Στόχος του νομοσχεδίου είναι η τελειοποίηση μιας συνολικής προσπάθειας αναδιοργάνωσης της εργασίας, η οποία εκτοξεύτηκε την περίοδο των μνημονίων, εντάθηκε κατά την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (παρά την περιβόητη «έξοδο από τα μνημόνια») και τώρα αναζωπυρώνεται με πρόσχημα την πανδημία της Covid-19. Φαίνεται πως για την κυβέρνηση και την εργοδοσία, τα όσα ήδη βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες μέσω της συμπίεσης μισθών, της έλλειψης προοπτικής, της αναγκαστικής μετανάστευσης, της περιστολής συνδικαλιστικών ελευθεριών/δικαιωμάτων, των απλήρωτων υπερωριών κ.α., δεν είναι αρκετά!
Μέσω του νομοσχεδίου, επί της ουσίας επιχειρούνται δύο καίρια πλήγματα στις ζωές των εργαζομένων:
- Η νομική κατοχύρωση των (ήδη υφιστάμενων) απλήρωτων υπερωριών και η θεσμική κατάργηση του 8ωρου.
- Η στοχοποίηση και ο ασφυκτικός περιορισμός των ριζοσπαστικών πρακτικών διεκδίκησης του εργατικού κινήματος και της απεργίας.
Η κατάργηση του 8ωρου
Το νομοσχέδιο αποτελεί μια προσπάθεια ξεδιάντροπης κατάργησης του καθορισμένου εργατικού ωραρίου (8ωρο ανά μέρα/ 40ωρο ανά βδομάδα), ελαστικοποιώντας την εργασία με συμψηφισμό υπερωριών και ρεπό. Όπως ορίζει: «Κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου εξοφλούν τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας». Η ουσία πίσω από τους νομικίστικους όρους είναι πως η συγκεκριμένη διάταξη έρχεται να συγκροτήσει ένα καθόλα «νόμιμο» πλαίσιο, μέσα στο οποίο ένας εργαζόμενος δεν θα δικαιούται πληρωμή των υπερωριών, αλλά αντίθετα ενώ θα δουλεύει έως και 10 ώρες ανά μέρα, θα πληρώνεται μόνο για τις 8! Επίσης, εισαγάγεται το σύστημα του «ψηφιακού ωραρίου» με εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας του εργαζόμενου, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί από την εργοδοσία για την εντατικοποίηση της εργασίας και τον περιορισμό των διαλλειμάτων για φαγητό, τουαλέτα κλπ. Επεκτείνεται, τέλος, η καταπάτηση της Κυριακάτικης Αργίας, με προσθήκη επιχειρήσεων και εργασιών στη μεγάλη λίστα που ήδη επιτρέπει την εργασία την Κυριακή.
Το νομοσχέδιο πριμοδοτεί αρκετές περιπτώσεις ταξικής εξαπάτησης από πλευράς εργοδοσίας. Αρχικά, πριμοδοτεί τη σύναψη «συμφωνίας» μεταξύ εργοδότη – εργαζομένου όσον αφορά το ωράριο, καθώς πλέον οι δύο πλευρές μπορούν να «συμφωνήσουν» για 10ωρη εργασία την ημέρα. Σε αυτή την περίπτωση η μόνη υποχρέωση του εργοδότη θα είναι η παροχή παραπάνω αδειών και ρεπό.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα αν αναλογιστούμε τις «έκτακτες» περιπτώσεις, όπου ο εργοδότης ή η επιχείρηση απαιτεί αναβαθμισμένη εργασία. Σε αυτές, ο εργαζόμενος υπάγεται σε καθεστώς απλήρωτης υπερωρίας (συν 2 ώρες την ημέρα με βάση το νομοσχέδιο) αλλά αυτή τη φορά για 5ημερη εργασία. Δηλαδή μια βδομάδα, δύο βδομάδες, ένας μήνας -–ή όσο προστάξει η διεύθυνση– ο εργαζόμενος θα δουλεύει 5 μέρες την βδομάδα και 10 ώρες την ημέρα. Η νομική “ανταμοιβή” του εργαζομένου (τυπικά) θα είναι παραπάνω μέρες άδειας ή εξτρά ρεπό αλλά όχι αύξηση μισθού.
Η προσπάθεια τσακίσματος της απεργίας
Το νομοσχέδιο, την ίδια στιγμή που καταπατά το 8ωρο, επιχειρεί την στοχοποίηση και στην ουσία την κατάργηση των απεργιών και των εργατικών/συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Κάθε προσπάθεια συγκρότησης αντιστάσεων θα μπορεί να βγαίνει παράνομη, εφόσον θεωρηθεί πως είναι ριζοσπαστική ή «ασκεί ψυχολογική βία». Δηλαδή ο εργοδότης θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να θέτει την απεργία εκτός νόμου, ενώ με αυτό τον τρόπο απαγορεύεται η περιφρούρηση της απεργίας και οι καταλήψεις εργασιακών χώρων! Επίσης, προβλέπεται η δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού με το μανδύα του προσωπικού ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας», που θα φτάνει το 40% των εργαζομένων.
Ταυτόχρονα, προϋπόθεση για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος είναι η δημιουργία αρχείου ηλεκτρονικού φακελώματος για όλα τα μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενώ αν δεν παρέχεται εξ αποστάσεως συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση και ψήφος σε όποιο μέλος το επιθυμεί, η προκήρυξη απεργίας θα θεωρείται παράνομη.
Οι παραπάνω διατάξεις έρχονται να στοχοποιήσουν φωτογραφικά τις από τα κάτω απεργίες των σωματείων, τις κινητοποιήσεις συλλογικών φορέων, συλλογικοτήτων κλ.π., αυτών δηλαδή που συνήθως προκαλούν το μεγαλύτερο πρόβλημα για την εργοδοσία. Η ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών, μαχητικών πρακτικών του εργατικού κινήματος, αυτών δηλαδή που ιστορικά αποτέλεσαν το μοναδικό εμπόδιο στον «οδοστρωτήρα» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, αποτελεί πάγιο στόχο του αστικού κράτους και του κεφαλαίου. Το νομοσχέδιο επιχειρεί εντέχνως να θέσει εκτός νόμου τα μαχητικά πρωτοβάθμια σωματεία και τις εργατικές συλλογικότητες, ανάγοντας σε μοναδικό εκπρόσωπο του εργατικού κινήματος τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και άλλες διατάξεις
Εκτός από τον στυγνό περιορισμό της δυνατότητας κήρυξης απεργίας, αλλά και την ποινικοποίηση κάθε άλλης ενέργειας συλλογικής διεκδίκησης (καταλήψεις, αποκλεισμός εργασιακών χώρων για περιφρούρηση απεργιών κ.ά.) το νομοσχέδιο έρχεται να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη διαδικασία διαμεσολάβησης εργατικών διαφορών. Ενδεικτικά: δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης και υπογραφής ΣΣΕ θα έχουν μόνο οι οργανώσεις εργαζομένων που έχουν εγγραφεί στα νομοθετημένα ψηφιακά Μητρώα (δηλαδή τα Σωματεία που έχουν δεχτεί να φακελώσουν ηλεκτρονικά όλα τα μέλη τους), η επίλυση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας), αναιρώντας έτσι τη δυνατότητα καταδικαστικής απόφασης της Ε.Ε. προς τον εργοδότη που έχει καταγγελθεί από Σωματείο ή εργαζόμενο (όπως συχνά συνέβαινε) και κάνοντας τον ΟΜΕΔ τον διαμεσολαβητή για τη «συμφιλίωση» με τα θέλω των επιχειρηματικών ομίλων.
Παγίωση και διεύρυνση της τηλεργασίας
Ακόμα, στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και το νέο πλαίσιο για επέκταση της τηλεργασίας. Ο εργαζόμενος οφείλει να αποδεχτεί την πρόταση του εργοδότη για τηλεργασία, όταν αναφέρεται σοβαρός λόγος. Η θεσμοθέτηση της τηλεργασίας (που προοικονομεί την παγίωση της και μετά την πανδημία), χωρίς την ύπαρξη νομικού πλαισίου που να προστατεύει τον εργαζόμενο, καθόλου άσχετη δεν είναι με την επέκταση του εργάσιμου χρόνου, τα ξεχειλωμένα ωράρια και τις απλήρωτες υπερωρίες, που περιγράφονται παραπάνω.
Είμαστε εργαζόμενοι και όχι δούλοι
Πέρα από το ξεκάθαρο ιδεολογικό πρόσημο του νομοσχεδίου, αυτό που τυπικά πετυχαίνεται είναι η νομική κατοχύρωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και απληστίας όπως την ζήσαμε τόσα χρόνια. Η νομική κάλυψη της ταξικής αδικίας αποτελεί τομή καθώς αναιρεί από τον εργαζόμενο το δικαίωμα της διεκδίκησης.
Είναι καιρός οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία να δώσουν ένα «τέλος» στην ολοένα και μεγαλύτερη καταπάτηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους. Το δόγμα «όλα στους εργοδότες και τίποτα στους εργαζομένους» που προωθεί το αστικό μπλοκ, στην πραγματική ζωή οδηγεί (όπως δείχνει και η ιστορία) στην καθολική εξαθλίωση των εργαζομένων, στη περαιτέρω φτωχοποίησή του λαού και τη μετατροπή τους σε σύγχρονους δούλους. Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί μια πρώτη «γεύση» του τι θα σημάνουν οι επενδύσεις που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και «οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν στην αλλαγή νοοτροπίας». Επίσης, η αύξηση του εργατικού ωραρίου όχι μόνο δεν θα οδηγήσει σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά αντίθετα σε παραπάνω απολύσεις και περικοπές προσωπικού.
Το εργατικό κίνημα δεν έχει άλλη επιλογή από τα να βγει από την αδράνεια στην οποία βυθίστηκε με καίριες τις ευθύνες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Ο νόμος δεν θα καταργηθεί εντός της βουλής, ούτε οι επικοινωνιακές διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχύσουν τους εργατικούς αγώνες. Η απόσυρση του νομοσχεδίου θα επιτευχθεί μόνο μέσα από την αγωνιστική δράση και τον συντονισμό, αφενός των πρωτοβάθμιων σωματείων και των ίδιων των εργαζομένων μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τις επιτροπές αγώνα, όπου δεν υπάρχουν σωματεία και αφετέρου των πρωτοβουλιών των ίδιων των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων και σε αυτή τη κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλλουμε και εμείς. Παράλληλα, το πλαίσιο των διεκδικήσεων δεν πρέπει να περιλαμβάνει αμυντικού τύπου αιτήματα, δηλαδή απλά και μόνο να μην περάσει το έκτρωμα του Υπουργείου Εργασίας. Αντίθετα, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τη συνολική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-εργοδοσίας και να απαιτήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά-αξιοπρεπή υγεία-διευρυμένες ελευθερίες. Τέλος, το εργατικό κίνημα οφείλει να χρησιμοποιησεί τα πιο οξυμένα μέσα πάλης και για αυτό το λόγο η προκήρυξη μαζικών και συνεχόμενων απεργιών για την ανατροπή του νομοσχεδίου και κάθε αντεργατικής πολιτικής αποτελεί μονόδρομο.
*****
 |
| ΦΩΤΟ από alterthess |
Nα μην επιτρέψουμε να δεχτεί άλλο χτύπημα ο κόσμος της δουλειάς
Όχι στο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη – Βρούτση
Έναν χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας COVID-19 η συστημική κρίση εντείνεται όλο και περισσότερο, ενώ παράλληλα οξύνονται ο αυταρχισμός και οι επιθετικές πολιτικές που επιχειρείται να επιβληθούν σε όλα τα πεδία της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Η κυβέρνηση, το κράτος και οι εργοδότες εργαλειοποιούν τη διαχείριση της πανδημίας εντείνοντας τις σκληρές συνθήκες διαβίωσής μας, βάζοντας σε κίνδυνο, θυσιάζοντας την ανθρώπινη ζωή, την υγεία, τις ελευθερίες του λαού, που δίνει με αίσθημα ευθύνης έναν σκληρό αγώνα για επιβίωση. Γιατί τι άλλο δείχνει η προκλητική πολιτική επιλογή της εξουσίας που αρνείται να λάβει μέτρα προστασίας απέναντι σε μια κοινωνία που έχει καθημερινά θανάτους από τον κορονοϊό και επιμένει προκλητικά να καταστρέφει το δημόσιο σύστημα υγείας, να μη θίγει, αλλά να ενισχύει τα συμφέροντα των μεγαλο-κλινικαρχών, να ευνοεί και να διευκολύνει την υπερ-συσσώρευση του κεφαλαίου με κάθε τρόπο.
Να αγνοεί επιδεικτικά και εγκληματικά την προέλευση των βασικών εστιών υπερ-μετάδοσης του κορονοϊού, όπως είναι οι μαζικοί εργασιακοί χώροι και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο αποσυμφόρησης, χωρίς τεστ με ευθύνη του κράτους και των αρμόδιων υγειονομικών αρχών, παρά μόνο ένα πρωτοφανές πεντάμηνο(!) lockdown.
Η κυβέρνηση, παρ’ όλα αυτά, εν μέσω γενικευμένης υγειονομικής και οικονομικής κρίσης δηλώνει έτοιμη μέσω του σημερινού υπουργού της Κ. Χατζηδάκη να καταθέσει ένα νέο αντεργατικό- αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο, που προετοιμάστηκε από τον προηγούμενο υπουργό εργασίας, με την επιδίωξη να σαρωθούν βασικά εργασιακά κεκτημένα.
Ήδη πριν το ξεκίνημα της υγειονομικής κρίσης έχουν προηγηθεί η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το πάγωμα της αύξησης του κατώτατου μισθού, η υποβάθμιση και αποδυνάμωση των θεσμών για τα εργασιακά ζητήματα του ΣΕΠΕ και του ΟΜΕΔ. Έκτοτε ακολούθησαν σε χιλιάδες εργασιακούς χώρους και κλάδους, μεταξύ αυτών και ο κλάδος του βιβλίου και ευρύτερα του εμπορίου, η εντατικοποίηση, οι εκβιαστικές αναστολές συμβάσεων εργασίας και ο φόβος της επόμενης μέρας, η εφαρμογή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας, το καθεστώς της τηλεργασίας, ενώ ενίσχυσαν το νομικό τους οπλοστάσιο για την απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, άλωσαν τις ημέρες κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού και τώρα επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Όλα τα παραπάνω, που θέσπισαν εν μέσω καραντίνας σαν προληπτικά μέτρα, όχι μόνο τα εδραιώνουν, αλλά προσθέτουν και άλλα με το νομοσχέδιο που θέλουν εδώ και καιρό να καταθέσουν. Πρόκειται μεταξύ άλλων για τα εξής σημαντικά ζητήματα που αφορούν σε βασικά εργασιακά δικαιώματα:
· Κατάργηση του 8ωρου, με τον εργοδότη να έχει πλέον το δικαίωμα να απασχολεί τον εργαζόμενο έως και 10 ώρες την ημέρα, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, αλλά με αντίστοιχη μείωση του χρόνου εργασίας σε άλλη ημέρα ή ρεπό ή πρόσθετη άδεια μέσα στο ίδιο εξάμηνο. Σε αυτό το πλαίσιο είναι προφανές ότι επιδιώκουν να εξωθήσουν τους εργαζόμενους σε ατομικές συμβάσεις εργασίας. Αυτή την εκβιαστική συνθήκη χαρακτηρίζουν διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου εργασίας, ενώ στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι γίνονται έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών.
· Οι επιχειρήσεις θα μπορούν με μια απλή διαδικασία να ενταχθούν στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν Κυριακάτικη αργία. Ουσιαστικά εντείνουν με κάθε ευκαιρία την διαδικασία για την πλήρη κατάργησή της.
· Στρέφεται ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, η απεργία και οι απεργιακές κινητοποιήσεις και περιφρουρήσεις καθίστανται όχι μόνο «παράνομες και καταχρηστικές», όπως έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, αλλά ποινικά κολάσιμες πράξεις.
· Μετατρέπεται ο συνδικαλισμός σε μια ψηφιακή μάχη μηχανισμών όπου ακυρώνονται οι πραγματικές διαδικασίες της συνέλευσης με τη ζωντανή συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή σκεπτικών (πολιτική και συνδικαλιστική), ενώ προωθείται η ηλεκτρονική ψήφος, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας.
· Στο ζήτημα των απολύσεων, θεσμοθετείται το εργοδοτικό δικαίωμα, σε περίπτωση προειδοποίησης, να απαγορεύεται στον εργαζόμενο να προσέρχεται στον εργασιακό του χώρο, δυσχεραίνοντας έτσι τη δυνατότητα να υπερασπιστεί την αδικία που συντελείται σε βάρος του.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια διαρκή ταξική επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας, στα εργασιακά και τα πολιτικά του δικαιώματα, απέναντι στις πιο ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες. Η κυβέρνηση, και με την αντεργατική της πολιτική, έναν στόχο έχει να επιτελέσει: να μετασχηματίσει το τοπίο για την επόμενη μέρα σε όφελος του κεφαλαίου και των ιδιωτικών συμφερόντων, να συνεχίσει την αντικοινωνική της πολιτική και να καταργήσει ό,τι έχει απομείνει από τον πυρήνα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Από την πλευρά μας καλούμαστε ως κομμάτι του κόσμου του αγώνα για μια ακόμη φορά στις πιο δύσκολες συνθήκες να μην επιτρέψουμε την υποτίμησης της δουλειάς και της ζωής μαςκαι να υπερασπιστούμε τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
Γνωρίζουμε καλά ότι οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου είναι οι εργαζόμενοι, ο κόσμος που βρίσκεται όλο και πιο συχνά σε επισφαλές εργασιακό πλαίσιο, οι από κάτω. Για να επιστραφεί πίσω στην κοινωνία ο παραγόμενος πλούτος, χρειάζεται να παλέψουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και σε όσους καρπώνονται τους κόπους μας και κερδοφορούν σε βάρος μας. Ιδιαίτερα σήμερα μέσα στο ασφυκτικό τοπίο που διαμορφώνεται με αφορμή την υγειονομική κρίση και με το γεγονός ότι μας αφήνουν έκθετους και απροστάτευτους οι κυβερνώντες, χρειάζεται να αγωνιστούμε αλλά και εμείς οι ίδιοι να προστατέψουμε τους γύρω μας και τον εαυτό μας, αφού μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με όσα σωματεία αγωνίζονται σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση και συνδέουμε τις αντιστάσεις μας στους χώρους δουλειάς κόντρα στην ενσωμάτωση, τη μοιρολατρία, την υποταγή και την απραγία που προωθεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ. Απέναντι στην ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, ο κόσμος της εργασίας μπορεί να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις και να οργανώνει από τα κάτω και αποτελεσματικά τους αγώνες του.
Να μην κατατεθεί στη Βουλή ο αντεργατικός αντι-συνδικαλιστικός νόμος Χατζηδάκη – Βρούτση. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, το δικαίωμα στην απεργία, τη συλλογική δράση.
Να παρθούν πίσω όλες οι αντεργατικές ρυθμίσεις με πρόσχημα την πανδημία (εκ περιτροπής εργασία, αναστολές, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απελευθέρωση της Κυριακάτικης λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, ροκάνισμα ημερών κανονικής άδειας με τις άδειες ειδικού σκοπού, τηλεργασία κ. ά.).
Αυξήσεις στους μισθούς / αμοιβές και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Ενάντια στην αδήλωτη εργασία και τη μη καταβολή δεδουλευμένων
Όχι στην ελαστικοποίηση και στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Απαγόρευση των απολύσεων.
Ενάντια στην εργασιακή επισφάλεια, για μόνιμη και σταθερή εργασία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση του μισθού. Ενάντια στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης
Να απαγορευτούν οι απολύσεις. Μέτρα για την προστασία των ανέργων.
Επίταξη τώρα του ιδιωτικού τομέα υγείας, με άμεση προτεραιότητα τις κλίνες ΜΕΘ, χωρίς αποζημίωση των κλινικαρχών.
Φτάνει ως εδώ! Να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα. Καθολική, άμεση και ισότιμη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Καλούμε σε διαδικτυακή συνέλευση την Κυριακή 18 Απριλίου στις 7 μ.μ.
όποιος/α συνάδελφος θέλει να παρακολουθήσει τη διαδικτυακή συνέλευση, ας στείλει μήνυμα στο μέιλ του Συλλόγου για να του αποσταλεί το λινκ
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου