*«Νάκμπα» σημαίνει «Καταστροφή».
Η Παλαιστινιακή Νάκμπα, όμως, που ξεκίνησε στις 15 Μάη του 1948, δεν
είναι, απλά, μια μεγάλη Καταστροφή. Για τον Παλαιστινιακό λαό η «Νάκμπα»
σηματοδοτεί μια Καταστροφή από τις 15 Μάη του 1948 που
είναι σε πλήρη και συνεχή εξέλιξη, 76 χρόνια τώρα. Και η φετινή
επέτειος δεν σηματοδοτεί 76 χρόνια από την Νάκμπα αλλά μάλλον 76 χρόνια διαρκούς Νάκμπα.
Η Νάκμπα ξεκίνησε με την εθνοκάθαρση τουλάχιστον 531 χωριών και πόλεων μεταξύ του 1947 και του 1949, τη δολοφονία 15.000 Παλαιστινίων και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των δύο τρίτων του Παλαιστινιακού πληθυσμού — 950.000 άτομα — από την πατρίδα τους και τα σπίτια τους.
Η Νάκμπα είναι μια συνεχής διαδικασία συστηματικής άρνησης του δικαιώματος του κάθε Παλαιστίνιου να ζει στη γη του και να έχει δικαίωμα στην εθνική και πολιτική ταυτότητα ο Παλαιστινιακός λαός, ως σύνολο.
Σήμερα, επί 222 ημέρες, από τις 7 Οκτώβρη 2023, το κράτος δολοφόνος, το Ισραήλ, κλιμακώνει τις βάρβαρες επιθέσεις στη Λωρίδα της Γάζας, συνεχίζει την γενοκτονία των Παλαιστινίων σκορπώντας τον θάνατο σε χιλιάδες αμάχους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά, και συνεχίζει την καταστροφή των σπιτιών, των σχολείων, νοσοκομείων και άλλων κοινωνικών και οικονομικών δομών.
Τους τελευταίους επτά μήνες πάνω από 35.100 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους στη Λωρίδα της Γάζα, κυρίως γυναίκες και παιδιά, και πάνω από 78.900 τραυματίστηκαν.
Μπροστά στις απειλές, τις ετοιμασίες του καταχτητικού στρατού του Ισραήλ για εκτεταμένη χερσαία εισβολή στη Ράφα, από τις 6 Μάη, σχεδόν 450.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν την πόλη της Ράφας στη Νότια Γάζα, προσπαθώντας να βρουν ένα ασφαλέστερο καταφύγιο, εκτοπιζόμενοι βίαια, πιο δυτικά, φτάνοντας στην ακτή κατά μήκος της παραλίας.
Η εκπρόσωπος της UNRWA, Louise Waterridge, σε μια δήλωσή της αναφέρει: «Η Ράφα είναι πλέον μια πόλη-φάντασμα. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι είχαν καταφύγει εδώ μόλις πριν από μια εβδομάδα».
«Οι οικογένειες συνεχίζουν να φεύγουν όπου μπορούν – μεταξύ άλλων σε λόφους από χαλίκια και αμμόλοφους – αναζητώντας ασφάλεια. Αλλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη Γάζα».
Η UNRWA τονίζει ότι η υποδομή στο Khan Yunis έχει καταστραφεί ολοσχερώς. «Δεν υπάρχουν υπηρεσίες νερού, ηλεκτρισμού ή αποχέτευσης».
«Οι εκτοπισμένοι που εγκαταλείπουν τη
Ράφα επιστρέφουν σε κατεστραμμένες περιοχές που σε καμία περίπτωση δεν
είναι κατάλληλες για να ζήσουν. Πουθενά δεν είναι ασφαλείς στη Γάζα».
Η Νάκμπα σε πλήρη εξέλιξη…
Οι ρίζες όμως της Καταστροφής (Αλ Νάκμπα) πηγαίνουν πίσω στο 1799, στην εποχή του Ναπολέοντα. Κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στον Αραβικό κόσμο, ο Ναπολέοντας εξέδωσε μια διακήρυξη που πρόσφερε την Παλαιστίνη ως πατρίδα των Εβραίων υπό την προστασία της Γαλλίας. Αυτός ήταν επίσης ένας τρόπος για να εδραιωθεί μια γαλλική παρουσία στην περιοχή. Το όραμα του Ναπολέοντα για ένα εβραϊκό κράτος στη Μέση Ανατολή δεν υλοποιήθηκε τότε – αλλά ούτε και πέθανε.
Μικρό ιστορικό από τη Διακήρυξη Μπάλφουρ μέχρι σήμερα
Στα τέλη του 19ου αιώνα, το σχέδιο το αναβίωσαν οι Βρετανοί. Στις 2 Νοέμβρη 1917, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο εβραϊκής καταγωγής Βρετανός υπουργός Εξωτερικών λόρδος Αρθουρ Μπάλφουρ, μετά από σχετικές συνομιλίες με τη Διεθνή Σιωνιστική Οργάνωση, έστειλε επίσημη επιστολή στον Βρετανό Σιωνιστή λόρδο Ου. Ρόθτσαϊλντ, με την οποία γνωστοποιούσε την απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης να υποστηρίξει την ίδρυση εβραϊκής εθνικής εστίας στην Παλαιστίνη, που ήταν μια περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην οποία κατοικούσε μια μειοψηφία ενός παλαιστινιακού εβραϊκού πληθυσμού. Η επιστολή έμεινε στην Ιστορία ως Διακήρυξη Μπάλφουρ.
Η αντίστροφη μέτρηση για το ξερίζωμα και την γενοκτονία ενός λαού, που έχανε σιγά – σιγά την πατρίδα του είχε αρχίσει. Η μεταφορά πληθυσμών και η αλλοίωση των δημογραφικών στοιχείων της Παλαιστίνης ξεκίνησε.
Το 1920 η Παλαιστίνη πέρασε κάτω από την Βρετανική κυριαρχία και τον Ιούλη του 1922 οι Βρετανοί θέτουν σε ισχύ την Εντολή διακυβέρνησης της Παλαιστίνης. Αμέσως, η Μεγάλη Βρετανία, στα πλαίσια της Διακήρυξης Μπάλφουρ, ενθάρρυνε τον εβραϊκό αποικισμό στη Παλαιστίνη και την διείσδυση του εβραϊκού κεφαλαίου που συνδέονταν με τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια.
Το 1936 – 1939 η αποικιακή πολιτική των Βρετανών που βασιζόταν στη συνεργασία με τον σιωνισμό, προκάλεσε ένοπλες εξεγέρσεις των Παλαιστίνιων κατά του σιωνιστικού αποικισμού. Οι Αγγλοι στην προσπάθειά τους να αποδυναμώσουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστίνιων ανακοινώνουν ότι θα περιορίσουν και στη συνέχεια θα σταματήσουν τη μετανάστευση Εβραίων και την αγορά γης από τις σιωνιστικές οργανώσεις.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δυναμώνει ο αγώνας των λαών για την κατάργηση της Βρετανικής Εντολής. Η Αγγλική κυβέρνηση διαβιβάζει το ζήτημα της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ. Στις 29 Νοέμβρη 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε απόφαση που περιλαμβάνει την κατάργηση της Βρετανικής Εντολής, την αποχώρηση των αγγλικών στρατευμάτων από την Παλαιστίνη και τη δημιουργία δυο ανεξάρτητων κρατών στο έδαφός της, ενός Αραβικού και ενός Εβραϊκού, οικονομικά δεμένων μεταξύ τους. Η Ιερουσαλήμ θα γινόταν ανεξάρτητη διοικητική μονάδα με ειδική διεθνή κυβέρνηση υπό την καθοδήγηση του ΟΗΕ.
Τα δημογραφικά στοιχεία της Παλαιστίνης από τον 1ο αιώνα έως την κατάργηση της Βρετανικής Εντολής στις 29 Νοέμβρη 1947, ήταν τα εξής:
 |
Οι εκτιμήσεις του πίνακα είναι του Ιταλοεβραίου δημογράφου στατιστικολόγου εμπειρογνώμονα Σέρτζιο Ντελλα Πέργκολα (2001) με βάση το έργο του Ρομπέρτο Μπάτσι (1975). Η αύξηση που παρατηρείται στον αριθμό των Εβραίων εποίκων μεταναστών στην Παλαιστίνη από το 1800 έως το 1890, οφείλεται στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ο οποίος στην διάρκεια της πολιορκίας της Ακρας δημοσίευσε μια διακήρυξη με την οποία καλούσε όλους τους Εβραίους της Ασίας και της Αφρικής να συγκεντρωθούν κάτω από τη σημαία του έτσι ώστε να επανιδρύσουν την αρχαία Ιερουσαλήμ. |
Ο πληθυσμός της Παλαιστίνης το 1914 ήταν περίπου 690 χιλιάδες. εκ των οποίων μόνο το 8% ήταν Εβραίοι. Το 1948, ο αριθμός των Παλαιστινίων στην Παλαιστίνη ξεπέρασε τα 2 εκατομμύρια. Το 31,5% εξ αυτών ήταν Εβραίοι. Μεταξύ 1932 και 1939, ο μεγαλύτερος αριθμός Εβραίων μεταναστών στην Παλαιστίνη έφτασε τους 225 χιλιάδες Εβραίους. Μεταξύ 1940 και 1947, περισσότεροι από 93 χιλιάδες Εβραίοι ξεχύθηκαν στην Παλαιστίνη. Έτσι, η Παλαιστίνη δέχθηκε περίπου 318 χιλιάδες Εβραίους μεταξύ 1932 και 1947 και περισσότερους από 3,3 εκατομμύρια από το 1948 έως το 2022.
Στις 14 Μάη 1948 ανακηρύχτηκε, χωρίς την παράλληλη ανακήρυξη παλαιστινιακού κράτους όπως προβλεπόταν, το κράτος του Ισραήλ. Από τις 15 Μάη 1948, μέχρι την Άνοιξη του 1949, η στάση του Ισραήλ οδηγεί στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο. Η μεγάλη και διαρκής καταστροφή της Παλαιστίνης, η Παλαιστινιακή Νάκμπα, έχει ξεκινήσει.
Στη διάρκεια αυτού του πολέμου, που διακόπτονταν από βραχυχρόνιες εκεχειρίες, το Ισραήλ κατέλαβε τμήμα εδάφους της Παλαιστίνης (6.700 τετρ. χλμ.) που προορίζονταν, με βάση την απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ, για τη δημιουργία αραβικού κράτους και τμήμα της Ιερουσαλήμ.
Από τα κατακτημένα από το Ισραήλ εδάφη εκδιώχθηκαν πάνω από 800.000 Αραβες, σε σύνολο 1,4 εκατομμυρίων Παλαιστινίων που ζούσαν στην ιστορική Παλαιστίνη το 1948 σε 1.300 χωριά και πόλεις. Περισσότερα από 418 παλαιστινιακά χωριά ισοπεδώθηκαν από τους Εβραίους μετανάστες και τις σιωνιστικές πολιτοφυλακές.
Η πλειοψηφία των εκτοπισθέντων Παλαιστινίων κατέληξαν σε γειτονικές χώρες, στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Ο αριθμός των Παλαιστίνιων και Αράβων νεκρών από τη Nakba το 1948 μέχρι σήμερα (εντός και εκτός Παλαιστίνης) έφτασε περίπου τις 100.000.
Οι πρώτοι ξεριζωμένοι τον Μάη του 1948.
Την Άνοιξη του 1949 υπογράφηκαν συμφωνίες ανακωχής ανάμεσα στο Ισραήλ και τις γειτονικές αραβικές χώρες. Ενθαρρυμένο από το αποτέλεσμα του πολέμου και στηριγμένο στην ανοχή των αγγλοαμερικάνων το Ισραήλ αρνήθηκε να επιστρέψει στα από τον ΟΗΕ προβλεπόμενα εδάφη του, δεν εφάρμοσε την απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ της 11ης του Δεκέμβρη 1948 για τον επαναπατρισμό των Παλαιστίνιων προσφύγων και την καταβολή από μέρους του Ισραήλ αποζημίωσης για τις εγκαταλειμμένες περιουσίες σε όσους δεν επιθυμούσαν να επιστρέψουν.
Το αποτέλεσμα της υλοποίησης της Διακήρυξης Μπάλφουρ και της υποστήριξης της Βρετανίας ώστε το Ισραήλ να αποικίσει την Παλαιστίνη ως πατρίδα των Εβραίων μεταναστών, ήταν ο αριθμός των Παλαιστίνιων προσφύγων, από το κατεχόμενο κράτος της Παλαιστίνης, στον αραβικό και στον υπόλοιπο κόσμο ανήλθε, μέχρι το 2017 σε 7.699.544 άτομα.
Τον Δεκέμβριο του 2020, τα αρχεία της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών (UNRWA) έδειξαν ότι ο συνολικός αριθμός των Παλαιστινίων προσφύγων ήταν περίπου 6,4 εκατομμύρια από αυτούς περίπου δύο εκατομμύρια στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, το 28,4% των οποίων ζει σε 58 καταυλισμούς ( 10 στην Ιορδανία, 9 στη Συρία, 12 στο Λίβανο, 19 στη Δυτική Όχθη και 8 στη Λωρίδα της Γάζας). Αυτές οι εκτιμήσεις, ωστόσο, έδειχναν τον ελάχιστο αριθμό προσφύγων, καθώς πολλοί από αυτούς δεν είναι εγγεγραμμένοι. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τους Παλαιστίνιους που εκτοπίστηκαν κατά την περίοδο από το 1949 έως τον πόλεμο των έξι ημερών τον Ιούνιο του 1967. Ο ορισμός των προσφύγων της UNRWA δεν καλύπτει Παλαιστίνιους που μετανάστευσαν ή εκείνους που εκτοπίστηκαν μετά το 1967 λόγω του πολέμου και που δεν καταγράφηκαν πρόσφυγες.
Οι μεταβολές στα παλαιστινιακά εδάφη (με πράσινο χρώμα) από το 1917 (Διακήρυξη Μπάλφουρ) μέχρι σήμερα, ως αποτέλεσμα της κατοχής από τον ισραηλινό στρατό, των καταστροφών των παλαιστινιακών οικισμών και χωριών και την πολιτική της εθνοκάθαρσης της Παλαιστίνης.
Η καταστροφή του 1948 δεν ήταν το τέλος της παλαιστινιακής Νάκμπα. Το Ισραήλ συνέχισε τις προσπάθειές του να εξαλείψει την παλαιστινιακή ταυτότητα και τα εθνικά δικαιώματα των Παλαιστινίων. Νάκμπα σήμαινε τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς παλαιστινιακών στρατοπέδων προσφύγων στο Λίβανο τη δεκαετία του ’60 και ’70, τις σφαγές της Qibya και του Kufr Qassem και την εκτέλεση εκείνων που προσπάθησαν να επιστρέψουν στη γη τους. Νάκμπα σημαίνει τις προσπάθειες άρνησης της ύπαρξης της ιστορίας με την ποινικοποίηση της μνήμης αυτής της ημέρας για τους Παλαιστίνιους πολίτες του Ισραήλ.
Παρά τον εκτοπισμό περισσότερων από ένα εκατομμύριο Παλαιστινίων το 1948 και τον εκτοπισμό περισσότερων από 200 χιλιάδων Παλαιστινίων (η πλειοψηφία τους στην Ιορδανία) μετά τον πόλεμο του 1967, ο παλαιστινιακός παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 14 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του 2022, πράγμα που σημαίνει ότι ο αριθμός των Παλαιστινίων στον κόσμο έχει διπλασιαστεί περίπου 10 φορές από τη Νάκμπα και περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς ζούσαν στην ιστορική Παλαιστίνη μέχρι το τέλος του 2022. Συνεπώς, ο αριθμός τους έφτασε τα 7 εκατομμύρια (1,7 εκατομμύρια στα κατεχόμενα το 1948). Οι εκτιμήσεις πληθυσμού έδειξαν ότι ο αριθμός του πληθυσμού μέχρι το τέλος του 2022 στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, ήταν 3,2 εκατομμύρια και περίπου 2,2 εκατομμύρια στη Λωρίδα της Γάζας. Όσον αφορά τον πληθυσμό του Κυβερνείου της Ιερουσαλήμ, ήταν περίπου 487 χιλιάδες. περίπου το 65% των οποίων (περίπου 314 χιλιάδες) ζούσε σε εκείνα τα μέρη της Ιερουσαλήμ που προσαρτήθηκαν από την ισραηλινή κατοχή το 1967 (J1). Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι Παλαιστίνιοι αντιπροσώπευαν το 50,1% του πληθυσμού που ζούσε στην ιστορική Παλαιστίνη, ενώ οι Εβραίοι αποτελούσαν το 49,9% μέχρι το τέλος του 2022. Η ισραηλινή κατοχή συνεχίζει τον έλεγχο του 85% της έκτασης της ιστορικής Παλαιστίνης, η οποία ανέρχεται σε 27 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα (km2 ).
Σήμερα τη Νάκμπα μπορεί να την δει κανείς στην επιχείρηση εξόντωσης ολόκληρου του πληθυσμού της Γάζας, στον αγώνα των Βεδουίνων στην επαρχία της ανατολικής Ιερουσαλήμ, στην Παλιά Πόλη της Χεβρώνας, αλλά και στο Νακάμπ με τα αποκαλούμενα μη αναγνωρισμένα χωριά όπως το Ουμ αλ-Χιράν. Αυτοί οι Παλαιστίνιοι ζούσαν εδώ πολύ πριν δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ και πριν από την ισραηλινή Κατοχή.
Στις μέρες μας που η επέτειος της Νάκμπα συμπληρώνει 76 χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός ζει τις πιο αντίξοες συνθήκες εξαιτίας της κλιμάκωσης της επεκτατικής πολιτικής του Ισραήλ. Οι αιματηρές επιθέσεις των ισραηλινών αρχών κατοχής ενάντια στους κατοίκους της Παλαιστίνης που αντιστέκονται στην αναγκαστική απαλλοτρίωση της γης τους και τον αναγκαστικό ξεριζωμό τους συνεχίζονται ασταμάτητα στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, ανάμεσά τους και παιδιά.
Το Ισραήλ συνεχίζει μέχρι σήμερα τις συστηματικές πολιτικές εθνοκάθαρσης με στόχο την εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων από την πατρίδα τους. Αυτές οι πολιτικές περιλαμβάνουν την παράνομη προσάρτηση περισσότερων παλαιστινιακών εδαφών, την κατεδάφιση σπιτιών, την οικοδόμηση ισραηλινών οικισμών σε κατεχόμενα εδάφη, την επίθεση σε τζαμιά και χριστιανικές εκκλησίες, τη σύλληψη Παλαιστινίων, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες και παιδιά και τη δολοφονία Παλαιστινίων αμάχων.
Η Νάκμπα που συνεχίζεται σημαίνει ότι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες παραμένουν στο Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία, καθώς και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Αυστραλία, χωρίς να μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
Η Νάκμπα που συνεχίζεται σημαίνει ότι ενώ εκατομμύρια Παλαιστίνιοι έχουν επιτύχει στη ζωή τους σε άλλες χώρες, δεν είναι σε θέση να κάνουν το ίδιο στη πατρίδα τους: να εργάζονται, να σπουδάζουν, να παίζουν, να χορεύουν, να αγαπούν ή απλά να είναι … Παλαιστίνιοι.
23 κρατούμενοι έχουν περάσει πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα στις κατοχικές φυλακές
Σήμερα βρίσκονται στις Ισραηλινές φυλακές και τα κέντρα κράτησης, περίπου 9.500 μαχητές ελευθερίας ανάμεσά τους 80 γυναίκες και 200 ανήλικοι, μεταξύ των οποίων ένα κορίτσι. 561 από αυτούς είναι καταδικασμένοι σε ισόβια κάθειρξη. Πάνω από 3.660 κρατούνται σε διοικητική κράτηση (χωρίς κατηγορία ή δίκη), μεταξύ των οποίων έξι ανήλικοι και δύο γυναίκες.
Από αυτούς 23 αγωνιστές της ελευθερίας κρατούνται πριν από την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο το 1993, ο παλαιότερος είναι ο Mohammad al-Tous, κρατούμενος από το 1985, επιπλέον 11 που αφέθηκαν ελεύθεροι σε ανταλλαγή κρατουμένων το 2011 και στη συνέχεια τους ξανασυνέλαβαν το 2014 και οι ποινές τους επανήλθαν, ανάμεσά τους ο Nael Barghouti, που θεωρείται ο μακροβιότερος αγωνιστής της ελευθερίας με 44 χρόνια πίσω από τα κάγκελα, 34 από αυτά ήταν συνεχή.
Περίπου 400 μαχητές της ελευθερίας βρίσκονται στη φυλακή για περισσότερα από 20 χρόνια και άλλοι 561 εκτίουν πολλαπλές ισόβιες ποινές, ένας από αυτούς, ο Abdullah Barghouti, ο οποίος καταδικάστηκε σε 67 χρόνια ισόβια κάθειρξη.
