Όπως προκύπτει από σχετικά δημοσιεύματα του κυριακάτικου αστικού τύπου, η κυβέρνηση και ο γνωστός Υπουργός Βρούτσης δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε ένα νέο γύρο αντεργατικών ρυθμίσεων και για τον σκοπό αυτό έχουν έτοιμο στα σκαριά νομοσχέδιο το οποίο θα φέρουν για ψήφιση στην Βουλή τις επόμενες μέρες.
Η υποταγή και η απόλυτη συμπόρευσή τους με το κεφάλαιο δεν κρύβεται αφού μοιράζονται τα ίδια οράματα, αυτά της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του.
Η Ν.Δ θεωρεί τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα που έχουν διασωθεί "παρωχημένες ρυθμίσεις του περασμένου αιώνα", επιδιώκει μεγαλύτερη ευελιξία στις ώρες εργασίας (κατάργηση 8ώρου) εξορθολογισμό των υπερωριών και του κόστους τους (μη καταβολή τους) και ριζικές αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο 1264/82 με τρόπο που θα υπονομεύει την λήψη της απόφασης περί απεργίας.
Παράλληλα με το ίδιο αντιδραστικό νομοθετικό τερατούργημα έρχεται να "κλειδώσει" - επικυρώσει και τυπικά την προβλεπόμενη ήδη μεταβολή στην διαδικασία λήψης αποφάσεων για απεργία διαμορφώνοντας υπηρεσία - χαφιέ στο Υπουργείο Εργασίας στην οποία θα αποστέλλονται τα στοιχεία των συνδικαλισμένων εργαζομένων με την υποχρεωτική εφαρμογή ηλεκτρονική ψήφου και όποιος δεν συμμορφώνεται απειλεί όχι μόνο με την ακυρότητα των αποφάσεων των θεσμοθετημένων συνδικαλιστικών οργάνων τους αλλά και με ποινές (όπου δεν υπάρχει συμμόρφωση με τον νόμο κράτους - εργοδοτών) που θα αφορούν οικονομικές διεκδικήσεις της εργοδοσίας με σκοπό τον οικονομικό στραγγαλισμό των συνδικάτων.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι αλλαγές που αφορούν το χτύπημα της απεργίας με την θεσμοθέτηση προσωπικού ασφαλείας που θα καθιστούν την απεργία αναποτελεσματική ενώ στο στόχαστρό τους είναι και τα θεσμοθετημένα συνδικαλιστικά - δημοκρατικά δικαιώματα ακόμη και η απόλυση εκπροσώπων των εργαζομένων όταν αυτοί εμποδίζουν το στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού!!
Στην πραγματικότητα οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούν ένα σημαντικό ποιοτικό βήμα στην κατεύθυνση απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, ανοιχτά κατακρεουργούν τις συλλογικές συνδικαλιστικές διαδικασίες, υποσκάπτουν τα θεμέλια του ρόλου, της ύπαρξης και της δράσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Η προσπάθειά τους είναι σαφής, μπροστά στην επερχόμενη οικονομική κρίση και στην επίθεση με νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα από κυβέρνηση και κεφάλαιο, πρέπει η συνδικαλιστική δράση, οι αγώνες και τα δικαιώματα να χτυπηθούν ώστε η πολιτική τους να υλοποιηθεί όσο το δυνατόν πιο "αναίμακτα".
Στην ουσία κυβέρνηση και κεφάλαιο επιθυμούν σιγή νεκροταφείου μπροστά στην νέα επίθεση που σχεδιάζουν ενάντια στα εργατικά - λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα, η θωράκιση του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου είναι ο δρόμος (μαζί με την καταστολή) που επιλέγει το σύστημα για να αντιμετωπίσει και να ανταπεξέλθει στην κρίση.
ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και άλλες κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι ηγεσίες τους φέρουν βαρύτατες ευθύνες και τίποτα δεν δείχνει ότι είναι δυνατό να βγουν από το μακροχρόνιο lockdown της απραξίας, του συμβιβασμού και της υποταγής και με την τακτική τους στρώνουν για άλλη μια φορά τον δρόμο τα αντεργατικά αυτά σχέδια να υλοποιηθούν.
Άλλες δυνάμεις που διακηρύσσουν την εναντίωσή τους στην κυβερνητική πολιτική αλλά αναλώνονται σε άσφαιρα πυρά, σε δηλώσεις πυροτεχνήματα "να μην τολμήσει η κυβέρνηση ετούτο ή το άλλο" καλό είναι να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να συμπράξουν με τις υπόλοιπες αγωνιστικές δυνάμεις στο αυτονόητο.
Η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας (με γνωστή την κατάσταση στο σ.κ) και την ανασφάλεια που διαμορφώνεται καθιστά περισσότερο από σαφές ότι θέλει και θα επιχειρήσει ένα νέο συντριπτικό πλήγμα στα συνδικάτα και κυρίως στις δυνάμεις της μαχόμενης "απειθαρχίας" σε αυτά, που αντιστέκονται με συνέπεια να μην περάσει ως οδοστρωτήρας η πολιτική της σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων.
Μπροστά στην νέα κλιμακούμενη επίθεση το αγωνιστικό σ.κ πρέπει τώρα να οργανώσει, να σχεδιάσει την παρέμβασή του, να ενημερώσει πλατιά τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις στα συνδικάτα που αντιτάσσονται στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, να δώσει αποφασιστικά την μάχη να μην περάσουν τα νέα μέτρα.
Οι εργαζόμενοι οφείλουν σε αυτό το αγωνιστικό προσκλητήριο να δώσουν μαζικά ενωτικά το παρόν τους. Αυτοί και μόνο αυτοί μπορούν να αποτρέψουν την συντριβή των δικαιωμάτων τους, να πιστέψουν στην δύναμή τους, να βάλουν φρένο σε αυτούς τους σχεδιασμούς, να θέσουν μπροστά την δική τους ατζέντα, τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.
Ο μαζικός αποφασιστικός αγώνας τους μπορεί και πρέπει να βάλει την σφραγίδα του όχι μόνο στην απόκρουση αυτής της πολιτικής αλλά να σηματοδοτήσει την ανάγκη συνολικής ρήξης και ανατροπής αυτών των πολιτικών και της κυβέρνησης που τις υλοποιεί.
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου