Για το αίτημα της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα: μια καθαρή υπόθεση - Του Θανάση Καμπαγιάννη* - Νεότερη ενημέρωση: Στην Εντατική ο Δημήτρης Κουφοντίνας

Η κατάσταση της υγείας του κρατούμενου απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα είναι κρίσιμη, καθώς μετά από 40 μέρες απεργίας πείνας νοσηλεύεται πλέον σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο της Λαμίας. Το τελευταίο που απαιτεί η κρισιμότητα της κατάστασης από όσους αποφασίζουν και από όσους παρεμβαίνουν στον δημόσιο διάλογο είναι υπεκφυγές και εξυπνάδες.

 

Μπροστά στην κραυγαλέα διακριτική αντιμετώπιση εις βάρος του συγκεκριμένου κρατούμενου, το Υπουργείο και κάποιοι που επιχειρούν να εμφανιστούν ως «αντικειμενικοί» ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει διακριτική αντιμετώπιση ούτε παραβίαση του νόμου που η ίδια η κυβέρνηση φωτογραφικά ψήφισε. Δεν αρκεί φαίνεται η στέρηση των αδειών επί χρόνια (αν και ο κρατούμενος είχε θεμελιώσει το σχετικό δικαίωμα), στη συνέχεια η αφαίρεση του δικαιώματος άδειας (αν και ο κρατούμενος τίμησε την εμπιστοσύνη των εισαγγελέων που του τις χορήγησαν όχι μία αλλά έξι φορές), περαιτέρω η νομοθέτηση διάταξης που στερεί το δικαίωμα έκτισης της ποινής σε αγροτική φυλακή για τους καταδικασμένους σε τρομοκρατία.

 

Όλα αυτά προσπερνιούνται διά της σιωπής. Ποια είναι όμως η δικαιολογία για την μη μεταγωγή στη φυλακή «από την οποία προήλθε» όπως ρητά γράφει ο ν. 4760/2020, δηλαδή στον Κορυδαλλό, όπου ο Κουφοντίνας εξέτιε αρχικά την ποινή του; Η Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής κυρία Νικολάου επιχείρησε με αποτυχημένους λογικούς ακροβατισμούς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (ανακοίνωση 23/1) επικαλούμενη "τι επιθυμούσε ο νομοθέτης" και όχι τι γράφει ο νόμος. Αφού ισχυρίστηκε ότι δεν κρατούνται κατάδικοι στον Κορυδαλλό (αστεία πράγματα, όταν υπάρχει ειδική αντιτρομοκρατική πτέρυγα στο υπόγειο των Γυναικείων Φυλακών όπου βεβαίως κρατούνται κατάδικοι), έφτασε τελικά – που αλλού; – στον κορονοϊό. Επειδή η σχετική επιχειρηματολογία είναι αστεία, ο κ. Αντύπας Καρίπογλου που αρθρογράφησε στα Νέα του Σαββατοκύριακου (Η στρεβλή συζήτηση για τα δικαιώματα του κ. Κουφοντίνα, 31/1), με το εκτόπισμα του φιλελεύθερου, κράτησε βέβαια ίσες αποστάσεις, αλλά αναγκαστικά μέμφθηκε και την κυβέρνηση για την «κακοτεχνία του νόμου».

 

Κακοτεχνία; Νόμιζα ότι το φιλελεύθερο κράτος δικαίου βασίζεται στην ύπαρξη γραπτών νόμων με διατάξεις γνωστές εκ των προτέρων, ρητές και ορισμένες, ώστε να αποφεύγεται η κρατική αυθαιρεσία του τύπου «ξέρετε, άλλο εννοούσαμε». Και έστω, ας αποδεχτούμε την – τραγελαφική – ερμηνεία ότι ο νόμος που φτιάξανε (που ήταν και φωτογραφικός, τρομάρα τους οι άριστοι...) ήταν κακότεχνος. Για να μην μεταχθεί ο Κουφοντίνας στον Κορυδαλλό, ή μάλλον για να μεταχθεί από τον Κορυδαλλό στον Δομοκό, έπρεπε να υπάρξει απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών με αιτιολογημένο σκεπτικό. Πού είναι αυτή η απόφαση και ποιό το σκεπτικό της; Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα του κρατούμενου να λάβει αντίγραφο αυτής, η ΓΓ Αντεγκληματικής Πολιτικής αρνείται να την χορηγήσει για λόγους «προσωπικών δεδομένων»... Μιλάμε για διακωμώδηση της έννομης τάξης...

 

Ας πάψουν λοιπόν κάποιοι να εκθέτουν τον φιλελευθερισμό τους στην υπηρεσία τού να θολώσουν τα νερά μιας υπόθεσης που είναι καθαρή: η κυβέρνηση υλοποιεί μια πολιτική ατζέντα πάνω στον συγκεκριμένο κρατούμενο. Μετατρέπει το σώμα του σε μέσο προς σκοπό, έστω και αν γνωρίζει ότι – από την έξοδο από τον Μεσαίωνα και εντεύθεν – η έκτιση της ποινής είναι παντελώς άσχετη με τα εγκλήματα για τα οποία έχει κάποιος καταδικαστεί.

 

Είμαστε ενώπιον μιας τρανταχτής περίπτωσης κατά την οποία το κράτος επιδεικνύει τον μισάνθρωπο και εκδικητικό πυρήνα του. Για όσες και όσους πιστεύουν στη δημοκρατία, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα: είμαστε αντιμέτωποι με μια εμβληματική περίπτωση κατά την οποία η δημοκρατία διαπράττει απιστία προς τον εαυτό της. Γιατί η δημοκρατία πρέπει να αποδεικνύει, ακόμα και απέναντι στους αρνητές της, την ηθική της ανωτερότητα. 'Οπως το έγραφε ο μακαρίτης ο Ανδρουλάκης: «η δημοκρατία ακούει και απαντά, προσπαθεί να πείσει τον αρνητή της ότι η προσφυγή του στη βία ήταν αδικαίωτη, γιατί οι θεσμοί της ήταν και είναι αναλλοίωτοι και ζωντανοί».

 

Τσαλαπατώντας τους ίδιους της τους νόμους, στην περίπτωση Κουφοντίνα, η δημοκρατία δικαιώνει αναδρομικά την βίαιη δράση του. Και έτσι ο κρατούμενος, αντί να ηττάται όπως καμώνονται τα ανδρείκελα της κυβέρνησης, νικάει την ώρα της συντριβής του.

 

Ας μην νικήσει ο θάνατος σε αυτή την υπόθεση. Ας νικήσουν, έστω την τελευταία στιγμή, η ζωή και η δημοκρατία.

 

* Ο Θανάσης Καμπαγιάννης είναι δικηγόρος στην Αθήνα.

 

ΠΗΓΗ

 

Νεότερη ενημέρωση: 

 

Στην Εντατική ο Δημήτρης Κουφοντίνας

 

Γιώτα Τέσση

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Λαμίας μεταφέρθηκε σήμερα το μεσημέρι ο Δημήτρης Κουφοντίνας, που διανύει την 40ή μέρα απεργίας πείνας διεκδικώντας να εφαρμοστεί ο νόμος που ψηφίστηκε φωτογραφικά για τον ίδιο προκειμένου να απομακρυνθεί άρον άρον από τις Αγροτικές Φυλακές της Κασσαβέτειας Βόλου. Σύμφωνα με τον νόμο, ο κρατούμενος έπρεπε να επιστρέψει στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στον Δομοκό, όπου εκδικητικά μεταφέρθηκε. Το μόνο που ζητάει είναι να επιστρέει στο υπόγειο κελί των Φυλακών Κορυδαλλού, όπου έχει ήδη περάσει 16 χρόνια.

Ο Δ. Κουφοντίνας είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο το περασμένο Σάββατο και τότε οι γιατροί είχαν ενημερώσει τη συνήγορό του, Ιωάννα Κούρτοβικ, ότι αντιμετωπίζει προβλήματα που προκαλούνται σε συνθήκες απεργίας δίψας και όχι μόνο πείνας (μεγάλη απώλεια μυϊκής μάζας, σοβαρή απίσχνανση, παρατεταμένη ακινησία με κίνδυνο κατακλίσεων, προβλήματα όρασης, αιμορραγία ούλων, αρχόμενη περιφερική νευροπάθεια).

Σε σχετική ανακοίνωση η Ιωάννα Κούρτοβικ σημείωνε: «Είχαμε εκφράσει προβληματισμό για τη μεταφορά του στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λαμίας και είχαμε ζητήσει να μεταφερθεί σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, όπως ζητούν οι δικοί μας γιατροί. Και τούτο γιατί, αφενός μεν στη ΜΕΘ είναι περισσότερο εκτεθειμένος σε λοιμώξεις, αφετέρου διότι ο διευθυντής της ΜΕΘ μάς έχει δηλώσει ότι αν το κρίνει αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση. Υπάρχει από ημέρες εισαγγελική παραγγελία για οποιαδήποτε αναγκαία ενδεδειγμένη ιατρική ενέργεια. Είχαμε αντιδράσει επισημαίνοντας ότι η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο». Η απάντηση του διοικητή του νοσοκομείου ήταν ότι πλέον η ευθύνη περνάει στους γιατρούς της Εντατικής.

Η πολύ κρίσιμη κατάσταση του απεργού πείνας, που οφείλεται στην ανάλγητη στάση της κυβέρνησης, φέρνει τον πρωθυπουργό προ των ευθυνών του για το αν θα αφήσει τον κρατούμενο να πεθάνει ή, έστω και την τελευταία στιγμή, θα παρέμβει προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος αποδεικνύοντας ότι τα δημοκρατικά πολιτεύματα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

ΠΗΓΗ