Στρατευμένα media, νικητές του παγκόσμιου πολέμου προπαγάνδας

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Στον πόλεμο στην Ουκρανία, το γεγονός είναι αναμφισβήτητο: Από πολύ νωρίς, η συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης και στα δυο «στρατόπεδα», με ή χωρίς εξαναγκασμούς και πιέσεις, φόρεσε πολεμική εξάρτυση προπαγάνδας. Έναν χρόνο μετά, η πληροφόρηση για τον πόλεμο στις χώρες της Δύσης και της Ανατολής δεν στηρίζεται απλά σε καταιγισμό fake news, σκηνοθετημένων εικόνων και βίντεο και σε κατασκευασμένη ροή από τα λεγόμενα «πολεμικά δίκτυα ειδήσεων» προς τα ψηφιακά Μέσα. Τα ίδια τα κυρίαρχα μίντια και οι δημοσιογράφοι τους απώλεσαν τον όποιο μανδύα αμεροληψίας και ανεξαρτησίας τους είχε απομείνει.

Στο πλαίσιο της κάλυψης των γεγονότων στις δύο πλευρές τοποθετήθηκαν ευθαρσώς οι απόλυτα συμφωνούντες δημοσιογράφοι, συντασσόμενοι με την προπαγανδιστική χειραγώγηση υπέρ των πολεμικών επιχειρήσεων. Είτε στο όνομα της «παγκόσμιας τάξης της ελευθερίας» που πρεσβεύει η Δύση είτε της «επιθετικής πολιτικής της Δύσης για την καταστροφή της Ρωσίας». Το λουκέτο στα ρωσικά κανάλια στις χώρες της Ευρώπης και το λουκέτο στα όποια ανεξάρτητα Μέσα της Ρωσίας ήταν μόνο η αρχή.

Λίγα παραδείγματα αρκούν για να καταδειχθεί αυτή η κατάσταση. Στη δημόσια ραδιοτηλεόραση της ΕΡΤ τοποθετήθηκε ανταποκριτής ο οποίος διατηρεί φανερά σχέσεις με το πολεμικό λόμπινγκ Δύσης-Ουκρανίας. Δημοσιογραφική ένωση σε χώρα της Ευρώπης προσέφυγε δικαστικά ενάντια σε ανεξάρτητη ραδιοτηλεοπτική αρχή η οποία «τόλμησε» να αμφισβητήσει την απαγόρευση δορυφορικής αναμετάδοσης των ρώσικων καναλιών. Τα διεθνή πρακτορεία και μίντια έχουν ανοιχτή γραμμή με το Πεντάγωνο, τις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ (μια πολύ παλιά τεχνική ήδη από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή), ενώ η κάλυψη των πολεμικών επιχειρήσεων από ανεξάρτητους ελεύθερους επαγγελματίες δημοσιογράφους-φωτορεπόρτερ κατέστη σχεδόν αδύνατη. Κανένα Μέσο δεν χρηματοδοτεί μια αποστολή με στόχο την αμερόληπτη και αποστασιοποιημένη ενημέρωση.

Εκτός από την «αλήθεια», τους αμάχους και τους λαούς, υπάρχει κι ένας ακόμη ηττημένος σε αυτόν τον νέου τύπου παγκόσμιο πόλεμο της προπαγάνδας: Η «υπερδύναμη του αντιπολεμικού κινήματος», όπως την είχε ονομάσει στις αρχές του αιώνα ο συγγραφέας Pierre Lazyly στην Le Monde diplomatique, για να χαρακτηρίσει την ευρύτατη διάδοση πληροφοριών στο Διαδίκτυο ενάντια στους πολέμους. Με τις αλλαγές στους ελεγχόμενους «ευφυείς αλγόριθμους» Google και Facebook, η «υπερδύναμη» αυτή θάφτηκε στα έγκατα της ψηφιακής πληροφορίας.

ΠΗΓΗ