Συνέντευξη στους Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη και Γεωργία Κριεμπάρδη

 

Οι Grup Yorum είναι τουρκικό συγκρότημα, με μουσική που συνδυάζει τον παραδοσιακό με τον σύγχρονο ήχο κι έντονο το πολιτικό στοιχείο. Η καλλιτεχνική κολλεκτίβα είναι ενεργή από το 1985 και υπολογίζεται ότι σε αυτή έχουν δραστηριοποιηθεί περισσότεροι από 100 καλλιτέχνες. Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 20 album, ενώ έχει πραγματοποιήσει συναυλίες και εκτός Τουρκίας σε χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστρία, η Αυστραλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Συρία. Στο επίκεντρο της δραστηριότητας του γκρουπ ήταν και ο χώρος Ιντίλ στην Κωνσταντινούπολη.

Μιλώντας στο TPP μας εξηγούν τον λόγο που βρίσκονται αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα. «Βρισκόμαστε εδώ για να διοργανώσουμε το Διεθνές Μέτωπο Καλλιτεχνών, το Φεστιβάλ και το Συμπόσιό μας. Ο στόχος μας είναι να ενώσουμε όλους τους καλλιτέχνες γύρα από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, να κάνουμε κοινή αντίσταση απέναντι στον εχθρό μας, ο οποίος είναι ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ. Για αυτό ήρθαμε στην Ελλάδα. Αυτό θα διεξαχθεί στις 20-21 Νοεμβρίου, θα είναι συμπόσιο και φεστιβάλ. Από εκεί και πέρα είμαστε ήδη εδώ ένα μήνα για τον προγραμματισμό των εργασιών του παραπάνω εγχειρήματος. Με αυτή τη λογική θέλουμε να συνδυάσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε το πρότερο χρονικό διάστημα γύρω από τον αγώνα που διεξάγαμε και με αυτή τη λογική να σταθούμε όλοι στο Μέτωπο» απάντησε η Sena και συμπλήρωσε:

«Καλούμε όλους τους καλλιτέχνες, όλον τον λαό της Ελλάδας, να βρεθούμε όλοι μαζί, να συζητήσουμε στις 20-21 Νοεμβρίου, έτσι ώστε να συγκροτηθεί το Διεθνές Μέτωπο Καλλιτεχνών ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα»

«Η ανταπόκριση από τις συναντήσεις με τους καλλιτέχνες μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι πολύ καλή κι αυτό είναι πολύ θετικό. Όπως προείπαμε η αντίσταση και οι μάρτυρές μας Helin και İbrahim μας έφεραν πολύ πιο κοντά με όλον τον κόσμο και μάλιστα με τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ήταν βασικό να συναντηθούμε εδώ πέρα και να οργανωθούμε όλοι μαζί. Σίγουρα εμάς ο στόχος μας είναι να μιλήσουμε με όλον τον κόσμο, είτε είναι πολιτικοποιημένοι καλλιτέχνες είτε όχι, έτσι ώστε να δώσουμε το παράδειγμα κι όλοι μαζί να συζητήσουμε, να πούμε τα δικά μας βιώματα να μάθουμε και εμείς από τα βιώματα των άλλων καλλιτεχνών. Αυτός είναι ο βασικός στόχος και για αυτό ήρθαμε στην Ελλάδα. Τέτοιο τρόπο τέχνης θέλουμε να κάνουμε και όλοι μαζί να ενωθούμε με τις κοινές εμπειρίες εγώ να κάτω από το Διεθνές Μέτωπο Καλλιτεχνών» σημείωσε ο Oumut.

Ζητώντας τους να γίνουν πιο συγκεκριμένοι σχετικά με την παραπάνω δράση και το συνολικό πλάνο τους, ο Oumut τόνισε: «Η απεργία πείνας μέχρι θανάτου και οι μάρτυρες που έπεσαν, οι σύντροφοί μας και μέλη του συγκροτήματος, η Helin Bölek και ο İbrahim Gökçek, ανέδειξαν σε όλο τον κόσμο τη δύναμη τόσο της αντίστασης αλλά και της διεθνιστικής αλληλεγγύης και ουσιαστικά προκάλεσε έναν ξεσηκωμό από διάφορα μέρη του κόσμου. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο λέμε ότι όπως αυτή η αντίσταση έδειξε το δρόμο για πάρα πολλούς καλλιτέχνες να βγουν να κάνουν κινήσεις αλληλεγγύης, έτσι αυτό θέλουμε να το οργανώσουμε πιο δομημένα, ώστε να συνεχίσει να έχει μια ύπαρξη και όχι απλά να αφεθεί στο ότι έγιναν αυτές οι κινήσεις και τέλος».

Φέρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της φυλάκισης του Καταλανού ράπερ Πάμπλο Χασέλ, έκανε λόγο για μια τεράστια κινητοποίηση κόσμου στην Ισπανία  ενάντια σε αυτήν την πολιτική και εκδικητική απόφαση, όπου 125.000 κόσμου βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν κατά της φυλάκισης. «Εν τέλει φυλακίστηκε και αυτή τη στιγμή είναι 8 μήνες στο κελί, ενώ η φυλάκισή του παρατείνεται με απόφαση. Αυτό όμως δεν συνεχίζεται κάπου έξω, δεν συνεχίζεται αυτή η αντίσταση. Εμείς ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση, θέλουμε να βάλουμε κάποιες βάσεις ώστε όλες αυτές οι αντιστάσεις που διαμορφώνονται για διαφορετικά θέματα σε κάθε χώρα να οργανώνεται και να συνεχίζεται η αντίσταση» επεσήμανε.

«Βλέπουμε για παράδειγμα ότι στην Ελλάδα δολοφονήθηκε πριν κάποιες μέρες από την αστυνομία ένας 18χρονος Ρομά. Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο θα μπορούσε ακόμα το Μέτωπο Καλλιτεχνών να κάνει κάποιες κινήσεις ενάντια αυτού, ώστε να μην σκοτώνονται τα παιδιά του λαού από την αστυνομία, άοπλα παιδιά που δολοφονούνται και κανείς ποτέ δεν λογοδοτεί. Για εμάς όλα αυτά τα ζητήματα είναι ζητήματα του λαού και πάνω σε αυτό θέλουμε να κινηθούμε και να στήσουμε το  Διεθνές Μέτωπο Καλλιτεχνών που θα κάνει συντονισμένες κινήσεις ενάντια στην αδικία που προκαλεί το σύστημα» συμπλήρωσε μάλιστα, φέρνοντας και παράδειγμα από τα ελληνικά δεδομένα.

«Οι λαοί δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από την έχθρα μεταξύ τους»

Οι αστικές τάξεις σε Ελλάδα και Τουρκία καλλιεργούν το μίσος και τον εθνικισμό. «Απέναντι σε αυτά τα ψευτοδιλήμματα και τις εθνικιστικές ρητορείες που προβάλλουν οι αστικές τάξεις των 2 χωρών, εμείς απαντάμε ότι είμαστε διεθνιστές. Ο διεθνισμός αποτελεί τη δύναμή μας, γιατί αποτελεί την αδελφοσύνη των λαών. Σε αυτή τη κατεύθυνση εμείς πολιτικά κινούμαστε και για αυτό ακριβώς το λόγο ήρθαμε και στην Ελλάδα, ώστε να αναδείξουμε την αδελφοσύνη των 2 λαών» υπογράμμισε ο Oumut.

Και το πιο σημαντικό εφαλτήριο, όπως εξήγησε ο ίδιος στη συνέχεια, ήταν ότι στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου, ο ελληνικός λαός, οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα, η εργατική τάξη, έδειξαν τη μεγαλύτερη διεθνιστική αλληλεγγύη. «Η Ελλάδα και η Ιταλία ήταν οι 2 χώρες των οποίων πραγματικά η αλληλεγγύη ήταν απερίγραπτη. Ακριβώς για αυτό το λόγο εμείς επιλέξαμε την Ελλάδα ώστε να είναι το εφαλτήριο εδώ, όπου υπάρχει κόσμος που έδειξε τόσο μεγάλη στήριξη και για αυτό θέλουμε να βρεθούμε με αυτό το κόσμο και ξαναλέμε πως η Ιταλία και η Ελλάδα ήταν οι 2 χώρες όπου η διεθνιστική αλληλεγγύη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο» επεσήμανε.

Τα τραγούδια τους μιλούν για την ελευθερία, την αντίσταση στην καταπίεση και τη συντροφικότητα των ανθρώπων στις γειτονιές και τις οργανώσεις. Μιλούν για εκείνους που υψώνουν τη φωνή τους κι ανοίγουν δρόμους ελευθερίας, για τους εργάτες που σκοτώνονται στον βωμό της σύγχρονης κοινωνίας, για τον κοινό εχθρό, για το φως ενάντια στο σκοτάδι, για τις δυνατές φωνές και την βαθιά ψυχή.

Με αφορμή αυτό που ειπώθηκε σχετικά με τον εθνικισμό ανάμεσα στις 2 χώρες, ο οποίος αφορά περισσότερο πολιτικές και όχι τους ανθρώπους, και οι δύο συμφώνησαν πως η μουσική είναι τελικά ένα όμορφο ιδανικό μέσο για να περάσουμε τα μηνύματά μας. «Προφανώς η τέχνη μας είναι στρατευμένη ακριβώς προς αυτό το σκοπό: την ανάδειξη ότι ο εχθρός μας είναι κοινός, αυτοί που οδηγούν στη φτώχεια τη καταπίεση και την αδικία και όχι οι λαοί των άλλων χωρών» σημείωσαν σχετικά.

«Οι λαοί είναι ενωμένοι, όπως το βιώνουμε και στην Ανατολία όπου προσπαθείται διαχρονικά να καλλιεργηθεί ο εθνικισμός ανάμεσα στους διαφορετικούς λαούς και θρησκείες. Όμως οι λαοί δεν έχουν κάτι να κερδίσουν από την έχθρα μεταξύ τους» προσέθεσε η Sena. Ο κοινός εχθρός μας, σημείωσε πως, είναι ένας για όλους τους λαούς και είναι ο ιμπεριαλισμός και αυτό το σύστημα που καλλιεργεί την αδικία και τη φτώχεια.

«Εμείς αυτή τη τέχνη κάνουμε και για αυτό το λόγο λέμε πως είμαστε διεθνιστές και συγκροτούμαστε απέναντι σε όλους αυτούς που προκαλούν αυτά τα δεινά στους λαούς, θεωρώντας πράγματι πως η μουσική και ευρύτερα η τέχνη μπορεί να περάσει πολιτικά μηνύματα που να στέκονται στο πλευρό της τάξης μας. Δηλαδή η μουσική που κάνουμε εμείς προωθεί τα συμφέροντα της τάξης μας, τα συμφέροντα των λαών, τα συμφέροντα των καταπιεσμένων» κατέληξε σχετικά.

«Στην Τουρκία μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε»: Βασανισμοί, φυλακίσεις, διώξεις στη σκιά του Ερντογάν

Τα μέλη του Grup Yorum είναι υπό διωγμό από τον Ταγίπ Ερντογάν και την κυβέρνησή του, καθώς κατηγορούνταν για συμμετοχή στην οργάνωση Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο (DHKP-C) την οποία έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατική η Τουρκία, οι ΗΠΑ κι η Ε.Ε. Από το 2016 έχει απαγορευτεί στο γκρουπ να πραγματοποιεί συναυλίες, τα τραγούδια του δεν παίζονται στην Τουρκία και αρκετά μέλη του έχουν κατά διαστήματα φυλακιστεί και βασανιστεί.

«Η επίθεση στο εσωτερικό της Τουρκίας ολοένα και οξύνεται, αλλά χρειάζεται να δούμε γιατί γίνεται αυτό. Στην Τουρκία υπάρχει αυτή τη στιγμή, όπως και παγκόσμια στο σύστημα, μια τεράστια οικονομική κρίση. Η Τουρκία κατά την ανάλυσή μας είναι πλήρως εξαρτημένη από τις ιμπεριαλιστικές χώρες, γεγονός που την οδηγεί σε μια συνεχιζόμενη υποτίμηση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων», σημειώνει ο Oumut. Ως αποτέλεσμα αυτού ανέφερε πως «οι αγωνιστές, οι επαναστάτες, οι δημοκράτες που εκφράζουν την αντίθεσή τους και λένε αλήθεια στον κόσμο, δέχονται επίθεση. Και εμείς για αυτό το λόγο δεχόμαστε επιθέσεις. Οι επιθέσεις προφανώς ξεκίνησαν πρώτα από τους επαναστάτες, οι οποίοι φυλακίστηκαν όλοι. Ακολούθησαν οι δημοκράτες, οι προοδευτικοί και οποιοσδήποτε άνθρωπος εκφράζει την αντίθεσή του».

Μετά την εξέγερση του πάρκου Γκεζί το 2013, οι Grup Yorum απέχτησαν ακόμα πιο ευρεία αποδοχή. Οι μελωδίες τους έγιναν επικίνδυνες, γιατί αγκαλιάστηκαν από 55.000, μετά 150.000, μετά 350.000, μετά 500.000 , μετά 700.000 (Σμύρνη) και στο πλέον 1.000.000 κόσμου.

Βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν μαθητές, δάσκαλοι και υποστηρικτές του μουσικού συγκροτήματος. Μετά από μία εξαντλητική απεργία πείνας που κράτησε 323 ημέρες, ο İbrahim Gökçek –μπασίστας του γκρουπ- κατέληξε σε τουρκικό νοσοκομείο. Ο Τούρκος μπασίστας είχε σταματήσει προ ημερών την απεργία του αφού το τουρκικό κράτος δέχθηκε να δώσει άδεια στο συγκρότημα για να παίξει στην Κωνσταντινούπολη. Όμως, ο ίδιος ήταν ήδη εξαντλημένος.

Στην Τουρκία μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. «Δηλαδή μιλάμε για συνεχόμενες διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια ασταμάτητα που συμβαίνουν κάθε μέρα. Λέμε ότι μπορεί α συμβεί το οτιδήποτε γιατί για τα βασανιστήρια αυτά δεν υπάρχει κανένα νομικό  δίκαιο που να καλύπτει οτιδήποτε βιώνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στις φυλακές. Μιλάμε για περιπτώσεις όπως της επαναστάτριας Ayten Öztürk που βίωσε 6  μήνες απίστευτα βασανιστήρια καθώς την απήγαγαν από το Λίβανο και τη μετέφεραν στη Τουρκία, μην γνωρίζοντας κανείς που είναι και έτσι 6μήνες βασανιζόταν ασταμάτητα καθημερινά. Αυτή είναι η κατάσταση στη Τουρκία και για αυτό γίνονται όλα αυτά, γιατί δεν σταματούν ποτέ οι επαναστάτες, οι αγωνιστές και εμείς ως συγκρότημα να λέμε την αλήθεια στον κόσμο, η οποία είναι αυτή που περιγράψαμε: μια τεράστια κρίση, μια τεράστια επίθεση, μόνιμη φτωχοποίηση του λαού, λόγω της εξάρτησης τη χώρας από τον ιμπεριαλισμό και της μεγάλης ταξικής αντίθεσης που  υφίσταται στο εσωτερικό» περιέγραψε o Oumut.

Το συγκρότημα που χαρακτηρίζεται από έντονο διεθνιστικό στοιχείο, παρακολουθεί το πολιτικό παγκόσμιο γίγνεσθαι, οπότε κρίναμε πως θα είχε αξία ένα σχόλιό τους σχετικά με την πολιτική που ασκείται στη χώρα μας, μιας και νωρίτερα είχαν αναφερθεί στο περιστατικό της δολοφονίας του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικά πυρά.

«Το τι συμβαίνει στην Ελλάδα προφανώς είναι κάτι που μας αφορά και το παρακολουθούμε. Πρώτα από όλα το ψευδές δημοκρατικό προσωπείο που προσπαθούν να παρουσιάσουν οι ευρωπαϊκές χώρες, συμβαίνει και στην Ελλάδα. Αυτό φαίνεται στο γεγονός πως και εδώ υπάρχουν διώξεις επαναστατών και κρατούμενοι στις φυλακές. Αυτό είναι κοινό. Όσο παλεύουν άνθρωποι ενάντια στο σύστημα, τους εκδικείται το ελληνικό κράτος» σημείωσε ο Oumut με νόημα.

Έφερε ως παράδειγμα την περίπτωση της σύλληψης  των 11 επαναστατών από τη Τουρκία, οι οποίοι έλαβαν μια τεράστια ποινή κάθειρξης από τα ελληνικά δικαστήρια. «Μιλάμε σύνολο 33 ετών κάθειρξης, 30 δηλαδή χρόνια στον καθένα και στον ένα 33, σε μια ξεκάθαρα πολιτική απόφαση ευθυγραμμισμένη με τις απαιτήσεις του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΕΕ και του φασιστικού καθεστώτος του AKP. Έδωσαν αυτή τη τεράστια ποινή κάθειρξης για να σταματήσουν τον αντιιμπεριαλιστικό και αντιφασιστικό αγώνα. Οι σύντροφοι καταδικάστηκαν όντως γιατί έκαναν το σύμβολο της νίκης και έλεγαν συνθήματα μπαίνοντας και βγαίνοντας από τη δικαστική αίθουσα. Αυτό χρησιμοποιήθηκε από τον εισαγγελέα ως αποδεικτικό στοιχείο και ειπώθηκε ως τέτοιο ανοιχτά. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα πως αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία στην Ελλάδα και τι σημαίνει αστική δημοκρατία».

Όπως προείπε ο ίδιος, «ότι δολοφονήθηκε ένα άοπλο παιδί 18 χρονών επειδή έκλεψε ένα αμάξι και η αστυνομία θεώρησε ότι πρέπει να δώσει τη θανατική ποινή και να τον δολοφονήσει ρίχνοντας τόσες σφαίρες, αυτό κάτι δείχνει. Αυτό είναι κάτι ανοιχτό, δεν μπορεί κανείς να έχει ψευδαισθήσεις και να λέει ότι ζω σε ένα δημοκρατικό καθεστώς όταν γίνονται τέτοια πράγματα και δεν λογοδοτεί κανείς σε κανέναν. Θέλω να προσθέσω ότι δεν μπορείς να βρεις νησίδες δημοκρατίας στο καπιταλιστικό σύστημα. Ουσιαστικά και στην Ελλάδα και στη Τουρκία το σύστημα που επικρατεί είναι ο καπιταλισμός και το μόνο που έχει να προσφέρει είναι αδικία καταπίεση και φτώχεια. Αυτό συμβαίνει και εδώ στην Ελλάδα, καθώς το σύστημα όταν βρίσκεται σε κρίση αυξάνει ολοένα τη ταξική αντίθεση και την επίθεση».

Όπως εξήγησε, κοινός παρονομαστής και σ’ αυτό το ζήτημα είναι το καπιταλιστικό σύστημα. «Όσο συνεχίζουν τα μέσα παραγωγής να κατέχονται από τους καπιταλιστές, εμείς να παράγουμε και αυτοί να μοιράζονται τα κέρδη, αυτά τα φαινόμενα θα υπάρχουν, η αδικία, η καταπίεση και οι δολοφονίες θα συνεχίζονται. Αυτή είναι η δικιά μας πεποίθηση και για αυτό το λόγο παλεύουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα και η μουσική μας είναι γύρω από την εναντίωση σε αυτό, την αλλαγή του, έτσι ώστε να επέλθει μια λαϊκή εξουσία και μια κοινωνία ισότητας».

Κατέληξε δε: «Η βασική αρχή μας είναι ότι εκ των έσω το σύστημα δεν αλλάζει. Όταν αλλάξει εκ θεμελίων και δημιουργήσουμε ένα άλλο σύστημα που δεν είναι άλλο από το σοσιαλιστικό, τότε μπορούμε να συζητάμε για μια κοινωνία ισότητας. Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να μιλάμε για κάτι τέτοιο σε κανέναν καπιταλιστικό κράτος, όπως είναι και το ελληνικό».

Από τη συζήτηση δε θα μπορούσε να λείπει και η έμφυλη αναφορά, μιας και το γυναικείο φύλο είναι μεταξύ άλλων στο στόχαστρο της κυβέρνησης Ερντογάν. «Στην Τουρκία προφανώς και υπάρχει καταπίεση των γυναικών όπως υπάρχει και σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Εμείς βλέπουμε την καταπίεση των γυναικών μέσα από το πρίσμα της ταξικής καταπίεσης. Η γυναίκα είναι καταπιεσμένη από το σύστημα με τους ρόλους που θέτει, πώς θα είναι μάνα, πώς θα δουλεύει, τι θα κάνει. Ο μόνος δρόμος που βλέπουμε για η χειραφέτηση της γυναίκας είναι μέσα από την επαναστατική ταξική χειραφέτηση» υπογράμμισε από την πλευρά της η Sena.

Η 28χρονη τραγουδίστρια Helin Bölek, μέλος του συγκροτήματος πέθανε έπειτα από 288 ημέρες απεργία πείνας. Ενδιάμεσα είχε φύγει από τη ζωή για τον ίδιο λόγο ο Mustafa Koçak μετά από 297 ημέρες απεργίας πείνας. Όταν η κυβέρνηση Ερντογάν τους απαγόρευσε να εκφράζονται μέσω της τέχνης τους, έβαλαν κυριολεκτικά τα σώματά τους μπροστά, θυσιάζοντάς τα για να διεκδικήσουν αυτό το δικαίωμά τους. Πολλοί σύντροφοί τους έχουν χαθεί σ’ αυτό τον αγώνα.

Σήμερα η κυβέρνηση Ερντογάν σκληραίνει τη στάση της ή υποχωρεί μπροστά στη συνέχιση της αντίστασής; «To φασιστικό καθεστώς του AKP απαγόρευσε τις συναυλίες μας. Εμείς δεν αναγνωρίζουμε αυτή την απόφαση και για αυτό το λόγο ξεκινήσαμε την απεργία πείνας μέχρι θανάτου πέρυσι, δίνοντας 2 μάρτυρες στον αγώνα αυτό. Ουσιαστικά με κάθε τρόπο προσπαθούμε να συνεχίσουμε τη φωνή μας, συνεχίζοντας να βγάζουμε δίσκουςπαρά τις αλλεπάλληλες εβδομαδιαίες επιθέσεις. Συγκροτούμε τουλάχιστον διαδικτυακές συναυλίες. Αυτήν τη Κυριακή θα προβληθεί μια ιντερνετική συναυλία στο επίσημο κανάλι μας από την Τουρκία. Οι επιθέσεις είναι συνεχόμενες αλλά έχουμε παράλληλα μια αποστολή το τμήμα της Ευρώπης» απάντησε ο Oumut.

Ο σύντροφός τους Mustafa Koçak είχε πει μια ρήση: «Από την Ανατολία ως την Ανταρκτική και από την Ανταρκτική στην Λατινική Αμερική, να φτάσει παντού η φωνή των Grup Yorum».

«Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Μετά την απεργία πείνας μέχρι θανάτου έχουμε πάει σε πολλά μέρη, μας έχουν καλέσει σε διαφορετικές χώρες σε όλη την Ευρώπη, στη Γερμανία, στην Αγγλία, στην Γαλλία, από την Ελλάδα θα φύγουμε και θα πάμε στην Ιρλανδία. Μας έχουν καλέσει να πάμε στη Σρι Λάνκα. Μας καλούν σε πολλά μέρη του κόσμου να μιλήσουμε, να συνεχίσουμε τη διεξαγωγή των συναυλιών και του αγώνα μας παράλληλα. Καθώς καταλαβαίνουμε πως αυτό δίνει δυναμική στον αγώνα μας και έχει άμεση συνάρτηση με το πως μας βλέπει στο εσωτερικό η Τουρκία» σχολίασε σχετικά.

Το συγκρότημα συνεχίζει να υψώνει τη φωνή του ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης. Ο Ερντογάν και τα βασανιστήρια δεν τους σταματούν και παλεύουν ώστε να ακουστούν στα πέρατα της γης. Απέναντι σε αυτό συνεχίζονται οι επιθέσεις. Συνελήθφη ξανά η συντρόφισσα στη ζωή του İbrahim Gökçek, η Sultan Gökçek, η οποία είναι επίσης μέλος των Grup Yorum. «Με την ευκαιρία θα θέλαμε να κάνουμε ένα κάλεσμα για την απελευθέρωσή της και να πούμε ότι όλες αυτές οι επιθέσεις εμάς δεν μας τρομάζουν. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα που δίνουμε, θα συνεχίσουμε αυτό το στόχο που έχουμε βάλει να ακουστεί σε όλο το κόσμο η φωνή των Grup Yorum» κατέληξε.

Αυτό θα ευχηθούμε κι εμείς: να ακουστεί η φωνή των Grup Yorum παντού.