Από το 1967 σημειώθηκαν πάνω από 220 θάνατοι Παλαιστινίων κρατουμένων λόγω βασανιστηρίων και ιατρικής αμέλειας.
Επιπλέον, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές κρατούν ακόμη τα πτώματα 12 Παλαιστινίων που πέθαναν ενώ βρίσκονταν στη φυλακή, ένας από αυτούς υπήρξε κρατούμενος από το 1980. Αλλοι 700 κρατούμενοι είναι άρρωστοι, από τους οποίους 24 πάσχουν από καρκίνο διαφόρων βαθμών.
Στους 14 ανήλθε ο αριθμός των νεκρών
Παλαιστινίων στις κατοχικές φυλακές από την έναρξη της επίθεσης κατά του
παλαιστινιακού λαού στις 7 Οκτωβρίου 2023. Από το 1967, 251 κρατούμενοι
πέθαναν στις ισραηλινές φυλακές.
«Προσπάθησαν να μας θάψουν — Δεν ήξεραν ότι είμαστε σπόροι» — αναφέρει η αφίσα για τα 73 χρόνια Νακμπα (1948-2021) – 73 χρόνια εκποιήσεων και απαρτχάιντ.
Η κλιμάκωση της ισραηλινής επιθετικότητας έρχεται ως αναμενόμενη συνέχεια της απόφασης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Απόφαση με την οποία ανατρέπονταν σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, όλες οι συμφωνίες, οι οποίες έμεναν ανεκτέλεστες, ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς, και οι αποφάσεις του ΟΗΕ.
Παλαιστίνιοι διαδηλωτές τρέχουν να αποφύγουν τους πυροβολισμούς του ισραηλινού στρατού και τα δακρυγόνα, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια στη μεταφορά της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ. (Φωτό Ibraheem Abu Mustafa / Reuters )
Στις 14 Μάη του 2018, παραμονές της επετείου της Νάκμπα, οι Αμερικάνοι, προκλητικά, εγκαινιάζουν την Πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα το Ισραήλ ανακοινώνει ότι σκοπεύει να προχωρήσει σε περαιτέρω εδαφικές προσαρτήσεις του κατεχόμενου Κράτους της Παλαιστίνης, με τις ευλογίες φυσικά των ΗΠΑ.
Οι Παλαιστίνιοι διαδηλώνουν κατά των ισραηλινών σχεδίων για προσάρτηση τμημάτων της Δυτικής Όχθης, στην Πόλη της Γάζας, Τετάρτη 1 Ιουλίου 2020. (AP Photo / Khalil Hamra)
Ισραηλινή Κατοχή: Συνεχής Επέκταση Εποικισμών
Μέχρι το τέλος του 2021, υπήρχαν 483 προσαρτημένες περιοχές και στρατιωτικές βάσεις κάτω από ισραηλινή κατοχή στη Δυτική Όχθη. Όσον αφορά τον αριθμό των εποίκων στη Δυτική Όχθη, έφτασε τους 719.452 μέχρι το τέλος του 2021. Τα στοιχεία δείχνουν ότι περίπου το 45,4% των εποίκων ζει στο κυβερνείο της Ιερουσαλήμ, όπου ο αριθμός τους έφτασε τους περίπου 326.523, από τους οποίους 239.951 έποικοι ζουν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (J1) «συμπεριλαμβανομένων εκείνων των τμημάτων της Ιερουσαλήμ που προσαρτήθηκαν από την ισραηλινή κατοχή το 1967». Ακολουθούν η Ραμάλα και η επαρχία Αλ-Μπιρέχ με 143.311 εποίκους, 95.279 εποίκους στην επαρχία Βηθλεέμ και 50.067 εποίκους στην επαρχία Σαλφίτ. Η Tubas και η βόρεια κοιλάδα του Ιορδάνη είναι οι χαμηλότερες επαρχίες όσον αφορά τον αριθμό των εποίκων με 2.629 εποίκους. Η αναλογία εποίκων προς Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη είναι περίπου 23 έποικοι για κάθε 100 Παλαιστίνιους κατοίκους, ενώ η υψηλότερη είναι στο κυβερνείο της Ιερουσαλήμ με περίπου 69 εποίκους για κάθε 100 Παλαιστίνιους.
Το 2022 σημειώθηκε σημαντική αύξηση του ρυθμού κατασκευής και επέκτασης ισραηλινών οικισμών, καθώς οι κατοχικές αρχές ενέκριναν περίπου 83 σχέδια έργων για την κατασκευή περισσότερων από 22 χιλιάδων μονάδων σε όλη τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ.
Συνεχής Δήμευση Γης
Η ισραηλινή κατοχή χρησιμοποίησε την ταξινόμηση της γης σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Όσλο (Α, Β και Γ) για να ενισχύσει τον έλεγχό της στην παλαιστινιακή γη, ειδικά σε περιοχές που ταξινομούνται ως (C). Το 76% της συνολικής έκτασης που ταξινομείται ως (C) αξιοποιείται άμεσα από την ισραηλινή κατοχή
Οι κατασχεμένες περιοχές για τους σκοπούς των στρατιωτικών βάσεων και τοποθεσιών στρατιωτικής εκπαίδευσης αντιπροσωπεύουν περίπου το 18% της περιοχής της Δυτικής Όχθης, επιπλέον του Τείχους Προσάρτησης και Επέκτασης που έχει απομονώσει περισσότερο από το 10% της έκτασης της Δυτικής Όχθης. Περισσότερες από 219 παλαιστινιακές τοποθεσίες επλήγησαν σοβαρά από την ίδρυση του Τείχους Προσάρτησης και Επέκτασης. Επιπλέον, και από το 1967, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές έχουν κατασχέσει περίπου 353 χιλιάδες ντουνάμ (ένα ντουνάμ = 1000 τετραγωνικά μέτρα) παλαιστινιακών εδαφών και τα έχουν χαρακτηρίσει ως φυσικά καταφύγια στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την κατάληψή τους.
Ιερουσαλήμ: Εντατικός και συστηματικός εξιουδαϊσμός
Στο πλαίσιο της πολιτικής της απέλασης και της αντικατάστασης, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές λαμβάνουν επιταχυνόμενα μέτρα εξιουδαϊσμού στην Ιερουσαλήμ για να εξαλείψουν τα ισλαμικά και χριστιανικά ορόσημα και να εκτοπίσουν Παλαιστίνιους από την πόλη της Ιερουσαλήμ, για να τους αντικαταστήσουν με Ισραηλινούς από όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του 2022, οι ισραηλινές κατοχικές αρχές ενέκριναν περίπου 70 σχέδια για την κατασκευή περισσότερων από 10 χιλιάδες οικιστικές μονάδες στην Ιερουσαλήμ, τη στιγμή που οι ισραηλινές κατοχικές αρχές κατεδάφισαν περισσότερα από 258 κτίρια και εξέδωσαν εντολές κατεδάφισης για περισσότερα από 220 παλαιστινιακά κτίρια.
Το σχέδιο του Ισραήλ συνοψίζεται στην καταστροφή των όποιων προοπτικών έχουν απομείνει για την εφαρμογή της λύσης των δυο κρατών καθιστώντας αδύνατη τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης στα προ του 1967 σύνορα και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Οι απόγονοι του Δαβίδ έχασαν τη σφεντόνα, αλλά τη βρήκαν τα παιδιά της Παλαιστίνης. Υπάρχει ελπίδα.
- ΔΕΙΤΕ, επίσης, το ακόλουθο ιστορικό ντοκιμαντέρ (σε 4 μέρη, στα αγγλικά) για την ιστορία της Παλαιστίνης και τη ΝΑΚΜΠΑ:
ΝΑΚΜΠΑ. «Η ιστορία της Παλαιστίνης 1799 – έως σήμερα» — Ενα ντοκιμαντέρ σε τέσσερα μέρη
Η Πρεσβεία του Κράτους της Παλαιστίνης στην Αθήνα τιμώντας την 72η θλιβερή επέτειο της Nakba (καταστροφής) τον Μάη του 2020, παρουσίασε το ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ «Al Nakba» της Rawan Damen.
Το ντοκιμαντέρ «Η ιστορία της Παλαιστίνης 1799 – έως σήμερα» είναι χωρισμένο σε 4 μέρη. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε (με αγγλικούς υπότιτλους):
Ο τότε Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης, Marwan Toubassi, ευχαρίστησε τη σκηνοθέτιδα κα Rawan Damen, μια πολλών χρόνων φίλη, η οποία έδωσε την άδεια να παρουσιαστεί το ντοκιμαντέρ της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου