Ετοιμάζουν εργασιακό Μεσαίωνα
«Φέτος, 135 χρόνια από την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του Σικάγο και την θυσία των εργατών που έβαλε την βάση για την θεσμοθέτηση ουσιαστικά της 8ωρης εργασίας, η κυβέρνηση με απύθμενο θράσος ετοιμάζεται να την καταργήσει, φέρνοντας νομοσχέδιο για 10ωρη εργασία και ταυτόχρονα νέο κτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και στα ασφαλιστικά δικαιώματά μας», αναφέρει η ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκμεταλλεύεται τις ειδικές συνθήκες της πανδημίας και με το σχέδιο 'Ελλάδα 2.0' επιχειρεί να ισοπεδώσει τα εργασιακά δικαιώματα.
Το σχέδιο Πισσαρίδη που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, περιλαμβάνει τη γιγάντωση των «μεγάλων» επιχειρήσεων και την εξαφάνιση των μικρομεσαίων, την «ουμπεροποίηση» της εργασίας, το μοντέλο Πινοσέτ στις συντάξεις, την ιδιωτικοποίηση της υγείας, τη συντηρητική στροφή στην εκπαίδευση και την ενίσχυση της ιδιωτικής, τον αστυνομικό αυταρχισμό και τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης. Κι αυτό όταν ακόμα και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, όπως «Η Καθημερινή» (2.9.2020), γράφει: "…τα κίνητρα μεγέθυνσης που ετοιμάζεται να θεσπίσει η κυβέρνηση, ακολουθώντας τις εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη… να μην οδηγήσει στο "να εξαφανιστούν οι μικροί"", που είναι η βάση της ελληνικής οικονομίας. Όμως, συμβαίνει ακριβώς αυτό. Και, επιπλέον, η κυβέρνηση επιβάλλει την "ουμπεροποίηση" της εργασίας.
Η «ουμπεροποίηση» της εργασίας αντιστοιχεί στις νέες μορφές οργάνωσης του κεφαλαίου; Το Uber ή το Lyft [Ανταγωνιστής της Uber στις Ηνωμένες Πολιτείες] είναι επιχειρήσεις που δεν κατέχουν ούτε ένα ταξί, δεν έχουν καν μισθωτούς οδηγούς: όλοι οι εργαζόμενοι εδώ είναι υπεργολάβοι. Όλοι είναι, όπως έλεγε ο πρωταγωνιστής του Κεν Λόουτς στην ταινία "Δυστυχώς απουσιάζατε", αυτοαπασχολούμενοι «συνέταιροι»! Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα, καμία ασφάλιση, καμία άδεια, κανένα ωράριο.
Βασικός στόχος αυτών των αλλαγών είναι η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η απαλλαγή του από το "βάρος" της εργασίας, η οποία θα αγοράζεται ως χρόνος απασχόλησης (ανθρωποώρα!), καταργώντας κάθε ωράριο. Έτσι, οι μελλοντικές γενιές θα τροφοδοτούν με "αίμα" τον ψηφιακό Μινώταυρο μέσω της τηλε-εργασίας αλλά και της αναγκαστικής πολύ-εργασίας. Κάποιος θα είναι εργαζόμενος βάουτσερ(τηλε-εργαζόμενος) το πρωί, αυτοαπασχολούμενος το απόγευμα, περιπατητής σκυλιών το σούρουπο, ντελίβερι το βράδυ.
Επιπλέον, επιχειρήσεις στο εξωτερικό επιδιώκουν να εφαρμόσουν στους εργαζόμενους την τεχνολογία των μικροτσιπς. Πρόσφατα η Amazon επιχείρησε να επιβάλλει στους εργαζόμενους ένα «βραχιολάκι»(όπως οι φυλακισμένοι) με το οποίο θα τους ελέγχει αλλά και θα τους κατευθύνει!
Όλα αυτά γίνονται με τον έλεγχο του πιο πολύτιμου πόρου του εικοστού πρώτου αιώνα, πάνω στον οποίο στηρίζεται ο καπιταλισμός 2.0, και είναι το λογισμικό των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Η ταξική σχέση (κεφαλαίου και εργασίας) επιχειρείται να αποδομηθεί αλλά και να αναδομηθεί μέσω της τεχνικής και των νέων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας, αλλά και τη «στρατιωτική» οργάνωση της κοινωνίας (επιτήρηση με τη χρήση προσωπικών δεδομένων, χειραγώγηση με βάση ψυχογραφήματα και τον εθισμό στο διαδίκτυο κ.ά.). Γι’ αυτό σε ολόκληρο τον κόσμο, η πλευρά του κρατικού μηχανισμού που ενισχύεται περισσότερο είναι η κατασταλτική, αλλά και οι εταιρείες δεδομένων(επιτήρηση και χειραγώγηση). Οι συμφωνίες της Palantir και της Cisco με την ελληνική κυβέρνηση κινούνται σ' αυτή την κατεύθυνση.
Είμαστε στην αυγή ενός «υπερκαπιταλισμού» όπου τα πάντα αλλάζουν, και ο οποίος ανοίγει το δρόμο σε νέους ολοκληρωτισμούς; Θα το αφήσουμε να συμβεί χωρίς καμία αντίδραση, χωρίς έναν σπασμό;
*****
John Holloway: Η μόνη εναλλακτική είναι να πούμε όχι
Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα κυριαρχίας και αδικίας, είναι η διαρκής επιδίωξη της μεγιστοποίησης του κέρδους και της διαρκούς συσσώρευσης, που οδηγεί σε μεγαμονοπώλια τύπου Amazon, στην εξαΰλωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στην φτωχοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων, στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, στην αποψίλωση τεράστιων εκτάσεων τροπικών δασών, όπως του Αμαζονίου, είναι είναι ένα συνεχές στρίψιμο της βίδας με όλο και μεγαλύτερη δύναμη και ταχύτητα, επιδιώκοντας την εξάλειψη των «εμποδίων» που δεν επιτρέπουν τη συνεχή επιτάχυνση της εκμετάλλευσης, τη διαρκή αύξηση των κερδών.
Η κρίση για το κεφάλαιο είναι οι εργαζόμενοι που δεν δέχονται να σκύψουν το κεφάλι, που αντιδρούν, είναι οι άνθρωποι που βλέπουν την καταστροφή από την κλιματική αλλαγή και τις πανδημίες και ξεσηκώνονται. Γενικά, η «ανυπακοή» συνιστά τη σύγχρονη καπιταλιστική κρίση, την κρίση κυριαρχίας του κεφαλαίου. Κι αυτό επειδή οι κυριαρχούμενοι δεν πειθαρχούν, δεν υποτάσσονται επαρκώς.
Η έλλειψη της υποταγής μας είναι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, υποστηρίζει ο John Holloway* και θέτει το πραγματικό δίλημμα: «…η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές… Αυτή είναι η λογική της αλλοτριωμένης εργασίας, η αναποτελεσματική λογική της πάλης από και μέσω της εργασίας, που γίνεται αντιληπτή ως αλλοτριωμένη εργασία, ενάντια στο κεφάλαιο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του, τότε θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας. Και έπειτα θα έρθει μια άλλη κρίση(σ.σ. μια άλλη οικονομική κρίση, μια άλλη υγειονομική κρίση) και μετά μια άλλη και μια άλλη, όχι για πάντα επειδή ίσως δεν είναι αρκετά μακριά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας. Η εναλλακτική, επειδή νομίζω ότι είναι η μόνη εναλλακτική, είναι να πούμε ανοιχτά όχι, λυπούμαστε, εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και δεν θα γονατίσουμε, δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κάνει το κεφάλαιο, είμαστε περήφανοι για την έλλειψη υπακοής και την άρνησή μας να υποκύψουμε στην καταστροφική δύναμη του κεφαλαίου […] Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας.».
Έχουμε, λοιπόν, δύο επιλογές: Είτε θα επιλέξουμε την υποταγή στη λογική του κεφαλαίου, που οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε μέσα από τις ρωγμές της καπιταλιστικής κυριαρχίας τα αχαρτογράφητα μονοπάτια της επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου, ενός κόσμου της αλληλοβοήθειας, της ανθρωπιάς και της αγάπης.
*John Holloway,Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012 Leftforum.org , Rebel
**Η φωτογραφία είναι αρχείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου