Κείμενο: Γεωργία Κανελλοπούλου 


Στην Γκάνα τα λένε “obroni wawu” που σημαίνει «ρούχα νεκρού λευκού άντρα». Είναι ένα ακόμα βρώμικο μυστικό των ανθρώπων στον πλανήτη που μας φιλοξενεί.

Από το 2000 μέχρι σήμερα η παγκόσμια παραγωγή ρούχων έχει αυξηθεί κατά 60%. Ενώ λοιπόν αγοράζουμε κατά 60% περισσότερα ρούχα, τα κρατάμε για χρόνο μισό απ’ ό,τι παλιότερα.

Έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν από λίγα χρόνια διαπίστωσε ότι μία στις τρεις νεαρές γυναίκες θεωρούσε τα ρούχα «παλιά» αν είχαν φορεθεί πάνω από δύο φορές! Έτσι, οι ποσότητες των ρούχων που πετιούνται ή χαρίζονται σε φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι απίστευτες.


Και πού πάνε τα ρούχα που πετιούνται ή που δωρίζονται στις φιλανθρωπικές οργανώσεις και τελικά ξεμένουν και δεν δίνονται;

Σε ποιες χωματερές καταλήγουν τα εκατομμύρια τόνων ρούχων (κυρίως συνθετικών που κάνουν αιώνες να αποσυντεθούν, δημιουργώντας ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα μεγαλύτερο και από αυτό των πλαστικών μπουκαλιών) που πετιούνται επειδή ήρθε στη μόδα φέτος ένα πράσινο χρώμα λίγο διαφορετικό από το περσινό πράσινο; Μα φυσικά, στις χωματερές του τρίτου κόσμου.

Από τη δεκαετία του 1960 η Γκάνα είναι ένα από τα βασικά σημεία-χωματερές ρούχων του πλανήτη.

Κάθε εβδομάδα φτάνουν στην Άκρα, την πρωτεύουσα, περίπου 15 εκατομμύρια μεταχειρισμένα ενδύματα, από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία. Από αυτά, ένα 40% είναι τόσο κακής ποιότητας ή κατάστασης που θεωρούνται άχρηστα αμέσως και πετιούνται κατά την άφιξη τους, ενώ τα υπόλοιπα προωθούνται σε διάφορα σημεία, κυρίως  όμως στο μεγαλύτερο παζάρι μεταχειρισμένων ρούχων του κόσμου, την αγορά Kantamanto της Άκρα. Πρόκειται για έναν πραγματικό λαβύρινθο με 5.000 πάγκους μικροπωλητών ανεπιθύμητης -για άλλους- μόδας.


Φυσικά, ούτε τα ρούχα που φτάνουν στους πάγκους πουλιούνται όλα, και εν τω μεταξύ φτάνουν άλλα, κι άλλα. Έτσι, έχουν δημιουργηθεί βουνά ολόκληρα από ρούχα, για τα οποία δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη. Κάποιες φορές τα καίνε και τότε ένα τοξικό νέφος πλανάται για μέρες και αρρωσταίνει τους ανθρώπους. Άλλοτε, οι καταιγίδες μεταφέρουν τα παρατημένα ρούχα, τα σπρώχνουν στο μεσαιωνικό αποχετευτικό σύστημα των ανοιχτών υπονόμων, κλείνουν τα λούκια, γίνονται πλημμύρες, επιδημίες…

Αλήθεια είναι όλα αυτά, γεγονότα· αλήθεια είναι και οι αγελάδες που τριγυρνάνε πλέον στους ρουχόλοφους της Γκάνας, δεν είναι σκηνές καταστροφολογικής ταινίας. Από την άλλη πλευρά, ίσως τα βόδια πάνω στα ντεμοντέ ρούχα, να γίνονται άθελά τους ένα μήνυμα.

ΠΗΓΕΣ: https://www.abc.net.au/news/2021-08-12, https://deadwhitemansclothes.org/intro.