Δεν είναι ένας αλλά εκατόν ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι που επηρεάζονται από τη λειψυδρία στην περιοχή της Μεσογείου και από αυτούς εξήντα εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται υπό απειλή. Νούμερα που δεν κρούουν κανένα κώδωνα κινδύνου, αν δει κανείς πώς εξακολουθούμε τις δουλειές μας ως συνήθως (business as usual), όπως φαίνεται στο παρακάτω βίντεο, που ανέβασε η Μαρία Δεναξά στο τουίτερ, για τον ποδηλατικό γύρο στη Γαλλία.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ το ΒΙΝΤΕΟ της εικόνας

Ποιος (πρέπει να) διαχειρίζεται το νερό;

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με δημοσίευμα του IMEdD lab, σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη πλέον η χρήση και η πρακτική του όρου κρατικοποίηση φαίνεται να σταματά να αποτελεί ταμπού, ή μια πρακτική συνδεμένη με κομμουνιστικά καθεστώτα και άρα κάτι το μιαρό για τους εραστές του είδους καπιταλισμού που βιώνουμε στη Δύση.

Ως προς το νερό, σε αρκετές περιπτώσεις κρατών που η διαχείρισή του είχε περάσει σε χέρια ιδιωτών, παρατηρήθηκαν μεγάλες αυξήσεις τιμών, ζητήματα διαφθοράς, προβλήματα στη συντήρηση των δικτύων και κατά συνέπεια μεγάλα εμπόδια στην απρόσκοπτη παροχή φτηνού και καλής ποιότητας νερού στα ευρωπαϊκά σπίτια των μεγάλων πόλεων / πρωτευουσών. Τέτοιου είδους πολύ σημαντικά προβλήματα ανάγκασαν τις κυβερνήσεις Γαλλίας και Γερμανίας να επαναφέρουν το δίκτυο ύδατος υπό δημόσιο έλεγχο.

Παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια ημέρα νερού αναγράφεται στα ημερολόγια στις 22 Μαρτίου, είναι προγραμματισμένες για σήμερα, 28 Ιουλίου, αρκετές δράσεις υπέρ της παραμονής του νερού ως δημόσιο αγαθό, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στον Καναδά, στην Αργεντινή.

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα η ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματική τη μεταβίβαση της πλειοψηφίας των μετοχών των εταιρειών ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ) στο Υπερ-Ταμείο. Με αυτόν τον τρόπο έκρινε ουσιαστικά ως αντισυνταγματική την εμπορευματοποίηση του νερού, αναφέροντας ρητά ότι “δεν επιτρέπεται να επιδιώκει, προεχόντως ή παραλλήλως, οικονομικούς ή άλλους σκοπούς, έστω και υπαγορευομένους από το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον, όταν οι σκοποί αυτοί ανταγωνίζονται ή θέτουν σε κίνδυνο την αξιούμενη αδιάλειπτη και υψηλής ποιότητας παροχή των, ζωτικής σημασίας, για το κοινωνικό σύνολο υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης” [αποφάσεις 190-191/2022].

Τι είναι όμως η λειψυδρία και πώς αυτή παρουσιάζεται στην Ελλάδα;

Όπως είχαμε γράψει και στο παρελθόν η εταιρεία DISSCO δημιούργησε μια σειρά podcast για το θέμα της λειψυδρίας στην Ελλάδα (το δικό μου αγαπημένο είναι αυτό). Σε αυτά αφηγείται ιστορίες λειψυδρίας μέσα από συνεντεύξεις και προφορικές παραδόσεις. Καλεί στο μικρόφωνο τους ειδικούς αλλά και ανθρώπους που βιώνουν τη λειψυδρία καθημερινά σε μέρη της Ελλάδας, όπως τα νησιά και εν γένει η περιφέρεια, δίνει ένα ενδιαφέρον πλαίσιο για να ακουστεί η εμπειρία που έχουν από τα – εδώ και δεκαετίες – υπαρκτά φαινόμενα λειψυδρίας και από τις συζητήσεις προκύπτει ότι το νερό πρέπει να είναι ένα δημόσιο αγαθό.

Στο τελευταίο της podcast η εταιρεία ασχολείται με το θέμα της ηλεκτραλιείας. Παρουσιάζει ερευνητές εν δράσει στα ελληνικά ποτάμια, τους ακούμε να μας εξηγούν πώς γίνονται οι δειγματοληψίες, πόσα είδη ψαριών ζουν στα ελληνικά ποτάμια και πόσο καλή είναι η ποιότητα του νερού των ελληνικών ποταμιών.