Από το λογαριασμό στο facebook του Θανάση Καμπαγιάννη, συνηγόρου πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Πώς βγάζεις πέρα μια νύχτα που ακολουθείται από μια τόσο σημαντική μέρα σαν την αυριανή; Η δική μας πλευρά δεν έχει εσωτερική πληροφόρηση για το τι θα ακούσουμε αύριο. Ανάμεσα σ’ εμάς και την δικαστική απόφαση, υπάρχει ο τοίχος του κράτους. Για όσες και όσους δουλέψαμε επί πεντέμιση χρόνια, φαίνεται σαν ψέμα ότι θα πάμε αύριο στο Εφετείο και θα ακούσουμε το αποτέλεσμα με όρους “ξαφνικού θανάτου”. Το σκέφτεσαι και ανεβάζεις σφυγμούς.
Δύο είναι τα πράγματα που εμένα τουλάχιστον με κρατάνε.
Το ένα είναι η πρωτοφανής μαζική κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη και που θα εκφραστεί σε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση, όπως όλα δείχνουν, έξω από το Εφετείο. Η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι τα θύματα και οι οικογένειές τους δεν είναι μόνοι, είναι βάλσαμο για να περάσουμε αυτή την τόσο δύσκολη αυριανή μέρα.
Το άλλο είναι η αίσθηση ότι κάναμε αυτό που μας αναλογούσε. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κάναμε όλα τέλεια. Σημαίνει ωστόσο ότι φέραμε εις πέρας αυτό που είχαμε αναλάβει.
Θα υπάρχει βέβαια πάντοτε η συγκατάβαση της εκ των υστέρων γνώσης. Όταν θα έχουμε το αποτέλεσμα, όλα πλέον θα φωτιστούν μεμιάς και θα λάβουν το εύκολο νόημά τους. Τότε, το αποτέλεσμα θα μοιάζει αναπόφευκτο και αναπόδραστο, χωρίς την ενδεχομενικότητα της πρότερης ρευστής κατάστασης. Ως γνωστόν, η κουκουβάγια της γνώσης φτερουγίζει πάντα στο σούρουπο.
Είναι εκεί που πάντα ξεπροβάλλουν όσοι “τα ήξεραν” και “τα έλεγαν” εξαρχής. Στην πραγματικότητα, ξεπροβάλλουν όσοι φυλάχτηκαν και δεν έλαβαν ξεκάθαρη θέση, περιμένοντας την εξέλιξη των πραγμάτων χωρίς να επιχειρήσουν να τα καθορίσουν. Τα κείμενα είναι ήδη έτοιμα: “Το κράτος ήθελε να τους τελειώσει, πώς δεν το βλέπατε;”. “Το κράτος ήθελε να τους ξεπλύνει, πώς δεν το βλέπατε;”. “Αθώοι. Σιγά. Τι περιμένατε;”. Ένοχοι. Σιγά. Τι περιμένατε;”.
Εμείς δεν περιμέναμε τίποτα. Γίναμε κομμάτι της προσπάθειας να καθορίσουμε τα γεγονότα. Και στο μέτρο που κάναμε εκτιμήσεις, τις οποίες κάποιος θα μπορεί να μας υπενθυμίσει αύριο, ιδίως αν αυτές πέσουν έξω, τις κάναμε για να καθορίσουμε την εξέλιξη των πραγμάτων. Όπως το λέει ο Γκράμσι: “όποιος κάνει μια πρόβλεψη, στην πραγματικότητα έχει ένα πρόγραμμα που θέλει να το κάνει να θριαμβεύσει και η πρόβλεψη είναι ακριβώς στοιχείο αυτού του θριάμβου”.
Επιλέξαμε να είμαστε δρώντα υποκείμενα και όχι νεκροτόμοι της ιστορίας.
Με αυτές τις δύο σκέψεις, θα προσπαθήσουμε και ελπίζω να μπορέσουμε απόψε να κοιμηθούμε.
Και αύριο θα ροβολήσουμε για το Εφετείο.
ΠΗΓΗ: infowar
Και μια απάντηση από τον δικηγόρο Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Κώστα Παπαδάκη, μία μέρα πριν την ανακοίνωση της απόφασης για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, σε όλους αυτούς που καταφεύγουν στο «αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της».
Η δουλειά της δικαιοσύνης
– γράφει ο Κώστας Παπαδάκης, δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Και επειδή το τελευταίο τους καταφύγιο είναι η γνωστή καραμέλα «αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της» απαντάμε:
1) Όποιος αρνείται το δικαίωμα του λαού να εκφέρει κρίση απέναντι στην εξουσία είναι τουλάχιστον εχθρός της δημοκρατίας.
2) Όποιος ταυτίζει τη δικαστική εξουσία (φορέας) με τη δικαιοσύνη (ζητούμενο) είναι τουλάχιστον αφελής.
3) Όποιος εξισώνει μία δημόσια τοποθέτηση με μία αθέμιτη παρέμβαση είναι τουλάχιστον προβοκάτορας.
4) Όποιος δεν διακρίνει ανάμεσα σε μία έστω σκληρή νομική και πολιτική κριτική και σε μία προσωπική συκοφαντία αρνείται το δικαίωμα στην κριτική.
5) Και όποιος συγχέει την εξουσία λήψης απόφασης με τη δυνατότητα έκφρασης γνώμης είναι τουλάχιστον θύμα των παραπάνω.
Το δικαίωμα έκφρασης γνώμης, ακόμα και άσκησης κριτικής στις αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας δεν είναι κάτι παραπάνω από το δικαίωμα παρέμβασης και άσκησης κριτικής απέναντι στην κυβερνητική εξουσία. Αυτήν τουλάχιστον ο λαός δικαιούται να την εκλέγει και να την αποδοκιμάζει. Η δημοσιότητα στις δίκες είναι το μόνο μέσο εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας με τον έλεγχο των δικαστικών αποφάσεων.
«Δουλειά της δικαιοσύνης» δεν είναι ούτε να κηρύσσει απεργίες παράνομες και καταχρηστικές με συνοπτικές διαδικασίες, ούτε να αθωώνει δολοφόνους, ούτε να φυλακίζει αγωνιστές.
Αυτήν την «δουλειά», που την ξέρουμε χρόνια, μας ζητάνε να την αφήσουμε να κάνει;
Όχι, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Μετά από όλα αυτά χωρίς καμμία αναστολή απαιτούμε αύριο, μέσα και έξω από το Εφετείο, από τη δικαστική εξουσία, έστω και αργά, δικαιοσύνη και όχι ατιμωρησία.
Ένοχοι όπως κατηγορούνται!
Αθήνα, 6/10/2020
ΠΗΓΗ: thepressproject
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου