Τυφλοί χειριστές σκύλων-οδηγών, στον απόηχο πρόσφατης και πρωτοποριακής για το ελληνικό αναπηρικό κίνημα δικαστικής απόφασης, μιλούν στο meallamatia.gr
🔻 Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου
∎ Πρόεδρος της σχολής Σκύλοι Οδηγοί Λάρα, χειρίστρια του σκύλου-οδηγού Μπάμπου από τη σχολή “Σκύλοι Οδηγοί Λάρα”
✎ «Έχουμε, λοιπόν, την πρώτη και ιστορική καταδικαστική απόφαση για οδηγό ταξί που αρνήθηκε να επιβιβάσει σκύλο-οδηγό τυφλών, ενώ άσκησε και βίαιη συμπεριφορά: 3.000€ πρόστιμο και 3 χρόνια φυλάκιση με αναστολή, έπειτα από 4 χρόνια δικαστικού αγώνα της τυφλής χειρίστριας του σκύλου-οδηγού «Uni», Τζουλιάνας Μπούση, του δικηγόρου της, επίσης τυφλού, Βαγγέλη Αυγουλά και των συνεργατών του. Ενώ η εισαγγελέας εισηγήθηκε να αφαιρεθεί και η επαγγελματική άδεια του οδηγού για 1 χρόνο, η Τζουλιάνα κλαίγοντας, ζήτησε να μην συμβεί αυτό ώστε να μπορεί ο οδηγός να βιοπορίζεται. Η Τζουλιάνα, που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε ακούσει εκ μέρους του ούτε μια συγνώμη, κι ενώ αναλωνόταν ψυχικά διεκδικώντας στα δικαστήρια το αυτονόητο, επέδειξε τεράστιο μεγαλείο ψυχής. Nα υπενθυμίσω πως τα ταξί, εμείς οι τυφλοί και οι τυφλές, τα έχουμε περισσότερη ανάγκη αφού εκ φύσεως δεν μπορούμε να οδηγήσουμε ενώ οι σκύλοι-οδηγοί μας δεν έχουν δίπλωμα αυτοκινήτου! Μπαίνοντας σε ένα ταξί, θέλουμε να νιώσουμε επαγγελματισμό κι ασφάλεια κι όχι να μας τραμπουκίζουν επειδή θέλουμε να είμαστε αυτόνομες/αυτόνομοι με τους σκύλους-οδηγούς μας. Έπειτα από 17 χρόνια πορείας με σκύλο-οδηγό, (τη Λάρα 2005-2010, τη Μέη 2010-2021 και τον Μπάμπου από το 2021 κι ελπίζω για πολλά χρόνια ακόμα) και τεράστιας εμπειρίας στους σκύλους-οδηγούς, αφού ιδρύσαμε από το τίποτα τη σχολή Σκύλοι Οδηγοί Λάρα-Lara Guide Dog School, όντας από τις πρωτεργάτριες του κινήματος σκύλων-οδηγών στην Ελλάδα κι ασκώντας αδιαλείπτως συνηγορία, ούσα «διάσημη» στα media και στο ΔΣ της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκύλων, κάθε φορά που πάω να μπω σε ταξί, μαζί με τον σκύλο-οδηγό μου, η καρδιά μου σφίγγεται… Θα μου πείτε «γιατί;» πλέον, προσωπικά μιλώντας, σπάνια αντιμετωπίζω προβλήματα με τους οδηγούς ταξί. Αυτοματοποιημένη αντίδραση; Ψυχικό τραύμα; Η αίσθηση πως ενώ κάνει κρύο, ζέστη, βιάζομαι να πάω στη δουλειά, με περιμένουν τα ραντεβού, εξαρτώμαι εν δυνάμει από κάποιον άλλον;… Εγώ είμαι η πελάτισσα αλλά νιώθω ότι ο άλλος μου «κάνει χάρη», ενώ ζω σε μια χώρα που διέπεται από σαφή νομοθετικό πλαίσιο για την πρόσβαση των σκύλων-οδηγών στα ταξί —κι όχι μόνο. Με άλλα λόγια, ακόμα και σήμερα, νιώθω θύμα… εγώ, η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου.
Ας γίνει η συγκεκριμένη απόφαση λοιπόν η αφορμή, να μην υπάρξουν άλλα θύματα. Να υπάρξει επιτέλους κράτος δικαίου και άμεσα εφαρμόσιμες πολιτικές για εμάς, τις ανάπηρες και τους ανάπηρους: τη μεγαλύτερη και λιγότερο ευνοημένη πληθυσμιακή μειονότητα στην Ελλάδα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους Σκύλους Οδηγούς Ελλάδος, τον κ. Αυγουλά, τον κ. Σοφό και την κα. Γιαρένη, μα κυρίως στην κα. Τζουλιάνα Μπούση που δεν το έβαλε κάτω.
Δεν είναι για εμάς που έχουμε καεί, έπειτα από χρόνια ψυχικής βίας, επειδή απλά θέλουμε να έχουμε ποιότητα ζωής.
Εγώ προσωπικά, έχω αυτοκαταστραφεί αφού όλο αυτό, γυρίζει σε εμένα… είναι για να μην υπάρξουν άλλα θύματα…»
Δείτε τη συνολική την ανάρτησή της εδώ:
https://www.facebook.com/ioannamaria/posts/10159890105552398
 |
| 📷 Φωτογραφία: Yannis Kemmos για το Newsbeast |
🔻 Λέφας Φώτης
∎ Προπονητής Judo, χειριστής του σκύλου-οδηγού Ariel από την σχολή Liberty Guide Dogs
✎ «Υπάρχουν αρκετά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας οι χειριστές των σκύλων-οδηγών. Προβλήματα μπορεί να προκύπτουν από τη μη σωστή ενημέρωση του κόσμου, άγνοια της νομοθεσίας από τους επαγγελματίες διαφόρων κλάδων, αλλά μέχρι και αδυναμία στην εύρεση μίσθωσης κατοικίας. Ένα από τα μεγαλύτερα ίσως προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι με τους επαγγελματίες οδηγών ταξί. Χωρίς βέβαια να καταδικάζουμε όλον τον κλάδο, δυστυχώς ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, παρότι γνωρίζουν τη νομοθεσία, είναι αρνητικοί στο να επιβιβάσουν τον χειριστή με τον σκύλο του. Τις περισσότερες φορές αρνούνται και φεύγουν. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις με πιο ακραίες συμπεριφορές, όπου δεν παραβαίνουν απλά τη νομοθεσία, συμπεριφορές που αγγίζουν τα όρια του απάνθρωπου. Κάποια από αυτά καταλήγουν σε μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες, αλλά τα περισσότερα μένουν στην αφάνεια. Γνώμη μου είναι πως αν θέλουμε να είμαστε ένα πολιτισμένο κράτος, θα πρέπει ο ήδη υπάρχον νόμος να βελτιωθεί. Πιστεύω πως τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να διώκονται αυτεπάγγελτα χωρίς να μπλέκουμε σε επίπονες και μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες. Τα πρόστιμα θα πρέπει να είναι υψηλά και πιθανόν, σε περιπτώσεις, που υπάρχει επανάληψη του αδικήματος να αφαιρείται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.»
🔻 Χριστίνα Σαρρή
∎ Συγγραφέας, φοιτήτρια ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, χειρίστρια του σκύλου-οδηγού Luna από το Κέντρο Σκύλων Οδηγών Ελλάδος
✎ «Όλες οι χειρίστριες κι όλοι οι χειριστές σκύλων-οδηγών έχουμε βρεθεί επανειλημμένα στη στρεσογόνο κατάσταση να ευχόμαστε ο οδηγός ταξί που περιμένουμε να κάνει απλώς τη δουλειά του, νόμιμα και χωρίς παρακάλια. Έχουμε δει, ουκ ολίγες φορές, τις διαδρομές μας να ακυρώνονται, όλως τυχαίως, μισό λεπτό προτού το ταξί μας φτάσει για να μας παραλάβει. Έχουμε ακυρώσει εμείς διαδρομές. Έχουμε εξηγήσει, απαιτήσει, παρακαλέσει. Έχουμε θυμώσει, τσακωθεί, απογοητευτεί, αγνοηθεί. Προσωπικά, κάθε φορά που καλώ ταξί, ανεξαιρέτως, η ίδια ερώτηση παίζει στο μυαλό μου: Αν δε με δεχτεί, μαζί με τη Luna, τι να κάνω; Να τσακωθώ, ή να το αφήσω να πάει στην ευχή, γιατί βγαίνω με σκοπό να περάσω καλά; Να καλέσω άλλο ταξί, επειδή βιάζομαι και πρέπει να κάνω τη δουλειά μου, ή να καλέσω αστυνομία και να πέσουν καταγγελίες και μηνύσεις; Να διαφυλάξω την ψυχική μου ηρεμία ή να κάνω το σωστό που θα όφειλα ως πολίτιδα και μέλος της κοινωνίας; Τζουλιάνα, από μένα ένα μεγάλο ευχαριστώ για το θάρρος σου, τη δύναμη και την υπομονή σου να το φτάσεις ως το τέλος. Με το παράδειγμά σου έδωσες σε όλες και όλους μας, πιστεύω, το κουράγιο και το κίνητρο να σε μιμηθούμε και να μη διστάσουμε, την επόμενη και κάθε επόμενη φορά, να διεκδικήσουμε το σεβασμό και τη συμπεριφορά που αξίζουμε, εμείς και οι σκύλοι μας, πρωτίστως ως άνθρωποι και, κατ’ επέκταση, ως λήπτ(ρι)ες υπηρεσιών και καταναλώτ(ρι)ες. Κι επειδή δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο συμπεριφορών σε ένα μεγάλο ποσοστό των συγκριμένων επαγγελματιών, εύχομαι η καταδίκη του συναδέλφου τους να τους δώσει πλέον το μήνυμα πως τέτοιου είδους αντιμετωπίσεις παύουν να γίνονται ανεκτές!»
🔻 Εμμανουέλα Μασούρου
∎ Αθλήτρια Judo, χειρίστρια του σκύλου-οδηγού Dovi από την σχολή Liberty Guide Dogs
✎ «Σαν άτομο με πρόβλημα όρασης που συνοδεύομαι από σκύλο-οδηγό οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είναι λίγες οι φορές που αντιμετωπίζω προβλήματα με τους οδηγούς ταξί. Το ταξί καλώς ή κακώς είναι η μόνη λύση ελλείψει άλλου μέσου μεταφοράς. Μου έχει τύχει να είναι μεσάνυχτα και να προσπαθώ επί μία ώρα να βρω ταξί για να γυρίσω σπίτι μου, και να με απορρίπτουν το ένα ταξί μετά το άλλο μόλις συνειδητοποιούν ότι έχω μαζί μου σκύλο-οδηγό. Παρόλα αυτά, το περιστατικό με την κα Τζουλιέτα Μπούση, είναι ό,τι πιο ακραίο έχει συμβεί, από όσο ξέρω. Με κάνει έξω φρενών η σκέψη και μόνο ότι τόλμησε κάποιος να ασκήσει βία στον σκύλο-οδηγό και να βγάλει αυτόν και την κοπέλα από το ταξί. Μου φαίνεται απαράδεκτο να μην τηρούνται οι στοιχειώδεις τρόποι ενός πολιτισμένου ανθρώπου απέναντι σε έναν συνάνθρωπό του και μάλιστα με κάποια αναπηρία. Θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν όλοι –και κυρίως οι οδηγοί ταξί– το πόσο σπουδαία και αναντικατάστατη βοήθεια μας προσφέρουν οι σκύλοι-οδηγοί και πόσο σημαντικοί είναι στην καθημερινή μας διαβίωση. Πραγματικά, το να κινείται ένας τυφλός με έναν σκύλο-οδηγό του δίνει τέτοια αυτονομία και του παρέχει τη δυνατότητα να κάνει τα πάντα ευκολότερα, ασφαλέστερα και πολύ ταχύτερα από ότι με το λευκό μπαστούνι. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου σωστό να στερούμε με τη συμπεριφορά μας αυτήν, την ευκαιρία στον οποιονδήποτε τυφλό συνάνθρωπό μας, εμποδίζοντάς τον να μετακινηθεί με τον σκύλο-οδηγό του. Οφείλουμε να διευκολύνουμε με κάθε τρόπο τη μετακίνησή του και όχι να την παρεμποδίζουμε. Αυτό επιτυγχάνεται με το να μην δημιουργούμε επιπλέον προβλήματα από τα ήδη υπάρχοντα. Για παράδειγμα, να μην παρκάρουμε επάνω στα πεζοδρόμια αναγκάζοντάς τους να πηγαίνουν μέσα από τον δρόμο, να μην παρατάμε επιπλέον εμπόδια εδώ κι εκεί (όπως καρότσια με μπάζα στη μέση του πεζοδρομίου κλπ.), να μην σταματάμε με το αυτοκίνητό μας επάνω στις διαβάσεις πεζών αλλά πριν από αυτές, να μην εμποδίζουμε την είσοδό τους σε ταξί/λεωφορεία και λοιπά μέσα μεταφοράς είτε μην επιτρέποντάς τους να μπουν είτε παρκάροντας μπροστά από τις στάσεις των λεωφορείων. Στην πραγματικότητα, δεν είναι και τόσο δύσκολο να γίνουν τα πράγματα καλύτερα για όλους, φτάνει ο καθένας από μας να σκέφτεται και λίγο τους συνανθρώπους του και να μην πράττει σαν να ζει μόνος του στον κόσμο. Η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι το κλειδί που θα μας σώσει και θα βοηθήσει όλους μας να πάμε τελικά μπροστά.
🔻 Παρασκευή Κουτσαΐδη
∎ Μεταπτυχιακή φοιτήτρια διερμηνείας, χειρίστρια του σκύλου-οδηγού Mayo από τη σχολή Σκύλοι Οδηγοί Λάρα
✎ «Πολλά συγχαρητήρια, Τζούλι και Uni! Πιστεύω ότι μετά από μια τόσο σπουδαία απόφαση, κάθε ομάδα χειριστή/χειρίστριας και σκύλου-οδηγού στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να νιώθει δικαιωμένη. Όχι μόνο για την καταδίκη της απαράδεκτης συμπεριφοράς του οδηγού ταξί, αλλά και για την ορατότητα που αποκτά το θέμα στο ευρύτερο κοινό. Από τη σχετικά μικρή μας εμπειρία με τον Mayo, δυστυχώς δε λείπουν τα άσχημα περιστατικά, ειδικά από οδηγούς ταξί. Δεν είναι λίγες οι φορές που μόλις δουν ότι υπάρχει σκύλος, εξαφανίζονται χωρίς καμία εξήγηση. Εδώ έρχεται και το παράδοξο: στην Ελλάδα η ανάγκη μετακίνησης με σκύλο-οδηγό είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης λόγω της έλλειψης προσβασιμότητας, αλλά δεν είναι πάντα αυτονόητη. Συγκρίνοντας με το παρελθόν βέβαια, πολλοί είναι εκείνοι που ήδη γνωρίζουν, ή είναι πρόθυμοι να μάθουν. Έτσι κι εμείς, φροντίζουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο με κάθε ευκαιρία για την αξία ενός σκύλου-οδηγού στη ζωή ενός τυφλού ατόμου, για το σωστό τρόπο συμπεριφοράς όταν εκείνος εργάζεται, και κυρίως για το ότι αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας να πηγαίνουμε ΠΑΝΤΟΥ μαζί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου