Γράφουν οι Ελένη Μαυρούλη, Γρηγόρης Τραγγανίδας
Μέσα από το ποτάμι του αίματος, την σκόνη των ερειπίων, τον ατελείωτο θρήνο και την ηφαιστειακή οργή που άφησε πίσω του ο ολέθριος σεισμός στην Τουρκία και την Συρία, ξεπροβάλλει σε όλο το νοσηρό «μεγαλείο» του, ο αμοραλισμός, ο κυνισμός και η εγκληματική αθλιότητα του ιμπεριαλισμού.
Αν και ο σεισμόπληκτος λαός στον τουρκικό νότο έχει επίσης πρακτικά αφεθεί στην «μοίρα» του από την Άγκυρα, έστω σε επίπεδο δηλώσεων και πρώτης αντίδρασης αυτό δεν έχει συμβεί από πλευράς «διεθνούς κοινότητας», παρά το γεγονός ότι επισταμένα παραλείπεται να αναφέρεται ότι η πληγείσα περιοχή κατοικείται κατά συντριπτική πλειοψηφία από Κούρδους. Ωστόσο, στη Συρία, η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη, διότι εκεί ο λαός έχει εγκαταλειφθεί και από τη «διεθνή κοινότητα» επί της ουσίας.
Δηλαδή τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους φίλους τους, οι οποίοι αφήνουν τον κόσμο στην Συρία να ξεψυχά στα συντρίμμια και να παγώνει στον δρόμο. Επισήμως επειδή ο Άσαντ είναι «κακός». Ανεπισήμως και επί της ουσίας, επειδή είναι «κακός» με την «λάθος πλευρά της Ιστορίας». Δηλαδή, δεν είναι ο «δικός μας κακός». Όπως ο Ερντογάν, για παράδειγμα. Που παίζει με όλους.
Διότι ξέρει ότι όλοι χρειάζονται την Τουρκία. Συνεπώς, δεν χρειάστηκε ούτε καν να κουνήσει το δαχτυλάκι του για τη διεθνή βοήθεια. Δεν χρειάστηκε καν να απολογηθεί που αρχικώς αρνήθηκε την κυπριακή βοήθεια και που, επί του πρακτέου, μέρες μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου ολόκληρες περιοχές δεν έχουν δει ούτε στολή διασώστη, ενώ κατέστησε σαφές ότι η όποια βοήθεια σταλεί θα διοχετευθεί «κεντρικά» εκεί που η Άγκυρα κρίνει ότι υπάρχει ανάγκη. Όλα αυτά μοιάζουν απόλυτα «φυσιολογικά» στην περίπτωση του Σουλτάνου.
Περιμένοντας «ειδική πρόσκληση»
Αντίθετα, το επίσημο «SOS» της Δαμασκού, όπως αναφέρεται από τις ίδιες τις υπηρεσίες του ΟΗΕ, προς όλον τον κόσμο, την ίδια μέρα του σεισμού, την Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου, πήγε στα αζήτητα από την Δύση – «φρουρό» των «αξιών». Παρά την άμεση έκκληση, τόσο του εκπρόσωπου του Συριακού Ερυθρού Σταυρού με τη στήριξη της Διεθνούς Οργάνωσης για άμεση άρση των κυρώσεων προκειμένου να καταστεί δυνατή η διοχέτευση βοήθειας στις πληγείσες περιοχές το συντομότερο δυνατό, όσο και του Αμερικανο-Αραβικού Συνδέσμου κατά των Διακρίσεων.
Έτσι, ο λαός στις σεισμόπληκτες περιοχές της Συρίας, τουλάχιστον στο κομμάτι που ελέγχει η Δαμασκός, είδε άμεση βοήθεια, επί του πεδίου της καταστροφής, από τον τοπικό Ερυθρό Σταυρό και την Ερυθρά Ημισέληνο, τις όποιες συριακές δυνάμεις βρίσκονται στην περιοχή και τον ρωσικό στρατό που βρίσκεται στην Συρία, ο οποίος ενεργοποίησε τις δικές του εγκαταστάσεις και το ανθρώπινο δυναμικό του για διασώσεις από τα συντρίμμια, περίθαλψη, παροχή προσωρινής στέγης.
