ΝΔ και νεοναζισμός: 10 χρόνια υποκρισίας

Από την Ν.Δ του Σαμαρά, στην Ν.Δ του Μητσοτάκη οι ανταγωνιστικές και όχι ιδεολογικά αντίπαλες σχέσεις με την Χ. Αυγή και τα μεθεόρτιά της συνεχίζονται | EUROKINISSI

Χθες ο Σαμαράς, σήμερα ο Μητσοτάκης και το ψευδο-αφήγημα περί "διωκτών" της Χ.Αυγής και του Κασιδιάρη

 

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Είναι πλέον σαφές ότι σε αυτή την προεκλογική περίοδο θα συμβούν πολλά απίθανα. Για την ακρίβεια ήδη συμβαίνουν, σε όλο το πολιτικό φάσμα. Ανάμεσά τους όμως σαφώς ξεχωρίζει η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να εμφανιστεί ως διώκτης του νεοναζισμού.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Πριν από την σημερινή της ηγεσία, του Κυριάκου Μητσοτάκη, το είχε προσπαθήσει και αυτή του Αντώνη Σαμαρά. Άλλωστε ο πρώην πρωθυπουργός ακόμη επαίρεται πως είναι αυτός, ο οποίος έβαλε την Χρυσή Αυγή στην φυλακή. Όπως ακριβώς και η σημερινή Ν.Δ υποστηρίζει ότι επί των ημερών της καταδικάστηκε –πρωτοβάθμια- η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, ενώ παραθέτει και την σειρά των τροπολογιών που κατέθεσε προκειμένου να μην μετέχει το κόμμα Κασιδιάρη στις εκλογές.

Αυτό που διαχρονικά οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας αποκρύπτουν είναι πώς η «αναγέννηση» του νεοναζισμού στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία, συνέβη λόγω των δικών της πολιτικών. Είτε πρόκειται για τα μνημόνια, είτε για την ακροδεξιά ατζέντα την οποία επέβαλλαν στον πολιτικό λόγο.

Η «ανακατάληψη των πόλεων» από τους μετανάστες που ευαγγελίζονταν στο παρελθόν ο Αντώνης Σαμαράς, λίγο διαφέρει από τα push backs και τους «φράχτες στον Έβρο» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτά ενώ διαχρονικά τα «δικά τους» ΜΜΕ προέβαλλαν την (σοβαρή) Χρυσή Αυγή στο παρελθόν, ενώ σήμερα «διαφημίζουν» και ηρωοποιούν τον Κασιδιάρη και το κόμμα του.

Είναι αλήθεια πως αμφότερες οι ηγεσίες της Ν.Δ βρέθηκαν σε αντιπαράθεση με τον χώρο του νεοναζισμού. Όμως η εκκίνηση αυτής της διένεξης δεν είχε κατά βάση ιδεολογικά-πολιτικά χαρακτηριστικά. Σχετίζονταν αποκλειστικά με την προσπάθεια εκλογικής κυριαρχίας στον χώρο της ακροδεξιάς.

Είναι γνωστές οι προσπάθειες συνεννόησης της κυβέρνησης Σαμαρά με την Χ.Αυγή, το 2014, μέσω του τότε γ.γ της κυβέρνησης Τάκη Μπαλτάκου, των οποίων η αποτυχία οδήγησε σε σύγκρουση τους δύο χώρους. Είναι επίσης εμφανής η συνέχεια και η συνέπεια της διαμόρφωσης μιας ακροδεξιάς συνιστώσας εντός της Νέας Δημοκρατίας, που ξεκίνησε από τον Αντώνη Σαμαρά και συνεχίστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η παρουσία των Μάκη Βορίδη, του Άδωνι Γεωργιάδη και του Θανάση Πλεύρη σε στελεχιακές, κυβερνητικές θέσεις το τεκμηριώνει δίχως αμφισβήτηση.

Υπό αυτό το πρίσμα και μόνον μπορεί να αναλυθεί η σημερινή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί: Αυτή που φέρει τον αντικαταστάτη του φυλακισμένου αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου στην ηγεσία της ΕΠΕΝ το 1985 και νυν υπουργό Εσωτερικών να προωθεί την 2η κατά σειρά τροπολογία, προκειμένου να «κοπεί» το κόμμα Κασιδιάρη από τους συνδυασμούς που θα κατέβουν στις εκλογές. Μια κατάσταση που λαϊκά εκφέρεται με το «έβαλαν τον Λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Δεν πρόκειται για κάποιο συγκυριακό παράδοξο. Αλλά για μια κραυγαλέα έκφραση της υποκρισίας της ισχύουσας «βερσιόν» της Νέας Δημοκρατίας. Συνδέεται μάλιστα με την «απελπισία» της κυβέρνησης Μητσοτάκη που βλέπει να έχει απομακρυνθεί οριστικά το ενδεχόμενο εκλογικής αυτοδυναμίας, ενώ συνδυάζεται με τους μόνιμους «διαύλους» επηρεασμού της δικαιοσύνης σε ανώτατο επίπεδο που διαθέτει το κυβερνών κόμμα.