Ο βούρκος του συστήματος Μητσοτάκη

 

Γράφει ο Γιάννης Εμμανουηλίδης

 

Οι συνεχείς αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των υποκλοπών φωτίζουν την ανατομία του παρακρατικού μηχανισμού που είχε στήσει (κι ενδεχομένως διατηρεί ακόμα) το Μαξίμου. Το ότι γράφουμε «Μαξίμου» και όχι «κυβέρνηση Μητσοτάκη» δεν είναι ούτε συμπτωματικό ούτε σχήμα λόγου.

Γιατί το πρώτο συμπέρασμα των αποκαλύψεων είναι ότι τις υποκλοπές δεν τις έκανε γενικά η κυβέρνηση, αλλά το προσωπικό σύστημα εξουσίας του Μητσοτάκη. Πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» δεν είναι παρά ένας συγκεντρωτικός μηχανισμός εξουσίας, αδίστακτος ως προς τις μεθόδους και τόσο  προσωποκεντρικός που μετατρέπει την ίδια την κυβέρνηση σε επικουρικό μηχανισμό στην άσκηση της εξουσίας.

Η λίστα των παρακολουθούμενων που αποκάλυψε το Documento, αναδεικνύει με ενάργεια το ήθος και τη λειτουργία του συστήματος Μητσοτάκη. Το παρακράτος του Predator παρακολουθούσε κορυφαίους υπουργούς και στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, αποδεικνύοντας ότι στο σύστημα Μητσοτάκη όλοι είναι ύποπτοι και όλοι είναι αναλώσιμοι εκτός από τον ίδιο τον Ηγεμόνα. Έναν Ηγεμόνα που βλέπει παντού πιθανούς εχθρούς και συνωμότες, θυμίζοντας τον Μακμπέθ στην αίθουσα του θρόνου.

Το πρώτο λοιπόν συμπέρασμα από τις αποκαλύψεις είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια από τις πιο ακραίες εκδοχές του μοντέλου της «ενός ανδρός αρχής» που παίρνει διαζύγιο από την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Τα λεφτά

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι η κεντρική θέση που έχουν οι «δουλειές» στα ενδιαφέροντα και τη λειτουργία του συστήματος εξουσίας. Το ενδιαφέρον για τις «δουλειές» φαίνεται από την παρακολούθηση υπουργών που με τίποτα δεν θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει «απείθαρχους» -πόσο μάλλον «δελφίνους».  Κυρίως όμως φαίνεται από δύο ομάδες παρακολουθούμενων που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύ κοινό.

Στην πρώτη ομάδα ανήκουν αξιωματούχοι δεύτερης γραμμής,  που έχουν όμως σημαίνοντα ρόλο σε μεγάλες κρατικές προμήθειες. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους:

• Μανώλη Γραφάκο, γενικό γραμματέα Συντονισμού Διαχείριση Αποβλήτων,
• Κωστή Μουσουρούλη, συντονιστή του Σχεδίου Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης Δυτικής Μακεδονίας και Μεγαλόπολης,
• Γιώργο Πατεράκη, αντιπρόεδρο του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου,
• Άρη Αλεξόπουλο, αντιναύαρχο και γενικό διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων.

Στη δεύτερη ομάδα ανήκουν στενοί συνεργάτες μεγάλων επιχειρηματιών. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους:

• Γκρατσιέλα Κλάδη, στέλεχος του τμήματος εμπορίας καυσίμων της Aegean,
• Πάνο Κυριακόπουλο, στενό συνεργάτη του Βαρδινογιάννη,
• Χρήστο Αγραφιώτη, στενό συνεργάτη του Αλαφούζου,
• Γιάννη Κουρτάκη και Θόδωρο Καρυπίδη, στενούς συνεργάτες του Μαρινάκη.

Η πανδημία σε συνδυασμό με τη σπέκουλα για τα ελληνοτουρκικά έδωσαν την ευκαιρία για ένα αδιανόητο πάρτι αδιαφανών κρατικών προμηθειών. Από τη λίστα των παρακολουθούμενων προκύπτει ότι το «κέντρο» ήθελε να μην αφήσει να ξεφύγει από τον έλεγχο του ούτε ένα ευρώ κρατικού χρήματος. Παράλληλα, είναι εμφανής η φιλοδοξία «καθοδήγησης» της αγοράς, με έναν τρόπο που θα μπορούσε να ονομαστεί «κρατικοδίαιτος κυβερνητικός νεοφιλελευθερισμός».

Η αλαζονεία

Το τρίτο συμπέρασμα από τη λίστα των παρακολουθούμενων είναι η απίστευτη αλαζονεία του συστήματος Μητσοτάκη. Έστησαν έναν τεράστιας έκτασης μηχανισμό παρακολούθησης όντας σίγουροι ότι δεν θα τους πιάσουν ποτέ. Δεν έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση να παρακολουθούν την αντιπολίτευση, όντας σίγουροι ότι θα είναι για πάντα «πελατάκι». Παγίδευσαν τους ολιγάρχες, όντας σίγουροι ότι όλους μπορούν να τους κουμαντάρουν διά του κρατικού χρήματος. Όντας σίγουροι ότι πάντοτε θα νικάνε και θα παραμείνουν μόνιμοι ιδιοκτήτες της εξουσίας, θεώρησαν όχι μόνο ότι όλα τους επιτρέπονται αλλά και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν τα πάντα.

Η αλαζονεία οδήγησε στην ύβρη. Τώρα κινδυνεύουν να βυθιστούν στον βούρκο που οι ίδιοι δημιούργησαν.