Επίσης, την ίδια μέρα του σεισμού, δηλαδή την Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση της Κούβας, εκτός από την ηθική συμπαράστασή της στις δύο χώρες, δήλωσε ότι στέλνει γιατρούς, ανακοινώνοντας την αποστολή για τη Συρία άμεσα. Ειδικά για την Συρία, στον λογαριασμό του στο Twitter, ο υπουργός Εξωτερικών της Κούβας Bruno Rodriguez Parrilla εξέφρασε τα θερμά συλλυπητήρια «στον λαό και την κυβέρνηση της Συρίας, καθώς και την προθυμία μας να συνεργαστούμε μετά τον ισχυρό σεισμό που έπληξε τη χώρα και προκάλεσε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές».
Ακολούθησαν και ακόμη μερικές χώρες, τις οποίες ευχαρίστησε ονομαστικά σε συνέντευξη Τύπου την Τετάρτη στη Δαμασκό, ο υπουργός Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος της Αραβικής Δημοκρατίας Χουσεΐν Μαχλούφ. Πρόκειται για το Ιράκ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν, την Ρωσία, την Αλγερία, την Αίγυπτο, το Πακιστάν, την Αρμενία, το Ομάν, την Κούβα, την Βενεζουέλα, την Λευκορωσία και ακολούθησε το Καζαχστάν. Ίσως η πιο σημαντική «χείρα βοηθείας», τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, να είναι αυτή από την πολύπαθη Παλαιστίνη, η οποία έστειλε σε Συρία και Τουρκία 73(!) διασώστες.
❝ Οι παραπάνω χώρες δεν περίμεναν «ειδική πρόσκληση» για να προσφέρουν βοήθεια. Αντίθετα, η ΕΕ περίμενε. Ειδικά από την Συρία. Από την Τουρκία δεν χρειάστηκε. ❠
Η «ανθρωπιστική» ΕΕ «δεν» άκουσε την έκκληση της Δαμασκού από την Δευτέρα. Έπρεπε να φτάσει η Τετάρτη, 8 Φεβρουαρίου, τρίτο 24ωρο μετά τον σεισμό και με τους νεκρούς να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, ώστε το διεθνές «γιουχάισμα» στις Βρυξέλλες να την αναγκάσει να «θυμηθεί» ότι ο σεισμός χτύπησε και τον λαό της Συρίας.
«Ρεσιτάλ» υποκρισίας και ψεύδους από την ΕΕ
Αλλά, ακριβώς το πώς το «θυμήθηκε», καθώς και πώς θα το κάνει, αποκαλύπτει ακόμη περισσότερα και από την σιωπή της.
Την Τετάρτη λοιπόν η ΕΕ ανακοίνωσε, ότι η Συρία«ζήτησε την ενεργοποίηση του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ»: «Σήμερα το πρωί (σσ: Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου) λάβαμε αίτημα από την κυβέρνηση της Συρίας προς την ΕΕ για βοήθεια μέσω του μηχανισμού πολιτικής προστασίας. Διαβιβάζουμε αυτό το αίτημα στα κράτη-μέλη της ΕΕ και τα ενθαρρύνουμε να βοηθήσουν όπως ζητήθηκε», δήλωσε ο Επίτροπος Διαχείρισης Κρίσεων Γιάνες Λέναρτσιτς σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες.
Το γιατί χρειάστηκε να φτάσει η Τετάρτη για να ενεργοποιήσει αυτόν τον μηχανισμό η ΕΕ, ο Επίτροπος απέφυγε να το σχολιάσει. Όπως προσπέρασε και το εύλογο ερώτημα, τι θα γινόταν εάν η Συρία παρέμενε στην αρχική έκκληση και δεν έμπαινε στην διαδικασία των «ειδικών προσκλήσεων» στην ΕΕ. Αυτό που τόνισε είναι ότι το σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι η βοήθεια θα φτάσει στα άτομα που τη χρειάζονται. «Αυτό είναι κάτι που θα το παρακολουθούμε», πρόσθεσε, με μια δόση απειλής.
Αναφορικά με τις κυρώσεις που έχει επιβάλλει η ΕΕ στο καθεστώς της Συρίας, ο Γ. Λέναρτσιτς ανέφερε: «Απορρίπτω κατηγορηματικά τις κατηγορίες ότι οι κυρώσεις της ΕΕ ενδέχεται να έχουν οποιονδήποτε αντίκτυπο στην ανθρωπιστική βοήθεια». Ισχυρίστηκε επίσης, ότι οι κυρώσεις «στοχεύουν το καθεστώς και τους υποστηρικτές του και ορισμένους τομείς της οικονομίας μέσω των οποίων το καθεστώς αποκόμισε κέρδη».
Λέει ψέματα.
Όλες οι κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων της απαγόρευσης των εξαγωγών προϊόντων, του εμπάργκο πετρελαίου και των οικονομικών μέτρων, χτυπούν απευθείας τον λαό της Συρίας, ακόμη και στον ιατρικό τομέα. Όλα αυτά, σύμφωνα με την συριακή κυβέρνηση, στέρησαν την χώρα από 107 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα από πετρέλαιο και φυσικό αέριο από το 2011.
Μάλιστα, στο πλαίσιο των κυρώσεων – όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις – απειλούνται με μέτρα και όποια χώρα ή οργανισμός προσπαθήσει να τις αγνοήσει. Συνεπώς, στην πράξη, οι μόνοι που θα δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να στείλουν ή να μην στείλουν βοήθεια, πώς, μέσω ποιων οδών και σε ποιους, είναι μόνο εκείνοι που επέβαλλαν το εμπάργκο και με τους δικούς τους όρους: Η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες.
Η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες, οι οποίες, αν και η τουρκική ηγεσία «καθυστερούσε» επί τουλάχιστον 3 ημέρες, με πρόσχημα την ακαταλληλότητα των δρόμων προς το μοναδικό πέρασμα που η Άγκυρα έχει επιτρέψει εδώ και χρόνια να περνά ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Συρία, το Μπαμπ αλ Χάουα (παρά το γεγονός ότι κρίθηκαν κατάλληλοι για την μεταφορά 600 σορών Σύρων προσφύγων θυμάτων του σεισμού από την Τουρκία στη βόρεια Συρία), δεν είπαν κουβέντα.
«Λευκά Κράνη» και συνεργάτες για «όλες τις δουλειές»
Επίσης ο Ευρωπαίος αξιωματούχος Λέναρτσιτς είπε ότι η ΕΕ εδώ και πάνω από δέκα χρόνια προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στη Συρία, μέσω των «διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων – εταίρων» της ΕΕ. Ποιοι είναι αυτοί οι «εταίροι»; Σίγουρα όχι η κυβέρνηση της Δαμασκού.
Πρόκειται για τις «ΜΚΟ» που έχουν αναπτυχθεί κυρίως στο μη ελεγχόμενο από την κυβέρνηση κομμάτι της χώρας, οι οποίες και θα αναλάβουν την διανομή της όποια βοήθειας θα φτάσει, όχι με βάση τον κεντρικό κρατικό προγραμματισμό, αλλά με τα δικά τους κριτήρια. Άλλωστε είχαν προηγηθεί την Τρίτη οι ΗΠΑ, οι οποίες ανακοίνωσαν πως θα στείλουν βοήθεια στην Συρία μέσω δικών τους «ΜΚΟ» και ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με την κυβέρνηση στη Δαμασκό.
Τι είναι αυτές οι ΜΚΟ που η Ουάσιγκτον χαρακτηρίζει «δικές» της μπορεί ο καθένας να το φανταστεί. Σε περίπτωση που δεν περισσεύει φαντασία ίσως να βοηθήσει ότι ο Στίβεν Άλεν, αρμόδιος για τη διεύθυνση επιχειρήσεων της αμερικανικής υπηρεσίας διεθνούς αναπτυξιακής βοήθειας (USAID), αρνήθηκε να κατονομάσει τις «μη κυβερνητικές οργανώσεις» – «εταίρους» των ΗΠΑ, για «λόγους ασφαλείας».
Και είναι ορθό. Πώς θα μπορούσαν οι «ΜΚΟ» αυτές να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη ως «αντικειμενικοί μάρτυρες» αν τόσο ανοιχτά ταυτίζονταν με ξένες δυνάμεις, και συγκεκριμένα με την Ουάσινγκτον, το Λονδίνο, το Ριάντ, την Ντόχα; Τα διάσημα «Λευκά Κράνη» ήταν από τους πρώτες «αυτόπτες μάρτυρες» που κατήγγειλαν τη Δαμασκό για τις τεράστιες καταστροφές και για μη παροχή βοήθειας, αλλά και τον ΟΗΕ επειδή επικοινωνεί μαζί της. Στα «Λευκά Κράνη» δίνει απευθείας βοήθεια η βρετανική κυβέρνηση και σε αυτούς θα πάνε τα χρήματα από «Ταμείο Βοήθειας» που έστησε το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία.
Να θυμηθούμε βέβαια λίγο ποια είναι τα «Λευκά Κράνη»;
Μια ουσιαστικά παραστρατιωτική οργάνωση που δημιουργήθηκε το 2013 με «ομπρέλα» την αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία «USAID» (ώστε να έχει ευκολότερη πρόσβαση παντού με το «διαβατήριο» της «ανθρωπιστικής βοήθειας») και χρηματοδοτήθηκε, αρχικά, με 23.000.000 δολάρια. Τη συγκρότησή της στο συριακό έδαφος ανέλαβε ο Άγγλος πρώην αξιωματικός, βετεράνος ΝΑΤΟικών επεμβάσεων στα Βαλκάνια και μετέπειτα μισθοφόρος, James Le Mesurier. Έχει εμπλακεί στη «σκηνοθεσία» αρκετών «επιθέσεων με χημικά» και τα μέλη της την μία κρατάνε γάζες και την άλλη, με βάση φωτογραφικό υλικό, τα όπλα και τα σύμβολα του ISIS και άλλων αντίστοιχων οργανώσεων. Μάλιστα, την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, η σύμβουλος του Άσαντ, Buseina Shaaban, αναφέρθηκε ονομαστικά στην οργάνωση, μιλώντας στο SkyNews.
Από κοντά και άλλοι «αντικεμενικοί» αυτόπτες μάρτυρες. Το μοτίβο των «ρεπορτάζ» ίδιο. Ο Άσαντ φταίει για την καταστροφή, ο Άσαντ δεν αφήνει τη βοήθεια να μπει από τα σύνορα, κάκιστα πράττει ο ΟΗΕ και μιλά με τον Άσαντ (λες και στις περιοχές που επλήγησαν από το σεισμό και βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Δαμασκού οι άνθρωποι αξίζει να πεθάνουν, δεν μετράνε). Η «έγκυρη» The Guardian, ο ανταποκριτής της και οι «μάρτυρές» του, παραλείπουν να αναφέρουν ότι τα συρο-τουρκικά συνοριακά περάσματα, (21 στον αριθμό) ελέγχονται κυρίως από την Τουρκία και τις σύμμαχες οργανώσεις της στην περιοχή και από τις κουρδικές δυνάμεις βορειοανατολικά, με τη Δαμασκό να διατηρεί τον έλεγχο σε 2, ενώ άλλα 3 ελέγχονται από κουρδικές δυνάμεις. Όλα τα υπόλοιπα ελέγχονται από οργανώσεις φίλα προσκείμενες στην Τουρκία. Ποιος, λοιπόν, δεν ανοίγει τα σύνορα άραγε; Το δημοσίευμα επίσης παραλείπει να σημειώσει ότι οι «μάρτυρες» είναι μέλη της Συριακής Ομάδας Άμεσης Επείγουσας Αντίδρασης (Syrian Emergency Task Force) η οποία ιδρύθηκε το 2011, έχει έδρα τις ΗΠΑ και έχει δεδηλωμένο στόχο την στήριξη της αντιπολίτευσης με στόχο την ανατροπή της ηγεσίας της Δαμασκού.
Τελικά ποιος ελέγχει τη βόρεια Συρία;
Η ουσία, λοιπόν, είναι ότι οι ΗΠΑ, όπως και η ΕΕ, δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση στη Δαμασκό, απορρίπτουν κάθε διμερή σχέση – ακόμη και μπροστά στην απόλυτη καταστροφή – και αρνούνται να της διαθέσουν οποιαδήποτε βοήθεια για την ουσιαστική ανοικοδόμηση. Μιλούν για «εταίρο» όσον αφορά την τουρκική ηγεσία, παρά το γεγονός ότι η καταστολή σε βάρος μεγάλου μέρους του πληθυσμού είναι γνωστή, με κυρίαρχη αυτή σε βάρος του κουρδικού πληθυσμού και των πολιτικών και άλλων εκπροσώπων του (πλειοψηφία στις πληγείσες περιοχές), και ενώ οι ΗΠΑ έχουν αγαστή συνεργασία με το κουρδικό στοιχείο στη βόρεια Συρία. Και εδώ το ζήτημα δεν είναι ούτε αυτή η «σχιζοφρενική στάση» της Ουάσινγκτον απέναντι στους Κούρδους (που εξηγείται με γνώμονα γεωπολιτικά συμφέροντα) ούτε η άποψη του καθενός για το τι είναι η συριακή ηγεσία.
❝ Αλλά το πώς γίνεται να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην παροχή απολύτως απαραίτητης για την επιβίωση βοήθειας προς ανθρώπους σε πληγείσες περιοχές. Το ζήτημα επίσης είναι και η παντελής σιωπή για το χάος που επικρατεί στη βόρεια Συρία για το οποίο ευθύνη έχουν και ο «εταίρος» Ερντογάν και οι ίδιες οι ΗΠΑ. ❠
Τα εδάφη της βορειοδυτικής Συρίας ελέγχονται από τον τουρκικό στρατό ο οποίος έχει εισβάλει στο συριακό έδαφος (2016, 2018, 2019, οπότε και δημιουργήθηκαν οι λεγόμενες, κατά την Άγκυρα, «ασφαλείς ζώνες» στη βόρεια Συρία) και οργανώσεις φίλα προσκείμενες σε αυτόν όπως ο «Συριακός Εθνικός Στρατός» (πρώην Free Syrian Army) είτε από την ισλαμιστική οργάνωση «Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ» – Hayat Tahrir al-Sham- που θεωρείται παρακλάδι της «αλ Κάιντα» και άλλες αντίστοιχων απόψεων, ενίοτε και απομεινάρια του ISIS κυρίως γύρω από την περιοχή του Ιντλίμπ.
Όλες αυτές οι δυνάμεις συγκρούονται και μεταξύ τους μετατρέποντας ουσιαστικά την όλη περιοχή σε no man’s land. Όσο για τα βορειοανατολικά εδάφη ελέγχονται από κουρδικές δυνάμεις (κυρίως τη συμμαχία Syrian Democratic Forces – SDF) σε συνεργασία με αμερικανικά στρατεύματα.
Επικοινωνιακή «αναδίπλωση» αλλά ο «Καίσαρας…Καίσαρας»
Μετά τη διεθνή κατακραυγή, η Ουάσινγκτον (και στη συνέχεια οι Βρυξέλλες) προχώρησαν σε μερική επικοινωνιακή αναδίπλωση. Η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε μερική χαλάρωση κυρώσεων 180 ημερών μόνο για ανθρωπιστική βοήθεια, κάτι που από μόνο του διαψεύδει τους ισχυρισμούς ότι οι κυρώσεις που ισχύουν από το 2019 δεν βλάπτουν το συριακό λαό και τους αμάχους και ότι η ανθρωπιστική βοήθεια δεν συγκαταλεγόταν μέσα σε αυτές. Όπως και να έχει, είναι σαφές ότι η ανθρωπιστική βοήθεια προς τη βορειοδυτική Συρία αν φτάσει, λόγω όλων των παραπάνω, θα φτάσει μετ’ εμποδίων.
Οι κυρώσεις όμως, ως σύνολο και στάση, θα παραμείνουν όπως κατέστησε σαφές η αμερικανική κυβέρνηση αμέσως μετά τον καταστροφικό σεισμό. Ο νόμος του 2019 για την «πολιτική προστασίας της Συρίας – Caesar», γνωστός και ως «νόμος του Καίσαρα» που θεσμοθέτησε τις κυρώσεις ενάντια στην Δαμασκό για «εγκλήματα πολέμου κατά του συριακού πληθυσμού», παραμένει σε ισχύ.
Για να υπάρχει μια ολοκληρωμένη εικόνα: «Καίσαρας» ήταν το ψευδώνυμο ενός φερόμενου από τους Αμερικανούς «πρώην φωτογράφου της συριακής στρατιωτικής αστυνομίας» που «λιποτάκτησε» το 2013 παίρνοντας μαζί του «55.000 φωτογραφίες που δείχνουν την ωμότητα και τις καταχρήσεις στις συριακές φυλακές». Η μυστική ακρόασή του, ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου το 2014 ήταν η αφορμή για τη θέσπιση του νόμου.
Ο νόμος υπεγράφη από τον Τραμπ τον Δεκέμβριο του 2019 το 2020. Φυσικά εξακολουθεί να εφαρμόζεται με συνέπεια και από τον Μπάιντεν.
Και πάλι το πετρέλαιο…
Πώς «πιέζει», όμως, η Δύση, το «καθεστώς Άσαντ» εκτός από τις κυρώσεις;
Κλέβοντας συριακό πετρέλαιο.
Τους τελευταίους μήνες, το Πεκίνο έχει κατηγορήσει επανειλημμένως τις ΗΠΑ ότι «κλέβουν» το συριακό πετρέλαιο από τις πετρελαιοπηγές της Ρουμάιλλαχ στη βορειοδυτική Συρία. Η προσπάθεια διάψευσης των καταγγελιών αυτών, προ λίγου καιρού, από το Radio Free Asia (ιδιωτικό «ενημερωτικό» δίκτυο που χρηματοδοτείται από την αμερικανική κυβέρνηση και έχει πολλές εκφάνσεις πχ Radio Free Europe, Radio Free Iran κλπ) επιβεβαιώνει τις καταγγελίες απλώς υποστηρίζει ότι πρόκειται για συμφωνία μεταξύ της συμμαχίας των κουρδικών δυνάμεων SDF και αμερικανικών εταιρειών, και υπό την έννοια αυτή «δεν είναι κλοπή αλλά εμπόριο», αφού, κατά τις αμερικανικές πηγές πάντα, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων επιστρέφει στις κουρδικές SDF.
