιούδας Ισκαριώτης πούλησε τον σωτήρα του για τριάντα αργύρια. Ο Μπένεντικτ Άρνολντ πούλησε την πατρίδα του επειδή του υποσχέθηκαν μια θέση στον βρετανικό στρατό. Ο σύγχρονος απεργοσπάστης πουλάει το φυσικό του δικαίωμα, την πατρίδα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους συνανθρώπους του για μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από τον εργοδότη του, το τραστ ή την εταιρεία του.

Η αλληλεγγύη κερδίζει

Διαβάστε επίσης:

• Σχέδιο Γεωργιάδη για κατάργηση της πενθήμερης και νομιμοποίηση της απεργοσπασίας

Μπαράζ αντεργατικών μέτρων και ρυθμίσεων προωθεί ο υπουργός Εργασίας αυξάνοντας τις πιθανότητες για θερμό φθινόπωρο στα εργασιακά....

*****

«Φιλεργατικό» χαρακτηρίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης το νομοσχέδιο

• Ο χρόνος (εργασίας) είναι χρήμα (για τους εργοδότες)

Δημήτρης Κωστάκος

 

Εργασία έξι μέρες την εβδομάδα. Το μήνυμα προς την αγορά είναι σαφές: Σας παρέχουμε φθηνότερους, ευέλικτους εργαζόμενους. Δώστε στο κράτος εισφορές.

Τη σφραγίδα εργοδοτικών συμφερόντων συγκεκριμένων κλάδων, όπως ο τουρισμός, ο επισιτισμός, η βιομηχανία και -κατά περίπτωση- οι υπηρεσίες, φέρουν τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του νέου εργασιακού νομοσχεδίου.

Πρόκειται για έξι ανατροπές στην κατανομή του ωραρίου εργασίας, τόσο σε εβδομαδιαίο όσο και σε ετήσιο επίπεδο. Τυπικά, η εβδομαδιαία πενθήμερη 40ωρη εργασία διατηρείται. Βαλσαμωμένη.

Γύρω από αυτήν, χτίζεται τόσο σήμερα όσο και τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ένα ολόκληρο οικοδόμημα ευέλικτης εργασίας. Ζωντανό και επίκαιρο.

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90, θεσμοθετήθηκε η μερική απασχόληση. Δικαιολογία των τότε κυβερνώντων ήταν η παροχή της δυνατότητας σε μητέρες να απασχοληθούν τρεις ή τέσσερις ώρες ημερησίως, προκριμένου να εισφέρουν στα οικονομικά της οικογένειας!

Ακολούθησαν και νέες μορφές εργασίας, με δικαιολογία την ανάγκη των φοιτητών να εργαστούν παράλληλα με τις σπουδές τους!

Στη συνέχεια, επιβλήθηκε η δεκάωρη εργασία ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν για έξι μήνες τον χρόνο να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη συμμετοχή στην οικογενειακή ζωή ή να μαζέψουν τις ελιές τους!

Και φθάσαμε στο σήμερα, με δικαιολογία την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας….

Αναλυτικότερα η νέα νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, προβλέπει:

1. Την απασχόληση και 6η ημέρα, με τον χρόνο εργασίας να μην ξεπερνά τις οκτώ ώρες και αμοιβή προσαυξημένη κατά 40%.

2. Δοκιμαστική περίοδο εργασίας έξι μηνών, η οποία αν δεν οδηγήσει σε πρόσληψη κλείνει με απομάκρυνση του εργαζόμενου χωρίς αποζημίωση. Αν ο εργαζόμενος προσληφθεί, δικαιούται αποζημίωση μετά τη συμπλήρωση ενός έτους, χωρίς ωστόσο να υπολογίζεται στο τελικό ποσό το εξάμηνο της δοκιμαστικής εργασίας.

3. Την παράλληλη απασχόληση του εργαζόμενου σε άλλον εργοδότη. Ως ανώτατο όριο απασχόλησης «φωτογραφίζονται» οι 12 με 13 ώρες, καθώς ισχύει η πρόβλεψη για 11 ώρες ανάπαυσης κατ’ ελάχιστον ανά 24ωρο.

4. Τη δυνατότητα των εργοδοτών να κάνουν χρήση των νέων συμβάσεων μηδενικών ωρών απασχόλησης. Ο εργαζόμενος ειδοποιείται σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 ωρών,  αμείβεται βάσει ελάχιστου ωρών εργασίας, έχει δικαίωμα να αρνηθεί, ενώ σε περίπτωση ακύρωσης σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 24 ωρών, πληρώνεται κανονικά.

5. Τη διευθέτηση του ωραρίου (10ωρη απασχόληση για συγκεκριμένο διάστημα και ρεπό ή άδεια χωρίς αποδοχές για αντίστοιχο διάστημα εντός του συμφωνημένου χρόνου) με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζόμενου -εργοδότη χωρίς να απαιτείται προηγούμενο αίτημα του εργαζόμενου.

6. Τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις που εντάσσονται εθελοντικά στο σύστημα της ψηφιακής κάρτας εργασίας να απαλλάσσονται από την προαναγγελία των υπερωριών στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ.

Σύμφωνα με εργατολόγους και συνδικαλιστές, η πλέον θολή μεταξύ των ρυθμίσεων, είναι η πρώτη. Κι αυτό διότι προκαλεί ντόμινο επιπτώσεων, πέραν του προφανούς: Εργασία έξι μέρες την εβδομάδα.

Με τη ρύθμιση: 

• Καταργείται στην πράξη το όριο των 150 ωρών υπερωριακής εργασίας, ετησίως.
• Η πρόσθετη αμοιβή για υπερωριακή εργασία υποχωρεί στο 40%, όταν σήμερα η αμοιβή για την πέραν των 150 ωρών ετησίως νόμιμη υπερωριακή απασχόληση  είναι 60% επί του καταβαλλόμενου ωρομισθίου και φθάνει το 120% για παράνομη υπερωρία (όταν δηλαδή δεν τηρηθούν οι προϋποθέσεις που προβλέπει η νομοθεσία). 
• Ανατρέπεται η πρόβλεψη για ανώτερη μέση, ανά 4μηνο, απασχόληση 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών και της υπερεργασίας.

Το μήνυμα προς την αγορά είναι σαφές: Σας παρέχουμε φθηνότερους, ευέλικτους εργαζόμενους. Δώστε στο κράτος εισφορές.

Κοινός παρονομαστής, ο κόπος του εργαζόμενου, ενώ από την εξίσωση απουσιάζει το συμφέρον του….

Διαβάστε επίσης: 

• «Ιδιώνυμο αδίκημα» η απεργία!

Ολοταχώς προς τα…πίσω οδηγείται η εργασία στη χώρα μας....

 ΠΗΓΗ: kosmodromio.gr