Το ποτάμι της οργής και η ηθική της ανάγκης - Του Τάσου Τσακίρογλου

AP Photo

Τάσος Τσακίρογλου

 

Η προχθεσινή υπήρξε μια μέρα, έστω και προσωρινής, αφύπνισης. Εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας για να ζητήσουν δικαιοσύνη, απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει επιδεικτικά περιφρονήσει σε όλες τις περιστάσεις το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Δισεκατομμύρια ευρώ με απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς και φίλους, διορισμοί μετακλητών που δεν έχουν προηγούμενο, εξαγορά ΜΜΕ διά της λίστας Πέτσα, αποψίλωση του ΕΣΥ και 45.000 θάνατοι στη διάρκεια της πανδημίας, παρακολουθήσεις και παραβίαση της ιδιωτικότητας πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και στρατιωτικών και η λίστα δεν έχει τέλος.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η κυβέρνηση λειτούργησε με όπλο την επικοινωνία και επιχειρώντας να κάνει «διάχυση ευθυνών». Τα πολύχρωμα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια επέρριπταν την ευθύνη πότε εδώ, πότε αλλού, αρκεί να μην πληγεί το κύρος της κυβέρνησης και προσωπικά του πρωθυπουργού. Φταίει ο Δημητριάδης, φταίει ο Κοντολέων, φταίει ο καταραμένος ΣΥΡΙΖΑ, φταίνε οι πολίτες που δεν συνειδητοποιούν την «ατομική ευθύνη» τους. Μέχρι που «έκατσε η στραβή» στη δική τους βάρδια (όπως έλεγε και κάποια ψυχή). Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου δύο τρένα συγκρούστηκαν στα Τέμπη και έμελλε το δυστύχημα αυτό να γίνει θρυαλλίδα μιας απρόσμενης «έκρηξης». Εάν θα προκαλέσει και «αναπηρία» στην κυβερνητική παράταξη μένει να το δούμε.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι το δυστύχημα λειτούργησε σαν ένα σοκ για την υπνώττουσα ελληνική κοινωνία. Παθογένειες ετών και άθλιοι κυβερνητικοί χειρισμοί βγήκαν βίαια στην επιφάνεια ύστερα από σχεδόν τέσσερα χρόνια. Μοιάζει σαν μια καταπιεσμένη και συσσωρευμένη οργή να βρήκε δρόμο για να βγει στο πολιτικό προσκήνιο. Θυμίζει εκείνη την ατομική στάση που καταλήγει στο «σαν πολλά δεν τα έκανες;».

Η αλαζονεία του Κυριάκου Μητσοτάκη έδειξε να «χτυπάει κόκκινο» και να αγγίζει μιαν ευαίσθητη χορδή της ελληνικής κοινωνίας, στον βαθμό που στο τραγικό αυτό δυστύχημα βρήκαν τον θάνατο νέα παιδιά, κυρίως φοιτητές που επέστρεφαν στις σχολές τους μετά το τριήμερο.

Η αρχική αποποίηση της ευθύνης, η «κωλοτούμπα» στη συνέχεια με την ανάληψή της, αλλά και η προσπάθεια διάχυσής της σε βάθος χρόνου, έπληξαν ευθέως την εικόνα του πρωθυπουργού, η οποία είναι δύσκολο πλέον να ρετουσαριστεί από τους Αμερικανούς επικοινωνιολόγους του Μαξίμου.

Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει τι θα γίνει στη συνέχεια, ενώ μέχρι τις εκλογές ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Βέβαιο όμως είναι ότι ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας δείχνει όλο και περισσότερο οργισμένο, όλο και λιγότερο ευεπίφορο στην επιρροή των συστημικών ΜΜΕ. Αρκεί, ωστόσο, όλα αυτά τα νέα παιδιά να αποφασίσουν να πάνε στην κάλπη και να μην αδιαφορήσουν στη συνέχεια. Ενα πρώτο βήμα για την αποκαθήλωση της πιο διεφθαρμένης, της πιο αδίστακτης και κυνικής κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης έχει ήδη γίνει. Μένει να ολοκληρωθεί όποτε γίνουν οι εκλογές.

«Η δουλειά της δημοκρατίας δεν είναι να διορθώσει την ανθρώπινη φύση, ούτε τη ροπή της στις παγίδες, αλλά να δημιουργήσει μια κοινωνία που να μας διαβεβαιώνει ότι οι αντικοινωνικές συμπεριφορές δεν θα μένουν χωρίς τιμωρία», όπως λέει ο Ισπανός φιλόσοφος Φερνάντο Σαβατέρ στο βιβλίο του «Η ηθική της ανάγκης» (εκδόσεις Πατάκη). Και η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα του 2023 κάνει ό,τι μπορεί για να αφήσει ατιμώρητη κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά, αποδεικνύοντας μια πρωτοφανή διαπλοκή με την πλέον ανήθικη κυβέρνηση.