Ρωσικά ΜΜΕ έχουν δώσει στη δημοσιότητα από το 2021 δορυφορικές φωτογραφίες που τεκμηριώνουν την αρπαγή του πετρελαίου της χώρας από τον αμερικανικό στρατό, το οποίο περνάνε με βυτιοφόρα – υπό ισχυρή στρατιωτική φύλαξη – από το έδαφος της Συρίας στο βόρειο Ιράκ μέσω της διέλευσης αλ Ουαλίντ – Al-Waleed.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις των Αμερικανών στην περιοχή, χτίστηκε στο Αλ-Χασάκα (Al-Hasakah) στη Rumaila, όπου βρίσκονται μεγάλα πετρελαϊκά κοιτάσματα, τα οποία λεηλατούσε νωρίτερα – ακριβώς με τον ίδιο τρόπο των Αμερικανών – ο ISIS. Μάλιστα, η βάση αυτή, σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, έχει βρεθεί σε κίνδυνο από πλήγματα του τουρκικού στρατού (!), δηλαδή του «καλού εταίρου» Ερντογάν. Ούτε είναι τυχαίο, ότι η μόνη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή που παρέμεινε μετά την αποχώρηση του μεγάλου όγκου των αμερικανικών στρατευμάτων, βρίσκεται σε πολύ καλά οχυρωμένες θέσεις γύρω από τις πετρελαιοπηγές.
Μάλιστα, το 2020, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ εμπόδισαν ένα κονβόι των ρωσικών δυνάμεων, να περάσει έναν δρόμο που οδηγεί στην Rumaila και ήταν η πέμπτη φορά μέχρι τότε που εμπόδισαν τους Ρώσους να περάσουν στα ανατολικά και δυτικά της επαρχίας Al-Hasakah.
Γιατί;
Διότι η παραγωγή αργού πετρελαίου της βορειοανατολικής Συρίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κυμαίνεται πλέον στα 80.000 βαρέλια την ημέρα. Και ας σημειωθεί ότι η δυνατότητα παραγωγής, λόγω των ζημιών που έχουν υποστεί οι εγκαταστάσεις από τα τόσα χρόνια εχθροπραξιών, βρίσκεται ακόμη πολύ χαμηλότερα από ό,τι ήταν το 2011…
«Η Βασίλω πρώτη…»
Ποιος ήταν ο πρώτος που έσπευσε να χτυπήσει προσοχές στον ευρωνατοϊκό ιμπεριαλισμό (και) σε σχέση με την Συρία;
Ο Μητσοτάκης.
Ο οποίος έσκαψε πάτο στο βαρέλι του κυνισμού, σε συνέντευξή του στο αμερικανικό CNN – την ίδια μέρα με τις ανακοινώσεις των ΗΠΑ, την Τρίτη – ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Δαμασκού, ότι δεν έχει στείλει βοήθεια στην σεισμόπληκτη Συρία, ούτε πρόκειται να το κάνει εκτός διεθνών οργανισμών, αν και γνωρίζει, συμπληρώνουμε εμείς, ότι οι «διεθνείς οργανισμοί» κάνουν ότι τους πουν οι Αμερικάνοι.
Μάλιστα, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να αποσυνδέσει αυτήν την άθλια στάση από την επιβολή των δυτικών κυρώσεων στην Συρία, λέγοντας πως «δεν τίθεται κάποιο γεωπολιτικό ζήτημα, δεν είναι ζήτημα αναγνώρισης οποιουδήποτε καθεστώτος» και ότι «το ζήτημα είναι η διάσωση ανθρώπων που βρίσκονται σε φρικτές συνθήκες και χρειάζονται απεγνωσμένα τη βοήθειά μας».
Ωστόσο, στις επίμονες ερωτήσεις της δημοσιογράφου, ο ίδιος αποκαλύφθηκε λέγοντας, ότι «ουσιαστικά δεν υπάρχει επίσημος συνομιλητής» και «επομένως, πρέπει να κινηθούμε μέσω διεθνών οργανισμών».
Ουσιαστικά, δηλαδή, είπε, ότι αφού δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Δαμασκού, η Ελλάδα θα βοηθήσει την Συρία, μόνο μέσω άλλου διεθνούς «συντονισμού». «Δηλαδή μέχρι σήμερα δεν είχατε επικοινωνία με τη Δαμασκό;» επέμεινε η δημοσιογράφος.«Όχι. Εστιάζουμε όλη την παροχή βοήθειας στην Τουρκία αυτή τη στιγμή απάντησε ο Μητσοτάκης.
Όλα αυτά τα έλεγε την ίδια μέρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποίησε ότι η κατάσταση στην Συρία είναι ακόμη πιο δύσκολη δεδομένου ότι η χώρα παραμένει εν πολλοίς κατεστραμμένη από τον πολυετή πόλεμο.
Την Τετάρτη, δηλαδή την αμέσως επομένη μέρα από την συνέντευξη στο CNΝ και προφανώς επειδή η ΕΕ ανακοίνωσε την «ενεργοποίηση» του μηχανισμού πολιτικής προστασίας, η κυβέρνηση διέρρευσε, μέσω του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας – «σε απάντηση και κάποιων κριτικών που έχουν γίνει σχετικά με το γεγονός ότι εστάλη βοήθεια στην Τουρκία και όχι στην Συρία (sic) – ότι «ετοιμάζεται να αναχωρήσει άμεσα» ελληνική αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας και στη Συρία, «καθώς πριν από λίγο ενεργοποιήθηκε από τη Συρία το σχετικό αίτημα προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας». Βγάζοντας τον Μητσοτάκη ψεύτη, μόλις ένα 24ωρο μετά τη συνέντευξη στο CNN, η κυβερνητική «διαρροή» ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα «είχε ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες από προχτές για την οργάνωση της αποστολής στην Συρία», αλλά «δεν μπορούσε να προχωρήσει στην κίνηση αυτή, καθώς είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση του αιτήματος για βοήθεια από την χώρα που έχει πληγεί από την καταστροφή.»
Η ίδια πηγή πρόσθεσε, ότι ο «Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας είναι το κανάλι μέσω του οποίου τα κράτη – μέλη της ΕΕ μπορούν να διοχετεύσουν συντονισμένα και αποτελεσματικά ανθρωπιστική βοήθεια σε πληγείσες περιοχές». Και ότι «μετά την υποβολή του αιτήματος από τη Συρία, η Ελλάδα προχωράει με γρήγορο ρυθμό στην αποστολή βοήθειας, σε συνεργασία και συντονισμό με τους Ευρωπαίους εταίρους μας».
Μάλιστα…. Τι προκύπτει από τα παραπάνω;
Ότι ο Μητσοτάκης «περίμενε» διεθνή «συντονισμό» για τη Συρία για να στείλει βοήθεια, την ώρα που έχει κάνει προπαγανδιστική σημαία ότι έστειλε από τους πρώτους βοήθεια στην Τουρκία, δίχως φυσικά να χρειάζεται διεθνή «ομπρέλα».
Έτσι, την Τρίτη «δεν υπήρχε επίσημος συνομιλητής», αφού η Αθήνα δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Δαμασκού, την Τετάρτη «θα φύγει βοήθεια» γιατί έγινε αίτημα από τη συριακή κυβέρνηση προς την ΕΕ. Άσχετα βέβαια από το γεγονός ότι, όπως είδαμε, η δυτική βοήθεια δεν πρόκειται να φτάσει στην κυβέρνηση της Συρίας.
Ποιος δουλεύει ποιον;
Τα αφεντικά, εμάς.
Διότι η κλίμακα του ολέθρου είναι τόσο μεγάλη, που χρειαζόταν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι διαχείρισης, πάνω στο αίμα και τον θρήνο. Σε κάθε περίπτωση, ο πολιτικός αμοραλισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι απολύτως συμβατός και συνεπής με τον αμοραλισμό της τάξης της οποίας τα συμφέροντα υπηρετεί, όπως και των διεθνών συμμάχων του.
Και το ίδιο αιματοβαμμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου